Carrière mamas

Ik heb bij mijn eerste zwangerschap met 27 weken moeten stoppen met werken, pas toen de kleine 16 maanden was kon ik weer gaan werken. Ik heb dus anderhalf jaar thuis gezeten. Ik hoorde van veel moeders dat ze graag zo lang bij de kleine zouden willen blijven maar eerlijk is eerlijk: ik vond het een verademing om weer te gaan werken!

Dank je om te delen. Ik maak me er echt ongerust in. Ik werk al zolang voor waar ik sta professioneel. Vaak hoor ik dat je mindset volledig kan veranderen na de geboorte. God, ik hoop echt dat het bij mij niet zo is. Let op, mijn kids gaan sws mijn prioriteit zijn, het is net ook voor hen dat ik alles opbouw.

Hai, leuk onderwerp! Ik herken mij deels in jouw verhaal. Ik werk zelf niet op een type werkplek zoals jij beschrijft, maar ik heb wel gestudeerd, zou veel kunnen bereiken, zit ook wel een beetje in zo'n milieu en ben nu, overigens zeer gewenst, zwanger. Waar ik vooral gefrustreerd om ben is dat zwanger zijn/moeder worden nog steeds voor zoveel hindernissen op het carrièrepad zorgt; dingen waar je als man zijnde niet over na hoeft te denken. Bijvoorbeeld de timing van het switchen van baan, maar ook wat betreft het aantal uren dat jij en je partner blijven werken en de angst dat een ander je ondertussen voorbij streeft. Ik denk dat je vooral moet doen waar jullie je goed bij voelen. Als jij veel wil blijven werken en je partner ook, DOE! Ongeacht wat anderen daar misschien van vinden. Je wordt moeder ja, maar je hoeft je identiteit niet op te geven. Een kind wordt ook niet gelukkig als moeder gefrustreerd door huis loopt op haar 'vrije' dag. Ik denk wel dat het belangrijk is om buiten werk om echt quality time te hebben samen, als je kindje wat ouder is mooie herinneringen te maken. Maar dat begrijp je zelf ook wel ;) Misschien voelen jij en je partner op een gegeven moment wel dat jullie toch iets minder waarde gaan hechten aan carrière of het vertrouwen krijgen dat dat wel goed zit en en neem je eens in de zoveel tijd een dagje of middagje vrij. Mijn vriend werkt bij een van de Big Four en daar schroef je ook niet zomaar even terug in uren. Niet omdat je dan met de nek wordt aangekeken, maar omdat het zó snel gaat dat je toch vaak die vrije middag zit door te werken. Én omdat het inderdaad een deel van hem zelf is, wat jij ook zegt. Wat ik zelf ga doen? Ik heb nog geen idee. Ik had gehoopt op een vast contract in augustus, maar toen kwam tante Corona om de hoek kijken. Mocht ik eruit vliegen ga ik genieten van mijn zwangerschap, bedenken hoe ik daarna mijn werk-/privéleven wil vormgeven en solliciteren op banen die écht bij me passen. En dan na verlof een frisse nieuwe start! Ik heb nog veel meer overdenkingen, maar dit is het een beetje samengevat. Ik lees graag het topic met je mee! Geniet van je zwangerschap en volg je hart.

Ik denk: blijven doen wat je in gedachten had van te voren. En als je dat toch minder goed af gaat combi of dit toch niet meer wil, dan kun je altijd nog aanpassen

Hi, Ik heb beide meegemaakt. Mijn vriend en ik hebben een eigen bedrijf, we maken commercials en andere soorten video’s en soms zijn onze draaidagen erg lang. Ik hou erg van mijn werk en wil het niet missen maar het is ook super leuk om met mijn dochtertje te zijn. Afgelopen twee maanden waren we fulltime samen vanwege Corona en nu ze weer naar de opvang gaat moet ik er erg aan wennen... Wat ik je kan adviseren is om een balans te vinden. Het gaat niet zo zeer om minder te gaan werken maar op de dagen dat je niet werkt 100% bij je kindje te zijn. Hou er ook rekening mee dat ze de eerste 2 jaar op de opvang veel ziek kunnen zijn (bij ons viel het gelukkig mee) waardoor je wel thuis zou moeten werken. Maar daar moeten ze wel begrip voor hebben :) Het lukt je wel! En geef je carrière niet op :) want een gelukkige mama = gelukkig kind

Ik worstel hier ook mee. Ben twee weken geleden gestart met een nieuwe job waar ik me nog moet bewijzen. Dat is al lastig in coronatijd en extra lastig nu ik ongepland (niet ongewenst) zwanger ben geraakt. Het bezorgt me slapeloze nachten. Anderzijds heeft het bedrijf een kinderloze vrouw van 30 aangenomen, dus dat dit vroeg of laat zou gebeuren lag voor de hand. Daar hou ik me maar aan vast. Het plan is nu dat ik 36 uur ga werken (nu 40) en mijn vriend 24 (hij vindt het heel belangrijk dat het kind niet teveel dagen naar de opvang moet). Maar wie weet kicken de hormonen straks in en maakt die hele carrière me niks meer uit. Ik moet maar zien hoe het loopt en denk dat het lastig vooraf te plannen is. Sowieso vind ik dat mannen na de bevalling net zoveel verlof moeten krijgen als vrouwen, zodat vrouwen met kinderen niet direct 3-0 achter staan. Ik vind het wel mooi om te zien dat steeds meer mannen met jonge kinderen minder gaan werken.

Blij om te horen dat je er ook voor gaat, ik hoop dat je dat contract te pakken krijgt! En if not indeed quality time en dan ben je weer vertrokken 🤓 Dank voor je inzichten, deze zijn heel waardevol. En heel gelijkaardig bij mij. Ik heb net n boek uit v Sheryl Sandberg, de CMO Van Facebook, ‘Lean In’, een paar zaken zijn echt wel handig die ze meegeeft. Bv. PICK A REAL PARTNER, hoe ze omschrijft dat je rekening moet houden bij het kiezen van je man - daar zijn we natuurlijk al voorbij mr was interessant - we vooruit moeten denken en zorgen dat je carrière plannen passen zonder de één of de ander te moeten kansen ontzeggen. A real partner die net zoveel doet in het huishouden wat vaak nog n uitdaging is op vandaag. Zonder negatief te zijn over mannen, jong geleerd is nu eenmaal oud gedaan. Maar die ook jou evenveel steunt in je ‘dromen’ als jij hem, wat dat ook moge zijn. Bv. wil jij thuisblijven bij de kids dan moet je man dat ook zien zitten. Bv. Wil hij ook carrière maken goed maar dan is er extra hulp nodig voor huishouden en kinderzorg. (Ik weet dat het n normaal iets is, bv n nanny, bij Deloitte in Zaventem BE heb je zelfs n au pair dienst opt werk, great gewoon, maar voel me er toch altijd schuldig bij bij de idee) Nog n tweede interessante: DON’T LEAVE BEFORE YOU LEAVE waar ze uitlegt dat ze soms vrouwelijke collega’s heeft die zelfs voor ze n partner hebben zich al zorgen maken over hun carrière waardoor ze tegen de tijd dat ze moeten bevallen al scenarios hebben waar ze n promotie of nieuwe job hebben gemist doordat ze dachten dat hun managers er een probleem zouden mee hebben. Zo jammer allemaal. Ik heb n vriendin die n top positie heeft in n fonds als lead advisor voor een aanzienlijke portfolio en zij heeft die job gekregen terwijl ze in haar tweede trimester zat van haar eerste. Ze wou hem persé en is eerlijk geweest met de hiring manager dat ze de job verdiende mr mss n paar maand uit zou moeten gezien het kleintje & she got the job! Gelukkig maar, zij heeft mij aangemoedigd om er nu aan te beginnen. Ik zit in Tech, ik ben 35j en al mijn collega’s zien mij al als n career woman die geen kids wil maar enkel de job. Mijn man vond het heel grappig dit te horen. Hij zei; ‘ze hebben geen idee hoe baby crazy jij bent!’ 🤣 Ik heb gelukkig wel n top vent. Als ik het vergelijk met mijn wag oudere vrouwelijke collega’s ... daar is gelijkheid nog ver weg helaas.

Ok thx voor de tips! Ik mag gelukkig flex werken waar ik wil. En tof om te horen dat hier ook ondernemers zijn :) veel succes!!!

Thx om te delen, had kort geleden nog n call met n CTO die zou 4/5 werken om het kindje niet iedere dag in de creche te hebben en daar zijn vrouw hetzelfde deed bij hun eerste. Hartverwarmend naar zijn vriendin toe maar ook voor het kind. Proficiat met je nieuwe job en je zwangerschap, das n serieuze roze wolk waar je opzit zo te horen. Enjoy! Zo dacht ik er ook over, het is nu eenmaal zo dat vrouwen kinderen baren dus waarom zouden wij geen nieuwe job mogen starten. Ik ben altijd n voorstander dat de best gekwalificeerde de job krijgt ongeacht of dit n man of vrouw is. Ivm dat verlof, exactly! Waarom zou de papas blijven zo weinig vadersverlof krijgen. De vadersrol is niet minder van belang! Het is één vd mooiste momenten in ons leven, je gaat toch ook niet alleen op huwelijksreis dat de man na n week zegt: ‘schat sorry maar ik kon maar n week vrijaf krijgen.’ 🙄😂🤣

Heel interessant onderwerp! Bij mijn eerste twee zwangerschappen was ik ook bang voor de eventuele ontwikkelingen op mijn werk die ik zou missen in mijn afwezigheid. Maar daar heeft alles goed uitgepakt. Inmiddels heb ik een andere baan en is de derde op komst (7 weken). Het gaat niet goed met mijn werkgever en het ziet ernaar uit dat ik -zwanger- op zoek moet naar een nieuwe baan. Mijn man is heel supportive maar ik ben zo gewend om in control te zijn en mijn eigen kansen te creëren. En het voelt niet goed om te solliciteren en de zwangerschap dan te verbergen.

Ja en dit wou ik er ook nog bij zeggen: Ik heb in het voorbije jaar, ik research altijd niet op letten 😁, met verschillende mamas gesproken leeftijden/ succesvolle carrière vrouwen/ vrouwen die net graag meer thuis zijn. Wat vaak terug kwam was dat iedereen waarbij de man niet lang thuis was na de bevalling, zich heel eenzaam voelde met momenten. Want hun lichaam had net iets intens doorstaan, vaak nog in herstel. Maar terwijl zij voor de baby zorgden, zorgde niemand voor hen. Ik heb al gevraagd dat mijn man kost wat kost minstens n maand bij ons thuis is. En hier zeg ik het dan wel graag... we werken al genoeg! 🤓

Wauw jij bent al aan je derde toe. Wou maar dat ik hetzelfde kon zeggen, happy for you! Waarom verbergen? Is het typisch n probleem in je sector? En ik vraag dit nu maar ik ken het gevoel hoor. Toen ik net begon op mn huidige job vroeg mn mngr of ik kids had, ik zei ‘Kids?!?! Nee nee ik heb geen kids hoor.’ Alsof hij mij vroeg of ik net n bank had beroofd, hillarisch deze ga ik nooit vergeten. Maar dan is het wel belangrijk, en zeker met dat je die sterkte hebt v controle te nemen... wil je werken op n plaats waar ze het niet steunen als je moeder bent? Ben je in de mogelijkheid om er eerlijk over te zijn? Vergeet niet de ervaring en skills die je aanbiedt aan die potentiële werkgever. Dat leerde ik reeds door de jaren heen: Solliciteren is niet jezelf of je capaciteiten verkopen, het is voor beide partijen het definiëren van de match tussen de uitdaging die men je aanbiedt en de meerwaarde die jij voor hen kan creëren. Gebruik die controle waar je zo van geniet en als het mocht gebeuren ga dan voor de beste next job. Want met de woorden van Marysia, een gelukkige mama = happy kids en ik voeg er nog aan toe = happy dad

Dank, wat een fijne reactie! En je hebt helemaal gelijk. En goed dat je voor jezelf al bepaalt hoe je de toekomst inricht. En de kansen die je misschien tijdens je verlof mist, zullen op een later moment terugkomen. En je eigen wensen en verwachtingen veranderen ook. Ik moest reizen voor mijn werk en was er vast van overtuigd dat ik dat na de geboorte van de eerste nog steeds heel leuk zou vinden.. Ik heb nu al twee jaar niet gevlogen en dat vind ik prima😄. Wat ik zeker heb geleerd na 2 kids: je wordt rustiger in je werk. Werk is heel belangrijk, maar niet alles is belangrijk genoeg om je over op te winden. Choose your battles, op kantoor en zeker ook thuis. En aan het eind van de dag moet je gewoon naar huis ivm opvang. Tot ‘s avonds laat doorbikkelen kan wel, maar tussen 18.00 en 20.30 ben je sowieso offline, en dat snapt iedereen. Minder uren werken kan, maar ik zou mijn parttime-dag niet op vrijdag plannen ivm spoedjes vóór het weekend.

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik begrijp goed waar je vandaan komt. Ik ben bewust 4 dagen gaan werken ipv 5 om tijd vrij te maken voor andere dingen naast werk. Tot die tijd heb ik altijd een druk studie en werkbestaan gehad met allerlei andere dingen naast werk. Ik ben van plan om dit zo voort te zetten en de mamadag te tellen als parttimedag (dus werkuren gaan niet verder achteruit). Het ligt vaak toch aan de plek waar je werkt om een bepaalde pressure te voelen om te presteren/lange dagen maken. Tot een paar jaar geleden werd je wel een beetje scheef aangekeken als je kwam met de mededeling dat je zwanger was omdat het invloed heeft op de werkdruk voor de andere medewerkers. Omdat meerdere collega's het zijn geworden in de afgelopen jaren lijkt het meer geaccepteerd te zijn. Aan de ene kant heb ik het gevoel wat jij ook hebt (pro-carriere) maar aan de andere kant, sinds ik parttime werk, ben ik die vrijheid ernaast en mn tijd vrij van werk erg gaan waarderen. Ik ben bang later spijt te krijgen dat ik er niet zo vaak ben voor mijn kids. Heel lastig allemaal maar mijn keuze nu geeft mij rust en daarom ga ik ervoor. Ik denk dat het dus heel belangrijk is naar dat gevoel te luisteren en dat te volgen!

Ik ben verre van een carrièretijger. Ik heb werk wat ik leuk vind. Ik kan hogerop, maar daar heb ik geen behoefte aan. Ik werk 4 dagen, dit zou ik wel willen blijven doen. Ben zwanger van mn eerste, dus geen idee of 4 dagen haalbaar is. Maar omdat ik heel graag naar mn werk ga, hoop ik van wel. Ik ga het zien... als het niet bevalt ga ik 3 dagen werken. Wat de de rest ook zegt... balans hebben en het moet goed voelen🍀

Net ontvangen van mijn ouders, super lief!!!

Ik heb een baan waar mij dag niet op een vasttijdstip stopt, ook niet van te voren kan voorspellen of ik optijd weg kan. Maak soms dagen van 11/12 uur. Dit doe ik 4 dagen in de week. Ben nu inmiddels zwanger van mijn tweede kindje. Ik vond het na mijn verlof erg moeilijk en ook helemaal niet leuk om terug aan het werk te gaan. Dat heeft even tijd nodig gehad. Ik vind mijn werk erg leuk maar vind nog wel dat ik teveel werk, mis de tijd wel thuis. Helaas is dit nog even zo omdat ik in een specialisatie opleiding zit en minder werken er even niet in zit. Hoop na mijn opleiding over 2jaar wat meer evenwicht hierin te kunnen vinden. Mijn werk blijft wel een belangrijk onderdeel van mijn leven waar ik ook veel passie voor heb. Maar zoek even nog iets meer balans.

Ik ben nu zwanger van de 2e. Ben manager bij de overheid. Werk 34 uur. Ga in juli terug naar 32 uur. Vind 32 uur goed te doen. 1 dag vrij in de week, gelukkig werk ik niet al te ver en heb wel het gevoel dat ik onze dochter genoeg zie. Heb wel ook een schoonmaakster zodat ik niet in het weekend een ochtend aan het schoonmaken ben. Ben benieuwd hoe het met 2 kids zal gaan maar dat vindt zn weg wel. Tuurlijk zou ik wel 3 dagen willen werken, maar dan zou ik een andere functie moeten gaan doen en dat wil ik ook niet. Ben ook geen type om fulltime thuis te blijven. Het is vooral waar je je zelf prettig bij voelt. Probeer andere huishoudelijke taken uit te besteden dan heb je ook weer meer tijd met je kind

Leuk onderwerp! En leuk nog meer moeders met carrières te zien. Werk zelf als productmanager bij één van de grootbanken van Nederland. Ontzettend leuke, pittige, gave en uitdagende baan. En ben nu zwanger van ons tweede kindje. Mijn man werkt continudiensten als procesoperator. Ik kan fulltime in 4 dagen werken en dat is goed te doen. Mijn man is de maandagen overdag vrij, waardoor we 3 dagen op een flexrooster opvang hebben voor ons kindje. Dus alleen de tijden als hij werkt. Ik zal niet liegen. Vooral het eerste jaar is pittig. Het moederschap is nieuw. Er ligt zowel thuis druk op je als op je werk. Zeker als je een kindje hebt wat pas met 15 maanden doorslaapt en je als moeder alle voedingen doet ivm borstvoeding. Je hebt je nog nooit zo moe gevoeld. Maar het is te doen. Los van de druk en stress om alle ballen in de lucht te houden, is het voor mij ook iets eigen geweest. Mijn carrière is van mij en doe ik voor mezelf. Even geen mama en een andere kant van mezelf ook de kans blijven geven er te zijn en te ontwikkelen. Het helpt als je vooraf en gedurende steeds goede afspraken met je partner hebt en het allemaal echt samen kan doen. Mijn man gebruikt op maandagen zijn ATV dagen overdag zodat dat zijn papa dag is. Niet alleen heel leuk, maar ook belangrijk als je de opvoeding ook echt samen gelijkwaardig wilt delen. Ik ben op vrijdagen thuis en de weekenden doen we samen. Daarnaast afspraken en duidelijk aangeven wat je nodig hebt. Zeker in het begin, zeg de eerste 1,5 a 2 jaar kan het pittig zijn voor mama’s. Moeder zijn is nou eenmaal iets anders als papa zijn. En een moeder met een carrière is ook weer anders dan een moeder zonder (zonder oordeel over wie het zwaarder heeft, want ik zou echt niet fulltime thuis kunnen zijn met de kids). Laat het op je af komen. Blijf gedurende goed communiceren. Vraag om hulp als alle ballen soms een dagje even te veel zijn. En heb vertrouwen in dat je het goed doet. Ze komen helaas niet met een handleiding. Dus er gaan gewoon dagen zijn waarbij je het gevoel hebt dat je op alle vlakken faalt. En dat is oké. Dat hebben we allemaal van tijd tot tijd. Zelfs de moeders met fantastische carrières, waarbij alles soms perfect lijkt. We huilen allemaal wel eens dat het even niet gaat, dat je huis weer eens een puinzooi is, je met een vlek in je blouse op je werk komt, of dat je half slapend je vergadering door moet maken. Komt allemaal goed. Waar een wil is, is een weg!

Hoi hoi. Allereerst gefeliciteerd! Ik snap je vragen. Ik zou afgaan op mijn gevoel en idd, misschien denk je straks wel anders en wil je wel minder werken. En 6 maand is mooi toch? Ik denk dat je stiekem dan al klaar voor je come-back hoor! Hier ook een carrière moeder hoor. Bij mijn eerste (2004 en 2007) studeerde ik nog en later was ik de kostwinner met 40 p/wk. Ik vond het prima! En haalde mijn schouders maar op bij de "oh dat zou ik echt kunnen hoor" commentaren met bijbehorende afkeurende blikken. Tegenwoordig gescheiden en co-ouder (en weer die commentaren 🙃) en vond het lekker als ze weer na een drukke week naar pa waren. Nu dus net zwanger van nummer 3 en al 5 jaar ondernemer. Aan huis, dat scheelt. Mijn partner werkt 24 uur en doet hier in principe alles. Mijn onzekerheid ligt hem meer in wie moeten we aannemen en hoe komt het dan. Doe nu alles zelf maar dat kan niet meer, zelfs zonder baby. En omdat het aan huis is, zie ik mezelf al best snel weer wat meedoen. Tis mijn identiteit en enorm verweven met privé. Geniet van je zwangerschap!