Carrière mamas

Oohh op dit moment zit ik met zulke dubbele gevoelens! Een heel gaaf project waar ik graag de leiding in wil nemen wordt naar Q1 2021 verplaatst. En ik kan mijn teleurstelling gewoon echt niet verbergen. Ik ga de start missen, kan niet de rol gaan pakken in het project dat ik voor ogen heb, én ik kan dit nog met niemand delen. Wil het namelijk nog niet vertellen op mijn werk. Heb het nu vooral gegooid op teleurstelling dat het project 2 kwartalen uitgesteld is, en stellen ze me gerust dat ze wel willen dat ik in Q3 en Q4 2020 veel aan de voorbereiding doe zodat we een vliegende start maken in het nieuwe jaar. Had echt niet verwacht dat ik daar zo mee zou zitten, of zijn het de hormonen?

Hai! Hier zwanger van ons tweede kindje en werk nu 24 uur. Ik ben net aangenomen bij een andere baan, sollicitatie gehad toen ik nog niet wist dat we zwanger waren. Uiteindelijk ervoor gekozen tijdens het arbeidsvoorwaardelijk gesprek, wel aan te geven dat ik zwanger ben. Geen probleem en zo is de natuur! Dus erg fijne reactie alleen waarschijnlijk 3,5 maand werken en dan verlof maar ze zouden rekening houden met de casussen (zorg/wijkteam)! Dus erg fijn! Ik ga 28 uur werken en dat is fijn voor mezelf en meer hoeft voor mij niet en qua financiën ook niet Mijn man werkt 32 uur (3 keer 9 uur en 1 keer 5) en heeft vaderschapsverlof opgenomen en dus tweeënhalve dag opvang voor onze dochter en de baby straks 😊

Ik ben ondernemer en heb mezelf een jaar ‘vrij’ gegeven om te kijken hoe het straks voelt. Vrij betekent dat ik tot een mand voor de bevaling 3,5 dag werk (zelf controle over de opdrachten), na de bevalling 3 mnd helemaal niet en daarna weer 3 dagen. Mijn vriend werkt 5 dagen, ook eigen zaak en neemt ook vrij rond bevalling en daarna, maae wel minder lang. Ik hou van mijn werk, het is wie ik ben, maar ik weet uit ervaring van vriendinnen dat die balans straks kan veranderen als je moeder bent geworden en dus wil ik het gaan vormen als het zover is en er niet nu al over in zitten. Er komt altijd weer iets voorbij wat op dat moment het beste past! En mij kennende is dit een uitdaging 👍

Bij de geboorte van de eerste is er voor mij wel wat veranderd, omdat werk vanaf toen altijd minder belangrijk bleek dan als mijn kleintje bijvoorbeeld ziek was - wat dat eerste jaar gewoon vaak gebeurd, zeker als ze naar kdv gaan. Bij de tweede zwangerschap heeft het geleid tot echt andere keuzes qua werk (meer bij huis zodat ik geen stress had over of ik ze nog zou zien voor het slapen gaan) en meer mogelijkheden tot flexibiliteit. Dat is echt fijn. Maar werk nog steeds bijna fulltime. Na de tweede kon ik ook echt niet wachten om weer aan de slag te gaan! Nu met de derde op komst zit ik er wel over te denken om wat langer verlof te nemen (ook omdat: dat eerste half jaar zijn ze zo vaak ziek en slaap je zo weinig, als je dat wilt combineren met werk zit je met vier espresso’s alsnog te knikkebollen bij overleggen.) Maar belangrijk is: je hoeft je geen zorgen te maken. Als je carrière wilt blijven maken kan dat (verwacht wel dat íedereen gaat zeggen, als je 4 of 5 dagen werkt: jee wat veel! - en je man krijgt alleen maar complimenten over z’n papadag) en als je na de geboorte van je kleintje iets anders wilt, kan dat ook. Maar dan wil je dat zelf, dus daar hoef je niet verdrietig over te zijn. Je ontwikkelt jezelf voortdurend en ouderschap is een van die dingen die daar een enorme zwaai aan geeft. Geniet er van en luister naar je hart!