Emotioneel wrak

Pff toevallig zat ik er net aan te denken een topic te openen... ik voel me zo verloren en niet mezelf soms... mijn man zit in de kost en is dus doordeweeks de hele week weg, ik mis hem, ik mis onze intimiteit, voel me intens moe soms, mis m’n overleden vader, voel me lelijk en onaantrekkelijk en moet de bevalling verwerken mentaal... ik ben sarcast pur sang normaal. Nu kan ik niet eens de grapjes van m’n man hebben over sommige dingen ... echt bizar. Kan echt hard zijn, typische rotterdammer. Maar de laatste weken ... treurig😂🤦🏼‍♀️ Net ging m’n man weer weg omdat ze toch mogen werken tijdens de vorst nu... zit nu alweer te janken op de bank.

O meis zo herkenbaar en vooral.als de nachten niet goed gaaan. En je al minder slaap hebt. Dramaaa.. dan kan ik overal om huilen. Ik heb nog een dochter van 4. Die werd ziek zondag middag. Man begon gister net met werken... de avond ervoor was ik zo boos en verdrietig! Ik dacht maar zo had ik mijn verlof niet voorgesteld! Kan ze. Eindelijk weer naar school!.. word ze ook nog eens ziek.man kom nergens aan toe! Ik wil een normaal verlof dat.. brullen!!! Kan jou man wel wat met je emoties. Die van mij weet zich soms geen raad ermee.

Pff, ik heb het ook. Ik ben smiddags oprecht trots op mezelf, dan kijk ik naar hoe ik het doe met twee kinderen en ben ik onder de indruk. Wanneer mijn vriend savonds thuiskomt barst ik in tranen uit. Ineens slaat dan de vermoeidheid toe en waarschijnlijk gaat er dan in mijn hoofd een knop om van 'ik kan de zorg even loslaten, nu is mijn vriend er.' Regelmatig lig ik na de voeding tussen 19.00 en 20.00 in bed. De nachten doe ik helemaal zelf, dus dan kan ik, als het mee zit, 7 uur slapen. Dus, geen tips, wel herkenning ...

Ja herken ik zeker. Ik huilde na de bevalling continu om elk klein dingetje. Echt verschrikkelijk. Tip van de kraamzorg om vitamine B complex en floradix te gaan slikken. Ben nu bijna 4 weken geleden bevallen en nu al 1 week niet meer aan het huilen. Gebruik nu ongeveer 2.5 week de vitamine supplementen. Vitamine B complex is voor je hormoon huishouding en floradix voor de vermoeidheid. Ik voel me echt al stukken beter dus misschien is t voor jou ook t proberen waard.

Ik herken het ook wel. Hier de 2e gekregen, nu 7 weken oud en huilt veel, slaapt weinig. Man werkt gelukkig thuis dus kan soms even bijspringen. Het huilen heb ik vaak eind van de dag als ze weer veel wakker was in combi met veel huilen. Ik vind het ook moeilijk dat de oudste daardoor soms minder aandacht krijgt dan nodig, dat kost mij veel tranen omdat ik het idee heb dat ik tekort schiet.

Herken het VOLLEDIG!

Wat fijn dat er meer dames zijn, en dat ik dus niet alleen ben. Gelukkig kan mijn man me opbeuren, ik kan echt op hem leunen. Het is zo fijn dat hij vijf weken thuis is geweest! Misschien kan ik inderdaad vitamine B complex gaan gebruiken. De nachten breken mij (nog) niet op. Om 23u laatste voeding en dan om 3u en om 7u weer. Ik ben aan het afbouwen met borstvoeding, hopelijk kan ik straks ook ‘s nachts de fles geven, dan duurt de voeding ook niet zo lang (geef nu eerst beide borsten en dan nog eens bijvoeding met de fles, ik produceer voor een zieke kip). Hebben jullie ook wel mensen in jullie kring om hierover te praten?

De meeste mensen om mij heen vragen vaak wel hoe het gaat maar als je aangeeft dat het pittig is ivm veel huilen en weinig slapen zeggen ze al snel "oh dat hoort erbij". Dus vind ik het lastig om er dan op door te gaan. En de opmerking "geniet ervan" vind ik dan ook best lastig als het een pittige dag is geweest.

Hier ook niet te stoppen die tranen, er komt geen eind aan. Hoe vervelend het ook voelt, het zal er wel bij horen..laten lopen maar denk ik.

Heel herkenbaar! Ik heb genoeg mensen die elke keer vragen hoe het gaat, en ik wil best eerlijk zijn en inderdaad aangeven dat het pittig is (want mooi weer spelen hoeft van mij echt niet) maar dan krijg je idd antwoorden als “dat gaat allemaal vanzelf over”. En dat is misschien ook wel zo maar daar heb je nu weinig aan 🤭 En soms denk ik dan ‘ben ik nu gewoon zo’n doemdenker en moet ik het allemaal maar accepteren?’

En heel ondankbaar, maar ik heb soms ook gewoon geen zin om elke keer te vertellen hoe het gaat. Super lief dat iedereen het vraagt, maar ook dat irriteert me soms en kost me energie om op te reageren

Precies dit ja! En inderdaad, ik huil ook heel snel. Dat had ik voor de zwangerschap al wel een beetje 🙈maar nu ook om de domste dingen en nog veel sneller..

Ik herken dit ook. Ik moet wel zeggen dat ik heel veel steun krijg van alle mensen om mij heen, zelfs buren die ik voorheen nooit sprak kan ik nu aankloppen. Dat geeft mij veel steun. En de moeders hier die hun verhaal doen, jullie geven ook super veel steun. Zeker nu mijn vriend morgen weer voor het eerst naar zijn werk gaat🥺Maar inderdaad die mensen die zeggen, ja dat hoort erbij dan denk ik ook maar ohh, waarschijnlijk ben ik dit snel weer vergeten. En wat misschien slecht is, ik denk ook, dit gele gedoe duurt maar een paar maanden. Alles komt goed! En we krijgen jarenlang liefde en plezier ervoor terug.

Het is niet dat ik elke dag huil maar merk wel dat door de vermoeidheid ik snel kan huilen om de kleinste dingen. Als me kleine snachts niet wil slapen, of eerder komt dan gepland, als hij overdag krampjes heeft en ik niks kan doen om hem te troosten. Dit zijn momenten dat ik echt kan janken. Wanneer me vriend geïrriteerd reageert op mij omdat hij ook moe is.. is het janken... Ik moet zeggen de krampjes zijn nu zo goed als weg door sab simplex dus daar over hoef ik me gelukkig niet meer druk te maken. Maar waar ons zoontje eerst 5 uur aan een stuk sliep in de nacht. Komt hij nu al 2 nachten achter elkaar om de 3 uur. Dus van 1 naar 2 nachtvoedingen. Ja hierom kan ik dan dus wederom weer janken in de nacht. Ik heb vandaag tegen mezelf gezegd, leg je er bij neer dat het zo is. Hij heeft me nodig op dat moment, hij heeft dus honger. Het wordt uiteindelijk alleen maar beter, ik moet proberen me er niet druk om te maken want het is wat het is! Maar ik merk wel dat hoe vermoeider ik wordt hoe emotioneler ik wordt. Dus dan zit ik s’nachts huilend de nachtvoeding te geven. Ik vind het moeilijk om hulp te vragen van bijvoorbeeld mijn moeder om hier in de middag te zitten zodat ik even kan slapen. Ergens voel ik me dan een slechte moeder ofzo. Ook voel ik me schuldig naar me vriend als ik op tijd naar bed ga (hij geeft de laatste fles).. dus ik blijf beneden zitten tot me vriend aan de fles begint🥴

Dat herken ik ook 'het hoort erbij.' Als mensen vragen hoe het gaat en ik antwoord met 'ik vind de nachten best pittig.' Is het vanuit mijn kant nog zacht uitgedrukt. Maar als reactie krijg ik dan 'tja, dat hoort erbij.' Weet ik ook wel, maar ik heb nu gewoon even behoefte aan medelijden. Haha.

Gelukkig is er dit forum waar we van ons af kunnen schrijven. We zitten allemaal in vergelijkbare situaties, dat geeft me veel steun. Tuurlijk komt het allemaal goed uiteindelijk, maar nu is het even %#$! en dat mag ook!

Dat is waar! Het zijn fases......🥵☹😉💪💪

Je bent helemaal geen slechte moeder als je om hulp vraagt! Mijn baby is nu 5 weken en mijn moeder is twee dagen per week hier (mijn vriend is dan op zijn werk). Zonder dat zou ik het nog slechter aankunnen allemaal! Ik voelde me er ook ‘zwak’ over eerst, maar blijkbaar heb ik dit nu nog nodig, dus ik accepteer het gewoon. Ik word daar blijer van (is de bedoeling), en mijn baby dan dus ook! Dat zij er is, maakt dat ik soms even rustig in mijn eentje naar de supermarkt kan, een wasje kan doen, rustig kan koken of gewoon even kan liggen. Mijn baby heeft enorm veel kramp en gilt dan de hele boel bij elkaar. Het is superfijn om daar soms eventjes afstand van te kunnen nemen omdat er iemand is die je helpt en ook kan troosten. Of maak er gebruik van door een uurtje te gaan slapen, maakt niet uit! Ze helpt vast graag!

Ik heb het ook. Komt door de vermoeidheid en angsten bij mij. Na mijn eerste bevalling een erge postnatale depressie gehad. Gelukkig nu niet. Maar mijn zoontje slaapt alleen op ons dag en nacht. Soms zit ik er ook even doorheen. Het is ook pittig.

Ja hier ook en dan de twijfels en vermoeidheid erbij 😖 heb op zulke dagen ook het gevoel dat het nooit over zou gaan terwijl ik ook wel echt goede dagen tussen heb zitten 😅