Help het mij begrijpen aub :(

Lastige situatie.. Eerlijk... Ik denk niet dat ik persoonlijk lang mijn mond zou houden. Idd, zij kiest er bewust voor om alleenstaande moeder te zijn. En je kunt dan niet alles hebben. Je kunt niet en moeten reizen voor werk. En hele weekeinden weg zijn met vrienden. Ik bedoel, wij hebben 3 kinderen, mijn partner werkt 5 dagen. Ik werk momenteel 3 dagen. Wat eigenlijk niet voldoende is om de rekeningen te betalen en te sparen. En onze kinderen moeten daarom naar de opvang. Ik voel mij daar vaak schuldig over, want daarvoor heb ik geen kinderen. Als je dan bewust kiest voor alleenstaande moeder te zijn, en ook nog zoveel weg bent voor werk, kun je niet ook nog zoveel sociaal weg willen zijn. Waarvoor ben je dan moeder? Ik zou het gewoon op tafel gooien hoor. Vooral als opa en oma het er ook zwaar mee hebben. Dan is ze misschien even gepikeerd, gaat wel weer over 🤷🏽‍♀️ Succes ermee!😘

Bedankt voor jouw inzicht! Wij zijn ook met 2 en werken ook fulltime, maar we zorgen ervoor dat we op normale uren er kunnen zijn voor de kindjes en regelen verlof en uitstappen in hun belang (en soms eens uitzonderlijk opvang vragen voor iets). Daar heb ik moeite mee… zich verstoppen achter ‘ik ben alleenstaande’ maar dan alles willen doen en ze overal ‘droppen’ en zo’n heftige job hebben. Dan kies je toch niet voor mama van 2 😕 Ik wil echt de volgende keer op een beleefde manier weerwoord geven, maar weet nu al dat ik er geen dank voor zal terugkrijgen. In tegendeel, heel moeilijk om wat te zeggen tegen haar 😞

Snap ik helemaal dat het lastig is. Wij werken ook normale tijden. Kindjes kunnen 4 dagen bij de opvang terecht gelukkig. Als ik op vrijdag werk, heb ik een extra lange dag. Dan kunnen ze naar opa en oma. Dan haalt mijn partner ze op gelijk na werk of iig de oudste twee en dan pik ik de jongste op als ik klaar ben. Als ik op zaterdag werk gaat de jongste naar opa en oma en de oudste twee blijven bij papa. (De jongste is 10mnd en is in zo'n fase dattie het liefst de hele dag aan iemand vastgeplakt zit. En met verschonen gaat draaien, klimmen, zitten en staan 😅🫣) Ik ben opzoek naar ander werk, dat ik evt van maandag tot donderdag kan werken binnen kantooruren, zodat het allemaal wat makkelijker wordt. Maar ik zit een beetje vast aan de opvang tijden en het feit dat ik geen rijbewijs heb.

Ja iedereen heeft inderdaad soms dingen die niet goed uitkomen of het gevoel dat je er te weinig kan zijn, maar het ding is: zoek je er een oplossing voor? En ik hoor aan jouw verhaal dat je dat doet door bv. andere job te zoeken. Mijn partner is destijds veranderd van job omdat de ploegen te zwaar waren om te combineren met privé en de kindjes. Nu loopt het echt veel beter. Ik mis dat bij haar… oplossingen zoeken in het belang van haar gezinnetje. En ik snap het over jouw jongste kind, die leeftijd is inderdaad letterlijk aan je vast plakken haha 🙈

Precies. Als je kiest het alleen te doen zul je denk ik andere dingen moeten opgeven. Ofwel een simpelere baan of wel minder sociale dingen zonder de kindjes. En dan kun je nog een heeeeel leuk leven hebben. Ze zou bijvoorbeeld ook met haar kindjes en jullie gezin met z'n alle naar de dierentuin kunnen gaan. Of zelfs een weekendje weg. Er zijn tegenwoordig veel parken ook met grote accomodaties, dat je zelfs 2 gezinnen en opa en oma zou kunnen meenemen. Maar ook iets simpels als een ochtend of middag binnenspeeltuin. Kunnen jullie met z'n drieën gezellig koffie drinken en de kinderen zich vermaken. Heeft ze toch dat sociale. Voelt ze zich niet buitengesloten al jouw gezin iets met opa en oma gaan doen. Maar ik denk dat ze wel echt in moet zien dat ze niet altijd alles kan hebben. En een gezin. En de heftige job/mooie carrière. En een fulltime sociaal leven zonder kinderen. De kinderen groeien maar 1 keer op. En herinneringen zijn voor het leven.

100% wat je zegt! En wij proberen vaak eens wat samen te doen zodat ze zeker niet altijd alleen moet zijn en dat is ook leuk voor de kids. Helaas als we dan eens quality time alleen hebben of met de grootouders zonder hun gezin, dan is ze teleurgesteld en boos dat ze er niet bij betrokken was. Maar zo kan je niets meer doen 🤷‍♀️ het is zelfs zo erg als de grootouders eens bij ons op bezoek komen, dat ze vragen dat we er zeker niks van zeggen tegen haar dat ze hier waren. Dat is toch niet gezond?

Dat is zeker niet gezond! Zowel jullie als zij zouden apart van elkaar ook tijd met de grootouders moeten kunnen doorbrengen. Dit is te gek voor woorden. Wellicht heeft ze iets te veel hooi op der vorkje liggen, maar durft ze dat niet toe te geven. Omdat en de carrière en de kindjes haar, en alleen haar, bewuste keuze zijn geweest. Of ze heeft serieuze last van fear of missing out. Alles hebben, alles meemaken en overal bij zijn.