Hoe gaat je vriend ermee om?

Mijn vriend is ook heel blij maar we merken samen ook dat er heel veel gaat veranderen. Merk dat we nu veel meer met vrienden afspreken dan normaal (zeker nu m'n tweede trimester is gestart en ik steeds meer energie krijg). Denk dat ik ergens onbewust zie dat dit de laatste avonden zijn waarbij we enkel met onszelf rekening hoeven houden en geen verantwoordelijkheid voor een kleine.. Misschien is dit voor jou vriend net zo en wil hij nu nog onbezorgd met zijn vrienden afspreken.

Mijn vriend is ook altijd weg 😂 hij vond het allemaal maar raar en is bang dat we uit elkaar raken. Raakt nu wel meer gewend aan het idee. Zijn echt mannen denk ik.

Lekker gezellig voor jou,, hoe oud is je vriend?? Er gaat ook heel veel veranderen. Mijn man is heel rustig en relaxt, die heeft er altijd alleen zin in gehad. Toen de eerste er eenmaal was heeft hij wel echt een jaar moeten wennen aan ons nieuwe leven. We hadden ook geen makkelijke slaper.. nu verwachten we onze 4e, dus hebben we er beide eigenlijk alleen maar heel veel zin in.

Vriend gaat er heel goed mee om en denk dat hij nu nog de tijd neemt om te genieten met zijn vrienden want als de baby er is gaat hij dan meer thuis zijn mijn vriend gaat ook geregeld weg komt wel goed

Mijn man deed dat bij de eerste. Hij was op stap ik zat er thuis de pest over in te hebben. Ik was bang dat hij zijn verantwoordelijk niet zou nemen en zo door zou gaan. We hebben er best wat ruzies over gehad. Toen de baby er was is het inderdaad nog even door gegaan, hij zei dat hij wat ging halen en ging vervolgens naar de kroeg. Ik heb hem echt in tranen uitgelegd dat ik het niet alleen kon (huilbaby). Hij is toen echt totaal omgegaan (kijk, t blijft een vent dus hulp gaat op 60% 🤭). Maar hij is er, voor mij en voor ons zoontje van inmiddels 5.

Mijn man moest er ook even aan wennen, hij doet zelf racen en ik doe zelf driften als hobby. Maar wij blijven gewoon ons ding doen en daar gaat niks in veranderen. Je hebt alleen rekening te houden straks met het feit dat je er een kleintje bij hebt. Maar dat wil niet zeggen dat je helemaal niks meer kunt straks.

Ik denk dat het leeftijd kan zijn maar ook karakter. Mijn vriend is 36 (ik 34) en heel relaxed/kalm. Hij moet mij meer overtuigen dat het goed komt en dat ons leven wel gaat veranderen maar dat het ook heel leuk wordt, dan ik hem haha 😂 Ik denk dat het goed is om er met hem over te praten. Vragen wat hij spannend vindt en ook uitleggen dat het voor jou net zo spannend is maar dat jullie vanaf nu meer dan ooit een team moeten zijn. Jullie zijn samen in verwachting, niet jij alleen! Maar ik zou wel relaxed blijven, want pushen thuis te blijven werkt waarschijnlijk juist meer averechts. Bij mij helpt het ook om me te beseffen dat wij gewoon wij blijven en we niet opeens een kopie worden van andere gezinnen (ik krijg het bijv benauwd van sommige dingen als Center Parcs, samen naar de Prenatal, Monkeytown etc). Misschien helpt het om er met hem over te hebben hoe jullie het op jullie manier gaan doen zodat hij het gevoel krijgt dat hij gewoon zichzelf kan blijven, maar dan met een hele mooie toevoeging en dat jullie op jullie eigen manier dat een plek in jullie leven gaan geven. Succes!!

Ik ga geregeld iets eten met collega's en vrienden.. Mar mijn vriend klaagt niet.. Hij wrijft over men buik en geeft er kusjes aan 😋 hij word 30 dit jaar. Totally ready 😍

Bij ons was het niet de bedoeling, mijn vriend vond het echt heel erg! Hij heeft ook gezegd dat als ik het niet weg liet halen hij bij mij weg ging! Meerdere keren gezegd ik wil niet nog een kind erbij. Wij hebben 2 kinderen al. Hij snapte wel dat ik het niet weg wilde halen en dat kan ik ook niet. Het ging heel erg slecht tussen ons ! Gaat nu iets beter, en hij is er nu wel blijer mee. Het moet bij hem nog erg wennen.

Mijn man is soms echt een zeikerd! Hij vind het heel leuk, is al zeker van het geslacht en dat met 11 week. Maar ohhh... Ik heb al obesitas maar ik eet nu gewoon meer en als ik 1x slechte keuze maak is meneer gelijk boos.. Dat ik gezond moet eten gelijk gezeik enzo 😂

Wij zijn 32 en hebben ‘lang’ gewacht omdat we weten wat dit met onze vrijheid gaat doen. We hebben er dus heel lang en vaak over gepraat en toen we de knoop doorhakten echt een paar keer tegen elkaar gezegd: ‘’willen we dit nu echt?’’ Ik denk dat het altijd een lastig dingetje blijft. Gelukkig zitten we met veel vrienden in hetzelfde schuitje dus dat scheelt denk ik wel. En goeie afspraken maken. Allebei elkaar de vrijheid gunnen om eigen dingen te kunnen blijven doen :)

Toen ik zwanger was van de eerste ging hij 4-5 keer per week weg en is zelfs nog 3x op vakantie geweest zonder mij omdat ik niet meekon. Uiteindelijk de beste papa die er bestaat. Nu bij de tweede is dat anders, er is hier al eentje nu waarvoor hij moet thuisblijven. Maar inderdaad: elkaar dingen gunnen is heel belangrijk. Hij moet kunnen uitgaan nu het nog kan, maar het moet natuurlijk wel een beetje verdeeld zijn. Jij moet er ook nog van profiteren! Ga lekker zelf eens iets eten of drinken met vriendinnen als hij toch weg is, geloof me dat zal snel genoeg heel wat moeilijker worden om te plannen 😅. Succes iedereen!

Mijn man was eigenlijks direct huilen toen de test positief was. En super blij hij is ook wel klaar voor papahood. Ik daar in tegen heb nog zo iets van ik wil eigenlijks nog veel meer en wat onzeker en verstop me in mijn young adult collectie leesboeken🙈

Die van mij ging bij de eerste zwangerschap ook vaak bier drinken met zijn vrienden. We waren de eerste die een kind kregen in de groep en hij zei ook steeds “nu kan het nog”. Mega irritant vond ik dat toen. Inmiddels heeft hij gezien dat het daarna ook echt nog wel kan, zelfs nu andere vrienden ook kinderen hebben. Ze zien elkaar echt minstens iedere week. Toch heb ik het idee dat hij nu bij de tweede zwangerschap weer wat vaker gaat en langer blijft, maar dat kan ook mijn beleving zijn omdat ik nu vaker thuis blijf (zoontje en moe). Ach, soms knalt het ff en dan loopt daarna weer alles op rolletjes.

Bij ons was de zwangerschap niet gepland en een totale verrassing. We zijn nog niet zo heel lang samen dus van beiden kanten was het wel even van: ojee... wat nu? Maar ben nooit echt bang geweest dat ie het niet wilde of boos zou worden ofzo. Mijn vriend zei al: het is niet anders, alleen een beetje vroeg. Merkte wel dat ie echt even het nieuws moest verwerken zeg maar. 🙈 Dus nu is ie druk om alles qua verbouwen wat ie op de planning had af te krijgen.

Mijn vriend is ook geregeld de hort op 's avonds, 'nu het nog kan'. Ik heb daar zelf geen probleem mee. Gun hem dat enorm, hij werkt hard en het kan nu gewoon nog.

Mijn vriend was 3 keer in de week dronken ofz 🤣 maar sinds de positieve test is hij zaterdag gewoon tussen 12 en 1 thuis !!! Het begint nu al vind ik om verantwoordelijkheid te nemen . Dus er voor mij te zijn als ik ook niet kan drinken en roken !. Dus doet hij dat ook veel minder en anders krijgt hij het van me te horen 🤣 ..... heb het gevoel als ik vanaf nu al niet mijn grenzen aan geef hij straks ook een loopje met mij neemt . Dus kan hij er vast rustig aan wennen en is de overgang straks minder heftig en hij mag dan ook gewoon thuis blijven en ik weg als de baby er is. Misschien zijn wij wat minder ouderwets . En gaan wij proberen alles sam sam doen niet de vrouw het meeste . Hij gaat ook minder werken voor de baby .

Mijn man blijf aleen thuis 😊

8+4 en super blij dat hij papa gaat worden maar gaat ook gewoon lekker op stap hoor en zelf ga ik ook mee nu het nog gaat.. totaal geen problemen mee hij werkt hard! Verder praat ie tegen mn buik geeft kusjes! En hij vind het ook wel beetje eng maar dat is ook wel normaal lijkt mij😁

Wat een lieve mannen hebben jullie allemaal, dit is ons derde op komst, m’n zwangerschap perikelen heeft hij totaal geen begrip voor, m’n misselijkheid en spugen vind hij aanstellerij en in huis doe ik te weinig, terwijl ik elke dag wel wat doe in huis 😢😓🤷🏽‍♀️