Peuter huilt veel

Heel herkenbaar hoor, hier ook dochter van 2 jaar en 9 maanden. Hoop dat het een fase is!! En geloof mij.... vind het ook echt heel irritant🙈

Ah vervelend, maar wel fijn te lezen dat het er misschien een beetje bij hoort. Vind het moeilijk om geduldig te blijven op een gegeven moment. Hoe ga jij hiermee om?

Nou geloof mij.... ik heb echt het geduld niet🙈 heb ook totaal geen tips😅 mag het niet zeggen.... maar zie het soms echt als overleven🤣 en ben ik blij dat ik mag werken😱 hou zielsveel van haar , maar man man.... denk wel eens waar ben ik aan begonnen😉

Wat maakt dat je het irritant vind? Waarom triggert het gedrag van je dochter jou? Mijn zoon kan ook zo zijn dagen hebben. Word er ook op een bepaald moment chagrijnig ofzo van. Maar tegenwoordig als ik merk dat ik mijn geduld begin te verliezen dan haal ik even diep adem en bedenk dat hij zich zo mag voelen en dat die gevoelens van hem zijn, ik ben er voor hem. Lukt t dan nog niet om kalm te blijven dan verlaat ik even de kamer en zeg dat ik terug kom en neem dan ergens anders even een adempauze. Lukt lang niet altijd maar t word beter. Een glas water drinken op zo 3en moment schijnt ook te helpen. Nog niet geprobeerd.

Enige wat hier helpt als hij huilt omdat er niks is straffen( hier is het even boven op zijn kamer, in de hoek werkt hier niet dat vind onze zoon te gezellig)

Irritant vind ik een groot woord. Maar de vraag wat me triggert die stel ik mezelf ook graag en kan ik eerlijk gezegd nog niet echt beantwoorden. Peuter heeft ook een zusje van 1,5, dus het is vooral flink aanpoten met die twee kleintjes. Het is vooral ook dat ze meteen ‘probeert’ te huilen als iets niet mag, dat resulteert in echte tranen. Als dat 20x per dag gebeurt, dan word ik soms gek. Maar thanks voor je tips! Soms probeer ik het ook een beetje te negeren/laten gaan en even weg te lopen.

Ik struggle hier nu ook mee, zo snel en veel drama op het moment. Dochter is ook 2 jaar en 9 maanden. Soms verloes ik ook m'n geduld. Maar nou las ik ergens dat ze dingen vaak nog erg moeilijk vinden en daarom dit gedrag vertonen. Dit geeft mij wel meer empathie en geduld gegeven. Ze zijn nog zo klein en het is gewoon heel moeilijk voor ze! Dat de tv niet de hele tijd aan mag, dat ze geen snoepjes mogen, dat ze even aan tafel moeten komen zitten, dat mama even bezig is, dat ze NU iets willen en dat kan niet. Soms denk ik, dat snap je toch wel??!! Maar nee, ze zijn nog zo klein, het is gewoon nog erg moeilijk voor ze.

Mooi verwoord! Zo is het ook natuurlijk. En ik probeer dat ook echt wel in m’n achterhoofd te houden. Merk ook dat ik zelf wat meer m’n best doe om hier op een goede manier mee om te gaan. Maar soms ben je gewoon moe, is het emmertje vol of wat dan ook.. dan helpt het me wel om te bedenken dat het tijd wordt om even wat voor mezelf te gaan doen buitenshuis bijv.