Slaan, bijten, krabben..

Het is herkenbaar. Alleen het gedeelte rond broertje/zusje niet maar ik ben nu 34 weken zwanger dus ik heb er wel schrik voor. Onze zoon schopt, slaat, bijt, krabt, roept,… maar inderdaad enkel naar mij en zijn papa. En in de hoek helpt niet. Hij blijft niet staan/zitten. Als hij slaat zeggen we dat dat niet mag want dat het pijn doet. En dan zeg ik, je handjes zijn niet voor te slaan, wel voor te aaien/zwaaien/draaien/… en dan met bewegingen bij. Hij doet dan ook mee want hij kent het ondertussen goed.

Mijn zoontje(bijna 3) slaat, schopt of knijpt soms, maar alleen mij of papa voor zover ik weet. Gewoonlijk komt het voort uit een opeenstapeling van emotie dat het niet meer lukt om zich op een duidelijkere (en positieve) manier te uiten. Ik denk dat het goed uitleggen van wat wel of niet mag al helpt. Wat je nog kunt doen is op zo’n moment afremmen van het gedrag, handjes vasthouden bijvoorbeeld en benoemen wat je ziet, vervolgens benoem je zijn emotie (of vraag je welke ervaren wordt als je denkt daar een duidelijk antwoord te kunnen krijgen). Dan draag je aan hoe ze daar op een betere manier mee om kan gaan, eerst afreageren op iets wat veilig is en daarna de overtollige energie kwijt laten raken. Boos worden heeft weinig nut, ze weet waarschijnlijk even niet hoe ze met zichzelf moet omgaan. Bijv: ik zie dat je boos bent. Dat is geen fijn gevoel. Slaan tegen mensen doen we niet, dat doet zeer. Je mag tegen dit kussen slaan, die voelt het niet. Zullen we zo gaan buiten spelen/ rennen/ in de plassen springen met je laarzen aan? Of: Wat leuk dat je zo blij bent! Ik vind jou ook heel leuk. Mensen slaan doet zeer, dat doen we niet. Zullen we samen (leuke activiteit)? Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Boekentip uit België: waarom doe jij nu zo?