Contact moeder verbreken?

Hallo allemaal👋, Ik heb zin om even van me af te schrijven en kan wel wat advies gebruiken. Zoals de titel al zegt zit ik eraan te denken om misschien het contact met mijn moeder (tijdelijk) te verbreken. Ik kom er alleen zelf met mijn gedachten even niet meer uit wat nou de juiste keuze is. Ik zal het even kort samenvatten: Ik ben mama van twee kindjes en nummer drie wordt volgende maand verwacht 🥰 Mijn moeder heeft last van veel psychische klachten door langdurig en veel drugsgebruik in het verleden. (Ik ben hiervoor ook uit huis geplaatst als kind) dus eigenlijk vanaf 12 jaar niet meer thuis gewoond. Nu merk ik heel erg dat ze eigenlijk geen moeite neemt naar mij toe en er niks vanuit haarzelf komt. Ze is heel emotieloos, begint zelf geen gesprek of enige vorm van interesse. We zien elkaar ongeveer om de paar maanden terwijl ze 10 minuten hiervandaan woont. Ze kan dan zo een uur zitten en letterlijk niks zeggen alleen maar voor zich uitstaren.Ze vraagt ook niet hoe het gaat met de kinderen of de zwangerschap. Toen we het geslacht bekend maakte zei ze letterlijk niks, ook geen emotie in het gezicht. Dit doet me erg aan vroeger denken omdat ik als kind ook meer voor haar moest zorgen dan andersom. Ze gebruikt medicijnen die waarschijnlijk ook een groot deel van haar stemming bepalen daar houd ik me nu een beetje aan vast. Ik merk alleen dat doordat het me erg aan vroeger doet denken ik er nu ook echt last van heb en me eraan irriteer dat ze “zo” is. Elke keer als ik haar een berichtje stuur en weer een kortaf antwoord krijg of ze niet vraagt hoe het met mij gaat terwijl ik dat wel naar haar toe doe voelt het weer als een teleurstelling… ik ben nu erg bang dat doordat ik het mij zo aantrek ik zelf geen leukere moeder wordt voor mijn eigen kinderen. Ik sta nu op het punt ; beter helemaal geen moeder dan 1 waarmee ik contact “moet” onderhouden waarvan ik eigenlijk geen zin meer in heb. Ik heb ergens een klein schuldgevoel als ik het contact zou verbreken omdat ik haar dan laat vallen voor mijn gevoel. Maar ergens in mij zegt een stem dat ik dat helemaal niet zo hoef te voelen omdat ik hier de kind ben en ik niet verantwoordelijk ben voor haar gevoel alleen voor die van mijzelf en als zelfbescherming lijkt het me soms beter geen contact meer te hebben. Ik zou graag willen weten hoe een buitenstaander erover denkt, soms makkelijker dan als je er zelf middenin zin😅. Ik hoor graag jullie mening wat deze ook is. 😘