Dochter slaat alleen maar help😔!

Wat een lastige en verdrietige situatie! Ik heb hier zelf niet echt ervaring mee... Maar ik heb een dochtertje van 2 jaar en ik merk sinds ze 2 is geworden is ze erg driftig! Ze heeft geen broertje om te slaan, maar als ze haar zin niet krijgt of iets haar niet aanstaat heeft ze de neiging in haar driftbui zichzelf pijn te doen. Vind ik zelf ook verschrikkelijk!!! Eerst probeerde ik het negatieve gedrag te negeren, maar daardoor houdt ze niet op. Dus nu geef ik mijn grens aan. Ik zeg haar duidelijk maar kalm wat wel en niet mag(zichzelf pijn doen of in jouw geval haar broertje mag niet, boos zijn ergens over mag wel) en dat lijkt te helpen. Ik zou bij je dochtertje ook duidelijk je gens aan geven. Ik neem aan dat zij ook +- 2 jaar is? Ze zal waarschijnlijk de aandacht die ze kreeg met ziek zijn weer even opnieuw moeten leren delen met haar broertje en dat is voor een peuter niet makkelijk. Hopelijk heb je hier iets aan. Heel veel sterkte 🍀

Ze is inderdaad 2 jaar en 3 maanden. Ze weet mijn grens. Ik leef sinds ze geboren is eigenlijk al op regels omdat zij dat fijn vindt en niet anders kan. Ik vind het alleen nu de laatste drie dagen erg verschrikkelijk worden en dit doet me pijn. Ik probeer nu lief te zijn en dat slaan absoluut niet mag. Ik geef ook aan dat ze wel boos kan worden en vraag haar waarom. Dat ik haar broertje aan het voeden ben maakt haar boos en dat ik met hem bezig ben op dat moment. Maar ze begrijpt het niet althans ze wilt het niet begrijpen😔 lastige fase zit ze ook.

Hier precies hetzelfde..min het slaan. Ze is ontzettend driftig en alles is nee. Wil met NIETS geholpen worden..al hangt haar leven aan een zijden draadje ben net bevallen 3mnd geleden..maar heb heel wat bloed verloren en ben ook net gestopt met bloeden na de bevalling (waarschijnlijk kwam dat door de mini pil, even los daar van). Ik heb dus ontzettend slaap tekort..en mijn geduld is gewoon bijna nul. .ik ben dus wel echt vaak boos op haar..en daarna voel ik mij ontzettend schuldig.. want dit doet ze niet expres.. Ik kan hier ook wel hulp in gebruiken..hoe mijn geduld te bewaren :(

Ah wat sneu! Hier dus hetzelfde verhaal alleen met slaan dan.. korte lontje houdt een keer op helaas 🥲 in ieder geval succes en hopelijk heel veel geduld nog. We komen er wel doorheen en voor we het weten zijn ze rustige kinderen (i hope)

Heeel herkenbaar!! Ook toevallig nadat ze ziek is geweest. Denk dat het ook een beetje te maken heeft met het ontwikkelen van een emotieregulatie. ze leert nu: ‘hoe moet ik mijn (negatieve) gevoelens uiten?’ Duidelijk grenzen aangeven, aangeven wat wel gewenst is (ik zeg dan ‘nee lief met de handen en dan doe ik dat voor met mijn handen). Als ze niet aangeraakt wil worden, daar respect voor hebben. Het heeft sowieso allemaal tijd nodig!! Vooral rustig blijven, komt goed ❤️

Heel herkenbaar. Mijn zoon doet het ook, driftig, gillen, slaan en soms ook bewust met dingen gooien. Het is een fase, dat is duidelijk haha. In deze fase van het leven zijn de kleintjes ontzettend bezig met hun bewustwording (bijvoorbeeld het ontwikkelen van schrikreflex is een welbekende, dat is er zomaar ineens en dat kunnen kinderen heel eng of raar vinden) en daarbij ook het sociaal emotionele niveau ontwikkelen. Emotieregulatie kennen zij nog niet, emoties ervaren kleine kinderen ook vele malen intenser dan een volwassen persoon. Dus als een kindje jaloers is, dan is het ontzettend jaloers. Dit evengoed met boos en verdrietig etc. Kinderen van 2 jaar zoeken nu nog een manier om dat te uitten. Als ouder zijnde is dit het meest belangrijke moment van hun leven om de emotieregulatie aan te gaan leren. "Wat mag je doen als je boos bent, niet schoppen of slaan maar je mag bijvoorbeeld wel in de hal heel hard stampen. Kijk, we doen het samen." Alles wat we onze kinderen nu aanleren, houden ze hun hele leven vast. Voor nu zijn het vaak nog de basis emoties maar zodra ze ouder worden ervaren ze steeds meer emoties waar ze handvatten in moeten krijgen hoe ze daarmee om moeten gaan. Wij kennen de emoties en de handelingen al, kindjes nog niet. Ik zet persoonlijk mijn zoon wel af en toe in een hoek. Daar mag hij dan stampen en op de grond of op een kussen slaan maar niet op de deuren, tafels of kasten e.d. Als hij klaar is met slaan en driftbui, dan mag hij er ook gewoon zelf weer weglopen. Ik benoem dan wel even "zo, dat moest er even uit. Wil je nu een dikke knuffel?" Maar ook ik verlies mijn geduld wel eens, dat is overigens ook gewoon menselijk. Aangezien deze leeftijd enorm uitdagend is, zal ik het ook geheel logisch vinden dat je niet altijd een lange adem hebt.

Heel erg bedankt voor je advies ook! Ik heb er helemaal niet bij stilgestaan met even apart zetten en het laten uiten. Ik was laatst zo zat dat ik haar naar boven heb gebracht haar op bed gezet en ik op de grond gewacht tot ze klaar was met het geschreeuw. Uiteindelijk heeft het een half uur geduurd en toen vroeg ik of ze bij mama een knuffel wilde en toen kwam ze tot rust… ik denk inderdaad dat het echt een fase is en dat we er even doorheen moeten bijten met heel veel geduld🥺