Doe ik het wel goed? 😔

Nou, als ik jou verhaal zo lees, doe je het allemaal ontzettend goed en mag je super trots op jezelf zijn dat je dit allemaal zo doet (bijna) in je uppie! Ik snap de twijfel, die heb ik zelf ook constant, maar denk dat juist omdat je jezelf die vraag al stelt, je je daar geen zorgen om hoeft te maken - je bent er duidelijk ontzettend mee bezig en als mama’s zullen we het nooit altijd helemaal perfect doen (want wij zijn uiteindelijk ook maar mensen) maar zolang je maar naar jezelf blijft kijken en kan aanpassen als het nodig is… bewust zijn van je eigen valkuilen en patronen, en niet je kind daarvan de dupe te laten worden.. als ik dit zo lees heeft dat prachtige ventje van je de beste mama die hij maar had kunnen treffen dus zeg dat af en toe eens lekker tegen jezelf!! Elk kindje idd zijn eigen tempo, dus tenzij je het gevoel hebt dat hij echt een probleem heeft, zou ik dat lekker loslaten. Mijn zoontje is ook wat traag met praten, en werd ook helemaal gek gemaakt door het consultatiebureau waardoor ik ook enorm ging twijfelen aan mijzelf. Maar toen ben ik eens echt gaan kijken naar Ravi (mijn kindeke) en het is gewoon een super blij kind! Hij ging dan weer heel snel in zijn motorische ontwikkeling dus ik heb het consultatiebureau gewoon afgeschreven en ga niet meer 😝.. we hebben het al zwaar genoeg en het is een enorme uitdaging soms om super zelfverzekerd te zijn als moeder (vraag me ook af of dat überhaupt ook wenselijk is want daarvan wordt je dus ook blind in mijn ogen), dus kijk gewoon lekker naar je kindje; is hij blij? Voelt hij zich veilig? Is hij gezond? Zo ja, wees trots op jezelf! De rest komt wel… ook dat drammerige met de auto in en uit herken ik enorm, maar volgens mij ook gewoon echt typisch dreumes gedrag (terrible two’s toch 😂). Ik probeer gewoon consequent te zijn, en me niet te laten ‘manipuleren’ door zijn gekrijs als hij zijn zin niet krijgt. Kortom lieve mama, als je het mij vraagt doe je het geweldig, en zeker gezien de omstandigheden. Wees trots op jezelf en de kracht en liefde die je hebt voor dat ventje 🥰

Wat lief, dankjewel 🥰 Fijn om te horen dat heel veel dingen herkenbaar zijn. Soms ben ik erg onzeker als ik zie dat andere kindjes al veel verder zijn in bepaalde ontwikkelingen. Dan denk ik soms ligt dat aan mijn/onze situatie dat ik tekortschiet bijv. Het CB maakt mij ook niet bepaald zekerder, ik krijg soms verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Ik wil nog wel heen maar dat is puur voor het meten en wegen.

Hier hebben we het andersom. Ik ben chronisch ziek en mijn partner doet alles. Weet niet of het bij jullie ook is. Maar omdat ik ziek ben krijgen wij een medische indicatie via de gemeente voor opvang. Daardoor betalen we naar inkomen straks een klein deel en kan onze zoon 2ochtenden per week naar de peuterspeelzaal vanaf 2 jaar. Kinderopvangtoeslag hebben wij ook geen recht op omdat ik thuis ben. En het volle bedrag hiervoor kunnen we niet betalen. Mogelijk kunnen jullie die voor nu ook krijgen en is dat een optie? Het verschil is dat ik dus nergens heen kan. Soms ga ik hier naar school en kan hij even spelen met de grotere kindjes van groep 1 en 2 in hun speeltijd. Andere dingen kan ik gewoon niet heen ivm mijn energie en vele allergieën. De peuterspeelzaal zou mij straks dan ook iets ontlasten. Hij praat hier soms wat zinnetjes. Maar woorden ofzo zegt hij niet na. Wij maken ons er niet druk om. Komt straks vanzelf wel. Dit zeggen ze op het cb ook. Onze zoon wil ook alles geprakt en anders niet. Ik maak me er niet druk om. De rest komt vanzelf wel. Hij wil de ene keer gevoerd worden. Andere keer zelf doen. En als het op de grond komt. So be it. Doekje er daarna over en weg is het. Hij heeft een grote slab met een soort bakje met mouwen en we zien wel hoe het gaat. We geven hem een lepel en daar probeerd hij mee en voeden hem tussendoor wat happen als hij dat accepteerd. Als hij het zelf wil doen ook prima. Ligt er net aan hoe moe hij is en hoe snel hij boos word die dag. Onze zoon nam ook altijd de benen. En ik heb geen energie door ziek zijn er achteraan te gaan. We hebben nu dus zo een rugzak met lijntje. Als we bij de auto zijn of op gevaarlijke plekken krijgt hij die om. Geen discussie mogelijk. Mensen vinden het zielig of kijken raar. Ik vind het pas zielig als hij onder een auto komt omdat hij niets draagt. Rare is dat hij zodra hij dat ding om heeft nu niet meer op de loop gaat. Onze zoon wil ook altijd buiten. Dikke prima. De tuin is veilig en elke tuindeur heeft een extra slot. Als hij buiten wil blijven doet hij maar. Mama gaat naar binnen. Ik ga dan bij het raam zitten en hou hem in de gaten. Hij komt vanzelf ook binnen. Wij deden beneden omkleden en dan flesje en lezen en naar bed. Zijn gewoon steeds meer boven gaan doen. Ene paar weken ineens lezen boven. Tandenpoetsen boven. Omkleden boven. Steeds 1 stapje boven dat een paar weken doen en dan weer een nieuw stapje erbij. Ik zie verder niet echt waarom je kindje niet in een kinderbed kan. Onze zoon klimt uit zijn ledikant. Is ook groot en gaat echt over naar een groter bed zodra die gemaakt is. Krijgt hij begin januari voor zijn verjaardag. Hij heeft bij opa en oma al in een groot bed geslapen en dat gaat super. Omdat hij uit zijn bed klimt ligt hij nu op de vloer van zijn ledikant met een deken eronder. En hij blijft gewoon in zijn kamer. We hadden een bed besteld dat is helemaal mis gegaan qua leveren. Dus nu maakt mijn schoonvader er 1 van 90x210 met een zijkantje tegen het eruit rollen. Ik denk dat hij er wel aan toe is maar wij nog niet omdat hij anders zo groot lijkt al. Huilen kan ik ook slecht tegen. Kost mij zoveel energie daarom ga ik gewoon geen strijd aan en kies voor alternatieven. Dit doe ik ook zo dat hij zelf kan kiezen. Hij begrijpt alles. En door hem zelf te laten kiezen binnen de opties die reëel en mogelijk zijn geven we hem ook vrijheid. Daardoor is er amper strijd onderling want hij heeft zelf gekozen. Dit werkt hier heel goed. Hij weet wat kan en mag. En dat er ook een grens is. Door de eigen keuze van hem heeft hij nu ook plezier in de dingen die we doen.

Lieve mama, wat knok jij hard zeg! Laat alsjeblieft niemand jou onzeker maken, zeker het CB niet! Je zoon is een prachtig kind en ik zie in zijn blik dat hij ook zo'n heerlijke draak is met een eigen willetje. Je doet het prima, meer dan prima waarschijnlijk als ik dit zo lees.. ik weet zeker dat jij op 110% fungeert en dat is echt niet altijd nodig. Ik lees verder ook veel twijfel terug in je bericht en ik heb zo'n vermoeden dat dat helemaal niet nodig is. Een groter bed nodig? Lekker doen.. probeer het uit! Een ander avondritueel? Lekker doen.. gewoon uitproberen! Wie weet vindt je zoon het wel heerlijk om Lekker qualitytime te hebben op zijn kamer.. beetje kneuteren met omkleden, samen liedjes zingen tijdens het taden poetsen en Lekker gekke bekken trekken in de spiegel, boekje lezen en 100 kusjes ontvangen van papa of mama.. De onzekerheid is echt niet nodig. als jij dit allemaal kunt dragen dan kun jij de hele wereld aan. Denk goed aan jezelf, dat is minstens net zo belangrijk als het denken aan anderen. Heel veel succes en sterkte gewenst!

Zoals ik het lees..doe je niks verkeerd! Ieder zo zijn opvoeding..en een kind weet niet beter. Het eten is een fase. Dat komt wel weer goed..maar niet opgeven met toch wat fruit aanbieden..ze moeten 100x wat proeven..wil het smaakte neutraal worden voor de hersenen.. Ledikantje kan prima nog blijven! Ik kan me nog herinneren dat ik er namelijk zelf uit klom..en een 1 persoonsbed kreeg thuis. Ik doe daar nu ook niet moeilijk over. Tja..buiten zijn en naar binnen moeten..wil mijn 2jarige ook niet.. KRIJSEN! Naar de auto gaan..nope..kan haar soms omkopen met rozijntjes en liedjes.. maar het probeer is groter wanneer we weg moeten van het geen waar we waren met de auto..pff! Dan wordt het afleiden met de teletubbies..so be it! Het zelf leren eten is wel belangrijk.. heeft niet met een lepel of vork..maar probeer eens samen te eten met de handen? Jij neemt zelf een hapje.. daarna mag hij jou een hapje geven? Avondritueel heb ik de ene keer wel.. andere keer nu..nu doen we alles boven..omdat ze zelf de trap op wil lopen..prima..boven verschonen..pyjama aan..hopen dat ze poept voor het slapen..flesje warme melk..al is ze bijna 2..die houden we er lekker in.. slaapzak aan..tandenpoetsen.. en dan naar bed. Boekje lezen hebben we nooit geduld voor gehad..en ben daar dus ook even mee gestopt.. er liggen boekjes op haar kamer..en soms kijkt ze er even zelf in..wanneer ze nog moet poepen.. Mijn dochtertje zegt losse woorden..spreekt nog niet in zinnen van 2..af en toe zegt ze..papa nee nee..of iets simpel als dat..spreekt zelfs sommige totaal verkeerd uit..heeft zelfs eigen benamingen voor bepaalde woorden.. ik zeg het niet na..maar corrigeer het wel naar de goede benamingen.. ze begrijpt alles..hij is nog jong..geef het tijd..het komt echt goed..en anders heb je woordkaarten.. en kun je een afspraak maken met een logopedist om gewoon wat oefeningen mee naar huis te krijgen..maar ik zou me daar nu echt niet druk om maken hoor.. Mijn dochtertje ging tot anderhalf naar het kdv..maar sinds zwangerschap is ze met mij thuis..en door mijn klachten lukt jet niet echt om altijd naar buiten te gaan..en door mijn klachten lig ik ook vaak op de bank..terwijl mijn dochtertje kijkt naar kikker en zijn vriendjes.. Zoals k al zei..ieder zijn eigen opvoeding..de peuterpubertijd is ook echt een ding..waar ze nu ook in zit..

Persoonlijk als ik je verhaal lees denk ik een super mama met een lange adem, maar kies ook een keer voor jezelf en kijk naar welke strijd je aan wilt gaan met je peuter. Onze dochter is echt wel pittig en kan flink krijsen, af en toe lijkt het wel alsof we haar ik weet niet wat aan doen. Maar ik blijf consequent, mama is de baas, misschien ben ik dan ouderwets. Eten was bij ons ook drama, je wilt dat je kindje groenten eet maar ik heb geen zin meer in die ruzies. Ze krijgt haar bord eten en wij gaan gewoon eten, meestal duwt ze haar borst weg en zegt nee maar halverwege de maaltijd begint ze toch, soms zegt ze mama helpen en dan help ik haar. Ze heeft genoeg avonden gehad dat ze niet at en die zijn er nog steeds, ik maak er geen drama van en vraag heb je genoeg gehad en geef een klein toetje. Als ze in bed ligt krijgt ze nog een fles pap als aanvulling, onze dochter is met haar gewicht net onder gemiddeld, was ze al vanaf geboorte. Ik doe het al een tijd op deze manier en de laatste tijd begint ze steeds beter te eten. En eten per ongeluk laten vallen kan gebeuren, hoort bij het leerproces, maar expres op de grond gooien is bij ons na het eten zelf oprapen, ook dit werpt zijn vruchten af. Ik klink wel erg streng misschien maar ze zijn nu wel op een leeftijd waarin ze kunnen leren en dat acties consequenties hebben. Onze dochter is pittig, eigenwijs en kan een drifkikker zijn maar deze aanpak geeft mij meer rust en haar ook. Wees lief voor jezelf en kies ook eens voor jezelf en desnoods als je kindje zijn zin niet krijgt en het op een huilen zet, doe oordopjes in.