Hulp Partner

Probeer toch in gesprek te gaan en vertel vanuit jezelf. Probeer geen verwijten te maken, maar te vertellen hoe jij je voelt, dat je begrijpt dat hij lange dagen maakt, maar dat alleen thuis zijn met een baby ook heel pittig is. Dat je hulp nodig hebt. Zeker niet te lang mee wachten, succes!

Same here, ook idd gelijk discussie als ik er wat van zeg.

Ik hield geen hand meer boven het hoofd van m’n partner. Hij moest van mij aan de bak

Ik denk dat dit ook man eigen is. Voor de mannen wordt het vaak pas leuk als ze wat meer kunnen. Ik hoor dit ook veel van vriendinnen met kindjes. Vaders zelf geven dit ook eerlijk toe. Ik merk ook nu onze dochter 5 maanden is en steeds meer begint te spelen en lachen dat mijn man ook meer tijd met haar doorbrengt.

Die van mij helpt ook wel maar alleen als ik het vraag en in de eerste weken van haar leven moest hij haar helemaal verzorgen puur omdat ik het nog niet kon. Maar ik doe ook het merendeel alleen en vindt het ook niet zo erg want als ik het vraag weet ik dat hij het ook zal doen. En we hebben bepaalde afspraken zoals dat hij liever alleen de Plas luiers doet. En dat ik de nachten doe als ze komt maar hij de avonden. Het verzorgen zit meer in een vrouw dan een man. Het wordt voor de mannen pas leuker als ze wat meer kunnen. Ga een gesprek aan geef aan de irritatie punten, je verwachtingen en maak duidelijke afspraken

He wat vervelend, ik weet dat heel veel mama’s in mijn omgeving (en ik zelf ook wel, maar praat dat enigszins goed door ik ben nog thuis én ik vind het heel fijn om zelf te doen). Iedereen zegt ook dat het als de kindjes ouder worden vaak beter verdeeld wordt. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat het ontzettend zwaar kan zijn en dat je die steun mag voelen en daar over mag blijven praten en aankaarten. Dat van als hij alleen is, zijn ouders opzoeken gebeurd hier ook. En heel stiekem zie ik daar het voordeel in.. als we samen vrij zijn hoef ik daar niet meer acte de présence met de baby te geven 😉

Wat een onzin verkondig jij… zit meer in een vrouw dan een man? Haha weet niet wat voor man jij hebt…. En hoezo alleen een plasluier doen?

Waarom geef jij zo'n reactie op Linda? Veel vrouwen geven dezelfde reactie. Mijn man doet ook liever alleen de plas luiers. En soms heeft hij pech als ze gepoept heeft en ik ben niet thuis. Er zijn nu eenmaal verschillen tussen mannen en vrouwen.

Het beste is toch een gesprek aangaan en de verwachtingen uitspreken. Op deze manier kan je ook peilen in hoeverre hij het bewust doet. Misschien vindt hij het ook wel spannend om in z’n eentje voor de kleine te zorgen? Ik zie en hoor in mijn eigen omgeving dat de mannen uit onzekerheid of angst regelmatig een beetje apathisch en tegendraads kunnen gaan doen. Weet natuurlijk niet of dit voor jouw man geldt en het praat ook niet iets goeds! Maar dmv een gesprek kom je ook zijn gedachtes te weten. Wellicht een idee om een open gesprek te voeren: ons kindje is nu zoveel maanden oud, hoe vind jij het tot nu toe gaan? Een soort tussen evaluatie. Benoem dan ook vooral waar jij tegenaan loopt op een open manier. Ik herken wel wat dingetjes bij mijn eigen vriend. Hij mag naar mijn mening ook wel wat assertiever zijn en ook hij maakt zich er soms makkelijk vanaf. Veel vrouwen zullen dit bij hun partner herkennen. Ik merk echter dat ik daar ook zelf wel debet aan heb. Ik ben veel thuis met ons zoontje en inmiddels dusdanig geprogrammeerd dat ik dingen al heel gauw uit mezelf doe, zoals hem in bad stoppen, flesje, spelen etc. Soms vergeet ik simpelweg dat mijn vriend dat óók kan doen. Hier dus een combinatie van ik die te graag wil en doet, en hij die wat afwachtend is en pas iets doet als hij een taak krijgt (wat hij dan ook altijd doet). Bij ons heeft het, heel kinderachtig, geholpen om de taken te verdelen. Bijv ik doe hem op dinsdag in badje en hij op vrijdag. Zo voelt het toch wat eerlijker en zijn we beide evengoed in de verzorging betrokken. Heel verhaal geworden 😅! Maar ik hoop dat je er iets aan hebt! Succes!!

Het beste is toch om er over te praten denk ik... mijn man vond het laatst nodig om gefrustreerd te worden omdat ik wou dat hij de kleine in bad deed. Hierna heb ik het een paar keer gevraagd wat er nou aan de hand is en het kwam er op neer dat hij erg onzeker is met de kleine. Ik hoor ook met regelmaat 'jij kan het beter' slaat natuurlijk nergens op maar ik begrijp het wel. Ik las al in de reacties dat de verzorging meer in het aard van de vrouw zit en daar ben ik het mee eens. Ohja en mijn man werkt soms wel op een dag 14 uur of maar ik werk ook 4 dagen en ben non stop alart en bezig met de kleine dus ik verwacht wel hulp in de kleine dingen haha maar voor mij is het makkelijk praten want ik ben daar iets strenger in

Helaas hoeft dat niet altijd zo te zijn. Mijn man riep ook heel hard dat ze leuker zijn als ze wat meer kunnen en slaat het liefst ook nu weer het eerste jaar over. Wij hebben een dochter van 18 maanden en een zoontje van 5 maanden en hoewel hij heel leuk met de kindjes kan spelen, uit zichzelf gebeurt het vaak niet. De dagen dat we samen thuis zijn brengt hij liever voor de tv door dan de kinderen bezig te houden zodat ik een beetje gedaan krijg qua huishouden. Op deze dagen plan ik inmiddels bijna altijd een uitje zodat hij tijd met zijn gezin door móét brengen. Het gaat allemaal zo snel en ik hoop dat hij dat op die manier toch een keer gaat realiseren. Qua zorg voor de kinderen en huishouden komt 90 tot 95 procent van het werk op mij neer, terwijl ik 28 uur of meer werk in 3 dagen en 3 dagen alleen thuis ben met beide kinderen. Er over praten helpt hier ook niet. Mijn man laat zich niet uit over zijn gevoel.. zegt wel dat ik gelijk heb als ik voor de zoveelste keer het gesprek aan ga, maar een week later is het weer precies hetzelfde verhaal. Ik ben het langzaam wel een beetje moe om maar te blijven proberen. De gouden tip heb ik dus helaas ook niet.

“Het wordt pas leuker voor de man zodra ze meer kunnen” vind ik wel steeds raarder worden om te lezen eerlijk gezegd. Waarom wordt dit als argument gebruikt om een VADER (!) van zijn betrokkenheid te excuseren? En wordt het voor een ouder, ongeacht man of vrouw, in het algemeen niet leuker naarmate hun kind ouder wordt? Waarom zou dat alleen voor de man gelden? Ik bedoel, ik geniet nu ook meer van hem dan van toen hij een maand oud was. Is toch logisch? En dat de man alleen handelt op de voorwaarde dat het “leuk” moet zijn vind ik ook vreemd. Dus met 1,5 jaar is het verschonen van een poepbroek wel ineens leuk want de kleine kan meer? 🙈 Of je nou een poepbroek van je baby van 4 maanden of je dreumes van 1,5 jaar verschoont maakt toch geen verschil? Of heeft een dreumes ineens een leuke keutel.. met confetti ofzo? 🤪

Ik bleef er gewoon op hameren dat hij meer moest helpen en steeds voorbeelden noemen. Vooral als we beide thuis zijn, denkt hij vaak makkelijker dat ik het wel doe. Heb hem ook een tijdje seks onthouden (🤭), want dat wilde hij wel maar meehelpen niet.

Ik vind sommige reacties hier echt bizar eigenlijk. Hoezo ‘mannen vinden dat eerste jaar niet zo leuk’? Voor mijn man geldt dat zeker niet, en zelfs als het wel zo zou zijn: ik vind de badkamer poetsen ook niet leuk. Hoef ik het dan niet meer te doen, terwijl het wel ook mijn badkamer is? Het is toch ook zijn kind? En dat het meer in vrouwen zit dan in mannen vind ik nog raarder. Ik denk echt dat je dat patroon zelf creeert door dingen van je man over te nemen. Mijn man doet van het begin af aan echt alles, poepluiers, badje, in bed leggen, voeden, véél spelen. Zonder dat ik ooit iets hoef te vragen. En ik vind dat eigenlijk heel normaal. Ik werk ook 32 uur, we zullen het toch samen moeten doen. En hoe het ook nog werkt: hoe meer je als ouder investeert, hoe meer je van je kleintje terugkrijgt. Wat mij betreft verdient je man dus echt een schop onder zijn kont, want hij laat jou zitten met het werk en dat is naar mijn mening echt niet fair. Wel ben ik het met Monal93 eens dat er misschien wel onzekerheid onder zit, omdat hij ook steeds zijn ouders uitnodigt. Dat zou ik eens met hem bespreken. Maar dan geldt ook: onzekerheid verdwijnt alleen door het veel te doen en daardoor succeservaringen te hebben. Dus hij zal hoe dan ook aan de bak moeten. Succes! 😊

Jou beredenering slaat echf helemaal nergens op. Het gaat toch om 2 verschillende dingen. 1.tijd door brengen met de kinderen 2. Het verzorgen van de kinderen. Je kunt je energie beter gebruik voor je kindje dan je ergeren aan je partner. Het is nu eenmaal zo. Maar zo te lezen doet jou partner dat allemaal niet. Super fijn voor je

Jouw conclusie “het is nu eenmaal zo” slaat anders ook helemaal nergens op. Je wil je niet ergeren aan je partner, dus dan zouden dit soort dingen toch juist uitgesproken moeten worden? Het lijkt me een zware opgave om je irritaties continu voor lief te nemen en je dan maar te focussen op de kleine. Daarom dat hier ook door meerderen wordt geadviseerd om een open gesprek aan te gaan.

Veel geven er ook aan dat een gesprek geen zin heeft. Wat wil je er dan aan veranderen? Als je bij je partner wil blijven zul je het moeten accepteren. En met het is nu eenmaal zo bedoel ik als je veel gesprekken hebt gehad en niks werkt... Ieder moet er het zijn van vinden. Maar denk niet dat je de enige bent waarbij jij meer qua zorg doet dan je partner ik denk dat dat bij veel zo is.

Nou dit dus precies! Vind het gewoon echt bizar om te lezen.. ook al meerdere keren voorbij zien komen ‘zo zijn mannen nou eenmaal’.. snap het echt niet! Zo blij dat mijn man wel met liefde zijn verantwoordelijkheid neemt en vanaf dag 1 net zo gek op onze dochter is als ik!

Helemaal mee eens!

Sorry hoor.. maar het excuus van ja mannen vinden het leuker als kinderen ouder worden is toch onzin? Als je als ouder de babyperiode niet zo leuk vindt kun je toch meer andere taken overnemen zodat het eerlijk is verdeeld? Denk aan was doen, wc poetsen, koken, boodschappen etc etc.. Wat mij betreft houd je de ongelijkheid in stand als je zulke, in mijn ogen, ouderwetse excuses blijft gebruiken. We mogen als vrouwen best s opkomen voor onszelf. Zal s tijd worden. 😅