Partner is ongeduldig met baby: herkenbaar?

Papa’s hebben ook tijd nodig om hier aan te wennen en vaak hebben zij meer tijd nodig dan ons. Jezelf gaan ergeren aan hem zal het enkel erger maken vrees ik, want dan zullen frustraties opstapelen bij jullie beide. Kan je erover praten met hem? Misschien zit hij met iets? Hier was dit ook zo de 2e en de 3e week, heb dan met hem aan tafel gezeten en proberen zijn gevoelens te benoemen (het is nu eenmaal een gesloten boek). Nu ik weet waar ik hem kan ondersteunen en hij weet waar ik meer steun verwacht, gaat het weer stukken beter. Hopelijk ben je hier iets mee ☺️

In gesprek blijven als het kan! Wij hadden ons vooraf, althans dachten wij, goed voorbereid en deze dingen besproken. Toen meneer er eenmaal was bleek toch alles even anders te gaan en moesten we beide enorm schakelen. Je komt achter een nieuwe jij, een nieuwe rol etcetera en vaak heeft dat even tijd nodig. En laten we eerlijk zijn, mannen praten niet vaak over dat soort dingen. En over dat laten huilen, dat doet die van mij ook hoor! Vele mannen trouwens in mijn familie. Die vinden dat vrouwen te soft zijn en te snel ingrijpen. 😂 ik maakte er steeds maar een grapje over en na een poos merkte ik dat hij ook inzag dat als je gauwer anticipeert je kindje ook gauwer rustiger is en je ook weer rustig verder kan. Wie weet kun je hem dat laten inzien?

Wij hebben vanavond hier ook een gesprek over gehad. Toen we aan dit avontuur begonnen, zou ik het niet alleen hoeven doen. Een tweeling, prima zwangerschap, vlotte bevalling en ben zelf de moeilijkste niet, maar merk dat m’n vriend de omslag minder goed kan handelen dan ik. Toch bespreekbaar gemaakt. Dat de vermoeidheid heftig kan zijn, maar dit niet ten koste mag gaan van de zorg voor de meisjes. Niet vluchten in werk of even snel de fles en dan op bed. Het valt hem zwaar, al komt het nu langzaam voor hem op gang. Ik heb het eerst ook goed gepraat voor hem. Wij zijn zwanger, voelen de baby, bereiden ons hier 9 maanden op voor, hebben nog even verlof. Maar ben daarmee gestopt. Ook de man is nu ouder en er wordt 100% focus en samenwerking van ze gevraagd. Het heeft hier ook zeker tot een confrontatie geleid vorige week maar dat is dan maar even zo. Ook de man moet aan de zorg en aan de kusjes met de baby

Ja ik herken dit enigszins. Niet precies hetzelfde, maar mijn partner kan niet omgaan met slaaptekort en had het ook onderschat ondanks dat ik hem al van te voren had gewaarschuwd. Mannen luisteren gewoon niet nemen je niet serieus ik weet niet wat het is, hij wilde elke dag gaan trainen nadat de kleine er was nou hij heeft 1 x getraind geloof ik in een week tijd. Ik had ook een zware bevalling en de tweede nacht heb ik alle flesjes en verschonen alleen gedaan omdat meneer moe was en zn nest niet uit kwam. Terwijl ik 2 zakken bloed had gehad de dag ervoor tegen bloedarmoede al 2 nachten wakker was door weeën en bevalling en alle hectiek een knip gehad mn hele doos pijnlijk etc. Natuurlijk was het voor hem ook heftig inderdaad mentaal en is hij ook moe. Maar hallo. Ik dan?? De kraamhulp had hun zorgen geuit en uiteindelijk deed hij het wel beter hoor de verdere week, hij doet zn best met boodschappen doen en ook flesjes en verschonen nu maar als hij moe is wordt hij echt een botte lul. Zegt ie dingen als dat ik moeilijk en egoïstisch ben, terwijl ik echt vaker snachts eruit ben geweest om haar te doen en hij lekker lag te slapen. Op de bank weliswaar, maar zij lag bij mij in bed in een nestje, dus bij elk piepje was ik wakker. Als ik boven ga liggen en hij wilt gamen legt ie haar bij mij. Zelfde verhaal als ze piept ben ik wakker. Vanmorgen zou hij haar half 7 fles doen dus wekker ging ik zei nou schat wil je d'r fles gaan maken. Ja ik ben moe zegt ie. Ja ik ook en ik heb vannacht gedaan. Ja ik moet straks werken. Ja dat weet ik, en dat snap ik maar ik heb gisteren ook geen oog dicht gedaan overdag was ze namelijk hele tijd aan het huilen kon haar niet neerleggen ze was alleen stil als ik haar oppakte waardoor je dus nergens aan toe komt. Ook niet aan rust! Kreeg naar mn hoofd dat ik een moeilijk mens en egoïst ben. Terwijl ik alles voor haar doe, ik vraag alleen of ie 1 fles wilt doen ben straks weer hele dag alleen met haar. Ik voel me echt niet gewaardeerd. Heb mn hele lijf uitgewoond voor onze prachtige baby en zou het zo weer doen, maar ik voel geen waardering of begrip voor mijn herstel als kraamvrouw. Hij is alleen moe en is al zo. Laat staan als zn onderkantje ook nog gehavend was met vloeien en een ontstoken hechting na een knip etc en bloedarmoede. Ik heb net weer potje zitten janken, want door die bombarie ben ik alsnog wakker ipv dat ie me lekker heeft laten liggen en gewoon zijn verantwoording pakt zonder gemopper. En ik voel me niet gewaardeerd voor wat ik deze week heb moeten doorstaan. En nogmaals alles voor mn meisje, maar zijn houding, met name als hij moe is dus, valt me tegen.

Wauw! Vind jouw verhaal toch wel heftig.. Ik ben nog niet bevallen dus kan nog niet mee praten. Ik hoop dat jullie snel samen een ritme hebben gevonden om voor jullie kleine meid te zorgen❤

Zo te lezen mag ik in mijn handjes klappen met een lieve partner. Als hij om 4 uur zijn bed uit moet om te werken geeft hij alsnog de fles om 01.30. Alleen de eerste nacht dat wij thuis waren heb ik alle flessen en luiers gedaan omdat hij er helemaal doorheen zat. Mijn man is heel erg op de verzorging en zorgt super goed voor onze dochters. Hij is heel lief voor onze new born, knuffelt liever met haar ipv dingen voor zichzelf te doen. Niets is teveel voor hem. Het kan zijn dat je man er nog moet inkomen en nog een ritme moet krijgen, ik zou gewoon het dialoog blijven aangaan. Leg uit waarom je liever jullie zoontje niet zo lang wil laten huilen. Succes meid, hoop dat het snel veranderd 😉

Ik snap heel goed dat het voor vaders een beetje anders is en meer tijd nodig heeft. Maar tegelijkertijd vind ik ook dat hij wel een beetje kan nadenken over wat hij doet, zegt en uitstraalt. Ik heb al met hem gesproken.. hij zegt dat zijn vaatje behoorlijk is leeg getapt en inderdaad had gehoopt meer een band op te bouwen met de baby ipv het continu zorgen voor (incl het zorgen maken over het vele huilen) en troosten. Ook maakt hij zich druk als hij eind februari weer moet werken (heeft aanvullend geboorteverlof opgenomen) want na zijn werkdag “wil hij ook wel ontspannen en weer opladen” en hij is bang dat het niet kan met onze baby. Ik houd m’n hart overigens ook vast voor die tijd want dan mag ik alles écht alleen doen en heb ik dalijk een opgebrande partner die de balletjes werk en baby niet kan hooghouden.. Wat moet je daar dan mee? Ik praat er wel over met hem en probeer hem wat positiever in alles te staan maar het heeft nauwelijks resultaat. En heb zelf ook niet de energie om het hem helemaal naar z’n genoegen te maken… lastig hoor.

Wow ik vind je verhaal ook zeker pittig. Zit ook wel wat overeenkomsten tussen. Ik heb ook al eens zo’n opmerking naar m’n hoofd gehad. Het is duidelijk dat jij beter tegen het slaaptekort als ook het gehuil kan. Hier is dat ook zo. Ik hoop ook voor jullie dat jullie snel een goed ritme krijgen samen❤️ sterkte. Je doet het goed!! En vraag desnoods hulp aan je omgeving.. word zelf ook een beetje lyrisch van dat advies, maar als je vriend weg is, kan je dan iemand vragen langs te komen? Dat jij iets voor jezelf kan doen of even kan slapen? Jij verdient ook je herstel.. 😊

Hartstikke goed dat je het hebt besproken en je hebt helemaal gelijk! Nu is het moment dat de partner ook moet gaan meedraaien en leert functioneren met minder slaap of minder eigen tijd. En idd niet snel fles en hup op bed en PlayStation aan bijvoorbeeld. Het voelt ongeïnteresseerd.. alsof hij het een beetje als een last ervaart. Misschien zie ik dat te zwaar. In elk geval dapper dat je het zo goed hebt besproken. Jullie hebben inmiddels 2 meisjes dus is het nog belangrijker dat je op elkaar kan rekenen❤️

Fijn dat jij het anders ervaart! En een partner hebt die dat allemaal vanzelf doet😊. Ik zie dat jij al kindjes hebt. Bij ons is het de 1e.. ik denk dat het daar ook wel een gedeelte in zit. Maar dat is een aanname.. anyway, dank je voor je advies. Ik hoop het ook!😊

Met een tweeling is het flink aanpoten haha. En de PlayStation heb ik hier uit de woonkamer verbannen. Het is niet falen als je je vriend/man om hulp vraagt. Ze zullen moeten inzien dat we bijna 24/7 de zorg over onze baby’s hebben en het ontzettend fijn is om de zorg te verdelen als zij ook thuis zijn. M’n vriend doet bijv de fles van 23:00 uur en ik ga dan soms al wat eerder naar bed. Niet heel gezellig nu, maar zo slaap ik tot een uur of 3 als de tweeling zich weer meldt. Hij slaapt dan na 23:00 uur tot hij er uit moet voor werk. Heb hem ook gevraagd voor z’n werk de fles met mij te doen. Dat is tussen 7 en 8. Hij zal eraan moeten wennen dat hij dan maar niet meer vroeg kan beginnen. Het is geven en nemen zolang de baby’s klein zijn en beide investeren in de zorg en het slaaptekort. Probeer ook een beetje lief te zijn voor jezelf

Dankje ja he ik zag dit topic en dacht nou slaat de spijker op zn kop na dat gezeik hier vanmorgen vroeg om wie de fles zou geven. Ik ben voor hem naar een andere provincie verhuisd in corona tijd dus heb hier geen vrienden of familie. Dus niet iemand om op terug te vallen.. Maarja.. Komt goed hopelijk

Heel herkenbaar… ik vindt mijn partner eerlijk gezegd helemaal geen leuke vader.. hij is ongeduldig, is constant met andere dingen bezig tijdens het voeden bijvoorbeeld, doet de luier onzorgvuldig aan waardoor er regelmatig doorgelekt wordt als hij verschoond heeft. Maar belangrijkste nog, hij doet amper wat, ik voel me haast een alleenstaande moeder 😞 ik vindt het ook lastig om mee om te gaan, en hoop dat het misschien wat veranderd als de kleine wat ouder is

Dit herken ik ook volledig in mijn partner 😞

Ahh 🥺😢

Wat jammer om te lezen. Kan je hem hier op aanspreken? Of heeft dat geen zin?

Helaas niet, hij vindt dat hij wel genoeg doet, ik had dit helaas ook vooraf wel een beetje zien aankomen maar niet zo extreem.. nu heeft hij een heel goede band met mijn moeder, en overweegt zij wel om hier met hem over in gesprek te gaan, zij maakt zich er ook erg zorgen over

Mannen die zo zijn veranderen niet zo snel. Geluk=werkelijkheid -verwachting. Wil je je beter voelen? Ga apart slapen en doe alles zelf. Geen verwachtingen van de man. Dan raak je teleurgesteld en kan je niet van de baby genieten. Een gesprek waarna een man aanpassingen doet is alleen hoopvol als de man in kwestie voorheen ook al iets deed met wat je aandroeg

Ah wat vervelend! Ik herken het wel een beetje van mijn dochter maar dan andersom. Als mijn man thuis kwam van werk, stond ik in de hal klaar om hard naar buiten te rennen. Nu gaat het veel beter, we gunnen elkaar momentjes zonder baby. Vanvond heb ik 2 uurtjes met ons zoontje gewandeld en heeft mijn man even gerelaxed. Gisteren ben ik even lekker naar de kapper geweest. Misschien dat jullie het zo samen kunnen oplossen? Sterkte! Slaapgebrek kan je echt gek maken.

Ja ik ben bang dat je gelijk hebt maar toch kan ik mn vent wel schieten ik ben de hele dag met haar geweest, ze heeft zo'n dag dat ze alleen maar vastgehouden wilt worden althans sinds het avondeten. Half 10 komt mn man thuis van werken gaat douchen omdat hij vieze kleding heeft oké logisch. Hij zit 5 minuten met haar en wilt er alweer teruggeven. Ik zeg ja daagg ik ben haar al uren aan het wiegen. Kom ik later de kamer in ligt ze in haar box. Meneer wilt roken zit op zn telefoon totaal geen interesse in haar of in mij. Rookt in de hal zogenaamd buiten waar de kinderwagen staat en haar jasje, gaat allemaal naar rook stinken. En dan ben ik het zeikwijf zeker. Heb haar fles gegeven verschoond in de box gelegd en ben naar boven gegaan. Ik ging het babynestje op bed klaarleggen dacht stik erin doe ik haar wel. Komt ie haar al brengen ik wilde naar beneden is ie al halfverwege de trap met haar om haar te brengen (had niet gezegd dat ik haar zou pakken). Dus hij schuift het gewoon weer op mij af. Ik haat het ben zo boos en teleurgesteld. Waardeloos. Ik ben graag met mn meisje, maar zijn ongeïnteresseerde houding ik haat het. Dit is echt niet goed voor onze relatie. Ik voel me afgedankt en gebruikt als oppas voor een kind dat hij wilde. Hij moest en zou me zwanger maken. Nou dit is het resultaat. Ja ik doe haar vannacht wel zegt ie. Maar als ik hem doorgaans snachts wakker maak krijg ik een rotopmerking naar mn hoofd. Plus ik ben nu al uren haar aan het vasthouden wiegen lopen voor de tv. Het zou fijn zijn als hij het even overneemt. En niet maar op mij afschuift. Hij schaamt zich niet eens. Hij denkt dat dit normaal is ofzo ik weet niet wat hij denkt. Maar als dit zo doorgaat begin in het goed zat te raken. Wil niet dat zij de dupe is