Peuter eet niet

Ik denk dat elke peuter wel zon fase krijgt. De ene extremer dan de andere. Je mag er op vertrouwen dat een kindje heeel goed weet wat ze nodig hebben, om te groeien. Ik zou dus sowieso proberen te stoppen met je druk maken. Verder zou ik op een ongedwongen manier gewoon groente blijven aanbieden. Tomaat/komkommer/ paprika bij de boterham leggen. met uit bed komen een appel en wat andere groente/fruit. zorg dat er altijd wat ligt wat hij lust, en altijd iets wat hij kan proberen. geen druk op leggen en gewoon aanbieden. het hoort er helaas gewoon bij, maar die kindjes krijgen echt niet heel snel een te kort. Jij kiest wat hij eet, hij kiest hoeveel en dat kan ook niks zijn. maar als je altijd ervoor zorgt dat er iets ligt waarvan je zeker weet dat hij dat lust, is het zijn keuze op dat moment niks te eten.

Geen tip, maar hier kindje van 2 (24dec) en heeft nu ook opeens dat hij nauwelijks nog wat eet. Alleen fruit gaat er goed in, verder bijna niets. Dus heel herkenbaar Probeer hier geen strijd van te maken. En toch blijven aanbieden, hopelijk een fase 🙈

Zelfde hier.. ik geef hem soms brood als avondeten.

Ik ook! Ik voel me dan zo schuldig🥺 maar niks anders eet ie helaas

Zelfde hier, ik werd echt gek. Toen merkte ik dat ik gewoon mezelf ervan gek maakte en het gewoon moet laten en accepteren dat het gewoon een fase is.

Hier een tijd hetzelfde gehad. Sinds deze week weer het bord met vakjes in gebruik en nu lijkt het weer beter te gaan. Of dat het is geen idee maar misschien het proberen waard

Wij zitten al zo'n 7 maanden in deze 'fase' en zijn er nog lang niet uit. Gelukkig heeft mijn zoontje wat reserves dus een maaltijd missen is geen probleem. We hebben volgehouden om geen alternatief aan te bieden, dit is de maaltijd die op je bord ligt. (wel om de dag met iets wat hij lekker vond wat vrijwel altijd een wrap was met vulling -zelfs boerenkool). Alles werd zo'n 80% van de tijd geweigerd, wat wij helemaal prima vonden. Altijd volgehouden met; we eten aan tafel en je wacht tot papa en mama klaar zijn. Vaak huilend aan tafel gezeten. Nu, zo'n 7 maanden later gaat het echt een stuk beter en ben ik heel blij dat we nooit met brood zijn begonnen en hebben doorgezet, want dan was de weg terug naar normaal eten en aan tafel nog zó veel langer geweest naar mijn idee! Maar ieder zijn eigen kind en overtuigingen, ik denk dat je niet snel een slechte keuze maakt, het komt heus ooit wel weer goed! En vooral veel geduld hebben...