Relatie partner

Inderdaad relatie therapie. En stoppen dit zelf in stand te houden. Hij kan toch prima alleen een luier verschonen? Dus weigeren te helpen. Gewoon niet doen. En op maandag op zijn vrije dag kan hij toch prima taken doen? Waarom mag hij zo veel dingen doen in zijn vrije tijd? En jij niet?

Hoi, een papa hier. Het klinkt alsof je partner zich krampachtig vasthoudt aan zijn comfortabele positie en zijn oude leven. Het is niet gek (maar ook asociaal) dat hij er chagrijnig van wordt als je hier de discussie over start, zijn comfortabele positie staat immers op het spel. Echter hebben jullie samen voor een kind gekozen, dus dat heeft ook voor jullie allebei consequenties. Wat niet altijd helpt is dat wij mannen vaak een beeld van de generaties boven ons hebben meegekregen, waarin de man werkt en de vrouw alle andere dingen doet. Dat eerste deel van het beeld klopt niet meer, want de vrouw werkt nu ook vaak. Maar toch maken mannen en soms ook vrouwen de (onbewuste) aanname dat het tweede deel nog steeds intact is; dat het logisch is dat de vrouw het merendeel van het huishouden en de zorg voor het kind doet. Mijn tip: Ga geen losse klusjes uitdelen, dat geeft het idee dat jij de manager bent en hij de assistent. Geef aan dat je het niet redt in je eentje, vraag hem om mee te denken over een oplossing (dat geeft hem ook verantwoordelijkheid). Als hij niet wil meedenken over een probleem waar je tegenaan loopt, is het inderdaad tijd voor relatietherapie. Maak een lijst van alle taken in huis, inclusief nadenk-taken zoals in de gaten houden of er nieuwe kleertjes gekocht moeten worden. Probeer samen een verdeling te maken waar jullie allebei achter staan. Met hopelijk als resultaat dat hij zich verantwoordelijk voelt voor zijn taken, in plaats van dat hij elke dag weer hoopt dat je zo weinig mogelijk losse taakjes aan hem geeft. Luistertip: Aflevering 'De huishoudbattle' uit seizoen 2 van podcast 'Papa moet het doen'

Ai dit klinkt als iets wat niet zo makkelijk verandert. Alsof hij wil vasthouden aan zijn vrijheid en vindt dat hij daar echt op heeft. Hij heeft in zijn belevenis er vast een mooie draai aangegeven voor zichzelf waarom dit een normale verdeling is. Discussies hebben geen zin als jij gericht bent op een eerlijke rechtvaardige verdeling en hij op Zijn zin krijgen. Dan praat je langs elkaar heen. Ik zou een aantal keren het gesprek aangaan. Wellicht ook therapie. Als er niks veranderd is er geen motivatie en moet je voor jezelf de balans opmaken of je in een relawilt blijven met iemand die weinig doet en dat heel normaal vindt. Dat kan wel ten koste gaan van je gevoel en integriteit. Dit is alleen op te lossen als je kan zeggen: ik kies er zelf voor om in deze relatie te blijven. Ik zou iig niet proberen er een jarenlang proces van te maken. Als er na een aantal gesprekken niks verandert dan hoef je daarna niet veel meer te verwachten

Ken je deze? https://www.volkskrant.nl/kijkverder/2019/huishoudbattle/?referrer=https://www.google.com/#/ Misschien een goede aanleiding tot een gesprek? Dit maakt het wellicht concreet.

Vandaag de podcast van femaleboss over moeder worden en alles wat erbij kot kijken. Laat het hem beluisteren. En ik gun je een weekend of nachtje weg, in je eentje. Ga dat plannen en doen

Dank voor jullie reacties en tips, dit gaat ons zeker verder helpen