Soms is Moeder zijn zwaar... De intense verantwoordelijkheid...

Heel herkenbaar! Wat hier heel goed gewerkt heeft is om zelf even weg te gaan. Hierdoor kreeg mijn vriend meer vertrouwen dat hij zich ook redde met onze dochter. Het is logisch dat je kindje sneller op haar gemak ik bij jou. Je geur is herkenbaar, ze heeft 9 maanden in jou geleefd. Je moet het toch samen doen en je vriend kan echt net zo goed voor jullie dochter zorgen als dat jij dat doet!

Ik herken dat ook hoor. Maar ik weet ook van de ervaring bij mijn eerste kindje dat dit vanzelf weer recht trekt. Het is inderdaad logisch dat jij nu beter op haar bent afgestemd dan jouw partner en ik denk dat het een heel goede manier is hoe jullie het nu doen waarbij jij hem juist soms echt even met haar laat zijn, hoe moeilijk dat ook is. Ik heb dat bij mijn tweede kindje nu zelfs ook weer. Ondanks dat ik weet dat het juist goed is en mijn vriend haar vanzelf beter gaat snappen, blijf ik het moeilijk vinden om niet 'in te grijpen' wanneer ze onrustig wordt. Het wordt echt (al gauw) beter hoor, dat gaat heel snel :)

Ik herken dit echt heel erg! Verder niks aan toe te voegen of advies... Ik word er soms ook verdrietig van. Het verantwoordelijkheidsgevoel is al zo groot, laat staan als het die mannen ook niet lukt om de kleine rustig te krijgen. Ik voel me daardoor soms best alleen, ondanks de beste bedoelingen van mijn man.

Los van de verantwoordelijkheid want die heb je als ouders zijnde natuurlijk beide is het heel natuurlijk dat je als moeder beter aanvoelt wat je kindje nodig heeft nu het nog zo klein is. Daarbij merk ik zelf dat ik in verhouding echt "niks" hoef te doen om onze dochter rustig te krijgen en mijn man moet de hele trukendoos uithalen. Bij mijn oudste heb ik dat de eerste maanden ook erg zwaar gevonden. Maar naarmate hij ouder werd zag ik dat mijn man weer andere dingen beter en leuker kan. Ik kan ook veel beter inspelen op de behoefte van onze jongste en dat is helemaal niet erg. Om gelijkwaardige ouders te zijn hoef je niet beide precies hetzelfde te kunnen. Daarbij begin ik binnenkort weer met werken, gezien ik in diensten werk dus ook avonden/weekenden is mijn man regelmatig alleen met de kinderen dan zal hij zijn weg hierin moeten vinden.

Soms is het al fijn om te horen dat je niet de enige bent 😉 Dankjewel voor je reactie!

Herkenbaar..

Mooi wat je zegt over de verschillen! Dat die ik inderdaad terug. Voor mij geldt hetzelfde. Ook binnenkort weer (onregelmatig) werken. Ben heel benieuwd hoe we dat gaan ervaren.

Heel herkenbaar. Al zetten we dat met onze dochter (2,5 jaar) nu ook wel bewust in om haar wat vlotter naar bed te laten gaan. Bij mij weet ze ondertussen precies op welke knopjes ze moet drukken om nog wat langer te rekken, en bij mijn man werkt dat aanzienlijk minder goed. Bij hem geeft ze dan ook sneller op, wat zomaar een half uur in het ritueel kan schelen haha! Je begrijpt, bij de komst van onze tweede (nu ruim 7 weken) brengt papa dochterlief standaard naar bed ;)