Twee kinderen/spijt? + wanneer te oud voor 2de kindje

Ik ben op mijn 35ste bevallen van ons zoontje, mijn partner was toen 42. Ons zoontje is nu net 2. Wij kiezen bewust voor één kindje, o.a. ook door onze leeftijd. Mentaal gezien zouden wij het niet goed doen op twee kindjes heel snel op elkaar, de choas en het constante schakelen is niet voor ons weggelegd. En zouden we er bijv. een jaar of 4 tussen willen dan vinden wij ons, gezien onze leeftijd te oud. Dus wij houden het bij ons lieve mannetje... Een stuk meer rust, alle aandacht naar een kindje, meer vrijheid (je hoeft tenslotte maar rekening te houden met één kindje) en nog genoeg tijd voor jezelf...

Hier twee zoontjes van bijna 4 en 2. En nu zwanger en bijna uitgerekend van een dochtertje. Het is pittig en de term multitasken heeft een nieuwe betekenis gekregen. Maar zou t echt voor geen goud willen missen. Ze trekken graag met elkaar op en hebben een prachtig band. Ik heb overigens wel na de zwangerschappen een moment gehad dat ik voelde dat ik er geestelijk weer klaar voor was. Zou er anders ook niet aan begonnen zijn

Ik heb dit echt nog nooit iemand horen zeggen in mijn omgeving?! Ik vind 35 helemaal niet oud trouwens. Maar dat is voor iedereen anders. Ik ben ook die leeftijd en mijn vrouw en ik gaan nu voor een 2e. Heeft bij ons allemaal iets meer tijd gekost door wachtlijsten etc dus logisch dat we wat ouder zijn. Maar ook een stuk wijzer denk ik dan maar😉. En daarbij, ik voel me nog jong!

Ik heb nog nooit in mijn omgeving gehoord; had ik het maar bij 1 gehouden. Ik ben in september 35 geworden en mijn man is 43 geworden in november. oudste dochter is van januari 2022 en jongste is van september 2023. Wij hebben bewust snel voor een tweede gekozen omdat we graag voor twee kindjes wilde gaan + zwanger raken van de eerste duurde bijna 2 jaar (incl miskraam) + we zijn de jongste niet meer. die tweede is ons ook snel gegund gelukkig. Mijn gevoel was ook zo dat ik er weer aan toe was om zwanger te worden. Ik was hoogzwanger in de zomer dus mijn man heeft destijds vooral veel met onze dochter gespeeld want met die hitte en oedeem trok ik dat echt niet 🙈. Het is pittig, maar als ik zie hoe de oudste reageert op haar zusje, hoe ze mee wil helpen en voor haar wil zorgen, dan had ik dat voor geen goud willen missen. ze heeft nu iemand waarmee ze dingen kan delen, ook op latere leeftijd. Zoals gezegd wordt heeft multitasken zeker een nieuwe betekenis gekregen. maar ik denk maar zo: als ze ouder worden gaan er steeds meer zorgtaken af. het is even doorbijten en had dit zeker niet willen missen. succes met je keuze. 35 is zeker niet oud!

Ik heb laatst ergens gehoord of gelezen, als je al twijfels over een tweede betekent dat je hart er sowieso voor open staat, anders zou je er niet over denken. Geen idee of dit waar is, maar toen ik dit hoorde bevestigde dit voor mezelf wel mijn gevoelens, ik hoop ooit nog een tweede te mogen krijgen. Btw. mijn moeder was 39 toen zij mij kreeg! (je hebt nog tijd, maar ik snap je vraag wel) Hopelijk kom je er (snel) achter! ♥️

Ik kan me ergens best voorstellen dat mensen dit zeggen en denk dat het vaak ook wel zo is dat mensen echt zielsveel van hun beide kinderen houden, maar wel hebben onderschat hoe druk en hectisch twee kinderen is ten opzichte van 1. Het is echt meer dan dubbel zo druk en het is echt niet zo dat je met een tweede gewoon hetzelfde doet als bij de eerste, want toen had je immers nog geen kleintje dus ging alles sowieso anders. Dat gezegd hebbende, denk ik ook dat het vooral de mensen zijn met kinderen die echt nog jong zijn en wanneer ze echt in de tropenjaren zitten nog. En zelfs dan is het bijna iedereen het waard😊 het is ook echt kei en keihard werken. Dat is gewoon zo. Maar ikzelf geniet echt zo erg van onze kids! (4 en 2). Soms ben ik wel overspoeld door de drukte en verlang ik naar rustiger tijden, maar het is zo heerlijk om te zien hoe zij elkaar hebben en liefhebben en ik zou echt nooit anders willen!

Ik was 40 toen de eerste geboren is dus 35 is echt nog niet oud. ik wordt dit jaar 43 en wij hebben het ook nog wel of niet een tweede. je bent zo oud als je je voelt!

Dankjullie wel! Ergens staat ons hart zo open voor een tweede maar ergens zien we ook heel veel beren op de weg... - dagelijks ruzie onderling (eigen ervaring nooit een band gehad met zus) - bang dat je met een tweede weer heel erg moet wennen, je relatie onder druk komt (door het weer wennen aan de situatie, slapeloze nachten) - wat als tweede huil baby word, we hebben nu van begin af aan een goede slaper en ervaarde dat soms al als pittig Dus op dit moment zie vooral ik alleen de negatieve dingen die kunnen gebeuren.. En dat maakt me gek kijk zo naar me eigen situatie van vroeger en nu nog steeds geen band met zus waardoor ik denk heeft t wel een meerwaarde voor me kindje die we al hebben

hier gekozen voor wel en die afgelopen november verwelkomt. het is pittig en deze slaapt een stuk slechter dan onze 2 jarige knul maar als ze naar je lacht maakt het toch weer een hoop goed!

Kregen meteen een tweeling dus geen keus. Hier de bewuste keus om geen derde kindje of tweede zwangerschap te willen. Twee kinderen is wel een andere dynamiek, je gaat opnieuw de periode van zwangerschap en babyfase door. Als je dat ziet zitten, dan is een tweede een aanvulling op het gezin

Mijn dochtertje is 2 geworden..5 dagen nadat mijn zoontje geboren is.. Het is pittig.. maar je staat er niet alleen voor..het gaat zoooo snel! Nu is het pittig..maar over een paar maanden hebben ze zoveel plezier samen.. en daar houd ik me aan vast.. Spijt? Absoluut niet..

Die beren in de weg zijn vooral idd negatieve gedachtes..laat dat eens los..en verander ze in positieve gedachtes..wie weet hebben ze een super band! Ik heb 5 oudere zussen..en wij zijn beste vriendinnen..tot op de dag vandaag..helaas 1 zus verloren aan de K ziekte..maar alleen daardoor wil ik graag 10 kids! (grapje he).. Ze zijn maatjes voor het leven..ze zullen altijd elkaar hebben als alles om hen heen omvalt..even dramatisch gezegd..

Oh nou, ik stond/sta er precies zo in! ik zie ook alleen maar beren op de weg. Ergens staat mijn hart er wel voor open maar wel met enorme tegenzin. Mijn zwangerschap en het eerste jaar van onze zoon waren echt vreselijk, dat zou ik voor geen goud meer over willen doen. We hebben ervoor gekozen om wel voor een tweede te gaan omdat toch ergens het gevoel heerst dat het gezin niet compleet is en onze zoon een fightbuddy nodig heeft in zijn leven. Als ik het kon kiezen vooraf, zou ik ook geen meisje willen. Puur omdat ik om mij heen (en uit eigen ervaring) nergens een mooie broer zus relatie om mij heen zie, die zijn zeldzamer dan broer broer of zus zus. Maargoed.. we gaan het meemaken. Mijn grootste angst is een tweeling.. dan kun je mij helemaal opvegen vrees ik.

Ik herken dit heel erg! Verschil is dat ik een enorm sterke, warme band heb met mijn zusje. Mijn zwangerschap en herstel was werkelijk hel. Heb meer dan 1,5 jaar gerevalideerd met dagelijks veel pijn en lang niet zelf voor mijn dochter kunnen zorgen. Ik zag ook heel lang vooral alle beren. Wat als, wat als, wat als. Angst om weer niet zelf te kunnen zorgen, impact daarvan op dochter, angst om nooit meer te herstellen, angst dat de nieuwe baby veel minder makkelijk zal zijn dan dochter, je snapt het wel. Het hielp mij enorm om al die twijfels eens los te laten en enkel te kijken naar mijn wens/verlangen. Wat wíl ik van binnen nou het liefst? En toen was het glashelder; ik wil heel graag nog een kindje. Vanuit daar zijn we verder gaan kijken, welke factoren bemoeilijken het nog voor ons? Dat betekent voor mij veel afspraken met professionals, vk, bekkengynaecoloog, maar ook gesprek met opa’s/oma’s. Willen en kunnen zij, indien nodig, ondersteunen? Ik heb nog afspraken staan hierover in het ziekenhuis. Maar als we groen licht krijgen, gaan we ervoor. Met ineens een volle overtuiging na heel lang twijfelen. Omdat ik eindelijk door de rest heen kon kijken naar wat ik nou écht wilde. En de rest gaan we een mouw aan proberen te passen. Wie weet heb je hier iets aan, zou het voor jou ook kunnen helpen.

Hahaha nou wij gingen voor de tweede en t is inderdaad een tweeling geworden😹 De kans is overigens klein dus zou me er niet teveel zorgen over maken! Bij mij wist ik al wel dat ik een tweede wilde maar heb mezelf lang aangepraat dat met 1 alles zoveel makkelijker is, ja ik vond het echt pittig maar mn peuter is nu best wel zelfstandig en kan heel goed communiceren dus het wordt echt beter. Qua relatie denk ik, we weten nu veel beter wat ons te wachten staat en het is even doorbijten de eerste 2 jaar, maar ik zag laatst een quote dat je het niet niet moet doen voor de eerste pittige jaren, maar moet bedenken wie je later aan je eettafel hebt zitten.

Mijn zoontje is van januari 2022 en ben nu 16 weken zwanger van ons dochtertje. Er zit dan wat meer dan 2,5 jaar tussen. Ik vind het ook heel spannend en heb lang getwijfeld maar een broertje of zusje geven aan je kindje is ook iets heel moois. Ik probeer het positief te bekijken en door de ‘tropenjaren’ heen te kijken. Als je een paar jaar verder bent zal alles een stuk makkelijker lopen