1 kindje, enig kind.

Allereerst is t jullie eigen keuze 😘 Zelf ben ik enig kind en kiezen wij er bewust voor om 2 kindjes te nemen. Toevallig krijgen wij een tweeling dus is t ook gelijk gelukt. Zelf heb ik het als kind gemist omdat ik verlegen was en niet snel makkelijk vriendjes en vriendinnetjes maakte. Ook nu, mocht er iets met m'n ouders bijvoorbeeld gebeuren, sta ik er wel alleen voor als hun dochter. Ik kan ook heel erg genieten van grote families, lijkt me helemaal leuk! Maar kies vooral wat jullie eigen gevoel erbij is, dat is het aller belangrijkste 🥰

Je moet het inderdaad helemaal zelf bepalen. Zelf kom ik uit een groot gezin en mijn man is enig kind. Hij wil nu graag een groot gezin, maar ik vind 2 wel mooi (als dat lukt). Hij zegt zich wel eens eenzaam te hebben gevoeld, maar het is natuurlijk ook afhankelijk van de thuissituatie. Ik ken enige kinderen die allen goed terecht zijn gekomen. Misschien zijn ze iets meer self-centered omdat ze minder rekening hoefden te houden met broers of zussen, maar dat weet ik niet zeker 🤔

Wat vinden mensen rondom toch vaak veel, hè ;) Idd helemaal jullie eigen keuze. Wij hebben ook getwijfeld over een tweede, maar zijn daar toch voor gegaan. Want idd: een vollere tafel met Kerst, een kind dat er niet alleen voor staat in geval van bijv een scheiding of een overlijden, en kind dat niet alleen op vakantie hoeft met ouders, en ook om de angst om het enige kind te verliezen en dan zonder kinderen over te blijven. Maar dit is natuurlijk allemaal invulling. Want: waarom is Kerst of een vakantie met z'n 3en niet gezellig? En je kan altijd met anderen Kerst vieren of een vriendje/vriendinnetje van je kind meenemen op vakantie. In geval van tegenspoed zijn er vast andere mensen waar je kind terecht kan, en waarom er vanuit gaan dat je kind iets overkomt? En wie zegt dat hier nr 1 en 2 elkaar niet de tent uitvechten straks, misschien vinden ze Kerst en vakantie met elkaar wel vreselijk!? ;) Kortom: voor alles is wat te zeggen en zou vooral je eigen gevoel volgen.

Zoals iedereen zegt, het blijft je eigen keuze. Maar het is voor het kind heel erg waardevol op heel veel verschillende vlakken om ook op z'n minst 1 broertje of zusje te hebben. Als je er echt maar 1 wil hou je het bij 1. Maar als je 2 niet erg vind, ga dan vooral voor 2.

Ik ben enig kind, en echt helemaal prima hoor. Heb een fijne jeugd gehad. Zelf heb ik er wel bewust voor 'gekozen' om meerdere kindjes te willen krijgen. Maar dat is niet omdat ik zelf altijd zo eenzaam was.

Ik ben enig kind en heb een heerlijke jeugd gehad. Voor alle nadelen die je kan opnoemen om enig kind te zijn er even veel voordelen te noemen. Je moet het helemaal zelf weten, maar voor je kindje hoef je het echt niet te doen.

Wij kiezen ook voor 1 kindje, wij hebben zelf allebij een broer waarmee de band niet helemaal top is (gaat wel steeds iets beter) maar we hadden altijd vaak ruzie enzo. Daarom vinden wij 1 prima 🙃

Wij kiezen ook voor 1 kindje

Ik heb een oudere zus en een jonger zusje. Tussen mij en mijn oudere zus zit 4 jaar. Vroeger hadden we altijd heel veel ruzie omdat m'n zus het niet kon verdragen dat ze ineens alle aandacht moest delen. Toch zijn mijn zus en ik wel super erg naar elkaar toegegroeid en zijn we nu 4 handen op 1 buik. Zelf wil ik meerdere kinderen omdat ik weet hoe leuk het is om zussen te hebben waar je lief en leed mee kan delen. Anderzijds heeft mijn beste vriendin een broer die ze eigelijk bijna nooit ziet. En mijn vriend is enigs kind en die vertelt wel altijd het gevoel te hebben iets gemist te hebben. Dat hij doordat hij enigskind is een beetje introvert is omdat hij altijd op zichzelf was en is aangewezen. Terwijl andere mensen het misschien weer heerlijk vinden om enigskind te zijn. Het is een moeilijke keus, maar ga vooral voor wat goed voelt!

Ik ben enig kind. Ik had een periode van een paar jaar waar ik mn ouders wel vroeg wanneer ik een broertje of zusje kreeg, omdat ik gewoon bijna niemand kende die enig kind was. Ik dacht dat het standaard was om een broertje of zusje te hebben. Later toen ik ouder was (rond de 16 of iets ouder) hoorde ik dat mn moeder voor mij een miskraam heeft gehad en dat het bijna kantje boord was met mijn geboorte. Ik heb dan ook alle begrip dat je na 1 gezond kind heel blij bent en dat het dan wel klaar is. Ik zei zelf altijd dat ik 2 kinderen wilde maar de zwangerschap valt mij tot nu toe ook erg tegen met veel overgeven en zelfs een ontsteking. Als mijn zwangerschap zo tegenvalt heb ik ook geen probleem om dan uiteindelijk te schakelen en maar 1 kindje te nemen.

Ik kies niet perse voor 1 kindje. Ik zit al 3 jaar in het traject om mama te worden. Ben alleenstaand. En heb de afgelopen 2 jaar 5 miskramen gehad en ik het is bijzonder als het je gegeven is. Ik ben uiteindelijk te weten gekomen dat ik drager ben van een chromosoom afwijking . En nu dacht ik nog 1 poging voordat ik de medische mallemolen in ga. Maar dat zou maar tot mijn 40ste kunnen en in januari word ik 40. Ik ben nu super dankbaar met het kleine wonder wat nu in mijn groeit. En de kleine zal genoeg kids om zich heen hebben van vrienden en de kleine van mijn zusje. Ik snap gewoon niet dat zulke mensen zulke pijnlijke dingen zeggen. Wat nou zielig?! Nee of vragen naar wil jij geen kinderen ook zo j pijnlijke vraag. Wat zo gevoelig kan liggen. Het is een wonder als het je gegeven is. (Als je die wens tenminste hebt) en zijn genoeg mensen die bewust kiezen voor geen kindje en dat begrijp ik ook.

Een kind weet niet beter lijkt me! Wij zijn al blij dat we 1 kindje krijgen, en het lijkt ons een kleine kans dat er ooit een 2e komt (al zou ik het wel graag willen, mijn parnet is meer ok meer 1 kind). Zelf heb ik 1 grotere broer en als kind (en nog steeds ) vind ik dat wel heel fijn. T gevoel dat je uit hetzelfde nest komt , samen dat kunt delen, samen lol hebben en ruzie maken! Maar als een kind enigskind is, weet hij of zij niet beter lijkt me!

Ik ben enig kind. Vind de rust vroeger thuis heeeeeeerlijk. Maar had ik wel een broer of zus gehad, had ik niet beter geweten. Het enige moment ooit dat ik die broer of zus gemist heb was toen 1 van mijn ouders ernstig ziek was. Toen voelde ik me wel alleen omdat ik mijn zorgen niet kon delen met iemand die in exact dezelfde situatie stond. Aan de andere kant zag ik later bij mijn vriend (die heeft 2 broers) dat toen zijn vader ernstig ziek werd hij zijn verhaal ook niet kwijt kon bij zijn broers want er zijn geen 3 verschillendere jongens denkbaar. Dus ja, dat zette eea ook in perspectief. Ik ben nu zelf na ivf zwanger van mijn eerste en ik weet niet of het hierbij blijft. Mijn vriend wil er graag ‘meer’ maar de zwangerschap valt me tot nu toe zwaar. Dat ivm met ons voortraject geeft me ergens een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: zo is het goed straks.

???? Dit vind ik zo’n bizarre uitspraak. Ik ben enig kind en daardoor ben ik juist heel sociaal omdat ik buiten het altijd zelf moest opzoeken ipv een broertje of zusje aan de hand te pakken. Ik heb daardoor echt een hele sterke band met mijn ouders ook. Het enige wat waarschijnlijk pittig word is als tiener zijnde omdat jullie dan de enige zijn waar je lekker tegen kan etteren. Maar ik vind dit een hele gekke uitspraak van mensen! Lekker doen wat voor jullie goed voelt

Ik ben zelf enigszins en hartstikke gelukkig. Mijn ouders hadden juist alle aandacht voor mij alleen en daar is niks mis mee, het is geheel jullie eigen keuze! Ik zelf wil (nu) ook maar 1 kindje maar misschien denk ik daar in de toekomst anders over

Wij willen (vooralsnog) ook 1 kindje. Ben nu 12 weken. Zelf heb ik een broertje waar ik een ontzettend goede band mee heb en ja dat gun ik mijn kindje natuurlijk ook. Echter weet je van tevoren toch niet of ze zo’n goede band gaan krijgen. Mijn vriend is enig kind, die weet niet beter, vindt het ook niet erg en vindt het ook stom als mensen bijv zeggen dat het zielig is. Dusja…

Ik ben enig kind. Heerlijke jeugd gehad, maar als ik had mogen kiezen dan had ik zelf wel een broertje of zusje gewild. Heel bewust dus nu ook zwanger van mijn tweede kindje ❤️

Ik ben enig kind en ik heb nooit iets gemist in m'n leven. Ik schrik altijd van dat soort reacties. Vroeger heeft mijn peuterjuf tegen m'n moeder gezegd dat het beter voor mij zou zijn als ik een broertje of zusje kreeg. Want als enig kind zou je niet sociaal zijn. Dat is iets waar een ander helemaal NIKS over te zeggen heeft. Daarnaast is het natuurlijk ook de grootste bull shit ever... Wij namen altijd nichten of vriendinnetjes mee op vakantie. Maar ook als ik samen met m'n ouders was was het altijd super fijn. Ik heb een super sterke band met m'n ouders en ik denk dat dat misschien wel typerend is voor enig kind zijn. Ik heb tot een paar jaar geleden zelfs gedacht dat ik ook maar 1 kindje wilde. Inmiddels denk ik wel dat ik er meer zou willen, maar ik zie wel... Eerst m'n eerste kindje maar eens op de wereld zetten en daar van genieten 🥰

Over dat self centered: nee dat ligt toch echt aan je opvoeding! Ik ken mensen met broers en zussen die meer self centreren zijn dan ik of bijv. mijn beste vriendin die ook enig kind is.

Wij gaan ook voor één. Vinden wij zelf echt genoeg. Ik heb zelf ook geen diepe broer-zus band, voelde me altijd meer het irritante kleine zusje (was ik ook, door de adhd bleek achteraf). Dus ik heb niet het gevoel dat mijn kindje gelukkiger is met een broertje/zusje. Liever vriendjes die ze zelf kunnen kiezen dan opgezadeld te zitten met een 'irritant broertje/zusje'. Sociaal zijn leren ze ook met vriendjes en baby gaat straks in ieder geval 1x per week naar de opvang voor social skills. En samen spelen leren ze ook van jongs af aan in onze vrienden groep met alle kleintjes.