15 maand en pittig boos karakter met momenten

Hier precies hetzelfde. 16 maanden minen dit duurt al een tijdje. Ze raakt gefrustreerd als iets niet lukt of als ze inderdaad iets niet mag. Gillen!!!! Een echte drama queen is het ;)

Onze dochter weet ook heeeeeeeel goed wat ze wil en als ze haar zin niet krijgt, dan krijgt ze ook een soort driftbui. Volgens mij hoort het bij de ontwikkeling. Wij blijven gewoon grenzen aangeven en dan is ze maar even boos. We troosten haar en leggen uit waarom iets niet mag (voor zo ver ze dat al begrijpt), maar geven haar niet haar zin omdat ze ergens een drama van maakt. Het echte opvoeden is begonnen zullen we maar zeggen😂😅

Hier was dat bij onze dochter toen zo en met onze zoon weer. Denk dat de meeste kids dat nu gaan ontwikkelen! En echt, de rustige kids schrikken de ouders zich soms nog rot als de peuterpuberteit begint 🫣🤣

Maar echt! Hier ook. Gaat zelfs op de grond liggen gillen soms.. ik hoop dat het wat beter wordt als ze meer kan praten..

Hier ook! Ook op de grond liggen en heel hard gillen. Volgens mij een fase. Ik probeer er zo min mogelijk een ding van te maken en idd niet alsnog haar zin te geven. Anders leert ze dat ze zo moet doen om haar zin te krijgen.

Poe hier ook. Soms zo vermoeiend. Ene moment is het een lief engeltje en dan ineens slaat het om als iets niet helemaal lukt of als wij zeggen dat iets niet mag. Ik probeer het dan te negeren en of heel rustig te blijven maar niet zn zin geven inderdaad. Hebben jullie ook dat hij steeds opgetild wilt worden?

Net alsof ik dit topic zelf heb geopend. Hier ook een zoontje dat ineens heel explosief kan zijn. Slaan inderdaad en gooien. Huilen, krijsen, gillen en echt van die boze grom geluiden maken. Soms valt hij zijn vuisten ook, hij loopt dan helemaal rood aan. Zal wel een fase zijn. Maar je schrikt er soms van hoe boos zo'n kleintje kan zijn.

Balt hij zijn vuisten

Dank je voor mij "gerust te stellen" 🙈😅 doet deugd te horen dat niet allemaal van die kalme lieverdjes zijn

De laagste dagen wel. En als we hem neerzetten is het huilen

Ik hoop dat het een fase is. Er mag en moet leven inzitten maar schrik soms hard wat er van actie inzit 😅

Ja hier wil hij ook constant opgetild worden. En als je het niet doet of wilt is het huilen. Vooral zo lekker ook met deze warmte.

Graag gedaan. Haha nee op sommige momenten echt even niet.

Hier ook een kleine terrorist ;) Ook ontzettend driftig en soms compleet uit het niets. De fiets op is een ware hel inclusief kopstoten en geduw🙈 Ook veel gedragen willen worden en zich slecht kunnen vermaken.. vooral het laatste deel van de dag vind ik erg pittig!

Yes hier hetzelfde!

O wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Heb meerdere keren op het punt gestaan hier een topic over te openen. Hier ook sinds 3/4 weken. Hij kan soms zo boos worden. Vooral het avondeten en verschonen is soms echt een drama. 😫 De komende dagen ben ik alleen met hem en daar zie ik om eerlijk te zijn ook wel een beetje tegenop. 🙈

Zo stom dat we baby's hebben gemaakt ipv volwassenen he ;). Onze kindjes hebben een hoop te leren. En laat emotieregulatie nou net een van de lastigste zijn. Als hij er straks ook nog bij kan schreeuwen 'IK MAG OOK NIKS!' wordt het nog veel leuker ;).

Hier valt het nog mee, heb nog nauwelijks echte driftbuien meegemaakt. Maar een vriendin van mij zei: wacht maar tot je een aantal maanden verder bent. 😅 Dus ben benieuwd... denk dat het wel normaal is, maar verschilt natuurlijk per kind wanneer en hoe intens.

Wij vroegen het ons ook al af of dit normaal was. Ik had wel wat gelezen over frustraties en emotieregulatie rond anderhalf jaar en dacht pfff nu al?! Ene moment vrolijk en dan uit het niets gaat ze gillen, huilen, wild met dr hoofd naar achter, alles wat in de buurt staat weggooien. Ook bijvoorbeeld als ze zelf zegt dat ze wil zitten in dr stoel, dan zet ik haar in de stoel en wil ze het opeens niet meer. Knuffelen, afleiden, even naar buiten (afkoelen) eerst geprobeerd maar werkt nauwelijks meer. Nu geven we haar aan dat dit gedrag niet gewenst is en als het niet stopt dan gaat ze even in dr bedje (veilige plek). Dan laten we haar even en komen we een paar minuten laten terug om te kijken hoe het gaat. (Soms babyfoon wel aan zodat we het op afstand wat in de gaten houden, maar dr kamer is dichtbij) Even kijken of knuffelen dan genoeg is en het moment over is. Goed, is weer terug naar de woonkamer en anders weer even dr bedje in. Heel vermoeiend, maar zoals ik hier al las: het opvoeden is begonnen 😅 Ik kan best wel grenzen aangeven, maar als ze zo uit dr plaat gaat vind ik het wel echt lastig en ben ik bang dat ik het niet goed doe.

Zo herkenbaar dit verhaal. Vermoeiend soms he? Hopelijk wordt het snel wat beter.