Geboorte met wee-opwekkers, ervaringen gezocht

Mijn 1ste dochter is geboren d.m.v inleiding 38 weken en dus ook weeenopwekkers, bevalling duurde 6 uur waarvan 4 uur weeenopwekkers gehad. Zij was echter extreem rustig nooit geen problemen gehad met slapen/drinken etc. Bij mijn 2de dochter braken mijn vliezen met 36 weken alleen kwamen de weeen verder niet opgang en dus wederom weeenopwekkers (8 uur lang gehad). Geen enkele wee gevoeld tot aan de persweeen en binnen 4 persweeen was ze er. Dit heeft wel veel impact gehad zowel op haar als mij. Ze is precies zoals jou omschrijving ontzettend alert, moeilijker inslaap te krijgen en slecht drinken. Maargoed het kan in dit geval meerdere oorzaken hebben ( vroeggeboorte, oxytocine, snel ter wereld komen).

Dank voor je reactie. Ik weet ook dat ik het niet allemaal kan 'wijten' aan de bevalling. Ben toch een beetje zoekend hierin, misschien ook om alles een plekje te geven ofzo. Mijn bevalling heeft 14 uur geduurd, waarvan alle 14 met de wee- opwekkers. En een hele lange persfase, waarbij de opwekkers steeds hoger werden gezet omdat het niet lukte.

Bij mij hebben ze bij mijn 2de de weeenopwekkers tot op zijn hoogst gezet, geen enkel resultaat, en toen zijn we weer helemaal van voor af aan begonnen. Helemaal omlaag en opnieuw elke keer wat omhoog. Ik snap je gevoel met een plekje geven helemaal! Ik voelde mijzelf beidde keren ook geen oermoeder en dat speciale gevoel waar iedereen het over had moest hier ook echt groeien beidde keren.

Wauw, dit verband kende ik niet. Mijn vliezen zijn ook gebroken, daarna 4 uur zelf geprobeerd de weeën op gang te krijgen, maar helaas schoot dit niet op. Vervolgens wee-opwekkers en ging het snel. In een uur van 2 naar 7cm ontsluiting. Ik herken het deels terug in mijn dochter wat je omschrijft. Erg alert en absorbeert prikkels lijkt wel. De eerste 3 maanden was pittig. Veel huilen en geen rust in haar lijf. Overstrekken. Overdag slapen deed ze alleen als we bewogen met haar. ‘S nachts ging wel goed. Als ze huilde leek ze ontroostbaar. Als je haar vastpakte dan zette ze zich af. Aan de borst ook erg onrustig en doordat ze afviel ben ik gaan kolven en met de fles gaan geven. Bij ons heeft de osteopaat echt uitkomst geboden. Daarna veel meer ontspanning, rust en vrolijkheid.

Hoe vaak ben je met haar naar een osteopaat geweest? Fijn dat dat hielp voor jullie!

Amai! Heel herkenbaar hier ook! Maar ik wist niet dat hier een verband in was. Inderdaad is misschien niet alles aan dit te wijten maar ik geloof zeker wel dat er een verband is als ik dit allemaal lees. Mijn vliezen zijn gebroken op 37 weken, maar mijn weeën kwamen niet vanzelf op gang. Toen opstart van wee-opwekkers.. maar zelfs met hele hoge dosis kwamen ze niet voldoende door.. mijn bevalling duurde enorm lang, waarvan 9u met wee-opwekkers. Ik herken alles wat je zegt over je dochter bij ons zoontje. Enorme alertheid al vanaf de geboorte, iedereen die hem ziet zegt onmiddellijk "amai hij kijkt fel, hij moet alles gezien hebben", problemen met borstvoeding, slapen is drama, hazenslaapjes, heel veel nabijheid nodig (voortdurend moet hij bij iemand van ons zijn), enorm schrikachtig, overstrekken,.. Maar vooral het enorm veel en hard huilen (krijsen )echt ontroostbaar. De eerste 4 maanden waren enorm zwaar en zoekend.. we zijn ondertussen naar een osteopaat gegaan en na enkele keren merkten we verschil. Nu is hij ontspannen, vrolijk, en je ziet meer rust in zijn kleine lijfje.. we zijn er nog zeker niet maar we zijn wel de goede richting aan het uitgaan 🍀

Dank voor je reactie. Die nabijheid bij ons ook inderdaad. En in de avonden vooral bij mij lijkt het..

Uiteindelijk 4x waarvan we na 2x al een enorme vooruitgang zagen. Overigens was er ook sprake van een schouderdystocie (klem met haar schoudertje tijdens het persen), dus ik had eerder het vermoeden dat daar de onrust vandaan kwam.

De osteopaat had het over een overprikkeld zenuwstelsel.

Heel herkenbaar! Ook ballon gehad met 41+5, en inderdaad weeën opwekkets. Onze kleine is ook vanaf begin al heeeel alert.

En alleen ik krijg hem in slaap dus het is heel herkenbaar!

Ik herken het totaal niet. Heel rustig jongetje die vanaf het begin af aan goed slaapt. Voelde me ook gelijk mama.

Ik heb 3 kids, alleen bij de laatste bevalling ben ik ingeleid en heb ik wee opwekkers toegediend kregen. Op de hoogste stand, omdat ik geen weeën kreeg. Alle 3 de kids waren/zijn slechte slapers. Eigenlijk alles wat jij opnoemt is hier ook zo gegaan met alle 3. Dus hier echt geen verschil gemerkt, ook bij mezelf niet.

Geen wee opwekkers gehad maar ik wilde toch graag reageren omdat dit precies klinkt als mijn oudste zoontje. Wel traumatische bevalling en schouderdystocie. We zijn vaak naar chiropractor en osteopaat geweest, heeft niks gedaan. Tongriempje gelazerd bij 4m maakte alles erger. Nadat hij 1 werd ging het steeds beter. Nu een peuter met een flinke ontwikkelingsvoorsprong die altijd meer wil dan hij kan, dat had hij als baby ook. (Gepaard met grote alertheid, veel huilen, veel frustratie, slecht drinken en eten, niet zonder mij slapen). Even over een hele andere boeg. Heb je nagedacht over traumaverwerking in de vorm van therapie oid? Hypnotherapie of iemand die op energetisch niveau contact kan maken met je kindje? Kinderen voelen de eerste 7 jaar van hun leven veel van wat jij voelt, alle kanalen staan nog open. Dit heeft bij m’n tweede al wat dingen opgelost ❤️

Ik had hier nog nooit van gehoord, maar dit klinkt zo herkenbaar voor ons zoontje. Na het breken van mijn vliezen begonnen de weeën niet vanzelf. Na 48 uur ingeleid, weeënopwekkers toegediend maar na bijna 8 uur nog steeds maar 2 centimeter waarna ze de dosis op zijn allerhoogst hebben gezet. Daarna nog 5.5 uur een weeënstorm gehad, maar doordat mijn vliezen al zolang gebroken waren wilde ze de weeënopwekkers niet meer omlaag zetten. Zoontje is extreem snel gekomen met 2 persweeën. En vanaf dag 3 begonnen de problemen. Extreme darmkrampen, overstrekken, alert, uren achter elkaar huilen (8 tot 14 uur per dag), overdag niet slapen. Na 3 a 4 maanden kwam er vooruitgang, minder krampen en al een stuk minder huilen. Toen begon hij snachts heel slecht te slapen, hij werd tot 30x per nacht wakker. Wilde niet eten, maar eventjes getroost worden en daarna weer 15 min slapen om daarna weer wakker te worden. Met 7 maanden sliep die ineens door en sindsdien hebben we een vrolijk kind. Dochter is met een keizersnede gekomen en is precies het tegenovergestelde, rustig, huilt niet, slaapt overdag en snachts goed, etc. Het zal vast niet alles verklaren maar ik denk wel dat het ermee te maken kan hebben als ik de artikelen lees.

Veel herkenning hier! Precies zoals jij omschrijft. Wij gaan nu ook met dochter naar de osteopaat. Ze lijkt nu met 5,5 maanden wel wat blijer te worden.

Hier hetzelfde, na 24 uur kreeg ik weeopwekkers en na 30 uur eindelijk geboren. Super tevreden meisje, rustig, hapte goed aan, slaapt vanaf dag 1 goed.

Ik had hier nog nooit van gehoord. Maar als ik je verhaal zo lees herken ik veel dingen. Niet alles, wel een hoop. Ik ben met 39+1 weken ingeleid vanwege hoge bloeddruk. Vliezen zijn in het ziekenhuis gebroken en daarna gelijk weeën opwekkers gekregen, hoge dosis ook. Vlak voor de bevalling een enorme weeën storm gehad. Ik herken de volgende punten. - heel helder kijken doet mijn zoontje. - ik had problemen met borstvoeding, te weinig melk. Baby hapte wel goed aan. - zoontje heeft veel problemen met slapen gehad, snel wakker, veel haze slaapjes. In de nacht wel goed doorslapen. - baby is heel oplettend. - baby heeft enorm veel darmkrampjes gehad. - huilbuien als mijn partner hem weggelegd op bed. Huilt door totdat ik er ben. - is niet te troosten door mijn partner. - oversteken. - soms perioden van schrikkerigheid. Alles lijkt steeds beter te gaan. Gewoon veel geduld en liefde. En zelf rustig blijven.

Ook een goede, dank voor de tip

Hoe oud is jouw zoontje nu? Liefde en geduld is er in overvloed. Mijn vriend vindt het wel heel heel moeilijk dat hij haar niet kan troosten. En mij zelfs moet terug bellen van m'n wekelijkse avond op mijn koor.