Homeopathisch ontstoren van oxytocine

Ik volg de reacties. Wij gaan dinsdag voor het eerst naar een craniosacraal therapeut met hetzelfde doel. Is wat zachter dan osteopathie.

Ik ben vd week bij een cranio sacraal therapeut geweest! Zij had het zelf ook over ontstoren. Wij zijn ook al 4 keer bij een osteopaat geweest, maar klachten blijven (terugkomen). Vandaar dat ik weer verder zoek 😅 Hopelijk hebben jullie er wel baat bij!

Heeft een bezoek aan de cranio sacraal therapeut geen effect gehad?

Heeft het al effect gehad voor jullie? Degene die ik sprak gaf aan dat 90% van de baby's met 1 tot 3 behandelingen geholpen kan worden. Wat zijn voor jullie de 'problemen' waar jullie mee geholpen hopen te worden? Voor ons de onrust in haar lijfje en het continu alert zijn. Ze doet vanaf een maand oud alleen maar korte slaapjes. En ook in de avond en nacht(wel iets langer dan overdag) maar zo vaak wakker. Dit schijnt door wee-opwekkers te kunnen komen.. en inderdaad met 'ontstoren' geholpen te kunnen worden. Ik ben heel benieuwd!

Nee eigenlijk niet.

Wij zijn door het vele krijsen en huilen zo’n beetje overal geweest. Het enige wat direct effect had was de cranio sacraal, ze ging binnen 1 behandeling van 4-5 uur krijsen op een goede dag naar 1-2 uur normaal huilen op een dag. We hebben ons ook laten ontstoren, ik merkte hierna direct een terug val (in mijn emotionele gestel en haar huil gedrag) wat na enkele dagen weer verbeterde. Ik denk daardoor dat het ontstoren zeker iets doet. Het is alleen niet het wonder geweest, het heeft wel de positieve flow na de cranio sacraal versterkt. Althans dat is mijn ervaring

Osteopaat had hier trouwens geen effect

Waar hebben jullie als mama last van dan? Ik heb ook bijna 8 uur volledige dosis oxy gehad. Merk dat ik niet mezelf ben en ons manneke is ook erg alert en slaapt niet goed. Alhoewel dat wel steeds beter wordt..

Als je de zoekfunctie gebruikt zijn hier al heel veel Posts en discussies over☺️. Ik had alternatieve geneeskunde altijd heel hoog staan tot er bepaalde serieuze dingen zijn gebeurd. Ook langs een homeopaat geweest en die raadde ontstoren aan bij ons dochtertje. Gelukkig luisterde ik naar mijn moedergevoel en ben ik naar de huisarts gegaan. Ze had ene oorontsteking en door gelijk te handelen was deze over zonder antibiotica. Ik had er niet aan moeten denken wat de gevolgen waren geweest als ik alleen naar de homeopaat had geluisterd. Ze zijn commerciëler dan ieder ander haha. Er is niets wetenschappelijks onderbouwd en vergeet niet, oxytoxine wordt ook door het eigen lichaam aangemaakt. Bij geen goede tsr met borstvoeding nemen vrouwen oxytoxine neusspray om de borstvoeding goed te laten verlopen. Doe wat goed voelt maar verwacht geen wonderen. Het kost wel geld allemaal😉. Een osteopaat heb ik meer vertrouwen in. En gelukkig hebben wij een super fijne huisarts!

Precies dit. Het lukt haar sinds dat ze 1 maand is niet meer om langer te slapen dan een half uur aaneengesloten overdag. En mega alert. Kan niet 'uit' staan lijkt het. S nachts slaapt ze 2 uur achter elkaar. Als ze er verder geen last van zou hebben zou ik het laten. Maar ze is zo moe, raakt overprikkeld. Wakkertijd wordt gedurende de dag steeds korter, waardoor ik eigenlijk steeds bezig ben om haar weer in slaap te krijgen. Waar ze met haar alertheid wel enorm tegen vecht Ik vind het zo sneu voor haar. Hoop dat ze door de craniosacraal therapie meer rust in haar lijfje krijgt . De therapeute is een kennis van ons. Dat maakte de drempel het te gaan proberen direct lager. Voor mezelf inderdaad ook 'mezelf' niet voelen. Niet depressief, maar ook niet zoals 'normaal'.

Goed dat je je gevoel gevolgd hebt en naar de huisarts bent gegaan. In ons geval is dat helaas niet helpend. Ik ben normaal helemaal niet van de alternatievere geneeswijzen, maar deze therapeute is een kennis van ons. Dat maakt de drempel wel lager. Jij geeft aan dat er geen onderzoeken zijn gegaan naar niet lichaamseigen oxytocine. Dat klopt niet helemaal. Er wordt steeds meer duidelijk over mogelijke gevolgen voor moeder en kind. Ik geloof niet dat alles hieraan geweten kan worden, maar ik denk wel dat iets dat niet lichaamseigen is gevolgen kan hebben in je lijf en in het lijf van je baby'tje. Veel van wat ik erover lees, is terug te zien bij ons kindje en ook bij hoe ik me zelf voel. Daarom nu toch maar 'verder' aan het kijken. Vooral omdat ik onze dochter wat meer rust in haar lijf gun

Wat merken jullie aan jezelf?

Om op allen even te reageren; Mijn dochtertje is vanaf het begin al super alert altijd, ze vecht dan ook veel tegen dr slaap. Overdag slapen gaat opzich oke, maar snachts lukt niet langer dan 3 of 4 uur. De borstvoeding is een drama, ze huilt en overstrekt zich continu. Daarnaast huilt ze ook altijd tijdens het omkleden. Verder is ze heel schrikkerig, van elk dingetje schrikt ze enorm. Ze trilt heel erg met haar armen en handen en staat volkomen in gespannen stand met benen en armen. Verder is ze de eerste maanden een enorme huilbaby geweest, dag en nacht uren lang huilen. Veel last van krampjes gehad (en nog wel). Ikzelf was ervan overtuigd de eerste 2 maanden in een postnatale depressie beland te zijn. Toen ik eenmaal de kracht had om hulp te zoeken, vlakte dit af. We kwamen erachter de mijn dochter een te korte lipband en tongriem had en deze werd gelaserd. Hierna verliep de bv iets beter, maar dit wordt nu dus weer zodanig erg dat ik echt geneigd ben te stoppen. Tot huilens toe probeer ik de voedingen uit te zitten. Ik ben inmiddels een aantal keer bij de osteopaat geweest en daarna was het echt een stuk verbeterd. Ook ik voelde mij daardoor weer wat beter. Pas na 3/4 maanden voelde ik me weer een beetje mijzelf, maar dit begin ik weer te verliezen. Ik heb totaal maar dan ook echt totaal geen libido meer en ik zie de vreugde in het leven ook niet meer zoals eerst. Ik probeer te genieten van mijn dochter, maar zodra ze dan bijvoorbeeld begint te huilen tijdens de bv schiet ik ook gelijk vol en is mijn stemming in 1 seconde omgeslagen. Ik ben super emotioneel instabiel en daar herken ik mijzelf echt niet in. Ik was altijd heel nuchter en 'sterk' en ik voel mij nu al 5 maanden een emotioneel wrak. Terwijl ik dit schrijf schiet het al weer vol 😅 Ik ben echt ten einde raad, de lactatiekundige is aan huis geweest, de huisarts is bezocht, de osteopaat, nu dan ook bij de craniosacraal therapeut geweest en het wordt allemaal met de dag erger. Natuurlijk zijn er ook de dingen zoals 'sprongetjes' en dat eventueel de tandjes kunnen beginnen rond deze tijd. Maar alles bij elkaar is echt tot een punt gekomen dat ik het allemaal niet meer weet en ik tot andere oplossingen probeer te komen. Als ik online lees wat synthetische oxytocine voor schade kan geven, herken ik mij en mijn dochter daar erg in. Ik gebruik nu overigens ook nog oxytocine om de toeschietreflex op gang te brengen, want ook deze is te traag. Ik vind dit dus wel lastig, omdat ik hier dus ook vanaf wil. Voor mijn gevoel beland ik anders in zo een vicieuze cirkel. Ik gebruik het niet altijd, maar soms komt het na 2 min nog niet.. Dit was mijn verhaal 😅

Heel heftig wat je omschrijft. Probeer te blijven vasthouden dat het uiteindelijk anders gaat worden. Ookal wordt het nu weer steeds wat erger.. het wordt uiteindelijk beter, hopelijk ook voor jezelf. Ik vind het heel herkenbaar, ook wat je over jezelf omschrijft.

Hemel, heel heftig ja. En ik herken er zo veel in. Je omschrijft precies mijn dochter. Het enige verschil is dat ik gelukkig geen borstvoeding geef, maar ze dronk de fles ook heel onrustig. Gelukkig gaat het beter, maar met vlagen nog geworstel om haar te laten drinken. We zijn nu gestopt met de oefenhapjes omdat ze enorm krampen kreeg. Hopelijk gaat dat met 6 maanden beter. Ook mijn libido is NUL! En ik raak super snel geirriteerd door mijn man. Grapjes waar ik voorheen hard om moest lachen, irriteren me nu. Ik baal daar zo van. Dat was namelijk een grote reden waarom ik verliefd ben geworden op hem. En de lieverd probeert het zo goed te doen. Doet veel huishouden omdat dochter zich niet snel door hem laat verzorgen of troosten. Langzaam begint ze hem wel te accepteren. Ik baal er zo ontzettend van. Vooral van mensen die dit niet hebben meegemaakt en niet begrijpen. Gisteren op een werk bbq gaf ik aan dat m'n man voor het eerst met haar de avond alleen was. Reacties vol ongeloof. Om 19.00 kreeg ik telefoon dat hij haar niet in slaap kreeg en dat ze steeds aan het huilen was. Niet toe kunnen geven aan de slaap, terwijl haar laatste dut om 15.30 was geëindigd. Weer ongeloof dat ik m'n spullen pakte en naar huis ging. Ik had haar 2 minuten in m'n armen en ze was stil en viel in slaap. Nu na 5.5 maand en wat bezoeken aan de osteopaat begint ze wel vrolijker te worden. Hopelijk gaat het met een paar maanden nog beter. Ik probeer altijd de goede moed er in te houden, maar ontzettend vermoeiend is het wel.

Super vervelend dat dit jou (ook) overkomt.. het is wel een soort geruststellend dat we hier dus niet de enigen zijn die dit soort situaties hebben. In mijn omgeving hebben alle moeders een prima zwangerschap en bevalling gehad en zijn de baby's voorbeeldig. Ik kan dus ook lastig mijn problemen bespreken, omdat ze zich er gewoon simpel weg totaal niet in kunnen vinden. Je krijgt wel wat medeleven ofzo maar daar kom je ook niet verder mee natuurlijk. Ik hoop voor jullie dat de verbeteringen vanuit de osteopathie blijven komen en ook blijven zijn! Heel fijn dat je eindelijk iets hebt wat een verbetering heeft. Als je al zo lang aan het tobben bent, zakt de hoop soms wel weg 😔

Wij zijn ook al 5,5 maand aan het sukkelen. Het is alsof ik het verhaal van mijn eigen dochtertje lees. Ik heb uiteindelijk een doorverwijzing gekregen voor een kinderarts, en daar is besloten dat mijn dochter een dag is geobserveerd. Ze hebben haar drink-, en slaapgedrag geobserveerd, en ook gewoon hoe ze is in ontspannen toestand. En dat is nu precies het probleem. Ze kan totaal niet ontspannen waardoor ze weinig drinkt, naar bed brengen een strijd is, ze continu bezig is haar armen en benen te bewegen, snel overprikkeld en totaal geen ritme. Daarnaast is ze super afhankelijk van mij. Ik ben op na 5,5 maand en in overleg met de kinderarts wordt ze maandag opgenomen. Ze gaan eerst twee dagen observeren waar haar onrust vandaan komt en proberen de cirkel te doorbreken. We hebben ondertussen al een fysio over de vloer, een psychomotorisch kindertherapeut maar we blijven vastlopen. De kindertherapeut gaf zelf ook aan dat mijn dochter heel veel baat kan hebben bij een opname en zichzelf moet gaan leren reguleren om ontspanning te kunnen vinden. Ik vind het vreselijk dat het zo moet, maar ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen om haar te helpen.

Wat heftig voor jullie als gezin om hier door te moeten gaan. Ik vroeg me af hoe het vandaag is gegaan. Hopelijk vinden de artsen/verpleegkundigen een reden voor haar gespannen lijfje.

Pff vreselijk! Het lijkt me echt heel zwaar om je dochter achter te moeten laten omdat je er gewoon niet uit komt.. Hebben de artsen wel een idee hoe ze dit kunnen "behandelen"? Ik zie een opname etc niet zitten, vandaar dat ik eerst de alternatieve manier wil proberen. Ik vind dat best wel heftig namelijk wat jij allemaal opnoemt 😔 Hoelang ben je al bezig met de artsen in het ziekenhuis en hebben ze al veel andere dingen geprobeerd of getest?

Ja het is ook verschrikkelijk om haar achter te laten. Maar met de onrust die ze nu ervaart is ze zelf ook geen tevreden baby, en ik wil graag zelf ook overeind blijven staan en voor mijn dochters kunnen zorgen. Gister heeft ze het heel moeilijk gehad, maar vandaag is ze twee keer ontspannen uit zichzelf in slaap gevallen. Heeft ze haar flessen gedronken en laat ze zich door andere troosten. We zijn al vanaf week 6 vanalles aan het proberen met voeding, slaap, fysio, logopedist, osteopaat en kindertherapeut. In de tussentijd ook twee 'alternatieve behandelingen' gehad maar geen baat bij gehad. Morgen hebben we een evaluatiegesprek en hebben ze een goed van mijn dochter en wordt er een plan opgesteld. Maar de eerste winst is vandaag al geboekt. Een ontspannen baby..