Kiezen tussen vriend of kind...

Ik heb het alleen gedaan met 4 kids en ben der sterker uitgekomen. Nu sinds 8 jaar een relatie. Als ik voor de keuze komt kiezen tussen kind of vriend gaat bij mij kids altijd voor.

Jeetje wat een moeilijke situatie. Mijn vriend wilde ook geen kinderen, maar wel met mij zijn. Voor mij was de keuze heel makkelijk toen ik onverwacht zwanger raakte van m’n eerste. Ik wilde niets liever dan een kindje, dus als hij dat niet met mij wilde, dan was hij niet de ware. Maar het kindje zou hoe dan ook blijven. Al heel snel is hij (gelukkig) bijgetrokken en is hij een geweldige vader. Ben nu in Beerschot van m’n tweede. Ik denk dus dat je echt jezelf de vraag moet stellen: hoe graag wil ik dit kindje; kan ik het mentaal gezien alleen? (Financieel komt altijd goed, zeker t eerste jaar heeft een kind alleen maar liefde en wat luiers nodig). Maar je moet echt afwegen; kindloos met vriend (en zeker weten dat je een abortus aan kan) of een kindje krijgen zonder support van je huidige partner. Mijn vriendin is nu alleenstaande moeder, zij wilde t kindje houden, hij niet. Ze doet het geweldig. Ze heeft het onwijs moeilijk gehad, maar de liefde van haar dochter maakt alles goed. Ze is gestopt met studeren en gaan werken (ze had echt nog een verlaat studentenleven). volg je hart, beide keuzes zijn goed en niemand kan de keuze voor jouw nemen: jouw lichaam, jouw kindje en dus ook jouw keuze.

Beerschot: in verwachting

Ik zou professionele hulp zoeken. Misschien een gesprek bij de praktijk ondersteuner van zn huisarts. Ik herken je verhaal, niet door eigen ervaring maar een goede vriend van ons heeft autisme en depressie klachten en twijfelt daardoor heel erg of hij een goede vader kan zijn. Terwijl iedereen om hem heen ook ziet hoe leuk hij is met kinderen. Hij is heel wisselvallig, de ene keer wil hij kinderen en dan weer niet. Wellicht heeft je vriend ook depressie of iets anders waardoor hij zelf niet inziet dat hij het wel kan. Sterkte met de situatie!

Pff wat lastig.. misschien flauw om te zeggen maar hij was er toch ook bij toen het kind gemaakt werd. Onverwacht of niet. Dat heb je niet in je eentje gedaan. Een vriendin van mij zat in dezelfde situatie. Ze heeft toch echt voor haar (bloed) gekozen haar kindje. Na 2 jaar een super leuke man tegen gekomen en is helemaal gelukkig na een natuurlijk enorm moeilijke tijd. Je hebt geen man nodig om je happy te maken btw. Ik vind het wel enorm hard dat hij dan nu al zegt geen contact 0.0 etc. Mijn situatie niet maar het maakt mij boos voor jou! Persoonlijk denk ik dat mocht je dit kindje voor hem laten weg halen, en vergeet niet 3 maandjes is al een heel mensje dan zal je dat wellicht altijd tegen hem hebben. Ik weet wat ik zal doen zelfs nu na een 4 jarige relatie. Maar wat jij zal doen moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maak in elk geval geen impulsieve beslissing hierin en zorg voor proffesionele hulp. Zoals al meerdere keren hier gezegd financiel in het probleem niet. Sterkte❤️

Pff wat lastig.. misschien flauw om te zeggen maar hij was er toch ook bij toen het kind gemaakt werd. Onverwacht of niet. Dat heb je niet in je eentje gedaan. Een vriendin van mij zat in dezelfde situatie. Ze heeft toch echt voor haar (bloed) gekozen haar kindje. Na 2 jaar een super leuke man tegen gekomen en is helemaal gelukkig na een natuurlijk enorm moeilijke tijd. Je hebt geen man nodig om je happy te maken btw. Ik vind het wel enorm hard dat hij dan nu al zegt geen contact 0.0 etc. Mijn situatie niet maar het maakt mij boos voor jou! Persoonlijk denk ik dat mocht je dit kindje voor hem laten weg halen, en vergeet niet 3 maandjes is al een heel mensje dan zal je dat wellicht altijd tegen hem hebben. Ik weet wat ik zal doen zelfs nu na een 4 jarige relatie. Maar wat jij zal doen moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maak in elk geval geen impulsieve beslissing hierin en zorg voor proffesionele hulp. Zoals al meerdere keren hier gezegd financiel in het probleem niet. Sterkte❤️

Hij heeft jaren verschillende therapieën gehad. En daar zegt hij dat dit uit is gekomen. Toen zijn zusjes in verwachting waren en de kleintjes er waren. Was hij steeds in paniek of er iets gebeurde. Zeker als ze bij hem bijv weer weggingen. Dit is later gelukkig wel goed gekomen. Ook trauma's van vroeger met zijn ouders die zijn uiteindelijk ook gescheiden. Echt een voorbeeld en rustig opvoeding heeft hij niet gehad. Dit maakt het voor hem ook niet een positiever beeld van gezinsleven. Wilt van alles met me doen maar ook vandaag kan hij bijv niet zijn arm helemaal strekken van de pijn(op slot). Daardoor O.A. ook het zelfbeeld dat hij nooit de perfecte vader kan zijn/worden. Profi hulp is hier gemiddeld een maand wachttijd. Die heb ik helaas niet meer. Dank je wel voor je bericht!!!

Ik zou het kind houden. Je moet niet vergeten dat een eventueel abortus ook gevolgen heeft voor jouw vruchtbaarheid. Een kind is een geschenk en niet iets dat je op datum of wens altijd kan ontvangen. Dat je vriend heeeel misschien later wel zou willen betekend niet dat je het dan ook nog krijgt misschien kan je dan wel geen kinderen meer krijgen of dragen. Naar mijn idee is het kiezen of delen. Hij legt zich er maar bij neer en anders zou hij van mij de deur zelf kunnen gaan zoeken. Als hij echt van jou houdt zou hij ook jou lichaam moeten accepteren. Welke goeie vriend die echt van zijn vriendin houdt laat haar kiezen tussen haar gewenste ongeboren kindje met de kans op onvruchtbaarheid of hij. Dat is toch ziek

Het klinkt ook als angst, angst om een slechte vader te worden, angst voor de onwennigheid, angst om niet perfect te zijn etc. En vergeet niet dat hij nog niets voelt of ziet. Het is voor hem allemaal nog super plastisch. Mannen hebben vaak wat tastbaars nodig om het mooie te zien. Blijf praten, zonder verwijten maar vanuit verbinding en liefde (klinkt zweverig sorry). Maar dat is de enige manier om een goede beslissing te nemen. Vergeet ook niet dat een abortus je relatie enorm zal veranderen… wellicht krijg je spijt of zal je hem altijd de schuld geven van het kindloos zijn. de liefde van een kind is voor altijd, en van een partner is dat helaas niet altijd voor altijd…

Dank je wel voor je open verhaal! Uiteraard super blij dat je vriend is bij gedraaid!!! En gefeliciteerd met de 2e zwangerschap. Wilde op den duur wel open staand voor kinderen. Maar het voelt nou zo dubbel... Als me beste maatje verraden om egoïstisch te zijn en wel ons kind te behouden. En heel erg maar heeeel soms heb ik een moment dat ik het haat om nou zwanger te zijn waardoor ik me maatje, steun en toeverlaat (op de zwangerschap doorzetten) kwijt raak.... Hij zegt dat als ik a..... doe dat hij er voor mij zal zijn en zal steunen alles wat nodig is... Maar ben bang dat ik hem zal verwijten en met o.a onze neefjes en nichtjes zie alleen maar zal huilen. Waarom wel met kinderen van een ander en niet die van ons... Zijn antwoord zal zijn wij hebben onze vrijheid en zitten er niet 24/7 aanvast. Ik denk weer door het eigen is zal je er je manier van leven toch mee vinden? En zijn er nog genoeg dingen die wel kunnen lijkt mij.

Ben het helemaal met je eens. Maar dat is wat wij zouden doen en denken.. maakt voor mij niet uit hoe gek ik op iemand zou zijn (wat hier nu eenzijdig lijkt) of hoe lang de relatie duurt. ik hoop dat ze voor zichzelf eruit komt🤞

Dank je wel! Er is nog veel schommeling qua gedachtes maar ook zeker qua gevoel. Wel heeft hij zich inmiddels verder verdiept in castratie... Maar dat is nou voor mij 'nutteloos ' achteraf...

Je zegt te twijfelen tussen je vriend en je kind. Je vriend kun je altijd nog weg doen als je spijt krijgt. Een kind niet. Als jij niet 100% achter je zwangerschap staat kun je beter niet aan het ouderschap beginnen... Ik zou zelf geen seconde getwijfeld hebben en al vertrokken zijn. Zie om mij heen veel te veel mensen die kinderen hebben zonder er vol voor te willen gaan.

Je beste maatje verraden en egoistisch zijn? Het is helemaal niet egoistisch om je kindje niet weg te laten halen. Ik vind juist hem egoistisch. Als hij echt geen kinderen wilde, had hij moeten voorkomen dat hij een kind verwekte. Nu is het kindje eenmaal in jouw buik en dan zet hij je voor het blok, of je kindje houden of hem. Ikzelf zou het iemand nooit kunnen vergeven als die mij tot deze keuze zou proberen te dwingen. Dat doe je toch niet als je van iemand houdt?

Kies voor je kindje. Ik heb van heeeeel dichtbij meegemaakt wat een abortus met een vrouw doet. Ok we hebben de keuze, maar 1 van de laatste taboes van NL is spijt na abortus. Zoveel vrouwen in NL leven verscheurd. Je kan het wel alleen . Vertrouw op jezelf

Dit is niet de beste plek voor advies hierover, omdat hier alleen zwangere vrouwen waarvan de meesten niets liever willen dan hun kindje. Sommigen zijn al jaren aan het proberen. Is er iemand in je omgeving waarmee je het zou kunnen bespreken? Of misschien een (relatie)therapeut? Lijkt me sowieso verstandig als hij weer in therapie gaat. Daarnaast ook wel benieuwd hoe oud jullie zijn en of hij later wel kinderen met jou zou willen. En zo niet, of je daar wel ok mee zou zijn. Afhankelijk van die vragen is het sowieso maar de vraag of jullie relatie ook zonder deze zwangerschap wel een toekomst heeft.

Makker heeft een goed punt. Ik weet van een soortgelijke situatie dat je oa sociaal werker kan laten langskomen bij jou thuis. Die helpt jou alle voors en tegens duidelijk te krijgen. Ze zijn neutraal. Meestal weet de verloskundigepraktijk ook een sociaal werker die ervaring hiermee heeft. Het is gratis. Vergeet niet dat je onder de hormonen nu zit waardoor een weloverwogen keuze extra moeilijk is in je eentje. Vraag hulp. Die is er!

Mijn eerste zoontje, ondertussen 7 jaar was bij mijn toenmalige vriend ook niet welkom. Hij heeft me een aantal x gevraagd abortus te doen zodat onze relatie "normaal" kon verder gaan. Dit heb ik geweigerd en vol uit voor mijn zoontje gegaan. 7jaar later heeft hij niet een x contact gezocht. Wilt veel zeggen over de persoon zelf voor ern moeder te laten kiezen tussen partner of kind in mijn ogen, in mijn geval.

Ik zie hieronder veel goede raad. Een kleine toevoeging van mijn kant: sta goed stil bij je eigen kinderwens. Wat betekent deze zwangerschap en dit kind voor jou? Je lijkt nu erg met hem bezig te zijn, en met wat je verliest als hij weg zou gaan. Maar hij zet je wel voor het blok, dus sta goed stil bij de gevolgen die het afbreken van de zwangerschap voor jou heeft. Dat helpt je misschien.

Niet geheel dezelfde situatie, maar ik was 34 toen ik mijn vriend leerde kennen. Ik kan je vertellen dat ik 34 jaar lang gezocht heb naar een partner (het was het altijd net niet en ik hield het max 3 maanden met iemand uit), dus dit was echt de real deal…. Echter, was mijn kinderwens groter dan welke man dan ook! Ik heb dus met 34 gevraagd of hij ooit kinderen wilde en als ik geen volmondige “ja” had gehoord, was ik vertrokken hoe moeilijk dat ook zou zijn. Een kind kom je niet zomaar een keer tegen! En voor je het weet is het te laat… Een man? Je kunt er zonder, je kunt er met, je kunt er later een tegenkomen of niet.. het kan op je 20ste en je 70ste.. Ik wil alleen maar zeggen “kiezen” tussen je kind en een man is echt COMPLEET verschillend.. en ik zou het wel weten… 👋🏼 man!!! Er is nooit gezegd dat dit dé man voor je is (overigens zijn mannen met bindingsangst zowieso dramatisch en gaat het nooit wat worden als ze er niet aan werken, dus die hoop kun je alvast laten varen) en misschien kom je die over een jaar wel tegen en denk je.. “waar maakte ik me druk om?”…