Je kind zonder jou laten weggaan

Kan je niet samen met je ouders gaan? Ik snap dat het voor je ouders leuk is, maar ik probeer bij dit soort dingen te bedenken of mijn kind er ook wat aan heeft. Als het voor jou niet goed voelt lijkt het mij geen probleem dat je lekker mee gaat met uitjes. Dan is je kind niks ontnomen, en jij hebt naar je gevoel geluisterd

Ik ben er ook nog vergeten bij zeggen dat ze meestal zo dingen willen gaan doen als ze even babysitten* 🙈

Ons zoontje is twee dagen in de week bij mijn moeder en ze gaat altijd lekker met hem wandelen/winkelen/even naar de markt oid. Vind ik helemaal prima. Ik vind het juist fijn als ze er met hem op uit gaat, hij zelf ook! Dit heb ik dan ook alleen bij mijn moeder. Andere familieleden die hem minder of echt weinig zien, daar zou ik het nog niet bij aandurven. Je zegt dat je ze 100% vertrouwd dan is het een beetje dubbel dat je het niet aandurft. Maar het is natuurlijk wel je goed recht.

Bij mijn oudste had ik dat ook wel vaak! Ouders pasten een dag op en gingen er uiteindelijk gelukkig ook samen op uit! Nu met de tweede iets minder moeite. Ook als de oudste bij opa/oma wil slapen, dan mag de jongste ook mee! Ze vinden het allebei helemaal geweldig en de band tussen hun is ook goed. Ik maak me er wel minder zorgen over en vindt het fijn dat ze het zo leuk hebben. Bij de oudste bleef ik ook gewoon sneller slapen ipv alleen hij. Ging ik vaak ook mee op stap, winkelen, enz.

Hier passen mijn vader en moeder op, en doen regelmatig uitjes (kinderboerderij, naar de markt, wandelen) ik vind het super leuk dat ze dingen met haar ondernemen ipv heel de dag binnen/thuis zitten! Ik denk altijd maar zo; ze hebben ons ook opgevoed, dus ze weten echt wel wat ze doen (of ze moeten vroeger slechte ouders zijn geweest ofzo haha, maar dat maak ik niet op uit je verhaal) hier dus weinig moeite als ze er op uitgaan. Toevallig was mijn moeder pas naar haar zus met m’n dochtertje, daar waren ook weer allemaal kids van m’n nichtjes en neefjes! Helaas had m’n moeder toen haar lichten aan laten staan van de auto toen ze naar huis wilde rijden, dus toen ze me daarover belde kreeg ik wel een beetje paniek, want ik dacht; ze moet slapen 🙈 maar gelukkig kon ze daar in een bedje slapen, met een knuffeltje van een van de kids en ze heeft echt 2,5 uur liggen slapen 🙂‍↔️ Ik denk dat het ook een stukje loslaten is. Want je zegt dat je ze vertrouwd maar door wat je omschrijft lijkt het alsof dat niet zo is, waar komt het vandaan dat ze er niet op uit mogen? ☺️

Ik vind het zo mooi dat ik lees dat zoveel mama's daar totaal geen probleem mee hebben ..ik wou dat ik ook zo was 🥹 vind men zoontje gewoon jong om zonder mij weg te gaan, als ik met mijn zoontje wegga dan is er altijd wel iemand in de winkel die mijn zoontje aanraakt zonder eerst mijn toestemming te vragen en ik heb het gevoel dat er dan niemand is om voor hem op te komen omdat mijn ouders daar totaal niks kwaad in zien als vreemde mensen hem aanraken ..🥹is zoveel stress om altijd zo AAN te staan en het gevoel alsof je altijd in vecht modus zit ☹️

Ik snap dit zelf nooit zo goed, als het om ouders betreft.. je zegt dat je ze vertrouwt maar je verhaal wijst een andere kant op eerlijk gezegd. Als je kind zich op zijn gemak voelt en je de liefde van je ouders naar je kind ziet, dan zou dat toch voldoende moeten zijn? Ik zou er voor tekenen, m’n dochter een dagje bij m’n zusje of schoonmoeder. Alleen schreeuwt ze moord en brand bij hen🤣

Hoi, Lastige situatie! Ik snap je wel een beetje. Volgens mij een van die mom-fears.. Ik laat mijn (schoon)ouders van alles met haar doen op hun oppasdag, daar niet van, maar merk wel dat wanneer het 'mijn moment' is, ze haar niet zomaar meekrijgen😅. Ook al bedoelen ze het goed om me even een soort van te ontzien. Heb hier bij mezelf ook over nagedacht waar het vandaan komt (hou ook wel een beetje van die zelf-psychogie), en bij mij is het omdat ik gewoon niet wil dat ze zich niet gewenst voel en ik haar daarom maar een soort van dump bij m'n (schoon)ouders. Ja en toen kwam natuurlijk de vraag: voelde ik mij dan vroeger niet gewenst??? Opzich was meteen het antwoord: natuurlijk niet! Maar ging toen eens wat dieper graven, en kon toch eigenlijk wel een hoop situaties opnoemen die ik er wel op vond slaan dat ik me te veel/ongewenst voelde. Begrijp me niet verkeerd, er zit een verschil tussen je zo voelen, en het ook daadwerkelijk zijn! Maar om terug te komen op je vraag: probeer bij jezelf uit te zoeken waar het vandaan komt, want kans is groot dat je je eigen kindertijd op je kind projecteert. Succes!😘

Hey! Heb je enig idee waar dit gevoel vandaan komt? 😘 Ik herken het zelf namelijk niet zo goed. Persoonlijk vind ik het juist fantastisch als mijn ouders of schoonouders tijd doorbrengen met mijn zoontje en er lekker op uit gaan. Het is niet alleen leerzaam voor hem, maar ook mooi dat hij door andere mensen wordt meegenomen in hun wereld en verschillende dingen oppikt. “It takes a village to raise a child,” toch? Als we bij vrienden of familie op bezoek zijn, zorg ik er ook vaak voor dat mijn zoon vooral met hen tijd doorbrengt. Dat is juist heel bijzonder en leuk voor hem! Hij ziet mij toch al iedere dag 😉 Misschien kun je het ook proberen wat luchtiger te zien en juist het positieve ervan inzien. Ik denk dat het juist enorm waardevol is dat anderen ook een rol kunnen spelen in de opvoeding en hem nieuwe ervaringen geven!

Ik snap je heeeelemaal! Ik voel me precies hetzelfde hierover! Onze zoon gaat niet naar een kdv/opa en oma omdat ik besloten heb te stoppen met werken en ik dus altijd bij hem kan zijn. Hij heeft het mega naar zijn bij andere mensen en zoekt ze ook op als we visite hebben, maar krijg bet spaaaaansbenauwd als iemand het in zijn hoofd haalt hem aan te raken😅 zelf na bijna 10 maanden. Ik moet zeggen, dat naarmate hij ouder word, ik het met mini babystapjes meer los kan laten omdat hij op een bepaalde manier als zelf kan aangeven wat hij wel/niet wil. Laat je niet gek maken door wat anderen hiervan vinden. Het is jouw kind, jouw moedergevoel, en jouw leeuwin die naar voren komt. Jij weet precies wat goed zal zijn voor de kleine

Wanneer ze zo jong zijn? Nee. En dat is niet omdat ik ze niet vertrouw. Maar omdat ik om een of andere reden in m'n hoofd heb zitten dat niemand voor mijn kindjes kan zorgen zoals ik. En zolang ze niet kunnen praten zij niet zullen snappen wat hij wil (wat mama dan weer wel snapt). Maar goed dat is misschien een kronkel in m'n eigen hoofd haha want niemand in mijn omgeving snapt mij. Mijn oudste was 2 toen ik even heb gewerkt, hij ging 2 dagen in de week naar de opvang en 1 ochtend naar m'n moeder. Zij ging die ochtend met hem naar de markt. Dat was het enige wat nog een beetje acceptabel was voor mij zeg maar. Maar de stad uit zonder mij en naar een groot park oid? Neeee 🙈 Ik kan dat gewoon echt niet. Ik ga zelfs niet eens de stad uit terwijl mijn kind bij een ander is. Mocht er dan wat gebeuren ben ik niet snel genoeg bij hem. Ik ben een halve helikopter moeder, waar ik niet heel erg trots op ben, maar vanaf dag 1 had ik heel sterk het gevoel dat ik mijn kindjes moest beschermen. En daar sla ik misschien een beetje in door 🙈 Onze oudste is nu 7 en ik begin wat makkelijker te worden bij hem (de andere 2 nog niet hoor haha)

Zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben 🥹danku voor u reactie

Dankuwel om te antwoorden, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die daar moeite mee heeft 🥹

Ik vind het juist zo leuk als andere ook van hem genieten. M’n schoonzusjes komen hem ook wel eens halen. Ik heb er zelf ook toen enorm van genoten van de kids van mijn zus en ik nam ze overal mee naar toe😄 En inderdaad wat hier al eerder werd benoemd je ouders hebben jou toch ook opgevoed😉 Naar mijn ouders gaat hij wel alleen kort omdat ze al 70+ zijn als ik bijvoorbeeld ff naar de tandarts moet Maar uiteindelijk wat niet goed voelt moet je niet doen😊

Ik snap ook echt dat dit te maken heeft met dat je hem wil beschermen hoor ❤️ dat is alleen maar heel mooi! Ik denk dat het verschil is dat ik mijn verwachtingen over hoe ik het fijn vind echt goed met m’n ouders heb besproken én dat hun daar precies hetzelfde in staan als ik! Mijn kind zo maar aanraken in een winkel? NO WAY 😅🙈 en ik weet voor 100% zeker dat mijn ouders hier hetzelfde over denken en hier een stokje voor zullen steken! Mijn ouders en ik staan bijna hetzelfde in het opvoeden merk ik, dat is mij ook pas opgevallen toen ze het gingen doen hoor, dat we over heel veel dingen hetzelfde denken in de opvoeding, en dat geeft mij wel een fijn gevoel! Natuurlijk zijn er soms wel dingen die ik wat anders zou doen, maar dit benoem ik dan en hier doen ze eigenlijk altijd wat mee 😘

En dat AAN staan en vecht modus herken ik wel een beetje, maar ik merk wel dat dit bij mij echt langzaam werk trekt, hoe ouder ze word! Toen ze 6 maanden was heeft dit bij mij echt een toppunt bereikt waardoor ik gewoon heel de dag (waar ik ook was) aan haar dacht of het goed ging, of er niks gebeurde.. en je zorgen maken is menselijk maar er je hele dag door laten leiden vond ik echt to mutch en dat deed me zo veel pijn want ik moet gewoon werken voor de centjes en ik werk ook graag! Toen wel met iemand gaan praten, heeft mij veel goed gedaan ❤️

Nee ik vind niet dat je overdrijft. Ik vind onze dochter ook nog te jong om met familie of vrienden zonder ons op pad te gaan. Een paar uur oppassen of dat ze een keer een klein rondje wandelen vind ik oké, maar meer op dit moment niet. Dat is volgens mij gewoon een persoonlijk keuze en geen goed of fout. Wij hebben ook bewust ervoor gekozen om minder te werken en daarnaast 2 opvangdagen, omdat we zelf ons kindje willen opvoeden en niet door opa en oma. Er komt vast een tijd dat opa en oma wel met hun kleinkind op pad mogen. Tot dan kunnen opa en oma ook leuke uitstapjes doen met hun kleinkind als papa of mama erbij zijn. Ze mogen het best jammer vinden, maar het is op de 1e plaats jullie zoon. Ik snap je dilemma of je tweestrijd wel, want zelf ervaar ik ook druk vooral vanuit mijn moeder dat ze mijn kind vaker wilt zien en leuke dingen wilt doen. Niet je schuldig voelen. Geef aan dat je snapt dat ze dat graag zouden willen en dat je je zoon nog te jong vind en je er niet goed bij voelt. Bied een alternatief zoals gezamenlijk een uitje ondernemen en vraag aan hen om je keuze te respecteren. Je kan daarnaast nog vragen hoe zij hun rol als opa en oma zien. Wellicht begrijp je daarna beter waarom ze op deze manier reageren. Dan kan je ook aangeven hoe jullie de rol van opa en oma zien. En misschien kan je op een gegeven moment een middenweg vinden of ernaar toe groeien.

Mijn ouders passen elke week op en als ze niet kunnen dan komen mijn schoonouders. En hij gaat ook naar het KDV. Maar ergens laten logeren vind ik wel lastig. Maar dat gaat toch een keer gebeuren. En ik weet dat mijn schoonouders het heel leuk vinden als hij komt logeren dus dat ga ik binnenkort toch een keertje doen ook al vind ik het heel lastig, maar ik weet dat hij daar in goede handen is. Ook willen ze hem Heel graag meenemen naar de Efteling. Maar de eerste keer Efteling wil ik toch liever echt zelf met hem doen ook omdat ik helemaal gek ben van de Efteling. En dat snappen ze ook.