Klaagmuur

Ohhh vreselijk is het he! Blij om te horen dat het herkenbaar is maar vind het ook heel zielig voor ons hahah. Sterkte!!

Ook bij mij SUPER herkenbaar. Ik ken dit sowieso van mezelf, bijv bij verhuizingen bezig blijven. Maar in dit geval zou ik wel een hele lange adem moeten hebben (nu 23 weken). Ik probeer het in stukjes op te delen— dus bijv uitzoekwerk voor kinderwagen, keertje testen, bestellen, vink; welk bedje willen we, op internet vergelijken, Marktplaats zoekopdracht, ophalen, vink. Daardoor wel nu al een paar grotere dingen in huis (en nieuwe dingen die pas eind oktober geleverd worden), maar primaaa, dat is dan al gedaan. En wat me ook helpt is m’n notities app. Dus als er bijv hier informatie over luiers voorbij komt of een flessenwarmer waarvan ik nog geeeen idee heb of we dat überhaupt gaan willen dan schrijf ik het op voor wanneer ik daar ooit bij ben aangekomen. Maar pff, ik begrijp jullie helemaal! Ik ben net terug van 1.5 week vakantie waarin ik er vrijwel niet mee bezig was en merkte zodra ik thuis was dat het ‘aan’ ging. Hoop naïef dat het nu toch wat meer naar achtergrond verdwijnt ✌️

Ja, die nesteldrang is echt hilarisch. Volgens mij is er geen kamer in huis waar ik geen jeukende handen krijg (nog niet zolang geleden bij m'n man ingetrokken en toen niets in huis veranderd), ben als een gek aan het uitzoeken en lijstjes maken, wil een ander kippenhok, heb zes volle pinterestborden met 'dingen om te maken voor de baby/voor in huis/leuk om te knutselen met bonus dochters, etc'. Gisteren stoffen wezen kopen, gelukkig heeft m'n moeder me bewaard voor te veel kopen. En volgens mij draai ik op zonne-energie, dus met dit weer gaat het helemaal lekker. Maarre, vind dit wel fijner dan het lusteloze van een paar weken geleden!

Als we bezig zijn met de babykamer dan voel ik echt wel wat nesteldrang. Soms al wel gedachtes dat het niet af komt. 🤣 Wel ben ik in de drang van ik wil meubels kopen. Maar die kunnen we nog nergens kwijt, omdat we met de muren nog bezig zijn en lambrisering. Ik kijk wel hoelang het nog duurt. Anders toch maar naar plan B kijken qua hulptroepen die mijn vriend kunnen helpen.

Gister last gehad van bandenpijn, precies op 20 weken. Vannacht naar de wc, terug naar bed, moest ik niezen. Tsjaakkaaaaaa wat een krampen stekend gevoel zeg 🤣 was gelijk klaar wakker.

Even klagen.. ik ben normaal dol op warm weer maar kan er deze keer maar slecht tegen. Snel duizelig, hoge hartslag en moe. In combinatie met een volle planning en kids die moe zijn van de eerste schoolweek, niet echt ideaal. Hebben jullie ook zo'n last van de hitte?

Ik kan wel heel hard huilen. Ik heb de hele nacht overgegeven en dunne ontlasting. Geen oog dicht gedaan. Ik ben filiaalmanager van een winkel, dus had gevraagd of mijn assistent leidinggevende vandaag voor mij wilde invallen. Ik heb dit letterlijk nog nooit gevraagd aan haar en ben altijd een doorzetter. Nu dacht ik nee ziek is echt ziek. Kreeg ik de vraag van haar of er echt niemand anders is, ze eigenlijk echt geen zin heeft, en of ze dan morgen of zaterdag vrij kon krijgen en dat ik werk. Heb vriendelijk verteld dat ik geen glazenbol heb, en dus dat niet weet. Zo niet collegiaal...sta altijd klaar voor alles en iedereen 😪

Pfft, hier komt alles zo snel achter elkaar, het wordt gewoon te veel en ik word er zoooo moe van! Sinds de school weer is begonnen zit ik echt in een soort rollercoaster en het ene is nog niet voorbij en het volgende is er alweer... In de afgelopen drie weken is bijvoorbeeld (nog los van de 'gewone' zwangerschapskwaaltjes, inclusief te laag hb): - besloten dat ons kind geopereerd moet worden, alle voorbereidingen getroffen en de operatie inmiddels ook al uitgevoerd - m'n collega overleden, heeft heel veel impact - veel last van bekkenpijn gekregen, waarvoor nu elke week therapie - auto kapot gegaan en een nieuwe auto gekocht - al verschillende gesprekken op school gehad, gaat niet helemaal vanzelf daar met onze kids - thuis de kids uit hun doen, kunnen weinig hebben, de spanning rond de operatie komt er waarschijnlijk ook uit - nu zelf al 5 dagen ziek (met koorts) Echt, wanneer komen we weer in een normaal ritme, wat ik wel kan volhouden, vraag ik me dan af... Gelukkig ook wel positieve punten, zoals dat ons kind heel snel weer opknapt na de operatie en dat ze op school wel aardig hun draai nu te pakken hebben, maar ik zit er soms wel echt even flink doorheen.

Hier flinke buikgriep te pakken. Donderdag ochtend naar huis gegaan, met veel pijn en moeite kon dat omdat mijn vervanger er eigenlijk geen zin in had. En gister werd ik alweer gebombardeerd met de vraag, hoe gaat het, ben je alweer beter? Ben je maandag er weer? Gewoon 0,0 ruimte en rust om uit te zieken. Wat was ik laaiend.

Misschien dat hier iemand mij begrijp en anders ben ik het miss kwijt Nu 24 weken zwanger van ons eerste kleine meid super spannend maar ook super leuk ken niet wachten tot dat ze er is. Vanaf begin al veel.kwalen misselijk overgeven moe noem maar op ging ff goed nu bekkeninstabiliteit flinke pijn in me rug met lopen lijk wel een oude oma en flink wat achteruitgang in mij conditie Ik voel me gewoon heel erg alleen wil niet zeuren , doe alles mee maar het gaat niet meer vanaf volgende week ok lichtere werkzaamheden doen op het werk in de ouderzorg niet meer mensen uit bed halen etc. Nu zijn mij zwager en schoonzus vorige week bevallen van ook hun eerste meid en super leuk naturlijk en de band tussem ons word steeds beter wat ook.leuk is. Nu heb ik heel mijn zwangerschaps rekening gehouden met allles en iedereen zo ben ik.nou eenmaal Op werk gewoon doorgaan niet zeuren Op prive vlak gewoon doorgaan zeg dst het.goed gaat hoort er allemaal.bij Bij de schoonfamilie niet alles in de groepsapp zetten maar gewoon even apart naar de schoonouders want ja hun andere zoon krijgt.ook een kind en wil.niet te veel aanwezig zijn want dan is dat zo weer wat dus laat hun maar.shinen Nu ze geboren is ban hun ook niet te veel over mij hebben want ja dat meisje is er net en hun zet net voor de eerste keer.opa en oma geworden Ik heb me.vriend dit al 20 x uitgelegd en die zeg jaa je doet het wel eeen beetje zelf want het hoeft niet altijd aan een ander te.denken enzo Ik voel.me.gewoon erg alleen en heb het gevoel dat ik alle.ballen hoog koet houden en niemand innde weg wil.lopen Ook dat niemand eigenlijk interesse heeft in mij. Dit is vast niet waar maar ik voel.het wel.zo Jaa ik heb inderdaad veel.kwaaltjes en vind het zelf ook niet leuk en de rest om mij heen hebben eigenlijk oerfecte zwangerschappen gehad dus jaa dan denk ik ik zal.me wel aanstellen Soms wil ik gewoon van daken schreeuwen hoeveel last ik heb En gewoonndat iemand dan zeg meid kom is hier het komt wel goeed Het ligt ook aan mezelf maar ik word er gewoon even gek van

Ik begrijp je heel goed. Zelf ook altijd van het doorgaan en niet zeuren. Maar eerlijk? In de zwangerschap is het juist fijn om even te spuien. Ik heb dat gedaan bij een vriendin wat niet echt oké werd opgevangen. Daarna juist met mijn partner afgesproken dat ik alles aan hem vertel en als iemand het oprecht vraagt dan zeg ik ook. Nou ik had het anders verwacht, het is pittig. En dat is normaal. Op insta zie je de meest perfecte zwangerschapsplaatjes, dat klopt maar eerlijk ook die vrouwen zullen dagen of momenten hebben.. Je hebt echt iemand nodig waar je lekker mag tegen spuien. Mocht je willen mag je me altijd een pb doen!

Meid, virtuele knuffel🤍 het komt allemaal goed 🤍 je bent niet alleen 😚 Hier net zoveel kwalen en ik zeur er soms lekker op los. Ze dealen er maar mee. Ze krijgen me op m’n best, dus mogen me ook tolereren en steunen op m’n “slechtst”👊🏼😚

Ik wil ook even klagen! Mijn vriend komt zojuist thuis en zegt 'Ik heb een cadeautje voor je gekocht' Ik blij omdat ik denk dat hij eindelijk die grote chocoladereep voor me heeft gehaald 🤩 Komt hij aan met een lange schoenlepel en een wisser op steel voor de douchevloer! 'Dan hoef je niet meer zoveel te bukken' Het komt uit een goed hart, maar waar is nu die chocoladereep! 😂 Hebben jullie ook van die praktisch denkende partners?

Ohh ik denk dat als ik dit aan mijn man zou vertellen dat hij dit ook voor me gaat kopen.... Heel lief bedoelt idd maar toch.. Heb je wel dankjewel gezegd? Of was je te overrompeld? 😂

Nou kom ik ook ff klagen 😁 Ik ben de jongste van 4 (in 5 jaar geboren dus erg dicht op elkaar kwa leeftijd). Mijn broer en zussen hebben allemaal een partner, maar nog niemand is getrouwd of heeft een kindje. Ik ben dus als eerste getrouwd en nu als eerste zwanger, en bij de bruiloft vorig jaar merkte ik al dat ze een beetje gek werden van alles wat ik er over deelde dus deelde ik maar wat minder met de. (Ohja misschien handig om te weten we zijn niet super close maar haten elkaar ook niet ) maar nu met de zwangerschap ben ik gewoon super enthousiast en wil ik graag vanalles delen maar niemand lijkt interesse te hebben. M’n broer die vroeg of ik het wel zeker wist (nogmaals we zijn getrouwd…en we hebben bewust spiraal er uit gehaald en dit ook gedeeld met de fam) M’n zus vind t allemaal wel heel leuk maar moet altijd even beginnen over dat ze nooit haar lichaam wil verpesten met een zwangerschap en dus wel een baby adopteert. En m’n andere zus (de gene met wie ik altijd super close was) heeft een beetje een drank probleem en haar partner heeft na onze zwangerschaps bekendmaking gezegd toch geen kinderen te willen. Dus het is voor haar allemaal een beetje pijnlijk. Ze teijfelt aan haar relatie en elke manier die ik probeer om contact te leggen wijst ze af. Mijn vader is helaas overleden en m’n moeder zit in een verhuizing, ze is wel super enthousiast over onze baby maar ik probeer het nu zoveel mogelijk over haar nieuwe huis te hebben. T zullen vast de hormonen zijn maar t voelt gewoon best wel alleen 😅 ik wil ze graag betrekken want ik wil niet dat als de baby er straks is dat niemand er wat mee heeft.

Ik wil ook even zeuren, ik merk dat de band met mijn beste vriendin aan het veranderen is. Ben momenteel zwanger en weet dat voor mijn zwangerschap ik al vaak momenten had waarbij ik merkte dat het een beetje eenrichtingsverkeer was, ik vroeg geregeld iets aan haar maar zij leek minder geïnteresseerd te zijn in mij. Nu met de zwangerschap merk ik dat weer, zij deelt uitgebreid verhalen over haar dateleven bijvoorbeeld maar vraagt zelden hoe het met mij gaat. Heb eigenlijk de neiging om minder te delen omdat ik nu denk, het interesseert je geloof ik toch niet zo. Wat is wijsheid, even afstand nemen of wel blijven delen maar me dan vervolgens afvragen of ze wel geïnteresseerd is..

Gewoon samen bespreken ;) mijn vriendinnen zijn zelf ook geen moeder (en willen geen kids) en zij zeggen mij als ik te veel over kids praat en we praten soms gericht erover zodat ik ook mijn ei kwijt kan :) als de vriendschap echt goed zit, kun je dit gewoon bespreken.

Een zwangerschap is voor een ander heel moeilijk in te schatten als je dat zelf niet hebt meegemaakt. Als de baby er is kan het heel makkelijk omdraaien. Er is iets tastbaars, maar nu mijn dochter 2 is en de ooms en tantes knuffels geeft en de namen kent zijn ze heel leuk met haar.. dus ik zou het de voordeel van twijfel geven

Zeker waar! We zijn eerder familie dan vriendinnen, zijn opgegroeid met elkaar. Het is alleen zo dat ik zelden iets deel dus teveel zal ik niet gauw vertellen. Het is dus wel eens fijn om te horen, "hoe gaat het met jou?" Ik denk dat ik het inderdaad eens bespreekbaar moet maken.

Oh dit zou zo mijn man kunnen zijn! En ik snap je 'teleurstelling' maar ik zou het ook stiekem heel schattig vinden dat hij op die manier probeert mijn leven op zijn manier iets makkelijker te maken 😅 Volgende keer maar harder 'klagen' over dat je heel graag die chocola wilt maar dat je zoiets toch niet zomaar voor jezelf kunt kopen. Misschien helpt dat 😂