Klaagmuur

Het maakt mij ook erg onzeker want kan niet zomaar alles delen. Vandaag een hartfilmpje gehad van de baby en weet gewoon niet of en hoe ik er wat over moet vertellen want de uitslagen waren gewoon prima

Hier een enorm “overenthousiaste schoonmoeder “. Toen ik pas was dat ik zwanger was en we het haar vertelde, het eerste wat ze zei: • jullie gaan geen Frisdrank en snoep en suiker geven voor ie een jaar is. • ik het hem/haar wel kort. • je laat de geboortekaartjes maar door .. ontwerpen( mijn partner zijn broer ) ik moest zelf dus eerst een ontwerp maken wat ik wilde . Erna hem dit doormailen zodat hij dit zou kunnen namaken. Dit naar de drukker sturen en nog dubbel zoveel betalen als mijn ontwerp op kaartjes2go. Ze vraagt niks ze legt dingen op, jullie bellen mij als ze naar het ziekenhuis gaan. Je gaat maar eten op zondag als ze er is en dan breng je hem ma na hier. Ze wilt opletten als we werken zijn dit zal een dag per week zijn ( heb hier al enorm spijt van) maar ze vind 7 u in de ochtend wel vroeg dus zouden haar de dag ervoor ma moeten brengen en laten slapen bij haar ( dacht het niet ). Hebben gezegd niks te kopen krijg veel van men nicht die een jaar geleden alles nieuw gekocht had en dat ze anders even moet bellen of appen dat we nog kunnen kijken als we wat kunnen gebruiken. Doet ze niet , stuurt ze op eens een foto van een co sleeper tweede hands met een enorm vuile bruine vlek op. Echt vies, kleertjes op tweedehands beurzen, gisteren voor de 2 de maal uitgewassen maar de vlekken blijven er in. Ik ga dit ook gwn weggooien en de co sleeper word hier op zolder gezet zodat ze mijn kind er bij haar ook niet kan inleggen , hebben een van men nicht overgenomen waar niks aan is en proper is. Ik snap dat ze enthousiast is maar het is enorm frustrerend en ze is een emotionele mens dat om de haver klap in paniek en huilend men vriend op belt dat we de geboorte kaartjes en doop suiker in orde moeten maken ( zijn hier zelf mee bezig). Heb hier al veel stress om gehad in men zwangerschap. Heb zoveel bang dat die erger word als het kleintje er is..

Grenzen stellen hoor … echt. Want ze nemen steeds meer. Mijn schoonmoeder kan er ook wat van maar heb ze kort gehouden en mijn man helpt me. Scheelt dat mijn man enig kind is dus als ze het hem moeilijk maakt, is ze gewoon geen oma. Leg uit dat alles goed bedoelt is, maar dat zij klaar is met de opvoeding van haar kind en dat dit nu jullie keuzes worden. En dat jij bepaald. En dat oppassen heb ik altijd gezegd; jij bent oma, opvoeden doen wij. Dus vaste oppas willen we niet van geen enkele opa of oma

De baby in m’n buik schopt draait en doet…. Tot ik kijk 😢 voor m’n gevoel komt hij bijna dus is er geen moment te verliezen om naar hem te kijken maar hij denkt er anders over

Dat je moet beslissen om leuke dingen niet meer te delen. Puur omdat je jezelf alleen maar teleurstelt. In een beperkt groepje vertel ik over mijlpalen, omdat de rest het niet lijkt te interesseren hoe ik dingen beleef. Je krijgt er zo,n eenzaam gevoel van dat steeds blijft terugkeren. Alsof je niet je geluk mag laten zien. Of dat je es gewaardeerd in plaats van dat je maar moet rennen en vliegen om een ander blij te maken. Terwijl je het andersom ook es leuk vindt dat mensen moeite in jou steken.

Mijn kleintje doet dit wanneer ik papa erbij roep of wanneer ik het op video wil vastleggen. Ik snap je frustratie!

Mijn afspraak is verzet in het ziekenhuis. Toen was 2,5 week later al eigenlijk te “laat”. Met de nieuwe afspraak zijn we 3 weken verder. Ik heb zwangerschapsdiabetes en stoei met insuline. Madam haar buikje liep met 30 weken al 1,5 week voor op groei, door de diabetes. Maak me zorgen hoe het dalijk 3 weken verder ervoor staat 😅

De mijne loopt 3 weken voor zonder diabetes … maar toch al geplande keizersnede dus maakt niet zoveel uit. Wel raar dat ze dan zo uitstellen

Ja snap het ergens niet zo goed. Misschien maak ik me druk om niks hoor, en zijn het de hormonen 😂. Gewoon lichte paniek omdat ik ingeleid word, en dus over 5,5 week alles gaat beginnen. Eerste kindje dus alles is nieuw haha.

Oei ja dan is het zeker wel lastig dat ze zo met die afspraken slepen. Ik ben bij de vorige ook ingeleid ivm macrosomie (grote baby) en bleek na de geboorte dat hij ipv 4200 ‘maar’ 3795 gram was en helemaal niet overdreven groot 😂 dus dat meten is soms ook niet zo extreem nauwkeurig. Dat zijn mijn gynaecoloog ook vandaag. Ik heb overigens wel de stempel zwangerschapsdiabetes omdat mijn nuchter waarde 0.1 te hoog was, maar mijn dagcurves zijn perfect en altijd onder de 6 dus gewoon misdiagnose maar voor protocol moeten we blijven meten. Gelukkig wel maar eens per 2 weken voor elke groei echo

Ahhh Ja, ik weet dat het schattingen zijn. Maar ziekenhuis is al zo onpersoonlijker vergeleken met verloskundige. Heb denk ik nu al 3 x een andere gynaecoloog gezien. Geen vast gezicht dus. Diabetesverpleegkundige gaat volgende week met pensioen, en ik krijg ik dus een andere waar ik mijn hele verhaal weer van begin tot eind moet gaan uitleggen ben ik bang. Mijn waardes zijn echt geen pijl op te trekken, pasta ene dag 6,7 andere dag 10,4. Maar we blijven positief 😂

Mijn hemel, ik slaap zo slecht. Gisteren ging ik om half 11 naar bed maar viel pas om om 2 uur in slaap. En om 5 uur weer wakker dankzij mijn blaas en daarna weer niet kunnen slapen. En zo gaat het al een paar weken. En mijn peuter slaapt juist uit de laatste weken 😅

Ja dat onpersoonlijke vind ik ook jammer maar tis nog maar een paar weken dus we houden wel even stand :) Ah dat is irritant, bij mij was de nuchterwaarde mogelijk te hoog vanwege te weinig drinken … sinds ik op mijn water inname let, is het echt beter. Maar ik reageer ook niet op friet of pizza, ook getest. Dus heb waarschijnlijk helemaal geen diabetes 😂

Ik was eergisteren wakker geworden van extreme krampen dus gisteren meer gedronken … 3 keer opgestaan om te plassen… nog geen goede nachtrust 😂

Even klagen! Morgen kwamen ze eindelijk de vloeren leggen in onze slaapkamers, zodat we onze verhuis konden afronden en alle kamers konden inrichten. Al ons gerief zit gestockeerd in onze garage waar het nu erg koud en vrees ik ook wat vochtig is, dus ik keek er zó hard naar uit om alles de warmte in te krijgen. Nu belde onze vloerman deze morgen dat hij vorige week een verschot in zijn rug kreeg en geen idee had wanneer hij dan wel onze vloeren kon leggen. Ik ben nu helemaal in paniek, ik had zo gehoopt ons huis klaar te hebben voordat onze zoon er was en nu komt dit er ook weer bij. Mijn man is spullen naar binnen aan het halen, waardoor we nu nog meer tussen de dozen gaan zitten. Straks gaan we wel ons bed opzetten in een van de slaapkamers, het lukt me niet meer om op een matras op de grond te blijven liggen 😞 Ik voel me schuldig naar mijn zoon toe en naar onze katten die hier ook nog in de chaos moeten rondlopen. Ik had me mijn laatste weken zwangerschap helemaal anders ingebeeld 😞

Hier ook even klagen.. Een maand terug is teveel vruchtwater en een grote baby geconstateerd. Echo's en afspraken bij de gynaecoloog gehad. Ik mocht vorige week weer terug naar mijn eigen vk, helemaal blij. Kom vandaag weer bij mijn vk en ze zei ik snap helemaal niet dat je weer terug mocht naar ons. AFI is 30,4 (wat 15 hoort te zijn) en GP ? 11.. dus deze week weer naar het ziekenhuis. Toch wel een beetje een domper. Het zkh had overigens ook geen overdracht geschreven

Ik heb het even opgegeven.. Ik wou absoluut niet met 38 weken worden ingeleid (grote baby en vermoedens van diabetes) maar lichamelijk zit ik er doorheen. Binnen korte tijd voor de 3e keer opgenomen ivm tekort aan vocht omdat ik zo ziek was. En door de bekkeninstabiliteit kan ik gewoon niet meer functioneren. Heb nog 2 kinderen rondlopen die de nodige aandacht vragen en het huishouden wat door moet gaan. Mijn man is vanaf deze week ook thuis maar werkte hiervoor 3/4 dagen in Duitsland en verbleef daar dan ook. Lopen gaat al bijna niet meer en er moet nog voldoende gedaan worden aan opruimen/sorteren. Ziekenhuis tas staat nog niet klaar etc. Vandaag nog weer een afspraak gehad in het ziekenhuis en me er maar bij neer gelegd dat de baby over 2 weken gaat komen want ik trek het niet meer. Hopelijk voel ik me morgen wat beter want ik voel me zo schuldig en voel echt alsof ik alles en iedereen verwaarloos omdat ik het gewoon even niet meer trek.

Het is oké om je niet oké te voelen 🩷 je hebt het al zover geschopt op deze manier. Over 2 weken ben je ook 37 weken toch? Een goede mijlpaal. Denk ook aan jezelf 🥰

Dankjewel 🥰 en m'n verstand zegt ook dat het oke is maar ik kan dat gevoel even niet uitzetten dat is het lastige. Ik wil altijd (en dan vooral zelf, zonder hulp) alle ballen hooghouden. Toegeven dat dat niet altijd lukt/kan blijf ik lastig vinden. Ik ben morgen 36 weken en over 2 weken dus 38 weken 😊

Sinds 5 weken vocht linkeronderbeen. Geen trombose , waarschijnlijk word door mijn buik de lymfen en zenuwen bekneld ( echo's gehad ) en de kleine die waarschijnlijk ook teveel drukt. Lichamelijk ben ik op, de pijn neemt in de avond echt toe en kan ik geen sokken of enige schoenen aan. Ondanks alles word er nog super veel van mij verwacht, en is 60uur werken zwaarder dan mijn leven 😪