Man zenuwachtig nieuwe levensfase

Het is ook spannend en ook goed dat hij dit gevoel uitspreekt. Jullie leven zal compleet veranderen en dat zal ook niet altijd leuk zijn. Maak het bespreekbaar en blijf het straks ook bespreekbaar maken! Ook al vindt hij het lastig om te praten. Wat maakt dat hij iets zegt? Jullie komen er samen wel uit! Hier ook zwanger van ons eerste kindje. We kijken echt enorm naar haar komst uit en willen niets liever dan haar verwelkomen in ons leven, maar toen we vorige week spontaan een avond met vrienden weggingen zeiden we ook tegen elkaar: "Dit gaat straks niet meer." En dat vinden wij ook spannend en dat zal niet altijd leuk zijn, maar we vinden onze weg er straks wel in.

Goed om te blijven bespreken! Heel eerlijk: hij heeft gelijk. Een klein kindje is echt een hele grote levens verandering en ik denk dat elke nieuwe ouders het gevoel hebben van “opgesloten zitten”. Je kan nou eenmaal een hoop dingen inderdaad niet meer doen. Ik zit je wel ECHT aanraden om te benadrukken dat jullie dit samen doen. Het is ook belangrijk dat jij nog lekker de deur uit kan etc en dat dus inderdaad je man dan thuis blijft. Blijf communiceren! Wat vinden jullie eerlijk? Wat is een goede verdeling? Hoe voelen jullie je? Waar heb je behoefte aan? Ik merk bijvoorbeeld dat ik in de weekenden in de ochtend graag wat tijd voor mezelf heb. Manlief neemt dan zoontje mee en gaan lekker buiten spelen. In de avonden gaat m’n man graag sporten en vind ik het weer niet zo erg om thuis te blijven. Al met al mikken we erop dat we allebei 3 dagdelen (dus ochtend/middag/avond) in de week echt voor ons zelf hebben, en 1 dagdeel een date hebben en dus oppas

Het is inderdaad een nieuwe levensfase waarin je leven heel erg veranderd. Het is even uitzoeken wat werk en de eerste maanden is het vooral weer even een manier vinden. Maar ik ben van mening dat je als partner elkaar zeker ook tijd kunt gunnen. Misschien werk het niet voor iedereen maar mijn partner en ik sporten beiden 2 avonden per week en beiden zijn we gemiddeld 1x per week een avondje weg met vrienden/vriendinnen. In totaal dus 6 avonden per week is een van ons weg en op de 7e houden we een date night (meestal bij ons thuis). En natuurlijk hebben we niet elke week iets met vrienden/vriendinnen. Onze regel is over het algemeen wel dat we vertrekken na dat onze dochter in bed ligt, dus we doen voor haar alles samen. En als ze ziek is blijven we ook beiden thuis! Benieuwd hoe het zal zijn als onze 2e straks geboren is!

Oh heel herkenbaar! Verschil is alleen dat ik dit zelf ook heb dus wij praten er veel over samen! Wat voor ons goed gewerkt heeft is niet alleen een geboorte”plan” maken maar ook een postnataal plan, waarbij we (uitgaande van een gezonde baby die geen extreme huilbaby is en een gemiddeld fysiek herstel van mij) een aantal dingen hebben afgesproken die we elkaar gunnen en waar we alles aan gaan doen om het te laten slagen. 1x per maand datenight op vrijdagavond, allebei 2-3x per week sporten, allebei 1x per jaar een weekendje weg met eigen vrienden etc. Niet meer super spontaan maar geeft wel een beetje “lucht” in de zin van: heel veel kan gewoon nog wél als je het maar goed vooruit planned :)

Wat een goed idee! Dit moeten wij ook even bespreken inderdaad

Heel herkenbaar.. ik vind het spannend, maar mijn vriend helemaal.. maar die is daarbij ook gewoon bang dat hij het niet kan.. En daarvoor gaan we nu toch een samen beval cursus doet zodat het hen wat zekerheid bied en probeer hem positief te benaderen dat het goed komt.. Maar wat betreft verandering zover het kan praten wij er over.. en hebben ook al wat plannetjes gemaakt.. wij zijn allebei grote Carnaval vierders en ik heb me er bij neergelegd dat ik iedergeval niet mee doe maar mogelijk wel kijk en dat hij mits alles normaal verloopt wel deels mee kan doen.. en we hebben een goed netwerk om ons heen.. dus we hebben al zoveel oppas aangeboden gekregen dat we wat date night en ook wss wel een weekendje weg gaan op den duur samen Jullie komen er wel uit.. het is ook even aanvoelen denk ik in het begin

Mijn man had dit ook. Dit werd bij ons deels veroorzaakt doordat hij nog geen connectie had met de baby. Zodra onze dochter geboren was sloeg dit helemaal om. Ik had een keizersnede gehad en hele slechte heupen waardoor ik de eerste weken echt weinig tot niks kon. Hij MOEST dus wel. Maar man man wat een omslag. Nu hebben wij wel allebei ons eigen leven op een laag pitje gezet (niet uit) onder t mom: tropenjaren even door en dan komen wij weer steeds meer aan de beurt.

Mijn man heeft pas na bijna 1.5jaar de knop om gekregen. Hij is een huismus dus dat was het probleem niet, maar wel dat hij het moeilijk vond dingen niet te kunnen doen wanneer hij wilt (thuis) omdat de kleine aandacht nodig heeft of het huishouden nou eenmaal ook gerund moet worden. Ben heel blij dat we nu samen opstaan (hij sliep eerder altijd uit) en de kleine zelfs samen naar bed brengen. Ben wel benieuwd hoe het zal gaan met de tweede straks. Toch blijft hij zeggen dat de balans voor hem negatief uitvalt vwb het hebben van een jong kind. Door het gezeur, ineens weer gebroken nachten, etc. Dat vind ik echt heel moeilijk om te horen omdat het dan klinkt of hij het liever niet had gehad, maar hij zegt dat hij het voor geen goud zou willen missen. Studeren had hij ook niet willen missen, maar vond ie ook niet leuk. Nouja, nogal apart vind ik maar hij heeft recht op zijn mening en de kinderen zijn er nu eenmaal al 😋

Hoe zouden jullie reageren als je partner ineens 5 weken voor de bevaldatum nog even snel 4 dagen naar Gran Canaria gaat met een vriend?

Snap dat een man moet wennen, maar dit is toch wel erg extreem of ligt dat aan mij?

Ik zou m heel veel plezier wensen!

Bij onze eerste zei de kraamzorg tegen me “Voor jou is het een overgang, voor hem pas het begin”, en dat heb ik steeds in mijn hoofd gehouden en hielp bij mij heel erg! Je zit ook echt veel binnen die eerste weken, vind ik zelf ook best heftig, en voor jezelf zorgen kost iets meer moeite dus wat al eerder is gezegd; er zit wel een kern van waarheid in dus misschien ergens ook fijn dat hij het zich realiseert?

Op zich wel fijn dat we in de winter bevallen, dat maakt het binnen zitten een minder grote straf 🤭 Ik denk dat het voor ons beiden heel erg wennen wordt, we gaan ook voor het eerst echt samenwonen. Ik denk dat het hele goede tips zijn om voor beiden een soort routine in te plannen, met voor ieder ook wat me-time.

Ik zou niet blij zijn :)

Ik wens hem veel plezier en zeggen dat ik jaloers ben want het weer is daar zo veel fijner dan hier 😊

Ik ben gewoon woest geworden. Hij had het niet eens gevraagd of ik er akkoord mee was. Daarnaast ben ik ziek en heb ik nog twee andere kinderen (van eerdere relatie) waar ik voor moet zorgen. Had dit niet van hem verwacht. Vanmorgen is hij vroeg vertrokken en tot nu toe pas 1 bericht gehad dat hij veilig geland is. Dus veel plezier wensen ga ik hem ZEKER niet doen. Een laat avondje in de kroeg of bij vrienden kan gebeuren en is ook wel logisch, omdat zij het ook allemaal spannend vinden... En als je daarbij denkt "ik vind het niet zo leuk" zie hier het kan altijd nog erger 🫣😅

Ohhh.. das wel heel last minute besloten zeg maar. Nee dat zou er bij mij ook niet ingaan maar zo lazen wij je berichtje denk ik niet. Wij gingen er denk ik vanuit dat hij over een weekje ofzo vertrekt voor een paar dagen. Niet gelijk diezelfde dag.

Overleg hierover was toch wel key, lijkt mij. Ik zie er op zich geen probleem in (als ik me verder 5 weken voor mijn bevalling nog top zou voelen tenminste) maar jullie moeten wel allebei ok zijn met die plannen. Dat op zijn eigen houtje beslissen vind ik eigenlijk wel wat egoïstisch dus ik snap heel goed dat je boos bent.