Nog meer "twee onder twee" moeders?

Hier 3 kindjes. Dochter van 4, dochter van 22 maanden en zoontje van 7 weken. En wat was het wennen (en nog). Ik zat met hetzelfde, hoe ga ik ze laten slapen... ik leg de baby overdag niet in z'n bedje. Hij slaapt in de box, zn wipstoeltje of de draagzak. En s nachts slaapt hij in z'n wiegje in onze kamer. Ik herken het gevoel wel heel erg om niemand tekort te willen doen. Ik probeer echt momentjes per dag echt met één van de drie bezit te zijn. Echt even iets leuks doen. Of juist meer met elkaar doen. Mijn dochter van 22 maanden vind het fantastisch om overal mee te helpen.

Ik heb dit gehad met nummer 1 en 2. Ze scheelden 18 maanden. Voor mij was de oplossing veel in de draakzak. En tijdens de middagslaap vd oudste probeerde ik ze dan wel allebei in bed te hebben. Succes! Het is nu even pittig, maar zo leuk als ze straks kunnen spelen.

De jongste is net zes maanden oud, en de oudste was zestien maanden toen hij grote broer werd. Een klein leeftijdsverschil 😂. Die eerste periode voelde soms als zoeken, maar tegelijk ook heel natuurlijk. Je groeit er stap voor stap in. De draagdoek was in die eerste maanden echt een uitkomst. 🥰De jongste dicht tegen me aan, veilig en rustig, terwijl ik toch mijn handen vrij had voor de oudste. Zo kon ik nabijheid geven aan de één zonder de ander tekort te doen. Overdag doet de jongste zijn dutjes vaak in de kinderwagen, gewoon in de woonkamer. Hij is gewend geraakt aan geluiden om zich heen 😄 het leven gaat door, ook als hij slaapt. En eigenlijk werkt dat verrassend goed. Zodra hij slaapt, is het moment daar voor mijn oudste. Dan krijgt hij mijn volle aandacht. Op andere momenten verdeel ik die aandacht gewoon, zoals het komt. Ik betrek mijn oudste vooral heel veel met alles.. vooral de eerste paar maanden wanneer de baby nog extreem afhankelijk is. Inmiddels rolt mijne al en anders vermaakt zijn grote broer hem wel met al zijn kunstjes 😂😂 Het is zoeken, dat zeker. Maar je vindt je weg. Langzaam ontstaat er een flow die bij jullie past. En als het weer het toelaat, ga naar buiten. Even frisse lucht, even ruimte in het hoofd. Voor de kinderen, maar misschien nog wel het meest voor jezelf!! Je leert het door te doen. Door te voelen. En door te vertrouwen dat je, hoe rommelig het soms ook is, precies genoeg bent voor allebei. Echt ❤️❤️❤️

Hier zit er tussen onze 2 kids op een week na 15 mnd. Jongste is van jan 24 dus inmiddels gewend maar het is gewoon heel pittig in t begin. Wat mij heeft geholpen is het feit dat de baby soms echt wel even kan wachten en je oudste het veel meer meekrijgt en beseft dus die ging hier soms echt even voor. Jongste sliep vooral veel in de draagzak/ box en kinderwagen. Smiddags probeerde ik wel een moment te hebben dat ze beide sliepen oudste in bed jongste beneden in de box of in wiegje. Op t moment dat de jongste slaapt zorg ik nog steeds voor even een op een aandacht met de oudste. Wij hebben veel uitgelegd en vertelt aan de oudste en dat vond ze echt niet altijd leuk (nog steeds niet maar hoort er wel bij). Ze begrijpen echt veel en dat eerlijk zijn werkt het beste. “Mama of papa komt er zo aan maar is nu eerst even bezig met het maken van een fles of verschonen van een luier”. Ook de oudste betrekken dus helpen met verschonen door luier of doekjes te laten aangeven oid. Het is elke keer weer kijken waar de prio op dat moment ligt en wie je het beste even kan laten wachten als het 2 tegelijk zijn die aandacht nodig hebben. Weekenden ging vaak een van ons even met de oudste op pad. Gewoon een boodschapje doen oid even qualitytime voor de oudste en dat benoemen we dan ook echt. Oh en vraag hulp waar kan en waar nodig probeer t niet allemaal alleen te doen want het is soms gewoon kneiter pittig en je doet wat kan maar leeft ook op reserves met gebroken nachten en kleintjes die je nodig hebben. (Ook ik heb heus wel eens mn schoonmoeder in tranen gebeld met de vraag of ze even kon komen helpen oid overdag omdat ik zo moe was dat ik echt bang was dat ik van vermoeidheid de baby uit mn handen zou laten glippen). Op zo een moment weet je ik ben nu echt te veel op mn tandvlees aan t lopen en moet meer hulp vragen en vooral accepteren.

Maar in the end komt t helemaal goed hebben ze super veel aan elkaar en vind je vanzelf je draai met elkaar als gezinnetje. Geniet vooral van die kleine momenten dat t wel goed gaat en sta daar bij stil, leg de lat niet te hoog. Zijn ze gewassen/ gevoed en aangekleed die dag. Dan is de basis geregeld en de rest is mooi meegenomen.

2 kindjes onder de 2. Zoontje van 23 maanden en dochter van 14 weken. Mijn zoontje blijft even alleen beneden als ik mijn dochter op leggen. Dat duurt misschien 2 min dus dat is geen probleem. Als ik merk dat hij het spannend vindt dat ik even volledig uit beeld ben dan klets ik tegen hem via de babyfoon. En ik maak het voorspelbaar door samen met hem tot bijvoorbeeld 10 of 20 te tellen met de afspraak dat ik weer beneden ben als we klaar zijn met tellen. Ik vind het vooral een uitdaging om de jongste even rustig de fles te geven. Dat is bij uitstek het moment dat mn zoon de grenzen opzoekt (door bijvoorbeeld de kerstballen uit de boom te trekken, met z'n duplo over de ramen te krassen of met z'n karretje overal hard tegen aan te botsen). Ik heb nog geen goede manier gevonden om hem de nabijheid te bieden die hij nodig heeft om de grenzen te ervaren en haar de rust te geven om even van haar fles en de quality time te genieten. Als jullie daar nog tips voor hebben dan hoor ik dat graag!

Ik las vaak een boekje voor tijdens het voeden. Of ik had ooj een mandje met rommeltjes die ik alleen tijdens het voeden pakte (sleutelbos, oude telefoon, spiegeltje, enz)

Hier eentje van 22 maanden en een van vier maanden. Als ik de fles geef dan mag hij soms even Bumba kijken maar meestal gaat hij rustig spelen omdat hij weet dat na haar tien uur fles ze gaat slapen en wij dan samen tijd hebben. Hij is een hele trotse broer maar hij vind de quality time samen heel fijn. Ik heb gelukkig twee hele goede slapers dus meestal tot zijn middagslaapje zijn we samen en als hij wakker word slaapt ze alweer dus dan hebben we ook even samen. Duurde wel even twee maanden tot ik de slapschema’s zo had afgestemd. En op dagen dat het allemaal niet zo lekker gaat dat wandelen we veel met de duowagen. Ik word zelf heel blij van bewegen en buiten zijn dus dan kan ik ook meer van ze hebben (En als het echt allemaal tegenzit doe ik een oordopje in één van mijn oren, dat helpt ook enorm)

Goede tip! Ik ga eens op zoek naar leuke dingen voor in dat mandje!