Ruzie over de vloer en andere onbelangrijke zaken

Pff jeetje, dit klinkt wel heftig... een huis is om in geleefd te worden vind ik. Savonds een dweil er overheen en het is weer schoon toch, iedereen weer blij. Tenminste dat is hoe ik er over denk.. Ik begrijp je twijfels, maar ik hoop eigenlijk dat jullie hier over goed in gesprek kunnen gaan, en samen tot een fijne oplossing kunnen komen

Dit had mijn vriend niet hoeven doen … in mijn ogen hoort er geleefd te worden in een huis en dat is bij ons te zien. Zeker schoon en opgeruimd maar dat er wel eens vieze voetafdrukken of weet ik t wat zijn is een teken van een geleefd huis. De manier hoe hij reageert hoeft hier te niet gebeuren want dan was t snel klaar geweest. Volg je hart ! Die weet het het beste❤️

Hi meid, wat vervelend! Ik herken deze frustratie wel uit mijn vorige relatie. Mijn vorige relatie had smetvrees, terwijl ik ook meer waarde hecht aan gezelligheid waar wat rommel en vieze vloeren bij mag komen kijken. Mijn ex-partner en ik hadden hier ook vaak irritaties over. Ik vind niet dat je overdrijft, alhoewel dit ongetwijfeld zo in hem geworteld zit dat het moeilijk te veranderen is. Ik kan niet zeggen wat je moet gaan doen, al werken de hormonen ook niet erg mee. Probeer het gesprek aan te gaan. Desnoods met ondersteuning.

Ten eerste als het zo is gegaan zoals jij beschrijft vind ik het echt zeer respectloos om tegen je vrouw te zeggen dat ze de tyfus moet krijgen. Dat is echt over de grens. Wat je uitlegt over zijn obsessie over de vloer lijkt een probleem wat je kunt vergelijken met iemand die verslaafd is. Het maakt niet uit hoe je het uitlegt er zal altijd een weerwoord komen. Jij zal daarin nooit gelijk krijgen. Het is heel belangrijk om hem uit te leggen hoe jij er over denkt en dat dit niet langer kan zo. Ik zou het heel goed begrijpen als je dit niet vol houdt mocht er geen verandering komen.

Dank voor je reactie. Het is helaas zo gegaan zoals ik het heb beschreven. Daarom ben ik ook zo verdrietig. Wat je schrijft over verslaafd persoon zou best eens kunnen kloppen. Mijn man is ook verslavingsgevoelig en vroeger was hij ook gokverslaafd. Nu lijkt dat een beetje te zijn gedraaid in obsessie voor extreem schoonmaak. We zijn al 16 jaar samen en bijna al onze ruzies of irritaties gaan ook over het schoonmaken. Ik bedoel ik ben echt wel schoon maar hij is écht extreem. Heel vaak zeggen vriendinnen, meid je mag van geluk spreken met zo een man maar ze moesten eens weten. Het is gewoon vermoeiend! Ik heb zoveel voorbeelden maar ik begin daar steeds meer onder te lijden. Ik wil zo graag leven met mensen om mij heen waar ik van hou. Ik hou van hoe meer vreugde hoe gezelliger. Maar mijn man ziet dat zo anders. Vreugde kan maar niet in huis. Het moet altijd buiten huis. Mensen nodigen we uit als we naar een restaurant gaan, of naar de camping of in een park. Vroeger vond ik dat fijn maar sinds mijn dochter er is vind ik thuis veel leuker en fijner als ik zie dat mijn dochter zoveel fijner thuis kan spelen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van hem maar dit stuk van hem kan ik gewoon niet langer verdragen😢

Wat heftig voor jou! Ik kan me voorstellen dat dit heel veel met je doet. Bij je man lijkt dit veel op smetvrees. Als dat inderdaad zo is, kun je het heel goed vergelijken met een angststoornis of fobie. Misschien gebeurt er in zijn hoofd iets vergelijkbaars als de vloer vies wordt, als bij iemand met claustrofobie die in een lift gezet wordt. Angst is echt een enorm sterkte emotie, die je niet moet onderschatten. In dat geval is hulp zoeken echt aan te raden! Ik weet niet of je man dit erkent, dat kan nog wel een grote drempel zijn... Maak anders zelf eens een afspraak met je huisarts en vertel wat je ziet en hoe je het zelf ervaart. Wie weet is dat een eerste stap op weg naar hulp voor je man en verbetering van de situatie!

Wat zegt je man zelf over zijn houding over een proper huis / vieze vloer / vieze mensen?

Klinkt als smetvrees oid. Volgens mij moet 'ie een therapeut zoeken...

Ik vind dit zeker geen reden voor een scheiding. Mensen denken te makkelijk en te snel aan uit elkaar gaan vind ik ( ik ben zelf ook gescheiden en ken de klappen van de zweep, dus het is geen veroordeling!) Ga eerst eens na wat er echt speelt en zoek samen hulp, want je zegt ook dat hij een ontzettend lieve man is. Kijk van daaruit verder en geef het ook echt de tijd om weer samen het weer fijn te hebben. Heel veel succes iig 🍀

Dank voor je reactie. Het is echt niet dat ik zo makkelijk over scheiding denk. En absoluut niet wanneer ik nu ook nog eens 20 weken zwanger ben van onze tweede. Helaas is dit onderwerp bij ons zo bepalend in ons leven dat ik steeds meer besef dat ik niet echt leef. Geen idee of het de hormonen zijn maar nu we een gezinnetje zijn heb ik veel vergelijkingsmateriaal. In het verleden heeft dit onderwerp vaak voor ruzies gezorgd maar telkens hoorde ik om me heen als er kinderen komen dan wordt dat wel minder. Helaas is het alleen maar meer en extremer geworden. Een aantal voorbeelden: -Tijdje geleden zou een vriendin met haar dochter van zelfde leeftijd als de mijne langs komen. Hij maakte hier zo een probleem (over dat het kind zus en zo moest doen en ik alles vervolgens moest opruimen etc. Alsof ik dat niet normaal al doe) van dat ik het vervolgens met een smoesje mijn afspraak met mijn vriendin heb afgezegd. - mijn dochters verjaardag van afgelopen winter was een gezeik om het te vieren en wie we gingen uitnodigen omdat mensen dan met schoenen binnen zouden komen. Of dat de kinderen alles vies zouden maken. Ik heb van alles voorgesteld maar niks hielp. Dit resulteerde dat we alleen maar opa en oma’s en mijn broer met zijn gezin uitnodigde. Maar niemand mocht naar boven en dat moest ik wel even vooral mijn nichtjes even duidelijk maken. -ik kan nooit spontaan een vriendin met kinderen uitnodigen omdat ik gewoon weet dat hij hier niet tegen kan. Dus naast mijn fulltime baan ben ik in de weekenden soort van thuis vastgenageld of als ik iets wil doen dan maar buiten huis met mensen. -zijn dag begint altijd tussen 10 en 11.30. Want dan is hij klaar om de dag te starten. Dus als ik bv. In de ochtend al ergens heen wil zodat we op tijd terug zijn voor mijn dochters slaapje dan is dat altijd een discussie. Uiteindelijk kan die wel op bv 9uur klaar zijn. Maar ik ben dan met alles bezig. Terwijl hij alleen maar met zichzelf bezig is heb ik al lunch gepakt, onze dochter klaar gemaakt, zelf ontbeten etc. Dus dit kost mij kei veel moeite. - ik krijg nooit de kans om de stofzuiger te pakken want hij is mij altijd voor. De was kan ik ook niet doen omdat hij de wasmachine al aan heeft voor maar een paar kledingstukken. - ik kijk nu al tegen kraamvisite omdat ik weet dat hij het liefst niemand op bezoek wil hebben. Bij mijn dochter hadden we ook geen kraamvisite vanwege Corona en hij heeft dat zo vaak benoemd hoeveel schoonmaak etc hem dat gescheeld heeft. - mijn broer heeft een bij mijn dochter een heel leuk houten binnen fietsje cadeau gegeven. Mijn dochter mag het niet gebruiken omdat de banden zwarte streep op de vloer achterlaten. Dus heeft mijn dochter nog geen half uurtje op het fietsje gespeeld. Dus staat het fietsje opgeborgen in de berging. Dit zijn maar enkele voorbeelden om een beeld te schetsen. Natuurlijk is er in elk huwelijk niet altijd rozengeur en maneschijn maar ik denk straks bij onze tweede ik hier helemaal niet kan leven en bovenal genieten van mijn gezin. Natuurlijk heeft hij zoveel goede kanten. Ik vind hem grappig en hij is helemaal niet gierig. Karaktereigenschappen die ik onder andere erg belangrijk vind. Anders was ik niet zo lang bij hem gebleven. Maar jeetje nooit gedacht dat onderwerp schoonmaak een reden van scheiding ooit zou kunnen zijn. Maar goed, ik geef ons natuurlijk nog niet op maar moet wel goed denken wat ik nu echt belangrijk vind in het leven.

Het lijkt wel alsof je het over mijn schoonzus hebt. Zij is pas getrouwd, maar zij ervaart zelf het probleem dat ze iedereen vies vindt en in huilen uitbarst als er spontaan iemand even aanbelt. Bij mij thuis doen wij schoenen uit, ik had bezoek thuis, waaronder zij en haar man. Ze zei kijk is, iemand heeft zijn schoenen naast de mijne gezet en het topje van mijn schoen wordt vies ik moet straks mijn schoenen eerst met natte doekjes schoonmaken en daarna in de wasmachine gooien. Ik dacht huh, dit klopt niet. Wij kunnen goed praten, dus moest ik eventjes dieper graven, maar zij vertelde meteen waar ze mee zat en bang was dat dit problemen met zich mee zou brengen in haar huwelijk. Tot slot, ze heeft hulp gezocht, is nu in behandeling bij een psycholoog/psychiater hiervoor en het gaat beter, ze is niet van haar tick’s af, maar leert er mee om te gaan. Haar moeder is destijds behandeld voor exact hetzelfde en is altijd nog wel eeeeerrrrgg overdreven schoon, zonder huis slippers mogen we niet lopen in haar huis, anders zijn de sporen te zien. Maar ook bij haar wordt het geen drama als het even niet anders kan, ook zij heeft geleerd er mee om te gaan. Het verschil tussen mijn schoonzus en jouw man is, is dat mijn schoonzus het probleem in ziet en jouw man niet (denk ik?) Misschien is het tijd voor je man om professioneel hulp te zoeken?

Ik snap je punt zeker, ik denk dat het nu zaak is dat jouw man inziet dat jullie relatie er onder lijdt en dat er iets moet gaan gebeuren. Al die stress voor jou is niet goed zeker nu niet, ik hoop dat jullie eruit komen😘