Bevalverhalen 👶🏼

Onze dochter Charlie was uitgerekend op 5 januari, geboren op 19-12. Zei is ons derde meisje en we zijn oh zo trots en blij! 🥰❤️ De hele zwangerschap was ze zo druk, ik zei al vaak tegen mijn vriend "straks trapt ze nog zo hard dat die vliezen ineens breken.... als de bevalling maar niet met gebroken vliezen begint!" Ik weet niet waarom maar dat leek me altijd een naar/eng idee. Nou je raad het al, 37+4 in de middag braken spontaan me vliezen na een week gerommel. Het was een hoge scheur waardoor ik niet de hele tijd door lekte maar het waren duidelijk me vliezen. Helaas zette de weeën echter niet door. Na de nodige paniek en een nacht wakker te liggen vd spanning, volgde een ochtend vol hoop maar gebeurdr er nog steeds niks. Smiddags zat ik er echt even helemaal doorheen. Ik zag het niet zitten om naar het ziekenhuis te gaan en al helemaal niet aan de weeënopwekkers, maar op dat moment leek het erop dat dat wel zou gaan moeten. Ik was doodop en zat in de stress met de kinderen ivm oppas als we naar ZH moesten, vervoer, spullen dat we niet klaar hadden staan, etc..zag alleen nog maar beren op de weg. De VK heeft toen als laatste probeersel na 24h gebroken vliezen de vliezen thuis toch nog verder gebroken. Een paar uur hierop begonnen gelukkig eindelijk toch de weeën!!wat een opluchting, nu kon het echte werk eindelijk beginnen en ook nog eens gewoon thuis zoals gepland. Vanaf het moment dat de eerste echte wee kwam wist ik ook al dat het snel zou gaan. Na de tweede wee belden we de VK al dat ze deze kant op konden komen, dit was rond 2100 uur. Om half 10 kwamen ze aan en nog geen uur later (2219) was onze Charlie geboren. Vanaf dat de weeën eindelijk begonnen voelde ik me weer in controle en ging het allemaal eigenlijk erg goed. Ik wist wat ik moest doen en was erg kalm, voelde goed aan wanneer ik moest persen en hoe en ben er met geen schammetje van afgekomen. Charlie deed het ook meteen goed en we mochten uiteindelijk dan ook gewoon lekker thuisblijven. Ondertussen bijna 2 weken verder en heerlijk aan het genieten van de kleine meid, dochter, zusje... blijft zo prachtig om een kindje op de wereld te zetten! Ondanks al het gedoe met de gebroken vliezen en de spanning en vermoeidheid kijk ik op de bevalling zelf erg goed terug. Dit is ons laatste kindje dus extra speciaal en zo blij en dankbaar dat ik dit nog een keer mocht meemaken en het allemaal goed is gegaan. 🥰❤️

Gisteren om 22:34 uur bevallen van onze knappe kerel Nolan 💜 We waren 11 januari uitgerekend (van ons eerste kindje), maar door omstandigheden eerder ingeleid. Eergisteren de ballon laten plaatsen en gisteren gestart met de inleiding. Zware bevalling gehad, waarbij ik hulp heb gehad van de vacuümpomp. Op dit moment voel ik mij gesloopt en ik hoop dat het herstel goed gaat 🍀 Nolan doet het goed en we zijn super blij dat we hem gisterenavond konden ontmoeten ❤️

Maandag 30-12 bevallen was 9-1 uitgerekend maar deze kleine man had haast om te komen.., zaterdagavond nog een rondje door de stad gedaan met de oudste kinderen z’n 5km gewandeld.., ik denk dat ik hem toen flink naar beneden heb gewandeld want zondag flink spierpijn onder in m’n buik/bekken maar niks wees er op dat Hij al zou komen.., en nog heerlijk geslapen s nacht, maandagochtend om6:45 toen m’n man net naar zijn werk was voelde ik wat kramp die ik we weg moest zuchten op de toilet had ik wat diarree ondertussen de weeen timer gedownload. De weeen waren er direct om de 5min dus m’n man gebeld dat hij naar huis moest komen.., om 08:15 kwam de verloskundige en die is gebleven tot deze kleine man er was, mijn vorige bevalling ging heel snel en was de verloskundige bijna te laat voor deze x afgesproken dat ze zou blijven en dat was maar goed ook want om 09:52 braken m’n vliezen en om 09:59 was daar ons derde kindje 🥰

Maandag 6 januari bevallen van ons eerste kindje. 10 dagen voor de uitgerekende datum. Wat een ware turbo bevalling is geweest binnen 3 uur van 1cm ontsluiting naar de kleine man in mijn armen. De bevalling ging zo onwijs snel dat ik nog steeds niet kan beseffen wat er allemaal is gebeurd. Alles gaat gelukkig goed met ons allemaal. Wel de nodige hechtingen daar benden gehad.

Gefeliciteerd!! Wat een snelle bevalling, thuis of in het ziekenhuis met weeën opwekkers ofzo? En hoe zwaar was hij? Lekker genieten nu! ❤️🩵

In het ziekenhuis bevallen. Hij had in het vruchtwater gepoept vandaar meteen door naar het ziekenhuis. Maar helemaal natuurlijk. Hij woog 3250 gram en 50cm groot

Hallo lieve mama's Mijn naam is marianne en we hebben een prachtige zoontje Dyón gekregen door inmiddels spoed keizersnede door nood toestand Ik was in het begin van de zwangerschap al bekend met een placenta praevia totalis en ben gelijk onder een gynaecoloog gesteld heb in die tussentijden wat bloed verloren maar nog niks ernstigs totdat we de 37 weken aantikte en ik in de morgen op 4 januari wat nattigheid voelde dat ik dacht o me vliezen zijn gebroken maar op een gegeven moment werd de nattigheid meer plakkerigheid en ik dus opstond en klonten voelde langs me benen en hoorde vallen dus ben gelijk naar de wc gerend en het licht aangedaan Ik krijste naar beneden mijn man zijn naam en die kwam supersnel aangerend en heeft gelijk 112 gebeld ik voelde me in die tijd slapper worden en heel erg bleek Ons andere zoontje was ook al wakker en och dat arme kind heeft ook alles gezien wat mama had de ambulance personeel kwam eraan en heeft mij weer terug op bed gelegd en alles aangesloten ben een paar keer weg geweest eenmaal in de ambulance verloorde ik nog meer stolsels en kreeg ook erge buikpijn om 07.20 reden we weg en werd gelijk naar de ok gebracht mijn man was nog thuis of onderweg en om 08.09 was hij geboren Ik heb bijna 3 liter bloed verloren Ze hebben mij proberen weer op te krikken heb in totaal 10 zakken bloed gekregen 6 zakken met o positief 3 plasmazakken en 1 zak met witte bloedcellen gekregen ze waren bijna 5 uur met me bezig geweest om mij bovenop te krijgen en ben nu nog herstellende Ik wil heel graag mijn verhaal kwijt zit dit met een brok in me keel te typen Ik heb echt echt geluk gehad en een engel over me schouders gehad

Gefeliciteerd! Jeetje over geluk gesproken! Hoe gaat het nu met je?? Al een beetje geland? Goed erover blijven praten! Is niet niks wat je hebt moeten doorstaan? Hoe gaat het met je zoontjes? En voor je man natuurlijk ook een heftige ervaring geweest. Laat je maar lekker verwennen en doe rustig aan 🫶🏽

Gefeliciteerd iedereen met de geboorte van jullie kindjes 🩷🩵

Het gaat ben er nog steeds emotioneel erover als ik naar de kleine kijk barst ik zo weer in tranen uit en ook naar me zoontje en man want we waren de avond ervoor nog lekker uit eten geweest en stel je voor dat het niet goed gegaan was was dat de kaatste keer dat we samen waren maar ik ben de artsen en de gynaecologen zo dankbaar ervoor en voor de ambulance personeel

Poeh mama, wat een verhaal.. wat ontzettend schrikken en heftig. En wat kan je soms dankbaar zijn voor het ziekenhuispersoneel he, die verrichten echt wonderen. (Zelf afgelopen jaar ervaren met mijn lieve mama). Heel veel liefs en gezondheid voor jullie gewenst. Het zal nog wel een tijd door je hoofd spoken zo’n ervaring, neem je tijd 😘😘

Nee dat snap ik! Echt schrikken dan! Precies dat is heel normaal dat emotioneel zijn gaat ook samen met kraamtranen. Doe rustig aan en geniet lekker samen met je gezin. Hopelijk kan je het straks wat meer een plekje geven. 🫶🏽

🩵Bryce 6 januari - 21:34 uur 3205 gr Geboren met 39+6 Op 5 januari om 16:00 uur opgenomen in het ziekenhuis voor de geplande inleiding met ballonnetje. De volgende ochtend viel deze eruit en zat ik op een krappe 3 cm. Omdat de kleine nog niet voldoende was ingedaald vond de verloskundige het toch te krap om de vliezen te breken. Besloten om met tabletten de inleiding voort te zetten en in de middag opnieuw de ontsluiting te controleren. Na 5 tabletten was de ontsluiting niet gevorderd en zou ik die avond nog 3x de tabletten krijgen zodat ze hopenlijk de volgende ochtend de vliezen konden breken. Nog geen uur later begonnen de weeën opeens spontaan en ging het in een razend tempo. Ik kreeg een weeënstorm welke zo snel voor volledige ontsluiting zorgde dat het niet meer mogelijk was een ruggenprik te krijgen. Vanaf de start weeën tot geboorte heeft de bevalling ongeveer 4 uur geduurd met een persfase van 24 minuten. Omdat dit mijn eerste kindje is hadden ze in het ziekenhuis niet verwacht dat het zo snel zou gaan waardoor ze me eerst niet geloofde toen ik zei dat ik persdrang had. De bevalling is me heel zwaar gevallen maar inmiddels kan ik er wel positief op terug kijken.

🩵Mayson🩵 Geboren op 4 januari 00:36 4434 gram Geboren met 39+1 Met 39 weken het ziekenhuis in voor een inleiding. Om 12:05 is alles opgestart. Al snel begonnen de weeën en kwamen ze echt 2 a 3 minuten achter elkaar. Rond 3 uur wilde ik een ruggenprik. Deze kreeg ik pas rond half 5. Toen die eenmaal werkte even een uurtje rust gehad en geprobeerd wat te eten. Ik had totaal geen trek en na een uur kreeg in ineens pers drang terwijl ik nog maar 4 cm ontsluiting had. Het bleek dat ons mannetje een sterrenkijker was waardoor hij dus ging drukken en ik pers drang had. Dit heb ik 5 uur lang gehad en tussendoor op mijn zij gelegt om de ontsluiting op gang te brengen. Toen ik 9 cm ontsluiting had moest ik nog maar een randje maar dit wilde niet. Met behulp van gynaecoloog randje weg gedrukt maar na een uur actief mee persen kwamen ze erachter dat hij niet natuurlijk Geboren kon worden door zijn ligging en grote en is er uiteindelijk besloten om een keizersnede te doen. Ik was kapot! En vond het een heftige bevallibg bevalling. Ben heel blij dat er uiteindelijk een keizersnede gedaan is. Wij zijn zo intens aan het genieten van ons mannetje 🩵🩵

Na 3 maanden bloedarmoede, bekkenpijn en bijkomende klachten zoals misselijkheid, duizeligheid en vermoeidheid besloten om in te leiden. Op 2 januari om 16:00u ballon gekregen, deze deed goed zijn werk en had gelijk krampen. Om 19:45 viel de ballon er uit. Op 3 januari om 08:00 moesten we ons weer melden. Aan de CTG en om 8:55 vliezen handmatig gebroken. Er kwamen niet echt vanzelf weeën dus om 10:00 gestart met het infuus met weeënopwekkers. Bij onze eerste ben ik ook ingeleid (door PE klachten) en toen kreeg ik een weeënstorm. Ik had dus aangegeven dat ik eigenlijk gelijk een ruggenprik wilde als we zouden starten met het infuus. De arts wilde liever afwachten tot ik echt pijn zou hebben omdat ze het anders moeilijk vonden om te peilen wat de opwekkers deden. Op zich begreep ik dat wel. Na een aantal keer ophogen begon ik goed weeën te krijgen en om 13:20 had ik 4cm. Vorderde dus niet echt snel dus aangeven dat ik de ruggenprik wilde. Je raad het al, anesthesist te druk en zou even kunnen duren. Na ruim een uur kwam de arts terug en vertelde dat de anesthesist pas na 2,5 uur tijd zou hebben. Toen een morfine pomp gekregen voor het wachten. Deze haalde de allerscherpste randjes eraf maar voelde nog steeds veel pijn. In het begin vond ik het ook eng omdat ik voelde dat ik af en toe weg viel en bijna niet ademde op dat moment maar de arts blijft een uur bij je zitten om dat in de gaten te houden en na een tijdje was ik zo stoned dat we nog enorm hebben gelachen. Volgens mij heb ik de arts ook verteld dat ik nog nooit stoned was geweest en dat het wel lekker was😂. Om 15:45 opnieuw beoordeeld en 5cm ontsluiting. Anesthesist opnieuw gebeld en die kwam er aan. Ik dacht, eindelijk!! Maar helaas. Er waren die dag precies nieuwe anesthesisten vanuit het LUMC en daar werken ze iets anders dan hier, ook hadden ze een nieuwe soort prik of andere spullen dan normaal dus ook de verpleegkundigen wisten niet precies hoe of wat. Ondertussen hadden ze wel het morfinepompje al afgekoppeld en toen waren ze dus nog een half uur bezig met de voorbereidingen voor de ruggenprik. Toen heb ik zo enorm veel pijn gehad, m’n hele lichaam trilde en en ik was helemaal aan het shaken (spierpijn tot dag 3 na de bevalling gehad in echt m’n hele lichaam). Nou ruggenprik zat er in en ik wachtte op het moment dat de weeën niet meer voelbaar waren maar helaas. Links was oké maar rechts voelde ik nog pijn. Om 17:45 kreeg ik persdrang dus werd beoordeeld maar bleek pas 8 cm te hebben en de baby bleek niet helemaal goed te liggen waardoor ik de persdrang al had. Ik moest toen op mijn linkerzij met een opblaasbare soort pinda tussen m’n enkels liggen. Niet echt comfortabel en helaas nog steeds veel pijn. Ze is gelukkig hierdoor wel wat bijgedraaid. Uiteindelijk is Nina om 19:36 geboren na 8 minuten persen en ze is helemaal gezond🩷. Super blij dat ze er is maar de bevalling is me enorm tegengevallen. Bij de eerste duurde de bevalling van 9:00 tot 2:00 maar toen zat de ruggenprik goed en was het veel beter te doen dan deze. Nu zijn we 10 dagen verder en ben ik gelukkig aardig opgeknapt, voelde me echt door een vrachtwagen overreden dit keer. De verloskundige heeft nog wel 6 hechtingen weggeknipt die waren gaan trekken waardoor ik niet meer kon zitten en liggen. Dus heb je veel last van je onderkant laat ze even naar de hechtingen kijken, dat scheelde zo veel ongemak voor mij!

Poeh veel sterkte! Ik heb bij de eerste ook een traumatische bevalling gehad (niet zo heftig als bij jou) en heb er veel aan gehad alles zeer uitgebreid op te schrijven en het verhaal vaak te vertellen aan vrienden en familie. Goed proberen te focussen op mijn gevoel daarbij en ook op dat het allemaal goed is gekomen. Dat heeft erg geholpen. Nog geen week geleden bevallen van de 2e en ik was erg bang dat ik op t laatste moment in paniek zou zijn, maar dit is niet gebeurd. Voor mij een teken dat ik het goed heb verwerkt. Nogmaals veel sterkte met het herstel en de verwerking 😘

Hoi! Vergelijkbare verhaal hier, om 02:45 vliezen gebroken en om 7:23 is mijn zoontje geboren. Ook even naar het ziekenhuis gegaan met volledige ontsluiting... ik was mentaal niet voorbereid om binnen 4,5 uur te bevallen

Bevallen in bad. Halve dag over de eerste cm’s ontsluiting gedaan, eenmaal in bad binnen een uur van 5 naar 10 cm! Vond het weeën krijgen op het ‘droge’ wel pijnlijk en in bad vond ik de weeën niet pijnlijk 😇hoefde niet te puffen ofzo

Hello dames, Mijn bevalling is er een geweest met: -GBS -Ruggenprik -Koorts -vacuümpomp De dag voor me bevalling was ik stront chagrijnig. Ik was 40+1 en ik had geen enkel voorteken dat het de komende nacht zou beginnen. Ik was zwaar, zwanger, elke dag leek op hetzelfde en ik was er klaar mee. Die avond ben ik wakker geworden voor een grote boodschap en uiteindelijk blijf ik maar af gaan en had ik ook buikkrampen erbij met een duidelijke piek. Ik ben de krampjes gaan timen en onder douch gegaan. Uiteindelijk waren het weeën van ieder een minuut met een minuut speling. Het ziekenhuis gebeld en bij de eerste controle al direct 3 centimeter ontsluiting. Ik moest in het ziekenhuis direct aan de antibiotica ivm met GBS. Ik wou de weeën in bad opvangen en dat is een tijdje gelukt totdat ze me vliezen wouden breken. Ze hebben mijn vliezen gebroken en ik ben van 6uur sochtends tot 10 uur in de ochtend van 3 naar 5cm gegaan. De weg van 3 naar 5 kon ik niet meer wegpuffen en mijn energie was op. Ik deed mijn best op de yogabal maar mijn ogen bleven naar achter rollen en ik kon de pijn niet meer aan. Na wat getwijfel om 10uur besloten voor een ruggenprik (ik wou eigenlijk een morphine pompje maar die kon pas vanaf 7cm en ik was kapot) en onderweg naar de prik had ik veel moeite om mezelf rustig te houden en ik zat in een soort van feverdream. De ruggenprik is geweldig gezet, qua pijn zat het voor mij tussen bloedprikken en een infuus aanbrengen in. De verdoving begin heel sterk van geen gevoel en/of beweging in mijn onderlichaam tot aan dat ik alle spieren vanaf me teen tot mijn buikspieren wel op eigen kracht kon aanspannen zonder pijn te voelen. Ik heb vanaf 10:00 tot aan een uur of 19:00 de gewacht tot volledige ontsluiting zonder pijn en met wat dutjes tussen de controles door. Door de ruggenprik kreeg ik weeeenowpekkers helaas was de baby het met het verhogen van die opwekkers het niet eens. Tijdens de ontsluiting controleerde ze ook telkens de zuurwaarden in haar bloed en dit kwam steeds meer op het randje te liggen. Uiteindelijk had ik 10 cm ontsluiting maar werd mij wel geadviseerd om de baby nu ter wereld te laten komen. Ik stond voor de keus om te kiezen voor een keizersnede of het te proberen met eén vacuümpomp en een knip. Helaas had ik geen pers weeën en in het slechtste geval zou ik het kunnen proberen met een pomp en een knip en alsnog met een keizersnede eindigen. Na wat paniek was ik toch vastbesloten om het te proberen en ik had gevraagd of ik mocht persen zonder een knip te krijgen. Ze zeiden dat ik het 3 a 4 weeën mocht proberen maar dat ze OK wel alvast gereed maken. Ik voelde een klein beetje druk en spanning aan de linkerkant van mijn boven en onderbuik en ik had gevraagd of ze op het scherm zagen dat dat ook een weee was. Het was er één en ik heb alles op alles gezet om zo goed mogelijk te persen. Uiteindelijk zat ik in zo een roes en bleef ik zeggen dat het zou lukken en na een paar weeën moedigede iedereen mij ook aan. Op het einde was een andere gynaecoloog bijgesprongen om de vacuümpomp te gebruiken en op het einde zei ze: niet drukken alleen puffen en ik voelde een enorme druk en ik heb gepuft zoals ze in alle films doen en toen was onze kleine meid geboren. Ik ben nog nooit zo trots geweest op mezelf en ik heb alleen maar gehuild toen ik haar vast had. Ik bleef maar zeggen van ik zei toch dat het zou lukken. Toen de eerste tranen weg waren kreeg ik complimenten van het medisch team en zei ik nog en het is me nog gelukt zonder een knip. Toen zei de gynaecoloog nou nee ik ga je zo hechten 😂 en ik was helemaal verbaasd ik voelde er niks van. Nu ben ik op de kamer in het ziekenhuis met de kleine. Vanwege mijn GBS heb ik 4 antibiotica kuren gekregen en kreeg ik aan het einde van de bevalling ook nog eens koorts, doe daar ook de vacuümpomp bij en ze hebben al 3 redenen om haar goed te observeren. Naast wat pijn van de hechting voel ik mij goed. De ruggenprik heeft echt vanaf het eerste tot het laatste moment alle pijn van mij weggenomen. Aan alle mama’s die nog moeten bevallen: soms valt het echt vies tegen maar probeer elke keuze en elk moment voor jezelf en de baby te kiezen. Laat het op je afkomen, meer dan je best kan je niet doen, maar alles komt goed🤍✨

Wat een verhaal! Hebben ze dan de knip uiteindelijk gezet zonder jouw toestemming?