Een dierbare verliezen tijdens zwangerschap

Allereerst gecondoleerd… Helaas heb ik het ook meegemaakt, mijn broer is plots overleden op 28 jarige leeftijd. Wist niet van mijn zwangerschap en had hem een jaar niet gezien of gesproken door een traumatische ervaring in de familiekring.. terwijl we vier handen op een buik waren.. Merk dat ik mezelf vooral bescherm voor de rouw, omdat ik de kleine in de buik niet wil belasten op een of andere manier. Momenteel hulp gezocht bij de praktijkondersteuner van de huisarts, wellicht is dit een optie? Ieder doet het op zijn/haar manier, denk dat het belangrijk is om elkaar te respecteren hierin. Hele dikke knuffel en veel sterkte, er is geen goed of fout met rouw… 💫

Gecondoleerd ❤️ Ik ben mijn schoonvader in september verloren. Voor ons gezin echt wel heftig geweest. Omdat ik sociaal het sterkste ben heb ik veel moeten regelen rond die periode. Ik ben sinds een week thuis van werk omdat ik merk dat het me te veel werd onder andere dit nog geen plek kunnen geven. Nu komt dit langzaam aan en kan ik weer verder. Dus de enige tip die ik heb “ gun jezelf tijd na het overlijden “ Sterkte

Gecontroleerd en veel sterkte gewenst. Ik heb het mee gemaakt op de dag van de geboorte. Toen de kleine geboren was is een uur later de ambulance gebeld voor mijn oma/2de moeder. Ze woonde bij ons in en ik was net 2 jaar uit huis pas. En ze is die zelfde middag overleden. Was heel heftig en mede door mijn keizersnede kon ik niet gemakkelijk naar haar toe om afscheid te nemen. Ik heb haar 2 dagen na overlijden pas gezien en afscheid kunnen nemen. Gelukkig heeft de familie zo laat als mogelijk de begrafenis gedaan zodat ik wat verder was in mijn herstel en ook bij de begrafenis aanwezig kon zijn. Mocht je vragen hebben stuur gerust een privébericht

Wat een verdriet, gecondoleerd 😔 Ik heb het zelf niet meegemaakt maar kan wel proberen wat handvatten te geven. Wat belangrijk is is om de tijd te nemen om te rouwen en het niet tegen te houden. Daarvan krijg jij of krijgt je lichaam meer stress dan van het uiten van verdriet. Terwijl ik het typ besef ik heel goed; dit is makkelijker gezegd dan gedaan. En vergeet niet; je rouwt omdat je iemand liefhebt, rouwen is liefde. Maar wel moeilijk, want door de gierende hormonen zou je je best eens anders kunnen voelen dan wanneer je niet zwanger was geweest. Als je niet weet hoe je je moet uiten kan je je gevoelens opschrijven of een brief naar de overleden persoon schrijven. Of schrijven over/ denken aan mooie herinneringen. Je voelt dan verdriet of boosheid maar dat komt door liefde en die mag je koesteren. Ik wens je heel veel sterkte.

Heel veel sterkte ❤️ dat is echt heel zwaar. Ik ben een maand geleden mijn vader verloren. Ik ben nu 30 weken. Het was daarbij enorm moeilijk omdat ik ook niet bij zijn dood of begrafenis ben geweest, ik woon aan de andere kant van de wereld en koos ervoor om mijn baby’s en mijn gezondheid te beschermen. De stress heeft best wat impact op mijn zwangerschap gehad en ik moest echt rust zoeken weg van al het verdriet. Even wat langer vrij nemen van werk en rustig de tijd nemen om te rouwen, gewoon stil te zitten en het toe te laten helpt mij om nu weer wat meer balans te hebben. Ik kijk er ook heel erg naar uit om mijn zoontje naar mijn vader te vernoemen, dat voelt echt als een troost.

Bedankt voor het delen van je verhaal. Jij ook gecondoleerd! Ik herken wat je zegt, wat betreft jezelf beschermen voor de rouw. Merk dat ik mezelf wel toe laat om verdrietig te zijn maar toch niet volledig.. Jij ook veel sterkte! ✨

Dankjewel! Jij ook gecondoleerd met het verlies van je schoonvader. Fijn dat je nu meer de rust hebt om het te kunnen laten landen!

Jeetje, wat pittig! Bedankt voor het delen en je aanbod ❤️

Wat lief dat je de tijd neemt om een bericht te sturen! Sinds ik zwanger ben ga ik best goed op de hormonen, ze houden me kalm. Ik ben meer "bang" voor hoe het gaat als de kleine geboren is. Je zit nu ook toch meer in een overlevingsstand. Ik neem je tips mee!

Jij ook gecondoleerd! Ik ben ook mijn vader verloren. Kan me voorstellen dat het je veel stress heeft gegeven. Wat goed dat je zo goed voor jezelf hebt gezorgd en de tijd hebt genomen! Wat mooi dat je je zoontje vast vernoemen naar je vader ❤️

Eerst en vooral, heel veel sterkte!💫 Wij zijn januari 2024 onze beste vriend verloren op 27jarige leeftijd door plotse hartfalen. Hij was de peter van ons eerste zoontje 💙 Beetje nadien ontdekte we dat ik opnieuw een kindje verwacht, uitgerekend op zijn sterfdag.. 😪 Ik vind het zo’n moeilijke gedachten dat op zo’n intense en emotionele dag ons dochtertje is uitgerekend. Ik wil haar een dag gunnen die niet gelinkt is aan verdriet 💔 Huilen doe ik wekelijks, mezelf beschermen tegen rouw vind ik moeilijk. Maar ik vind het ook niet erg om deze emoties toe te laten. We trekken veel op met zijn ouders en praten bijna dagelijks over hem en delen veeele grappige momenten. Dat doet goed! Verwerking doet ieder op zijn manier, belangrijkst is dat het voor jou een manier is die gelijk loopt met je gevoel! Veel moed gewenst 😘

Lieve dame ook ik heb helaas te maken gehad met verlies.. ik ben bevallen met 32 op een vrijdag en mijn opa (die meer betekend voor me als mijn ouders) zou woensdag langs komen maar hij voelde zich wat griepig daarna afgesproken voor de vrijdag maar in de ochtend mijn opa en oma nergens te bekennen in de middag kreeg ik het verschikkelijke belletje dat mijn opa in de nacht van don op vrij was overleden.. super pijnlijk kon helaas niet heel goed afscheid nemen omdat ik ook nog met mijn dochter zat die net een week oud was en ik een keizersnede had gehad.. ik heb het er echt onwijs zwaar mee gehad.. nu met deze zwangerschap heb ik helaas ook slecht nieuws gehad en dat is dat mijn stiefmoeder ALS heeft dus opnieuw weer een heel pijnlijk moment tijdens een zwangerschap en niet wetend of ze mijn dochter gaat leren kennen ja of nee... Heel veel sterkte met het verlies 🥀🥀

Gecondoleerd 😔 Niet tijdens mijn zwangerschap maar 2 maanden voordat ik wist dat ik zwanger was mijn moeder op 54 jarige leeftijd geheel onverwachts net 1 week nadat wij getrouwd zijn. Gelukkig heeft ze dat nog wel meegemaakt 💫❤️

Wat verdrietig dat je het moet meemaken.. Ik ben mijn broer verloren, nu bijna twee jaar terug, toen ik 29 weken zwanger was van mijn eerste. Heb ervaren dat het intense verdriet, naast blijdschap kan bestaan. Het is en blijft helaas dubbel en lastig. Ik heb na mijn bevalling hulp gezocht, kwam bij een rouwtherapeut terecht. Dat heeft me opweg geholpen. Mijn broer was 27 jaar en is onverwachts overleden. Nu ben ik in verwachting van mijn tweede, en uitgerekend op zijn sterfdag.

Ik was 4 maanden zwanger toen mijn moeder overleed. Dit was een lang ziektebed dus we zagen het aankomen. Ivm medisch liep ik bij de gynaecoloog en zij hebben mij doorverwezen naar een maatschappelijk werker om preventieve gesprekken te hebben ivm postnatale depressie. Klinkt wellicht heftig maar ze gaven mij volledig de keuze hierin, alleen dat dat een optie is. Stel het zou toch de verkeerde kant op gaan dan zou ik heel snel doorverwezen kunnen worden. Dit zijn 3 laagdrempelige gesprekken geweest. Gedurende haar ziektebed hebben wij 2 x een pretecho gedaan. Hier was zij bij. Dit vond ik persoonlijk erg fijn. Daarnaast was het veel relativeren en een instelling dat je direct moet ingrijpen wanneer het nodig zou zijn. Dit kan iets simpels zijn als een brief schrijven met je emoties/praten met partner/vriendinnen of vroegtijdig kijken naar helpende opties zoals maatschappelijk werker. Kan dit adviseren om op de korte termijn te doen/informeren aangezien je al ver bent in je zwangerschap.