Geen interesse in mijn zwangerschap vanuit werkgever.

Zelfde verhaal. Mijn werkgever ( manager) toont ook geen intresse in mijn zwangerschap. Gelukkig heb ik collega’s en hele lieve ouders die er wel om vragen. Ik werk zelf namelijk ook in de kinderopvang. Tip: stel duidelijk je grenzen aan en als zij dit negeert doe er wat mee! Luister naar je lichaam. Ik ben 50% de ziektewet ingegaan.

Wat vervelend! Ik werk zelf ook in de kinderopvang op een babygroep, maar daar stellen ze juist veel vragen als hoe gaat het en als het niet gaat dan moet je het aangeven. Soms word ik gek van die vragen, maar het is ook heel lief bedoeld! En beter wel veel interesse dan geen interesse!

Heel plat gezien mag een werkgever je niet om ‘medische info’ vragen. Maar een simpele hoe gaat het? zou wel attent zijn. Heb je het al aangegeven dat je hier behoefte aan hebt? Gedachten lezen blijft moeilijk, de ene vrouw vind het wel fijn en de ander juist niet maar je moet zelf aangeven wat het bij jou is.

Ik bedoel ook echt geen medische vragen, ik bedoel gewoon een: hoe gaat het? Ze is normaal heel attent maar het lijkt dat sinds mijn aankondiging van mijn zwangerschap ze eerder denkt van, oké moet ik dalijk weer veel alleen doen. Ik krijg ook echt nog veel taken nu. Ik begrijp het, dingen moeten afgerond worden. Maar het zou fijn zijn geweest als ze een beetje interesse toonde. Gelukkig doen mijn collega’s dat wel🥰

Ik herken dit ook zeker. Ik werk dan niet in de kinderopvang, maar mijn leidinggevende toont helemaal 0 interesse in mijn zwangerschap. Heeft ze überhaupt wel, dat ze 0 interesse toont in dr team. Wel apart als leidinggevende.. Nu ik morgen de 29 weken aantik, begin ik me ook steeds anders te voelen op werk, meer er buiten ofzo. Collega's zelf vragen ook nauwelijks wat, heel af en toe. Ik wil wel eens wat vertellen, en mn collegas vinden dat dan wel super leuk. Maar ik weet het niet.. ik voel me vreemd haha🙈

Maar heb je al aangegeven dat je daar behoefte aan hebt? Ze kan het niet ruiken he

Mijn manager vraagt er ook nooit naar, maar vind haar wel echt een leuk mens en fijne manager. Zit gewoon niet in haar om te vragen hoe het gaat. Ze heeft zelf ook geen kinderen, kan me voorstellen dat het dan ook anders is. Heb gelukkig genoeg anderen op het werk die het wel vragen.

Ook ik ben werkzaam in de kinderopvang en al vanaf 20 weken in de ziektewet. Mijn manager heeft mij pas 9 weken na mijn ziekmelding gebeld. Daarvoor ook nooit geen interesse getoond. Ik neem zelf ook geen contact op. Ik ga denk een mail sturen wat ik qua verlof wil, en daarmee is het gedaan!

Mijn manager vergelijkt de klachten/beperkingen van een collega (die ook zwanger is) met mijne... dat voelt een beetje alsof ze ons tegen elkaar uitspeelt maar gelukkig weten we elkaar te vinden 💪 Maar chique voelt het niet. (Als zij of ik iets aangeven wat (te) zwaar is dan horen we vrijwel direct ooh maar collega x heeft dat niet of doet dat zo). Alsof iedereen zwangerschap 1-op-1 gelijk loopt...

Heel herkenbaar hoor dit, ik sta sinds 16 weken zwangerschap ziekgemeld ivm zwangerschapshypertentie en nu met 27 ook vergiftiging. Maar zowel vanuit mijn manager en collega's echt 0 interesse. Geen vraag hoe gaat het gehad, geen kaartje, helemaal niets😂

Nee heb ik niet. Maar ik merk het verschil wel met mijn eerste zwangerschap, toen toonde ze wel interesse. Toen was ik alleen nog niet haar rechterhand (haar assistent) maar werkte als pedagogisch medewerker gewoon. Ik ken haar natuurlijk ook dus ik ken het verschil

Vind ik dus super raar zoiets.. niet echt collegiaal/sociaal. Maar goed.. zo zijn we blijkbaar allemaal anders 🙊

Dat zal inderdaad wel wat schelen. Mijn manager heeft twee dochters. Haar zus werkt ook al pedagogisch medewerker bij ons op de groep en is ook zwanger. Daar vraagt ze regelmatig aan of het gaat, dat ze rustig aan moet doen, of die stoel wel lekker zit. Aan mij niet 🙈 Maar ach, ze is verder ook echt een prettige manager. Ik zal er verder ook niet over klagen. Maar het valt me wel op en ik vind het wel jammer!

Ikzelf werk in de schoonmaak branche. Maar al vroeg in de ziektewet ivm bloedruk maar ook bij mij tonen de collega's en de werkgever totaql geen interesse hoe het met mij gaat ect. Dus daarom ook besloten om volgend jaar er niet meer te willen werken

Ik schrik hier echt van! 😨😨 ik zit helaas in de ziektewet (ontslagen terwijl ik ziekgemeld stond…) en het gebrek aan empathie is echt een eye opener voor mij geweest 😰

***Toevoeging: Ontslagen omdat ik me ziekgemeld had door zwangerschapskwalen. Werkte er nog maar kort helaas.

Huh, maar dat kan/mag toch helemaal niet? Als zwangere vrouw ben je beschermd tegen ontslag bij zwangerschapsgerelateerde klachten.

Ik heb het geluk een hele lieve directeur te hebben. Sowieso een gevoelsmens en daarnaast blijkt dat haar partner nu ook in verwachting is. Dus dubbel inleven wat dat betreft! Je moet het echt treffen naar mijn idee.. wat betreft mijn andere collega's zij hebben het qua werk vaak echt te druk merk ik, dus dan komt het vaker in een pauzemoment ah einde van de dag, maar die ben ik op dit moment afwezig vanwege vermoeidheid.

Huh?! Sowieso iemand ontslaan zonder gegronde reden kan niet maar ivm zwangerschaps gerelateerde klachten helemaal niet. Zat je nog in je proeftijd? Dan is t makkelijk om te stoppen met iemand maar zwangerschap mag geen reden zijn. Heb je iets op papier? Zou dan echt het juridisch loket bellen als ik jou was.

On topic, heb hier ook mazzel. Werke eerst 20% en nu ongeveer 30% ivm klachten thuis sinds 3 maanden en mijn manager had dezelfde klachten. Veel sympathie. Ik heb 3 collega’s van een team van 22 mensen waar ik veel mee samenwerk. Zij vragen met regelmaat hoe t gaat. Mijn manager verder niet, ik moet zelf dingen initiëren. Ondanks dat dus wel veel begrip. Van de rest van het team hoor ik niks. Sommigen vragen dan hoe t gaat als ik een keer op kantoor ben wat echt sporadisch is. Mag echt niet klagen maar heb echt een leuk team. Had wel een kaartje ondertussen verwacht, ook omdat t bij anderen (wel volledig zien) geïnitieerd werd.