Helpende gedachtes gezocht

Mijn helpende gedachten is, dat mijn zoontje mij gewoon even nodig heeft. Hij heeft het dan moeilijk en heeft dan gewoon heel veel liefde van zijn ouders nodig. Wij hebben met regelmaat heel heftig huilen van de buikkramp wegens kma. Duurt soms wel bijna 4 uur.

Mijn standaard helpende gedachte is: ze is maar 1 keer klein, voor je het weer verlang ik hierna terug, hoe zwaar ook, ik mag er van genieten

Mijn helpende gedachte is een beetje een crue gedachte, maar ik zag hem ooit eens voorbijkomen en hij is blijven steken. En dat is dat er moeders zijn die zouden willen dat ze nog 1 extra nachtje met hun kleintje hadden mogen doorbrengen, maar door ziekte oid dat niet meer mee kunnen meemaken.

Zeker lastig, hier normaal een goede slaper (dus ben een beetje verpest haha) en nu ook een megasprong, ze is vaak wakker ‘s nachts. Voor mij is ‘accepteren’ een mantra: ik kan het niet veranderen, ze heeft mij/ons nodig, het is wat het is. Lukt meestal, zeker niet altijd :) Vind de gedachte dat we überhaupt een kindje hebben waar we voor mogen zorgen, liefde en veiligheid mogen bieden, ook mooi.

Wat mij helpt is verstand op 0 en gaan, dus juist geen gedachtes op die momenten. Ik heb bij onze oudere kindjes geleerd dat het loslaten van die frustratie het meeste oplevert. Je bent zelf gefrustreerd, dat voelt je kindje aan alles en zo houdt je de situatie in stand. Probeer het te accepteren en te genieten van de extra knuffels en gekkigheid die ze uithalen, ook al is het midden innde nacht.

Zelf relaxed zijn/blijven, vooral nu je wat gebroken nachten hebt en wellicht wat slaaptekort ook, is moeilijk. Die van mij is een "slechte" slaapster, heeft nog nooit de nacht doorgeslapen bijvoorbeeld. Bij mij helpen "zachte acties" om relaxed te blijven. Meestal wordt ze stil als ik zing, dus dan leg ik haar naast me of op me, aai haar met 1 hand, knuffel haar met de andere en zing zachtjes een liedje (on repeat zeg maar). Daar relaxed zij ook van en dan uiteindelijk valt ze in slaap. Als ze teveel onrust in haar lijf heeft vind ik het moeilijker, vooral als ze met haar benen blijft trappen.

Hoe krijg jij je dochter weer stil ‘s nachts?

Het helpt mij om te denken dat dit de momenten zijn die echt van ons zijn, met zn tweeën of drieën. Dat ons kindje van ons afhankelijk is en bij ons troost kan vinden en dat we hem kunnen helpen, ondanks dat hij geen woorden kan geven aan waar hij last van heeft. Ik vind het lastigste nog dat mijn man en ik niet altijd op een lijn zitten met hoe we dat dan zouden moeten doen;)

Ben geen voorstander van huilen, dus als ze echt huilt pak ik haar op, wiegen tot ze weer slaapt. Dat was pas een paar nachten paar keer, zat ze telkens rechtop in bed en lukte haar niet te gaan liggen. Dat is gelukkig voorbij. Als ze meer moppert, dan klop ik vaak op haar billetjes, laten weten dat ik er ben. En vooral: haar schaapje van Happy Horse. Ze wrijft het in haar gezicht en stopt een pootje in haar mond (als ze heel onrustig is help ik haar). Ze slaapt nooit zonder, heb inmiddels 5 schapen haha! Vannacht ging het beter (afkloppen) en pakte ze weer zelf haar schaapje als ze wakker werd, slaapt dan verder. Heeft je dochter een knuffeltje?

Het helpt mij om te denken en horen dat het niet aan mij ligt/ik niets verkeerds doe. We hebben ook twee heel pittige maanden achter de rug en we zaten er best doorheen, maar het is dan ook ineens weer over. Dus; het komt goed en je doet niets verkeerd! Het gaat vanzelf weer voorbij, ook als je niets anders doet

Bedankt!! Altijd fijn, tips😊 Ze heeft geen knuffeltje, zou ik wel graag willen introduceren. Dus we pakken er steeds vaker een vaste knuffel bij, gedurende de dag.

Als ze ‘s nachts wakker word en echt overstuur is, helpt het mij en mijn dochter om alles te benoemen. Bijv: “Ach meid, je groeit zo hard en dan ben je midden in de nacht wakker, het valt ook niet mee om snel groot te worden. Maar dat is niet erg, mamma is bij je.” Klinkt ontzettend zweverig en voelt onwennig om te doen, maar het werkt hier echt. In de nacht zijn veel kindjes alles aan het verwerken, dus ergens logisch dat ze wakker zijn. Frustrerend zeker!! Maar ze kunnen niet anders!

Dit doe ik ook wat begansel zegt, werkt ontzettend goed.. wij co-sleepen dat scheelt na mijn idee ook wel denk ik.. Sinds een tijdje heeft ze door dat als er voor haar iets is, ze kan omrollen en zo bij me kan kruipen. Te schattig hoe ze nu uit haar zelf komt knuffelen en kusjes komt geven 🥰 Is ze dan onrustig of? T kan helpen om niet teveel licht aan te doen en ook niet veel te zeggen, dan worden haar hersens ook niet actief. Mocht het hier gebeuren dan pak ik haar knuffel met haar, dan kan ik haar na een half uurtje wegleggen..