Ruggenprik, ervaringen gevraagd.

Ik heb bij mij vorige bevalling een ruggenprik gehad. Alles ging naar omstandigheden goed tot 6 cm ontsluiting. Toen is mijn zoontje een beenzenuw beginnen verdrukken en voelde ik niets anders meer dan mijn been dat in brand leek te staan. De ruggenprik heeft de meeste pijn (helaas niet alle) weggenomen. Heel tevreden dat ik ervoor gekozen heb. Van ontsluiting controleren voelde ik vanaf dan eigenlijk niets meer. Bij 10 cm ontsluiting werd de verdoving verminderd zodat ik de persweeën zou voelen. Helaas voelde ik weer enkel en alleen mijn been en geen weeën, dus heb ik moeten persen wanneer de CTG een wee aangaf. Dat ging niet vlot en uiteindelijk na lang persen (om 9u volledige ontsluiting, om 11u07 zoontje geboren) hebben ze moeten helpen met knip en vacuümpomp. Het is maar dat ik me, door de pijn in mijn been, niet veel meer van de bevalling herinner, want de bevalling is niet gelopen zoals ik verhoopt had.

De kans op medische ingrepen wordt groter als je in het ziekenhuis bevalt en pijnstilling krijgt, blijkt uit onderzoek. Dus als je dat niet wil, echt duidelijk laten blijken.

Ik heb een ruggenprik gehad en vond dit echt fijn. Mijn bevalling duurde 17 uur in totaal en had buik en rug weeën. Zonder ruggenprik had ik het echt niet gekund. Ze hebben me wel moeten bijgeven omdat ik rechts nog alles voelde. Toen dat gedaan werd (ik moes tussendoor naar de de Eerste Hulp Hart hartslag van 190 en zakte niet) kon ik relaxen. Om 16.00 werd de ruggenprik wel lager gezet anders zou ik niet mee kunnen persen. Om 17.00 mocht ik actief persen. Heerlijk zo wil ik het graag weer. Alleen mn vk moest toen weg omdat ik medisch werd. Maar goed boeide me echt niet meer wie ik voor me had staan🤣.

Heel goede ervaring van de ruggenprik. De bevalling heb ik bewust en rustig ervaren. Bij het persen begon het uit te werken en dat heb ik zo gelaten. Zo kon ik de weeën voelen. Echter, bij de knip en het herstellen daarvan hebben ze dan weer wat bijgegeven waardoor ik gewoon rustig kon blijven genieten van mijn dochtertje. Ook bij het helpen losmaken van de placenta was dit een hulp.

Ik heb vorige bevalling geperst met ruggenprik. Ik kon het goed aanvoelen en daarom lieten ze ‘m aanstaan. 10 min persen en baby was er.

Mijn ervaring met de ruggenprik is niet positief... Als ik het voor het zeggen heb geef ik er alles voor om net zoals bij de eerste op eigen kracht te bevallen zonder pijnbestrijding, ondanks hij een sterrenkijker was en ik na 1,5uur persen in de personen auto van de vk over opgebroken weg, in de spits naar het ziekenhuis moest voor hulp met de vacuüm en een knip. Tegen de tijd dat ik in het zkh aan kwam waren de persweeën gestopt en heb ik het op eigen kracht moeten doen. Bij de 2e is de bevalling ingeleid met wee opwekkers. Dit vond ik heel heftig vergeleken met de natuurlijke weeën. De ruggenprik heeft bij mij een klapvoet veroorzaakt waardoor mijn rechter been tot 9maanden na de bevalling verlamd was. Vanaf het moment dat je een ruggenprik hebt, ben je in bed gebonden, op je rug. Persoonlijk vind ik het belangrijk om daar zelf controle over te hebben zodat je de weeën in verschillende houdingen op kunt vangen en de pijn zo dragelijker kunt houden... Wat de spoedkeizersnede betreft... Daar draaide het bij mij op uit. Be careful what you wish for... Ik ben van het ene op het andere moment volledig onder narcose gebracht, geen waarschuwing, geen overleg, het is tenslotte spoed daar is dan geen ruimte voor. Ik heb niets van de geboorte van mijn zoontje meegekregen, werd wakker in een kamer alleen en wist op dat moment niet beter dan dat mijn zoontje overleden was. Ik heb hem voor het eerst de volgende ochtend kunnen zien (vlak voor middernacht is hij geboren). Geen huid op huid contact, ik kon hem enkel aanraken door mijn hand in de couveuse te steken, tot 2 dagen later toen hij voor het eerst heel even op mijn borst mocht liggen... Het is verschrikkelijk dat je zo'n nare ervaring bij je vorige bevalling gehad hebt en daar een trauma bij opgelopen hebt, maar als ik lees hoe je daar nu mee om wilt gaan houd ik mijn hart vast. Ik ben bang dat je de kans op controle en relaxte omstandigheden zelf verkleint met de keuzes die je maakt. Niet ingeleid willen worden snap ik volledig, maar dit doen ze niet voor niets. Wat is het alternatief? Je kindje loopt risico, of jij. Kun je dan in overleg kiezen voor een geplande keizersnede? Dit soort dingen zijn van tevoren te bespreken. Wat het checken van ontsluiting betreft, ik weet niet hoeveel kwaad het in het proces kan als dit niet gedaan wordt. Bedenk je goed dat je dan totaal niet weet hoe het ervoor staat, geen beeld hebt van hoeveel progressie je al geboekt hebt. Hoe besluiten ze dat je lichaam zover is om te persen? Begin je te vroeg dan duurt de bevalling te lang en levert het de baby veel stress op en verhoogt wederom het risico dat er stappen genomen moeten worden waarbij je juist nog meer de controle kwijt raakt... Heb je na die ervaring al andere inwendige onderzoeken gehad? Hoe voel je je daarbij? Het beeld dat je nu hebt bij het controleren van de ontsluiting staat in verband met de traumatische bevalling. Die is achter de rug! Misschien kun je in plaats van controleren ontsluiting weigeren er iets opener in proberen te staan. Er zo ook voor jezelf een iets minder groot issue en standpunt van maken. De vorige keer heeft het veel pijn gedaan, nu probeer je het en op het moment dat het voor jou niet meer haalbaar is geef je die grens aan. Zo baken je je eigen controle in maar ga je niet bij voorbaat al risico's aan. Ik hoop dat je voor de bevalling je rust erin kunt vinden 🤗

Kun jij in verband met het verloop van je vorige bevalling en je trauma niet sowieso al kiezen voor een geplande keizersnede? Het zou door mijn trauma's mijn grootste angst zijn, maar voor jou ontneemt het als ik je verhaal zo lees alles waar je je vooraf zorgen over maakt... Geen weeën, geen ontsluiting om te controleren, geen wee opwekkers, geen pijn tijdens de bevalling... Heb je hier zelf al over nagedacht of besproken met je verloskundige?

Er zijn ook ruggenprikken waarbij je wel meer controle hebt toch? 'walking epidural'

Hier ook een ruggeprik gehad. Ik had verschrikkelijk heftige weeen met 3 cm ontsluiting en was al de hele nacht/ochtend wakker. Mijn vk gaf zelf aan dat de ruggeprik misschien een optie was omdat ik anders geen energie meer zou overhouden voor de rest. Om 9u ‘s ochtends werd de ruggeprik gezet, 2u smiddags had ik 10 cm. De ruggeprik heeft dus mijn ontsluiting enorm geholpen. En ik heb een paar uurtjes kunnen slapen. Groot nadeel was dat ik koorts kreeg tijdens het persen waardoor ik een nachtje moest blijven. (bijwerking van de ruggeprik). Oh en de ruggeprik word uitgezet tijdens het persen als ze zien dat het persen niet lukt. Bij mij ook, maar je zal niet meteen verandering voelen. Duurt ff. Ik ben nu weer in verwachting en ga zeker de ruggeprik in gedachte houden.

Is dat zo? Daar heb ik nog niet eerder van gehoord maar zal er eens wat dieper in duiken! Bij mijn weten is de manier waarop de ruggenprik werkt het (deels) uitschakelen van de zenuwen vanaf de rug naar onder. Dit legt de pijn plat, maar ook een deel van de controle over je lichaam.

Ik had bij mijn vorige bevalling de versie waarbij je zelf nog pijnmedicatie via de epiduraal bij kan geven met een pompje. Ideaal. Dat was bij mij nog niet uitgewerkt tijdens het persen, maar ik voelde wel licht wanneer er een wee kwam en kon daarop meepersen.

Ik heb geperst met ruggenprik bij de eerste. Mijn ruggenprik werkte overigens niet goed/hoog genoeg dus ik had wel pijn. Maar stukken minder dan zonder (bij mijn 2e bevalling had ik geen ruggenprik). Ik had sowieso geen persdrang bij beide bevallingen. Maar bespreek dit vooral met je verloskundige.

Hoihoi, bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik zie je iets schrijven over inleiden maar hier heb ik zelf niks over gezegd :).. Verder ben ik niet bang voor een spoedkeizersnede. Een geplande keizersnede zou een optie kunnen zijn en die is ook mogelijk, dit is al bekend bij het ziekenhuis. Maar ik wil het graag vaginaal proberen omdat dit vaak het beste is. Ik denk ook juist dat een ruggenprik gaat helpen bij de ontspanning, geen hektiek. Ik ben vooral benieuwd naar het persen bij een ruggenprik en wie dat heeft gedaan en hoe dat was. Ontsluiting kunnen ze ook zien zonder inwendig onderzoek. Dit heeft de vk ook verteld. Voor mij is het verder geen optie om er proberen wat opener voor te staan. Juist een standpunt innemen en juist er een issue van maken is voor mij belangrijk, omdat ik zo kan opkomen voor mezelf en niet een herhaling kan krijgen van mijn eerste bevalling.

Klinkt goed, welk ziekenhuis was dit?

Ik lees inderdaad vaker over verhoging, ik zal dit bespreken met mijn vk. Fijn om te lezen dat het je verlichting heeft gegeven!

Klopt inderdaad, ik ga deze optie ook bespreken!

Hoihoi, Ik heb begin vorig jaar akkoord gekregen voor een sectio in het ziekenhuis. Ik vind het idee van zo'n grote snede ook erg eng. Ik overweeg daarom toch vaginaal, maar een geplande ks zou zeker kunnen!

Ik heb overigens genoeg reacties gehad, bedankt hiervoor, dit topic mag wat mij betreft gesloten worden!

Mag je weeën opwekkers weigeren? Dat is echt nieuw voor mij. En als je moet worden ingeleid? Ik zie ook als een berg op tegen m'n bevalling (eerste weeën opwekkers gehad was echt hels zoveel pijn) De ruggenprik heeft bij mij alleen gezorgd voor verdoving in m'n bovenbenen de weeën bleven t zelfde

Je mag alles weigeren, het is jouw lichaam. Niemand bepaald wat je moet doen, ook niet tijdens je bevalling. Misschien een leestips: positief over bevallen.