Uit mijn slof schieten; jullie tips wanneer de kinderen de boel afbreken?

Oh heel erg herkenbaar. En vervolgens ga ik huilen omdat ik zo boos werd.. wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben ! Ik hoor heel graag of er tips zijn. Het geduld wat ik altijd zoveel had lijkt er op sommige momenten gewoon niet te zijn.

Hoi, misschien helpt het als je ze per kind apart neemt en ze aanspreekt, en met ze overlegt wat ze kunnen gaan doen. Zodat ze iets rustiger worden... Misschien helpt dat. Vaak weten ze zelf ook geen goed alternatief te bedenken voor hun drukke gedrag.

Ooo, ik herken mezelf hier zo in. Ik vind het ook belangrijk om rustig te blijven. Maar moet toch eerlijk bekennen dat me dit niet helemaal meer lukt sinds de zwangerschap. En sindsdien luistert onze 3 jarige temperamentvolle dochter wel een stuk beter. Dus ergens denk ik toch dat het ook wel goed is om duidelijk te maken dat nu de grens echt bereikt is.

Uhm soms is het gewoon nodig om boos te worden ze moeten ook leren wat jou grenzen zijn.., weet niet hoe oud ze bij jou zijn maar, hier moet ik ze ook regelmatig uit elkaar halen ook al zijn ze inmiddels 12 & 9 maar dan stuur ik er gewoon een naar zijn of haar kamer ga daar maar even spelen of huiswerk maken😉en nee niet allebei naar boven want dan gaan ze daar veder 😜

Thanks all! 😅 Ze zijn 3 en 5. Uit elkaar halen wil soms wel helpen, maar heb helaas niet altijd de mogelijkheid daartoe 😆

Het zal vast wel niet pedagogisch verantwoord zijn, maar hallo hé, je bent ook maar een mens! Altijd je geduld bewaren is maar voor een klein groepje mensen weggelegd. Wees niet te streng voor jezelf. Hier werkt het enkel toespreken overigens ook niet, ze zijn van vergelijkbare leeftijd en soms 🤯🤯🤯🤯🤯🤯

Ohhh wat herkenbaar! Ik word ook sneller boos en schreeuw soms tegen mijn dochter 😭 Iets wat ik absoluut nooit heb gewild. Maar ja, soms is dat de enige manier om echt duidelijkheid en grenzen aan te geven bij haar. Ze walst anders gewoon overal overheen. Voel me dan ook weer schuldig omdat ik momenteel niet de moeder kan zijn die ik graag wil zijn. Dus tja, geduldig zijn en uitleggen waarom en hoe het nu even anders gaat dan altijd. (Ik merk ook dat ze zich soms gewoon verveeld, ik lig veel op de bank momenteel, omdat het fysiek echt zwaar is allemaal. Ik doe dus heel weinig activiteiten of stoeien met haar, dus kan me voorstellen dat er weinig uitdaging in de dagen zit) Als ik heb geschreeuwd moet ik bijna altijd janken omdat ik het dan zo kut vind omdat zij er ook weinig aan kan doen. (En ze ook gewoon peuter is) Dan zeg ik wel sorry dat ik schreeuwde etc en knuffelen we. Het is lastig even, maar ik houd me ook voor; dit is nog maar een paar weekjes, dit is niet voor altijd 🙏🏻 Mama; JE DOET HET GOED! 💖