Wanneer ‘klaar’ voor tweede kindje?

Ik denk dat dit wel normaal is. Bij een 2e heb je toch meer "wat als" gedachten. Ik ga voor een 2e en merk dat er ook meer twijfel momenten zitten dan bij mijn 1e. Toch ga ik voor een 2e want als er 1 ding is wat ik heb geleerd als mama is: niets valt te voorspellen en alles komt goed.

Wij hebben de knoop ongeveer doorgehakt toen onze maart 2023 baby verjaarde. We wilden geen te groot leefstijdsverschil tussen beiden (voorkeur voor 2,5j ertussen), ik ging er 33 worden, mijn laatste pilstrip was begonnen en ik had geen voorschrift meer voor nieuwe pildoosjes en we dachten van "wat is de kans dat het direct raak is?". Die kans was blijkbaar reëel, want eind april 2024 was ik misselijk en begin mei testte ik positief. Er zit 21,5 maand tussen beide kindjes. Volgens de osteopaat werd het gelukkig geen tweeling: de eerste eisprong na stoppen met anticonceptie is (zeker op latere leeftijd) wel vaker een dubbele eisprong 🫣 Om maar te zeggen, het is niet dat we er echt klaar voor waren, maar meer een "waarom ook niet?"-houding 😊 Let wel: zwanger zijn en zorgen voor een anderhalfjarige, is zwaar. Ze hebben nog veel hulp nodig, moeten nog wel vaak getild worden, ... waarmee ik niet wil zeggen dat een tweejarige of driejarige makkelijker te combineren zijn. Rust nemen en alles op je eigen zwangere tempo doen, zit er niet meer in 😉

Het is een gevoel.. iets wat een ander je niet kan vertellen hoe dat voelt. Voor ons was het zelfs een derde. Voor ons was dat een gevoel van, als ik nu een positieve test in mijn handen zou hebben dan zou ik daar blij van worden, het is welkom. De 'wat als' en owjeej blijft toch wel, bij ons tenminste 😅 Wel was mijn ervaring dat de overgang van geen kinderen naar 1 heftiger was dan van 1 naar 2 kinderen...

Wij hebben ook een kindje van 2025 en hier ook wel meer twijfel hoor. Het lijkt ons leuk om weinig tijd ertussen te hebben, maar het idee dat ik nu weer misselijk zou zijn en moe etc en mn buik die weer dikker wordt etc, moet er echt nog niet aan denken. Denk dat voor mij het grootste hekel punt is, vooral mijn lichaam moet er weer aan toe zijn. Ik geniet nu veel te veel weer van wat meer energie en betere nachten en na stoppen met de bv na 9 maanden ook weer van het feit dat ik mijn lichaam terug heb.

Wij zitten er precies zo in! Wel m’n spiraal eruit gehaald en we denken nu, als het ons gegund is komt er nog eentje. Ik ben bijna 37 en vind het echt een zegen als het nog een keer mag lukken, dus laat het maar gebeuren.

Aangezien ik niet de jongste meer ben (29 jr) heb ik altijd gezegd wil zsm kinderen en ook het liefst met weinig leeftijdsverschil. Ja waarom? Wilde ‘jong’ (onder de 30 jr) moeder zijn vanwege een aantal zaken. Mijn dochtertje wordt over 2 weken 1 jaar en ben momenteel zwanger van de 2e (18 wkn). Ik had nooit gedacht dat ik zo snel zwanger zou raken, want tsja wat was die kans nou? Was/ben ik er klaar voor? Tsja, ben je ooit klaar voor moederschap?😅 Ben je ooit klaar voor de 2e, 3e kind etc? Ik heb nooit een gedachte gehad van ‘aha ik voel me er klaar voor!’. Zou ook beetje gek zijn vind ik, want moederschap is soort van een baan waarvan je theoretisch weet wat je takenpakket is maar in de praktijk blijkt het heel anders. Dan kan je zeggen oke je hebt nu wel een kind dus je zou het ongeveer kunnen weten. Nou nee, de dynamiek is heel anders bij een 2e. Je gaat een soort ‘upgraden’ naar level 2, mja hoe zal level 2 zijn? Ja Joost mag het weten hahahah. Wat ik wil zeggen met dit enorm lange verhaal is dat ik van mening ben dat je nooit helemaal klaar zal zijn voor moederschap of dat nou de 1e is of de 4e. Wat ik wel ook eerlijk moet zeggen: zwanger zijn terwijl je al een kindje hebt is echt heel zwaar. Je kan niet meer zomaar slapen wanneer je wilt of even rusten etc. Dus wel totaal anders, mja miss is dit alleen bij mij zo geen idee.

Hier zit er 2,5 jaar tussen. Persoonlijk vind ik dat tekort en had ik liever wat meer gehad. Maar ik was bijna 36 met de eerste bevalling en wilde niet te lang wachten. Als ik niet die leeftijds druk had gevoeld dan had ik langer gewacht Ik vind de overgang van 1 naar 2 super heftig. Dat is nu pas een beetje ok. Maar alsnog heel pittig en heel veel schuldgevoelens. Het zwanger zijn ging opzich prima. Onze oudste was al behoorlijk zelfstandig.

Bij ons zit er 2,5 en 2 jaar en 9 maanden tussen. Wij zijn weer gaan proberen toen ik weer menstrueerde (14,5 maand en 16 maanden). Met de wetenschap dat zwanger worden bij ons bij de eerste 2 zwangerschappen niet zo makkelijk ging. Ik had ze niet korter op elkaar willen hebben. Vind het heel prettig als ze al iets meer zelf kunnen en je wat beter met ze kunt communiceren.

Ik herken me hier helemaal in. Dochter van januari 25 en nu 13 weken zwanger van de tweede. Met volle bewustzijn ervoor gekozen maar is je verstand daar ooit echt klaar voor? Je weet dat er pittige tijden tussen zullen zitten. Je weet dat niet alles zo zal lopen als bij je eerste. Je weet eigenlijk dat je helemaal niets weet maar wat je gevoel zegt is voor mij het belangrijkste. Moederschap is (voor mij) het mooiste wat er is. Als er mensen 10 kinderen aan kunnen moet ik 2 ook wel redden toch? 🤪

Ik zou heel graag een 2e willen maar mijn verstand zegt nog even wachten. Onze dochter is van eind januari en ik ben blij dat ik me nu eindelijk weer een beetje mezelf voel. Lichamelijk en mentaal. Daarom willen we nog even wachten tot de zomer of net na de zomer en dan proberen voor een 2e. 2,5 jaar ertussen zou mijn voorkeur hebben.

Ik vond de overgang naar een 2e juist heel makkelijk. Ik kon me veel beter aan het ritme van de baby houden dan ik van tevoren had verwacht. Maar mijn 2e was ook wel een hele makkelijke baby. Dat maakt echt heel erg uit.

Momenteel alweer 35 weken zwanger van de 2e. En waarschijnlijk gaan ze zo 11 maanden en 2 weken met elkaar schelen qua leeftijdsverschil. Over de eerste hebben wij wat langer moeten doen dus dat deze kleine meid er zo snel achteraan kwam is alleen maar een gift. Tuurlijk gaat het zometeen de eerste maanden echt super pittig worden, maar had er ook niet veel meer leeftijdsverschil tussen willen hebben hoor. Ik weet niet of je er ooit helemaal klaar voor bent. Over 3/4 jaar zijn wij lekker uit de luiers en gaan ze allebei naar school. En hoeven we niet weer 'opnieuw' te beginnen. En dat vinden wij wél echt het belangrijkste positieve punt! Wij houden het wel definitief bij 2 haha.

Afgelopen zaterdag is onze dochter 1 jaar geworden en was ik alweer 22 weken zwanger. Wij wilde graag 2 kindjes dicht op elkaar maar bij de eerste heeft het een tijde geduurd waardoor we nu dachten dat het toch ook langer zou kunnn duren maar het was in 1 keer raak 🤣 maar we zijn er superblij mee. Maar of je er echt klaar voor bent geen idee haha. Laat het allemaal beetje op me af komen maar denk zolang je er wel blij mee bent en het wilt dat derest ook wel goed komt 🩷

Onze oudste wordt in mei 5 en de jongste in januari 1. We waren er wat later klaar voor.

Mijn dochter is van januari 2023 en mijn zoontje van februari 2025. Het zwanger willen worden van de tweede was heel erg gebaseerd op gevoel. Het gevoel was zo intens sterk vooral in mijn lijf dat ik er gewoon niet omheen kon. Ik heb nog steeds geen idee waar dat vandaan kwam.. Maar echt een hele sterke drang/gevoel van “ik wil dit weer”. Tegelijkertijd dacht ik vaak: moet het nu al wel weer? Kan ik dat wel aan? Etc. Maar het lijfelijke gevoel “won”. Toen ik zwanger raakte was mijn eerste kindje zo’n 16 maanden. Uiteindelijk had ik liever een paar maanden later zwanger geraakt omdat ik het pittig vond met 2 hele kleine kindjes. Die paar maanden had in de ontwikkeling van mijn oudste echt wel gescheeld. In allerlei opzichten. Maarja, achteraf is altijd makkelijk praten.🙂 en ik ben zeer dankbaar voor mijn 2 kids! 🙏🏻

Hier precies hetzelfde. Bij ons ook 3,5jr ertussen. Ik had wel duidelijk een gevoel ik zou nog wel een kindje willen, maar het heeft even geduurd voordat ik ook echt voelde; ja nu kan het. Ik moet er niet aandenken om er 2 onder 2 te hebben, maar dat is heel persoonlijk, want ik vond en vind het moederschap best pittig. 2 kindjes vind ik wel weer echt next level. In alles, in liefde, in trots maar ook in intensiteit. Ik ben 6dgn alleen met de kids, dat speelt ook heel erg mee, de zorg voor, en alles eromheen. Ben blij dat de oudste wat zelfstandig is en ik gewoon met haar kan communiceren….wij hebben bewust gekozen om wat later voor een 2e te gaan

Hier 2j3m ertussen. Ik vond een de tweede kraamtijd veeel relaxter ook, niet meer zo onzeker als bij de eerste, borstvoeding liep direct en ik had meer houvast toen ze ouder werd aan wakkertijden etc. Wat ik wel moeilijk vind ik dat mijn oudste niet meer slaapt overdag, én nog niet naar school gaat. Met 1 baby heb je tijdens dutjes echt even rust en een moment voor jezelf, terwijl je dat met een tweede niet hebt als ze nog zo jong zijn. Met name mijn man moet er nog steeds aan wennen, en ik vind het ook pittig met twee kinderen een hele dag alleen. Ik (mijn lijf?) ga niet zo goed op zwanger zijn (hele zwangerschap misselijk, last van bekkenbodem) en ik vond het écht zwaar om zwanger te zijn met een dreumes/net peuter, maar was heel blij dat ze oud genoeg was dat we haar konden leren om onder begeleiding trap te lopen en zelf op de bank te klimmen voor het verschonen. Dat vond ik echt een voordeel van 1,5 jaar tussen de zwangerschappen. Ik heb me wel veel schuldig gevoeld naar de oudste dat ik zo weinig kon. Nu de baby 1 jaar is merk is wel dat het heel fijn is dat ze (vind ik) zo dicht op elkaar zitten omdat ze echt leuk samen kunnen spelen. We kunnen het kleine onderdelen speelgoed nog redelijk goed weghouden en ze zijn allebei heel tevreden met duplo bijvoorbeeld. En ze slapen samen op een slaapkamer. Uiteindelijk heb je niet alles voor het kiezen qua leeftijdsverschil, en ik denk dat er echt ieder verschil voor en nadelen heeft. Als je lijf niet zo goed is in zwanger zijn zoals het mijne vind ik er wel veel voor te zeggen om te wachten tot 18 maanden en dan een plannetje te maken voor bijvoorbeeld mama dagen aan het einde van de zwangerschap dat je het echt rustiger aan kan doen (mijn man heeft tijdelijk extra halve dag ouderschapsverlof opgenomen en geregeld dat hij de overgebleven halve dag kon thuiswerken op mijn mama dag bijvoorbeeld).

Het aanvulling: het nadeel als ze wel naar school gaan is dat je dan ineens aan vaste tijden vastzit. Mijn 3e moet nu veel meer mee in het ritme van de oudste. Slaapjes moeten aangepast aan schooltijden, en hij moet mee naar zwemles etc terwijl het precies tijd is voor een dutje. Dan heb je wel een paar uur alle tijd voor 1 kindje, maar je moet wel weer veel flexibeler zijn.