Zijn dit zwangerschaps hormonen of is dit echt niet okay?

Hi lieffie, allereerst wil ik je vragen om te kalmeren. Ik hoop dat ik je gerust kan stellen met mijn bericht. Dit klinkt gewoon als de normale mannen gedrag. Zij kunnen niet denken als hoe “ moeders “ denken. Dit is gewoon moeder natuur. Probeer het rustig uit te leggen en mochten je kinderen niet mee werken dan kan je het eventueel met je kinderen bespreken dat als papa iets vraagt van ze moeten ze luisteren. Je bent natuurlijk ook zwanger dus je bent extra overgeprikkeld. Maak je geen zorgen! Ik hoop dat dit berichtje een beetje geholpen heeft🫶🏻

Dank je wel, het helpt zeker. Het voelt gewoon alsof de moeite die ik doe soms teniet word gedaan door hoe hij met ze omgaat. En voel me gewoon altijd de enige verantwoordelijke

Ik heb precies hetzelfde met mijn man af en toe. Maar dat hoort er ook bij!

Oh ja ik het dezelfde frustratie. Alsof ik altijd tegen een muur aanpraat. Ik kan het 5x zeggen en dan gebeurt het alsnog niet net hij “prima” gezegd heeft. Maar icm zwangerschaps hormonen schiet ik ook sneller uit m’n slof. Dus je bent niet de enige :)

Combinatie van je hormonen en dit zijn mannen acties😜 Is hier ook hoor! Ik kan mijn man alles honderd keer zeggen en nog luistert hij half en begrijpt maar de helft🤭 Heb me er bij neergelegd. Hij doet op zijn manier zijn best. Jouw man is denk ik daarin het zelfde. Weet je, op hun manier helpen ze wel. Liefs ❤️

Ik snap je frustratie! Met name het niet luisteren naar je. Een groot deel van ouderschap is denk ik ook het accepteren dat de ander het anders doet. Tuurlijk, als het echt “slecht” is voor je kind kan je iets niet laten gaan. Veel situaties klinken echter wel als twee goede ouders met verschillende manieren. Beide wegen leiden naar Rome, zo klinkt het :) misschien geeft het meer rust voor jou - en voor hem? - om niet alles exact op jouw manier te willen? Nogmaals, met uitzondering van oprecht gevaarlijke situaties

Jeetje, ben ik hier nou de enige die hier anders tegenaan kijkt? Ik snap je probleem hiermee goed en het lijkt mij nodig om hierover met elkaar in gesprek te gaan! Niet wanneer je heel boos bent, maar wanneer dat weer is gaan liggen. Bereid het gesprek voor, daarvoor is het nodig dat je nadenkt over wat zijn gedrag met jou doet en wat goede vragen zijn om te stellen, en wat jíj uit het gesprek wilt halen. Dan zou ik uitdrukken wat de invloed is van zijn gedrag op jou. Jij voelt je niet gehoord/niet serieus genomen. Jullie hebben een gezamelijke afspraak gemaakt, geen yt videos. Hij gaat daaroverheen. Jij zegt nu om ongemak te vermijden. Dit is een invulling. Probeer je eens nieuwsgierig op te stellen, en te vragen waarom hij er op zo’n moment voor kiest om die afspraak niet na te komen. Is het idd uit gemakzucht, dan kun je daarop doorvragen, wat vindt hij precies moeilijk aan het gedrag wat je kinderen laten zien op t moment dat hij ‘nee’ zegt. Spreek hem aan op zijn volwassenheid. Is die tijdelijke vermijding de lange termijn consequentie, namelijk kinderen die niet met teleurstelling om kunnen gaan, het waard? Wat gaat hij concreet doen om dit gedrag bij zichzelf aan te passen? Andersom is het ook interessant om te horen welke afweging hij maakt in de natte haren na zwemles. Misschien is het nodig dat je je daarin zelf wat flexibeler opstelt. Ze zijn nu zonder muts/sjaal thuisgekomen en ze zijn er niet ziek van, of beschadigd door. Ze zeiden dat ze het warm hadden, hij had dat zelf ook, en als ze het onderweg koud hadden gekregen, was hij wellicht wel gestopt om alsnog een muts of sjaal om te doen. In dat geval hebben jullie beiden een andere visie op wat ‘goed zorgen’ is en dat is oke, zolang het de kinderen maar niet schaadt. Hij heeft er zelf voor gekozen om vader te worden, en samen met jou ouders. Een plicht die daarbij hoort is zorgdragen voor de opvoeding, en daar mag, nee moet, je elkaar op aan kunnen spreken. Je kunt daar zelfs op vaste momenten tijd voor vrijmaken.

Oef, ik vind dit geen typisch mannen gedrag maar luiheid. Als je het meerdere keren besproken hebt en hij gaat akkoord is het simpel een kwestie van doorpakken. Jij wordt op den duur hierdoor ook nog eens de bad guy. Als mijn man en ik iets afspreken dan houden we er ons beiden aan. Zijn beide ouder en het moet niet zo zijn dat je er een extra kind bij hebt.

Amen. En als aanvulling: bij een voorlichting over consultatie bureau werd ook gezegd dat het goed is om nee te zeggen en grenzen te stellen, kinderen hebben dit nodig en dat geeft een veilig gevoel voor ze.

Het probleem van de haren is zo te lezen niet de kern. Ik zou samen eens goed gaan zitten om te bespreken waarom bepaalde regels en richtlijnen voor jullie belangrijk zijn. Verder probeer ik zelf soms te bedenken dat het niet zo erg is als mijn partner het anders doet dan ik. Ik zou het wel echt irritant vinden als hij altijd toegeeft aan het kind.

Dit is geen normaal mannengedrag.

Hij is ook vader hoor en heeft ook wat te zeggen 😂 ik zou me daar dus niet druk om maken

Prima mag jij vinden😂