Angsten / stress

Heel herkenbaar, super rot dat jij je ook je onrustig voelt! Ik ben ook bekend met angstklachten, wat voor mij ook meespeelt is dat nu met verlof ook de dagelijkse structuur “weg is”. Teveel tijd om na te denken en in m’n hoofd te zitten. Ik probeer nu zoveel mogelijk ritme te houden, elke dag dezelfde tijd opstaan, op dezelfde momenten eten en ook elke dag een afspraak buiten de deur. Bijv. Koffie met een vriendin, naar de kapper of zelfs maar een klein rondje door de winkelstraat. Dit helpt mij enorm, misschien ook een tip voor jou?

Hee dankjewel voor je reactie en vervelend dat jij je ook zo voelt! Ik denk het inderdaad met het wegvallen van de structuur te maken kan hebben, eerst kon ik lekker focussen op werk en nu draait ineens alles om de baby en wil het zoo graag goed doen voor hem! Fijn dat het ritme jou helpt! Ik wil daar deze week ook op gaan focussen. Als ik dat mag vragen, heb jij verder nog hulp gezocht oid? Of lukt het jou op deze manier wel om het dragelijk te houden?☺️

Ik herken het niet per se, maar vind het vooral mooi om te lezen dat je zo graag het beste wil voor de kleine! Dus (misschien makkelijk gezegd) maar wees niet te streng voor jezelf.

Ik herken het heel erg, alleen heb ik het eerder in m’n zwangerschap heel erg gehad. Angsten over alles, kan ik dit wel, wil ik dit wel, wat gaat dit voor onze relatie betekenen. Hierdoor kon ik me ook heel moeilijk verbonden voelen met m’n baby en daar voelde ik me dan weer heel erg schuldig over. Gelukkig begint het nu juist minder te worden. Ik denk oprecht dat het heel normaal is wat je voelt, het is de grootste en meest onzekere verandering van je leven. En je angsten komen zo te horen ook voort uit de liefde voor je baby. Ik laat me er soms maar gewoon door overspoelen. Dat voelt dan even rot maar het vloeit dan ook wel weer makkelijker af ofzo. Succes meid! Je bent niet gek 😘

Hoi lieve mama, Is het je eerste kindje? Ik herken het absoluut van mijn eerste! :( Het kan je heel erg beheersen en het leuke ervan af halen. Ik wil je heel graag zeggen dat je het eigenlijk niet fout kan doen. Jezelf voorbereiden, de wasjes draaien, commode inruimen, schoonmaken, echt alles kan op zoveel manieren. En je doet het (is mijn ervaring achteraf) echt niet snel fout!! Nu komt mijn 2e en het overspoelt me af en toe nog weleens, maar dan probeer ik het even te laten voor wat het is en een andere dag weer op te pakken en/of hulp te vragen. Bij mijn eerste heb ik wel hulp gezocht (eerst via de poh, gewoon laagdrempelig). Nu bij mn 2e heb ik preventief hulp, maar red het nog goed. Je hebt denk ik niets aan 'volg je gevoel', en toch is wat je doet, nogmaals, echt niet snel fout. Als je specifieke vragen hebt, drop ze lekker hier!

Dankjewel voor je lieve reactie 💕

Hee! Wat vervelend om te horen dat je er ook zo’n last van hebt gehad, maar fijn dat het nu beter gaat! En ergens wel ook fijn om te horen dat er herkenning is en dat ik niet de enige ben. Soms voelt dat zo 😅 jij ook nog veel succes met de laatste loodjes, we kunnen dit😊

Dankjewel voor je fijne reactie 🩵 het is inderdaad mijn eerste kindje, dus alles is nieuw en spannend. Je reactie doet me super goed, en heel fijn om te horen dat jij dus achteraf ook hebt kunnen beseffen dat je eigenlijk niet snel iets fout doet. Lukte het jou na de geboorte van je kleintje snel om dingen beter te relativeren? Ik hoop dat als hij er eenmaal is, ik ook snel wat meer vertrouwen krijg in mezelf en dat ik het goed doe. Wat fijn om te horen dat het bij jouw tweede zo veel beter gaat! Dat lijkt me ook fijn voor je vertrouwen in jezelf 💕

Hi! Ik ben ook wat angstig aangelegd en kan enorm piekeren. Ik kan bijvoorbeeld echt geen beslissing maken over de naam en ik kan me helemaal verliezen in het uitzoeken van een Geboortepakje en daarna mezelf net zo gek maken over een mutsje en sokjes er bij. Ik heb het idee dat de hormonen dit echt enorm versterken. Ik weet nog niet zo goed wat ik kan doen om dit wat te verminderen 😅

Ik herken dit heel erg, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! 😊