Beste vriendin wordt maar niet zwanger. Hoe mee om gaan.

Ik ken het. Dus ik lees mee voor advies 😅

Ik zou het sowieso vertellen ook al heeft ze er moeite mee omdat ze zelf zwanger probeert te raken. Ik vermoed hoe moeilijk ze het ook vind dat ze het graag van jou hoort dan via via

Wist zij het al dat jij wilde een tweede? Misschien haar laten vragen als het deze maand gelukt is?

Ik ben zelf die beste vriendin geweest nu gelukkig wel zwanger na 3 jaar en een iui traject van 4 maanden . Hoe moeilijk het ook is gewoon zeggen ! En misschien erbij zeggen dat je het moeilijk vond maar als ze een goeie beste vriendin is dan is ze blij voor je

Er gelijk eerlijk vooruit komen, hoe langer je wacht, hoe moeilijker het word. Probeer het ook niet met een cadeau te doen, maar gewoon puur door te vertellen. Neem haar mee in jouw proces. ( wanneer je echo’s hebt, hoe je je voelt etc ) als je dat niet doet voelen ze zich vaak alleen maar kutter eronder. Je kan het altijd natuurlijk met haar overleggen wat ze wel en niet wilt. Heel veel succes, ik heb dit zelfde gehad en voel precies waar je doorheen moet. Als je het hebt vertelt valt er echt een last van je schouder. En geloof mij, ze is echt wel heeel blij voor je! ❤️

Toen het bij ons niet lukte om zwanger te raken , raakte vriendin van ons ook zwanger van de tweede. Ik kreeg dat te horen via een kaartje met een mega lieve tekst. Er stond in dat ze het enorm moeilijk vond om te vertellen. Het pijn in haar hart doet dat het ons nog niet gegund is, maar haar zwangerschap wel erg graag met ons wilde delen voordat we het van andere hoorde. Ik vond dit echt heel tof van haar.

Ik zit in hetzelfde schuitje. Mijn vriendin probeert al 3 jaar zwanger te worden na een heleboel terugplaatsingen. Ik weet dat ze blij voor me zal zijn, maar wil haar ook geen slecht gevoel geven..

Ik lees ook mee omdat ik ook een vriendin heb waar ik het nog aan moet gaan vertellen

Wat lastig zeg, ik heb ook een vriendin die al meerdere pogingen met een traject heeft gedaan. Zij vindt het fijn als ik er wel open over ben. Ik had bij de eerste een extra briefje bij het geboortekaartje gestopt, met dat ik het zo dubbel vind, omdat ik het haar ook zo gun. Ze kwam er laatst nog op terug dat ze dat zo gewaardeerd had, omdat je daaraan zag dat ik erover na had gedacht. Dus ik zou gewoon vertellen dat je het ook lastig vindt voor haar. En aan haar vragen hoe je rekening met haar kunt houden.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben zelf moeite gehad met zwanger worden en vooral het blijven waarbij het bij vriendinnen wel vlot lukte. Wat ik prettig vond was dat ze lieten blijken er bewust van te zijn dat het nieuws voor mij misschien moeilijk was om te horen, dat maakte al dat ik mij begrepen voelde. Verder zou ik je het advies geven om het persoonlijk zonder aanwezigheid van anderen te vertellen en zonder te veel bombarie. Misschien kan je haar vragen wat zij prettig vind tijdens jouw zwangerschap. Zo vond ik het zelf prettig om naar eventuele echo’s te vragen in plaats van dat ze dit standaard deelden. Natuurlijk zal ze blij voor je zijn en het je onwijs gunnen, maar het blijft confronterend. Blijf met elkaar in gesprek dan kom je er als vriendinnen altijd sterker uit samen 🫶🏻

We hebben ook lang gedaan over de eerste zwangerschap, en in die tijd ook nog twee miskramen gehad. Ik vond het fijn om gewoon over de zwangerschappen van vriendinnen te horen. Het was dan prettig als ze erkenden dat het voor mij misschien pijnlijk was. Maar gelukkig kon ik het wel los van elkaar zien en was ik vooral blij voor ze!

Hier ging het ook moeilijk (2,5 jaar, IUi, IVf en ICSI). Wat ik het fijnst vond, was als mensen aan mij vroegen: ‘hoe wil je dat we hiermee omgaan?’. Dus idd wel vertellen dat je zwanger bent, begrip tonen dat dat voor haar misschien lastig is om te horen en vervolgens vragen ‘vind je het fijn als ik je meeneem in dit proces of even niet? Vind je het fijn als ik regelmatig vraag naar jouw situatie of juist niet?’ Kan ook heel erg verschillen van maand tot maand. (En zelfs van dag tot dag) ik had periodes dat ik er graag over wilde praten en ook periodes dat ik liever in mijn schulp kroop. Maar vond het wel fijn om relatief snel van vriendinnen te horen dat het raak was.

Moeilijk is dat hè ! Ik had dat ook. In mijn vriendinnen groep, is het niet vanzelf sprekend zwanger te worden. Ik ben nu zwanger van de tweede. Ik heb het bij mijn beste vriendin privé verteld. Bij de eerste heb ik haar privé al heel vroeg verteld dat ik zwanger ben en dat al haar gevoel hierbij welkom is. Ze mag er verdriet om hebben, ze mag er even jaloers en boos om zijn en als het haar te veel wordt, mag ze het aangeven. Ze heeft toen aangegeven dat ze echt heel erg blij voor me is, maar tijd nodig heeft om het te laten landen. Ik heb het verder bij haar gelaten. Na een week belde ze me, ben ik naar der toe gegaan en hebben we samen gehuild. Voor mijn blijdschap en haar verdriet. Ik heb haar wensen betrokken in mijn zwangerschap ( hoe ze wil dat ik haar hierbij betrek) . Nu is ze gelukkig hoog zwanger zelf dus deze zwangerschap wacht ik tot ik een goede echo heb. Dan kan ze ook op een fijne manier genieten van mijn zwangerschap

Even een leuke update: ik heb net te horen gekregen dat mijn beste vriendin na zoveel jaren proberen ook zwanger is 🥹🥹 Dus heb het op een leuke manier ook aan haar kunnen vertellen 🤍

Toen het ons niet lukte vond ik het altijd fijn als mensen het niet in 1 keer vertelden, maar ofwel al erop hadden gehint, ofwel het via een kaartje of foto of appje zeiden. Dan kon ik het even 'verwerken' en als ik ze dan zag blij voor ze zijn. Het ergste vond ik altijd die aankondigingen van zwangerschappen met meerdere mensen aanwezig waar je door verrast wordt. Het is lastig dan gelijk zo te reageren als je zou willen.