Mannenirritatie

Wat een vervelende situatie zo vlak voor de geboorte van jullie kindje. Krijgt je man al hulp bij deze depressieve klachten? Is hij in therapie of al bij de huisarts geweest? En is er een aanleiding voor deze gevoelens?

Heel erg logisch.... en ik denk dat het supernormaal is dat je binnen het begrip dst je hebt voor zijn situatie ook zelf ergens een platform en een stem hebt. Misschien is het fijn voor jou om daar met iemand over te praten? Want jij hebt ook je ruimte nodig, dat je er mag zijn. Je bent hoogzwanger en ik vind het heel jammer voor jou dat je nu niet die sterke arm om je heen hebt waar jij op kan leunen. Durf je jezelf wel te uiten naar hem, of ga je er met een boogje omheen omdat je hem niet wilt belasten? Je lijkt me een heel begripvol en zorgzaam persoon, maar ook jij hebt nu je klankbord nodig. Ik weet niet of je een fijne band hebt met je vk? Ik leef met je mee hoor, dat je in dit stadium er toch best wel alleen voor staat.... En ondanks dat je man depressief is, mag je je daarover zeker wel uiten naar hem. Je mag evht je emoties hierover tonen naar hem dat jij ook maar een mens bent en je je erg alleen voelt. Het is hartstikke spannend en jij verdient ook steun en begrip❤️ Ik weet niet hoe jullie relatie buiten je mans depressie om is... Maar ondanks dat er maar weinig relaties zijn die precies 50-50 in balans zijn (qua geven en nemen) kan het niet zo zijn dat 80-20 wenselijk is (ik noem maar wat). Dus onderzoek je grenzen en in hoeverre je die wel of niet aangeeft? En hoe zichtbaar mag je zijn van jezelf? Dan komen de antwoorden voor de langere termijn mbt je relatie wel.. Ik hoop echt dat je met iemand kunt praten die jou alle erkenning en steun geeft (wie dat ook is) die je verdient. Ik vind het iig superknap hoe je erin staat. Heel veel respect voor het feit dat jij staande blijft in deze situatie. Wees daarom extra lief voor jezelf. Ik ken je niet, maar denk dat jij dat als geen ander verdient. En laat je niet leiden door schuldgevoel wanneer je je partner vertelt hoe het eigenlijk met jou gaat en hoe je je voelt. Heel veel sterkte voor jou❤️ Ik geloof erin dat je niets krijgt dat je niet aan zou kunnen. Het komt goed. Luister goed naar je eigen behoeften. Wat heb jij nu nodig? En als dat een arm om je heen is en die nu niet die van je man kan zijn, waar en hoe zorg je dan dat je in die behoefte voorziet? Laat mensen met je meedenken en kijken. Heel veel sterkte nogmaals en ik wens je een voorspoedige bevalling en fijne kraamtijd🙏❤️

Wat een rot situatie! Heel begrijpelijk dat je je hart wil luchten en enorm behoefte aan iemand hebt om op te leunen! Ik heb zelf 2 jaar met een depressieve man thuis gezeten en het is zo enorm eenzaam, als je wil praten stuur me maar een berichtje. Sterkte en kracht voor jou ✨ Op een praktische manier; Wat hierboven ookal werd gezegd, heel belangrijk dat je partner een vorm van hulp krijgt, dan wel in therapie, of in medicatie. Er moet een uitzichtpunt in de tunnel zijn voor jullie allebei. Daarnaast ben ik zelf toen ook met iemand gaan praten om inderdaad ook mezelf niet te verliezen in de negativiteit/moedeloosheid die elke dag in huis heerste. En ik heb een hoop gehad aan vriendinnen die zonder oordeel kwamen helpen met het huishouden of even een kopje koffie buiten de deur aanboden, is dat een mogelijkheid? Aan familie had ik zelf in die jaren niet zoveel, maar die zouden misschien ook hulp kunnen aanbieden? En kaart het ook aan bij de verloskundige & kraamzorg, dat zij een oogje op jou kunnen houden in deze fase 😘 Nogmaals heel veel succes, ik denk aan je!

Ik herken dit zo vreselijk. Zit ook in zon situatie. Sta overal alleen voor. Doe alles alleen en heb nog 2 kids rond lopen en 1 stiefzoon die er om het weekend is. Man lief alleen maar moet en nergens zin. Geen communicatie met regelmaat. Soms wil je alleen die schouder om op te leunen maar diebis er dan niet. En de mensen om je heen hebben vaak hun oordeel al klaar. Als je wilt praten hoorbik het wel. Misschien kunnen we elkaar erdoor trekken

Lieve AttentePrism978397, sta vooral op die pittige momenten er bij stil dat je een sterke vrouw bent en je veel meer kan dan je denkt. Hoe fijn het zou zijn dat hij er voor je is! Maar probeer kracht en energie te halen uit je kleine die rond loopt ❤️

Dank jullie voor jullie lieve reacties 🫶🏼. Hij krijgt al een tijdje hulp en heeft zelf het gevoel dat het wat beter gaat gelukkig, maar het blijft met kleine piekjes en diepere dalen. Ik stuit ook op veel onbegrip van familie: geef hem maar wat ruimte en doe maar lief, dat heeft hij nodig. Bij vriendinnen kan ik het gelukkig goed kwijt, al vind ik het ook wel lastig om hierin alles te delen, omdat ik hem ook niet tekort wil doen. Ik heb inderdaad zelf ook hulp gezocht, maar zag het tijdens de zwangerschap (nog) niet helemaal zitten om zelf een traject op te starten. Wel regelmatig gesprekken met de huisarts en POH gehad, maar jk zou graag samen met mijn man iets doen, om vooruit te kunnen. Al snap ik dat daar bij hem nog geen ruimte voor is hoor. Soms is het begrip gewoon een beetje op, en hoop ik op wat begrip terug. Nogmaals dank voor jullie lieve berichtjes, soms twijfel ik een beetje of ik niet te veel vraag/gekke/hoge eisen heb

Het is wat je voelt....en daardoor nooit teveel gevraagd. Gevoel is nooit goed of fout. Dat is er gewoon en wil serieus genomen worden. Het zijn jouw grenzen en behoeften. Dus naast begrip voor je man zijn situatie, ook begrip voor je eigen situatie. (Er-)ken jezelf daarin dan stroomt alles weer en scheelt al de helft... Het is nooit de vraag of het terecht is wat je voelt! Je bent een mens, geen robot. Jullie komen er wel!❤️🪄⭐️⭐️