2e kindje maar wanneer?

Hi allemaal! Al lang ben ik niet meer op het topic geweest, maar nu wil ik toch graag jullie ervaringen. Mijn vriend en ik hebben een leuk meisje eigenwijsje ;) van bijna 3 jaar. Over 4 weekjes is ze jarig! Mij had je een jaar geleden niet moeten vragen over nummer 2. Die wilde ik helemaal niet! Mijn zus en ik hebben geen goede band en ja waarom zou je het jezelf drukker maken? Toch merk ik dat ik nu een half jaar er steeds vaker aan denk en nu juist heel graag voor een 2e kindje wil gaan. Mijn partner stond er altijd wel voor open maar het juiste moment! We wilde graag langer ertussen zodat als ze op school zit je meer tijd hebt voor de eventuele baby, dit past fijner bij ons. En hee mischien kan ik mijn kleine meisje wel een leuke band met haar broertje of zusje geven? Ik ben nu op het punt beland dat ik graag mijn spiraal eruit zou willen laten halen en niet actief ermee bezig te zijn maar lekker go with the flow. Hoe gaat het zijn met 2 kindjes? Geen idee chaos denk ik maar dat moet wel goed komen?🫣We hebben net onze grote verbouwing afgerond en ik wil persoonlijk niet teveel leeftijd verschil. 4/5 jaar vind ik toch de Max. Zelf ben ik 31 (niet oud i know) en mijn vriend 29. Toch zou ik zelf ook niet te lang meer willen wachten, heb lang moeten herstellen van de keizersnede en hoef niet zo nodig over 2 jaar te starten. Kortom im ready!! Nu heb ik een fantastische vriend, werkt hard, klaagt niet en verbouwd wat wil je nog meer? Ik merk dat hij over dit onderwerp erg terug houdend blijft. Samen hebben we besloten dat we eind dit jaar de knoop door hakken, maar het kan ook eerder als het aan hem ligt (maar afhankelijk van hoe het met ons gaat als stel).Door de verbouwing hebben we veel kibbels gehad en even een pittige periode. Hij wil graag even rust (dit snap ik). Ik ben enorm aan mijzelf gaan werken en de rust is weer terug. Ik moet zeggen we are doing good! Als ik hem vraag hoe hij denkt over een 2e kindje zegt hij vaak ; ja ik neig naar ja maar nu niet. Soms zegt hij ja over 2 maanden kan dat zomaar anders zijn. Ik merk dat ik hier onrustig van word en het onderwerp kindjes geen leuk onderwerp meer is. Hij wil graag rust maar staat wel open om van baan te wisselen (wat ik hem gun want hij is carierre gericht). Dus in hoeverre krijgen we dan een rustige periode?Ik vind het moeilijk dat ik het enthousiasme niet kan delen. Ook als we er einde dit jaar voor zouden gaan dan is er ook geen enthousiasme bij hem? Ik wil hem niet pushen en daarom houd ik vaak m’n gevoelens voor me. Als ik hem laat weten dat m’n eierstokken rammelen datn is het leuk is maar niet nu… het is een kwestie van tijd maar hoe ga ik hiermee om? Wat maakt het voor een man dat hij het mischien over 2 maanden wil maar nu niet? Ik wil en ga hem zeker niet pushen dat is nergens voor nodig.. tot die tijd word ik vaak wel onrustig want ergens denk ik dat voor hem het nooit de beste tijd is of rustig genoeg? Om mij heen heeft iedereen zijn 2e kindje gekregen en dat staat los van onze situatie dat weet ik maar bij hun ging de knoop door hakken vaak zo “natuurlijk” zo rond de 1,5 jaar wilde ze gewoon weer proberen. Alsof het gewoon zo bedoeld was.. ik weet dat ik moet blijven communiceren en hem ook moet laten rusten en fijn een knoop door hakken maar man ik vind het lastig.. Sorry lang verhaal geworden