Bevallingsverhalen

Ik zal het proberen kort samen te vatten 🙈 zaterdagavond 11 juli rond 22:00 uur leek het toch wel serieus te beginnen, heerlijk thuis met kaarsjes en m’n badje maar er kwam alleen niet snel genoeg vordering uiteindelijk om 6:00 voelde de verloskundige dat ik 7 cm had en mijn vliezen nog niet waren gebroken, dat ging ze even doen en wat denk je, 💩 gepoept in het vruchtwater, toen ging het snel, ik moest mee met de ambulance naar het Amstelland ziekenhuis, daar hebben we nog even gelegen want na een heftige perssessie kwam daar om 9:22 onze Kira Amilyn de Raay die maar liefst.. hou je vast.. 4620 gram weegt en 55 cm lang is! Dat betekende een totaal ruptuur voor mama, dus werd ik naar de OK gebracht om me weer aan elkaar te naaien. Heerlijk stoned van het roesje kwam ik op de kamer bij een heerlijk tevreden mopje bij haar papa. We moesten alleen nog even blijven in het ziekenhuis ivm dat ze in het vruchtwater had gepoept, voor haar gewicht en eventueel suiker waar ze nu telkens goed op getest is.. dus dat! TADAAA

Wat fijn zo'n topic. Merk dat ik ook behoefte heb om te delen en verwerken. Ik ben donderdag ingeleid met ballon in ziekenhuis. Vrijdag ballon eruit gevallen, maar baarmoedermond te stug. Beginnen met miso tabletjes. Vrijdagavond 23.30 uit zichzelf vliezen gebroken. Man was toen net een uur naar huis. Toen brak er een weeenstorm aan. Was compleet van de kaart. Vond het zo heftig, kon het niet meer wegpuffen. Twee uur later ging ik naar verloskamer. Was niet meer bij machte om man te bellen dus das voor mij gedaan. Om 3uur kreeg ik ruggenprik en om 4 uur volledige ontsluiting. Persen lukte nog niet. Baby lag nog te ver weg. Om 9.30 is ze dan eindelijk geboren. Ze moest door het geboortekanaal omdat dat toch beter voor haar zou zijn. Ze is met vacuumpomp en knip gehaald. Haar hartslag ging ineens naar beneden. Wat een opluchting toen ze eindelijk werd geboren. Trots op haar en op mezelf!

Wauw meiden, respect voor jullie topprestatie. Lekker genieten en herstellen nu!! ❤️✨👏🏼

Hi.. Mijn bevallingsverhaal: Donderdag 2 juli plaste ik rond 16.00 opeens in mijn broek, was aan de telefoon me me moeder, echter was het geen vruchtwater maar daarna kreeg ik om de 5 min buikkrampen. Dit bleef doorgaan tot 19.00 dus toch maar de verloskundige gebeld. Ze vroeg of ik even lekker een warme douche wilde nemen en even wilde gaan liggen.. blijkbaar stond ik te stuiteren door de telefoon heen! Maar ook dit hielp niet dus is zij gekomen om 21.00 ik had 2cm ontsluiting. Maar vond de weeën niet krachtig genoeg.. als ze niet zouden afzwakken en sterker werden moest ik weer bellen. Om 23.00 weer gebeld weeën om de 3 min en moest er moeite voor doen. Zij zag dit gelijk bij binnenkomst en had ook 3 cm ontsluiting. Om half 4 zou ze weer langs komen. Ook toen nog steeds 3 cm maar ze zag dat ik wel weeën had alleen deden ze te weinig. Er is besloten om de vliezen de breken, dit kon niet thuis want Lotte ging omhoog waardoor de navelstreng dan in het geboortekanaal kan komen en je direct naar de ok moet. In het ziekenhuis ging het heel snel vliezen zijn gebroken om 05.00 weeën werden heviger. Om 9.00 6 cm ontsluiting en de hel begon weeën storm met enorme poep drang ik moest poepen.. om 9.30 7 cm. Ik ben midden in de kamer gaan staan en heb lopen poepen als een koe ook nog op het toilet. Ik wilde nog onder de douche maar voelde het hoofdje dus snel op bed 1 perswee en Lotte is om 9.40 geboren... Ik ben niet uitgescheurd en de placenta kwam na 1 min er al uit. Lotte is geboren met 37 w en 3 d.

Zaterdag 11-7 4:30 braken de vliezen, 5:30 begonnen de weeën om de 10 min 1e uur, maar 2e uur en later om dw 5 min 1.5 - 2 min wee. 10:00 1 cm, 16:00 3 cm, naar geboortehuis in bad, 21:00 5 cm, 00:00 nog steeds 5 cm, en 02:00 nog steeds 5cm ! 😭 helemaal op van de lang weeën wegpuffen. Dan maar medisch: pijnstilling ruggenprik en oxytocine om de ontsluiting te laten vorderen. Van 3:00 tot 9:00 redelijk relaxed naar 10 cm. Ruggenprik redelijk uitgewerkt voor persweeen. 10 uur starten met persen, na 1.5 uur hard persen en lange persweeen te weinig vordering, blijkt hij sterrekijker 😭. Vacuümpomp nodig en ingeknipt, maar 3 persweeen later was onze Rohan er! Gehecht uiteraard en Rohan een punt op zijn hoofd 😢. 24 uur ter observatie in ziekenhuis vanwegen langer dan 24 uur gebroken vliezen, maar we mogen zo naar huis, want alles is goed :).

Ook ik ga het kort samenvatten want wat een fijne topic 05-07 11 uur savond beetje rommelen en dacht zet wss weer niet door toen om 1 uur voelde ik een gekke steek die ik niet eerder voelde en dacht dat het een heftigere oefen wee was omdat k al 40+2 was ben toen gwn gaan slapen en om 4 uur wakker geworden door meerdere pijnlijke steken achterelkaar dit bleken dan de weeën te zijn ik heb toen zelf een tijd afgewacht en getimed en om 8 uur de verloskundige gebeld die heeft toen gecheckt en had 2cm ontsluiting ze zouden 3uur later weer komen en toen had k 4cm ook toen kon ik het zelf aan en kwam ze 3 uur later weer toen weer gecheckt en nog 4 cm ze zijn toen gebleven want de pijn werd nu wel zwaarder en heftiger ze heb omdat het niet zo snel ging mijn vliezen gebroken en om uur of 6 savonds weer gecheckt nog 4cm en hebben we besloten dat ik naar het ziekenhuis ging voor weeopwekkers eenmaal daar wou ik dan ook wel heel graag een ruggeprik want de pijn werd nu wel heel intens dus die kreeg ik en wat een lifesaver ik voelde geen enkele wee mee en kon weer wat eten en slapen uiteindelijk pas om 4uur snachts 10 cm ontsluiting en mocht ik persen 1 uur en een 15 gedaan maar k was al zo moe dat dat ook moeizaam ging dus besloten een vaccuumpomp te gebruiken en om 05.26 was hij dan eindelijk geboren na een bevalling van 25.5 uur Voor iedereen met angst voor ruggeprik of vaccuum of een knip etc Je lichaam heeft zoveel adrenaline dat je er weinig van merkt teminste dit was bij mij en je wordt verdoofd voor de knip Stuk voor stuk zijn jullie toppers !!!!

Goed idee om te delen met elkaar ❤️ wat een ervaring is een bevalling zeg! Vrijdagavond 10 juli: ik had al de hele dag wat voorweeen gehad en had er niet zoveel vertrouwen in dat het zou doorzetten. Ze waren de hele week namelijk al af en aan aanwezig. Om tien uur savonds had ik al wel elke 7 minuten weeën, maar wilde er niet teveel mee bezig zijn, dus ik besloot mijn vriends haar te gaan knippen. Rond 12 uur werd het allemaal wat venijniger. Ik wilde eigenlijk naar bed, maar kon niet meer rustig liggen. Mijn vriend timede weeen om de vijf minuten. Te vroeg om de VK te bellen, dus ben de steeds heftig wordende weeën onder de douche gaan opvangen, staand en leunend op de douche kruk. Messteken in mijn buik, heel gemeen, maar ik kon ze aardig wegzuchten. Toen ze elke 2/3 minuten kwamen, heeft mijn vriend de verloskundige gebeld. Toen was het inmiddels 3 uur snachts. Ze kwam een uurtje later kijken en bevestigde dat het wel echt begonnen was. Ze hebben samen het bad opgezet, terwijl ik het steeds wat zwaarder kreeg onder de douche. Gelukkig heb ik een erg fijne verloskundige, die me er regelmatig aan hielp herinneren dat ik gewoon door kon ademen. Elke wee werd langer en steviger, de pijn werd steeds meer continu. Ik moest overgeven, poepen, alles tegelijk. Het was veel voor mijn lichaam. De verloskundige vertrok weer en ik kon in bad. Daar heb ik een uur rustig weeen opgevangen, die waren opeens aanzienlijk beter te doen. Wel werd ik steeds overvallen door de intensiteit, omdat ik tussendoor steeds bijna in slaap viel. Heerlijke dromen over golven werden verstoord door heftige pijnsteken. De VK gokte er bij terugkomst op dat ik op 5/6 cm zat (door de heftigheid), maar bij meten bleek dit 3 te zijn. Wel was mijn baarmoeder mooi verstreken en het kindje zat al heel diep, dus de hoop was dat door de druk de ontsluiting ook sneller zou gaan. Af en toe stapte ik uit bad, omdat ik het idee kreeg dat het wat stagneerde. Staand en uit bad waren de weeën heel heftig en bijna elke minuut, de druk was supergroot. Mijn blaas geleegd op de grond 🙈 omdat de wc niet meer haalbaar leek. Elke stap was er een teveel. Tegen een uur of acht sochtends zat ik op 5/6 cm, ben nog onder de douche gaan staan, nog op de wc gaan zitten... alles eruit om de ontsluiting te bevorderen. Dat werkte prima, waardoor ik een uur later op 7 cm zat. Het ging rap genoeg, dus de Vk belde de kraamzorg maar vast. De pijn werd steeds minder dragelijk, ik hoopte er nu echt snel te zijn en dat de kraamhulp er al was gaf me hoop dat het snel voorbij was. Het bad verlichtte de pijn steeds minder en wederom leek het minder hard te gaan. Staand was de pijn nauwelijks te doen. De verloskundige stelde voor ietwat te voelen en te verbreden, daarbij kwam veel bloed vrij. Daarna werd het allemaal een beetje een waas voor me. Ik heb denk ik nog een tijd zitten puffen in bad. Het was zo pijnlijk dat ik het waarschijnlijk heb verdrongen. Ondertussen was het al 11 uur sochtends en was ik zeker 11 uur bezig. Ik dacht al steeds bijna klaar te zijn door wat de VK zei, dus ik snapte niet dat ik hier nu bleef hangen. Na een tijdje puffen en rusten in bad en klappen opvangen, stelde de vk voor ontsluiting te meten en eventueel de vliezen te breken (ze zat nog in het vlies). Ze verwachtte dat ik eigenlijk wel 10 cm zou moeten zijn, dus het was wat vreemd dat ik nog niet hoefde te persen. Bleek dat ik nog een vervelend ‘randje’ had op 9 driekwart. Ze duwde het randje weg tijdens een wee (au) en brak met twee breinaalden mid wee mijn vliezen. Ze waarschuwde: nu wordt het wel echt gemeen. Ze raadde aan op de bank op mijn linkerzij te gaan liggen, om de heftigste klappen op te vangen. Linkerzij, omdat het laatste stuk ontsluiting nog moest gebeuren. Ik heb mijn vriend helemaal fijn geknepen, door haar handelingen had ik nu pijn through de roof zonder veel pauzes tussendoor. De persdrang liet op zich wachten, waardoor ik tot die tijd pijnlijke wee na wee na wee moest opvangen. Mijn vriend vond het verschrikkelijk om te zien hoe ik aan het lijden was, ik zat helemaal in een pijn-opvang zone en hoopte dat het snel om zou slaan in persweeen. Opeens nam mijn lichaam het over en krampte mn hele buik in een. Nog nooit zo blij geweest: de persweeen kondigden het nabije einde aan. Uiteindelijk ben ik zittend op de kruk bevallen, met mijn vriend achter me. De ring of fire was pittig. Ik heb om twee uur zelf de baby mogen opvangen, 3800 gram schoon aan de haak, veel zwaarder dan gedacht. De placenta werd tien minuten later geboren (was echt enorm! De dames stonden ervan te kijken). 14 uur duurde de bevalling, met veel ups en downs qua verwachtingen. Het versnelde en vertraagde. Ik moest me er helemaal aan overgeven. Ben heel blij dat ik uiteindelijk toch niet naar het ziekenhuis hoefde, thuis is zo fijn en geborgen. Ben heel blij met onze lieve dochter 🥰

2 juli was mijn uitgerekende datum; 4 juli om 04.58 uur is onze dochter Félien geboren ❤️ 46 cm, 3040 gram. Ik had 3 juli al de hele dag onregelmatige voorweeën. Om 20.30 's avonds ging ik in bad en werden ze opeens heel regelmatig (om de 2/3 minuten, +/- 1 minuut per keer). Rond 23.00 u had ik 2,5-3 cm ontsluiting, rond 02.00 6,5-7 cm, daarna heel snel 8, 9 en 10. Na 103 minuten persen had ik haar in mijn armen, heel sureeël! Het persen heeft langer geduurd omdat ze haar handje langs haar hoofd af had, anders was ze er nog sneller geweest! Helaas wel ingescheurd maar daar heb ik gelukkig niks van gevoeld, en de hechtingen genezen goed 😊 Ik vind het nog steeds ongelofelijk dat ik er een mensje uit heb geperst, en ik moet zeggen: ik vind het nogal wat! Kraamtranen zijn in ieder geval in overvloed aanwezig, maar wat is ze mooi en lief 🥰 Mijn vliezen zijn trouwens pas gebroken met 10 cm door de verloskundige, en een slijmprop heb ik ook nooit gezien 🤷🏼‍♀️

Uitgerekende datum 4 juli. Al een paar dagen voelde ik me ‘anders’ het rommelde wat en ik was ineens erg druk met alles klaarzetten, extra boodschappen doen etc. De dag voor de bevalling was onze jongste hond Dirk (friese stabij) de hele dag extra bij me, onder het bed liggen, op mijn buik liggen met z’n hoofd/poot en ik verloor al een paar dagen extra veel slijm. Op 1 juli om half 2 in de nacht waren mijn vriend en ik nog wakker en hoorde ik ineens een soort ‘knap’ in mijn buik. Ik voelde er verder weinig van maar wist gewoon dat er iets was. Toen ik uit bed stapte viel het vruchtwater eruit. Ik ben toen onder de douche gestapt en daarna rustig aan het huis nog weer gaan opruimen (haha) en boven gaan liggen waar eigenlijk direct de weeën best heftig begonnen. Rond 4 vk gebeld want de weeën kwamen toen om de 4/5 minuten, toen zij er rond 6 was zat ik op 2/3 cm. Bad snel opgezet en hele tijd weeën opgevangen daar. Ze zei ‘rustig aan duurt nog even ben er rond 9 weer ‘ maar om 8 uur toch gebeld dat het snel ging. Weeën kwamen zo snel en op een gegeven moment dacht ik echt dat ik het niet meer aan zou kunnen... wat heftig allemaal! Rond 20 voor 8 op volledige ontsluiting en kon ik al gaan persen. Na een dik uur persen was het om te controleren even handiger op bed te liggen (geïmproviseerd bed aka keukentafel) en hier wilde ik niet meer vanaf toen. Om 10:14 is mijn eerste kindje Oliver geboren. Geheel natuurlijk, zonder enige pijnstilling! Het was mega zwaar, not gonna lie. Maar zou er niks aan willen veranderen achteraf gezien. Helaas kwam de placenta er niet uit en moest deze uiteindelijk operatief verwijderd. Voor mij niet direct een negatieve ervaring. Stond heel relaxt en open voor alles wat er zou komen tijdens de bevalling maar ook tijdens mijn zwangerschap. Veel bloed verloren dus moest een nachtje blijven. Volgende dag gelukkig naar huis! Ollie doet het super goed, hondjes zijn helemaal gewend en mijn vriend en ik komen ook steeds meer in het nieuwe ritme. Trots op ons!

Ik ga jullie mijn horror verhaal besparen. Het is goed afgelopen. Nu genieten. Veel geluk aan jullie allen. Onze mats💙

Uitgerekend op 31/07/2020 Bevallen met keizersnede op 5/07/2020 van Lex, 2kg630, 45,5 cm. Op 4/07 een hele dag rondgehost. Het was namelijk de vrijgezellendag van mijn vriendin waar ik getuige van ben. Op zondagochtend 5/07 om 6u45 zijn mijn vliezen spontaan gebroken. Omdat hij in stuit lag, werd keizersnede uitgevoerd. Dit alles is snel en vlot verlopen.

Mijn bevalling was kort maar krachtig. Afgelopen maandag op dinsdag om 4:15 werd ik wakker van een harde knap gevoel in me onderbuik. Ik moest naar de wc omdat ik ineens uit het niets diarree had, ben wel 3 keer geweest en er liep water uit waardoor ik eigenlijk al wist dat het ging beginnen. Kort hierna begonnen de weeen, het werd steeds erger waardoor ik last kreeg van een weeenstorm, soms wel 2 in een minuut. Ik belde half 6 de verloskundige dat het begonnen was, zij zei ja maar het is je eerste dus ga maar slapen want dit duurt nog wel even🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️ om 6:17 belde ik haar weer dat het echt niet ging en ik medicatie wou. Zij kwam en in bleek al 4-5 cm ontsluiting te hebben, we mochten naar het ziekenhuis toe. Omdat ik medicatie wou ging zij niet mee want dan zou ik onder het ziekenhuis vallen. Wij kwamen om 7 uur aan in het ziekenhuis en had last van persweeen en bleek al 10cm te hebben. Zij weer de verloskundige omdat ik geen medicatie kon krijgen en het was wachten op de verloskundige, wel mocht ik zachtjes mee persen. De verloskundige was rond 7:45/8:00 aanwezig en ik mocht na alles klaar te hebben gemaakt om 8:25 eindelijk persen en onze man was er om 8:56. 3 persweeen in totaal, het heeft 4 uur en 3 kwartier geduurd. Wel na de bevalling veel bloedverlies waardoor er totaal met ons erbij 9 man(dokters/verpleegsters) aan me bed stonden. Kreeg een katheter, infuus, zuurstof en 3 prikken in me been om het bloed te stollen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en mochten we eind van de dag naar huis met zijn 3tjes

Gefeliciteerd!! Maare.. wat een vreemde verloskundige!!

Zaterdagochtend 11 juli verloor ik een deel van de slijmprop en dacht ik ook vruchtwater te verliezen. De vk is langsgeweest maar kon niet met zekerheid zeggen of het de vliezen waren geweest of niet. Hele dag voelde ik me niet zo heel lekker. Gevoelige buik, geen energie, rustig kindje in de buik. Zo rustig dat ik toch de vk maar weer gebeld heb en ik naar het zh werd doorverwezen voor een ctg. Bij aankomst daar (inmiddels is het half 10 s avonds) beweegt de baby gelukkig weer wat meer. De ctg wijst dit ook uit. Ter bevestiging krijg ik ook nog een echo om te kijken hoe het met het vruchtwater staat. Zij kan eigenlijk met zekerheid zeggen dat m’n vliezen die ochtend niet gebroken waren. Met de gedachte dat de baby nog even op zich zou laten wachten zijn we naar huis gegaan. Ik ben gaan slapen tegen 12 uur ‘s nachts en m’n man is nog even bij z’n vrienden gaan borrelen. Om 3 uur ‘s nachts word ik wakker met buikpijn. Ik dacht dat m’n darmen opspeelden (doen ze vaker) en ging naar de wc, maar geen ontlasting. Wel nog wat krampen, maar er begint nog niks te dagen 😇. Na een tijdje kruip ik m’n bed weer in en de krampen houden aan. Ineens besef ik me dat dit wel eens weeen konden zijn. Ik hou het in de gaten en heb eigenlijk meteen elke 5 minuten weeen die ongeveer 45 seconden duren. Ik ga even douchen en merk dat ik daar ook echt wel regelmatig weeen heb. Op gegeven moment komen ze elke 2-3 minuten en duren 45 seconden dus m’n man belt de vk rond 5 uur in de ochtend op. Als ze tegen half 6 checkt heb ik 2-3 cm ontsluiting en moet ik regelmatig een wee wegzuchten. De vk heeft een vk in opleiding bij zich. Zij blijft bij mij, terwijl de vk nog even naar huis gaat. M’n man krijgt de instructie om het bevalbad vast op te zetten. De weeen worden wel steeds heftiger en ik kruip nog even onder de douche om de tijd te overbruggen. Daar kan ik me heerlijk ontspannen maar daardoor komen de weeen minder frequent. Op gegeven moment toch maar weer er onder uit en doet de vk in opleiding weer een inwendige check. Ze meet 4 cm ontsluiting rond 8 uur in de ochtend. Maar ze is de kamer nog niet uit of m’n vliezen breken. Dan gaat het ineens snel. Het vruchtwater is helder, dus ik mag gelukkig fijn thuis blijven. M’n man maakt in sneltreinvaart het bad verder klaar en de vk wordt opgebeld om te komen. Ik stap het bad in op moment dat het klaar is en ik kan weer even lekker ontspannen. Ik ga er vanuit dat het nog wel even gaat duren en de weeen kan ik nu niet alleen meer wegzuchten maar er komen ook echt oergeluiden bij kijken. Ik heb de handen van m’n vk en van m’n man nodig om me ergens aan vast te pakken en kracht te kunnen zetten. Ook mag ik vast wat druk zetten als ik druk voel opkomen. Inmiddels krijg ik weinig rust tussen de weeen. Er blijft constant een pijn aanwezig. Die druk komt van het ene op het andere moment. M’n hele buik trekt samen en er komt een immense kracht bij kijken. Ik kan niks anders dan meepersen en na 10 minuten persen is daar onze zoon. Ik heb hem zelf mogen aanpakken en bij me mogen pakken. Hij is om 10 over 10 op 12 juli geboren. Ik had zelf 2 hele kleine scheurtjes waarbij ze alleen maar inwendig hoefde te hechten. Hier heb ik vooralsnog gelukkig helemaal geen last van. Ik heb zo’n prettige ervaring gehad. En ook de vk, vk in opleiding en de partus verpleegkundige die er waren vonden het een geweldige ervaring.

Wat heb je dit mooi verteld! Ik werd er helemaal in mee genomen. Hihi. Gefeliciteerd met je kleintje, lekker van genieten!

Uitgerekend op 06-07-2020 bevallen op 07-07-2020 op 06-07-2020 rond 11 uur begonnen de weeën om 4uur de verloskundige gebeld dat het begonnen was maar de weeën kwamen nog neit om de 5 min dus moest weer bellen als ze om de 5 min kwamen om 10 uur kwamen ze om de 5 min weer heen gebeld had ik 2cm ontsluiting ze zou om 3 uur weer komen uit eindelijk om half 2 weer gebeld omdat ik zoveel pijn had en pijnmedicatie wou had ik 4cm zijn we naar ziekenhuis gegaan daar moest ik half uur aan hart bewaking om tekijken of het goed ging met de kleine na die half uur zat ik op 9 mocht ik geen pijn medicatie meer had al wel flinke persweeën heb ik weg moeten puffen eindelijk 10 cm na uurtje persen vloog ze om. 05:11der uit wel 24uur in ziekenhuis moeten blijven omdat ze telicht was 2785gram 49cm uit eindelijk 1 hechting nodig gehad

Ja indd ze zaten net op het afwissel moment. De een had nachtdienst gehad en de ander begon net dus het was afwisselen. Maarja zo zie je maar weer dat het niet altijd zolang hoef te duren de eerste kwer

Toch fijn om ook de verhalen van anderen te lezen. Bij mij braken op maandag 6/7/20, exact mijn uitgerekende datum, mijn vliezen s ochtends om half 5. Er gebeurde in eerste instantie nog niet veel, ik dacht ook dat het nog wel even kon duren. Toch nog proberen om even te gaan slapen. Om 7uur van de spanning toch niet heel veel kunnen slapen, de douche ingestapt. Even ontspannen en de tijd doven. Omdat er nog niet veel gebeurde besproken dat mijn man gewoon zou gaan werken en ik onze dochter nog zelf naar de opvang zou brengen. Dat is gelukkig maar om de hoek. Echter ondertussen was het 8:45uur en merkte ik dat de weeën toch wel op gang kwamen. Uiteindelijk had ik zowel op de heen als de terugweg op het schoolplein een goede krachtige wee. Op basis daarvan besloten om de vlk te bellen. Afgesproken dat ze rond 10uur/half 11 even zou komen kijken hoe ver het stond. Omdat we de ervaring van onze eerste hadden waarin zij er binnen 2,5uur was, zat het de vlk niet lekker en was ze toch binnen een half uur bij mij thuis. Dat leek een hele goede actie. Op het moment dat ze binnenkwam zat ik op 3cm. En toen heeft ze gestript. De weeën werden hierdoor steeds krachtiger, en toen mijn man een kwartiertje later thuis was zat ik al op 5cm. Op dat moment vond ik de weeën erg heftig, zeker omdat ze behoorlijk naar mijn rug trokken. Ik heb mijn man flink fijngeknepen en ook heeft hij kunnen helpen met flink tegen te duwen in mijn rug waardoor de rugweeen iets draaglijker werden. Om 11:05uur zat ik op volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. 3x persen in 7 min zorgde ervoor dat ik onze Wout in m'n armen had! Maar het zorgde ook voor wat schade bij mij. Dit is dit keer zo goed gehecht dat ik bij het plassen geen enkele last heb ervaren. Daar ben ik heel erg blij mee. Ik vond het erg bijzonder om thuis te kunnen bevallen en zo fijn dat ik hierna met mijn man en onze zoon thuis kon blijven.

Ik was uitgerekend op 02-07-2020 maar mijn vliezen braken 29-06 spontaan om 03.22, daar werd ik wakker van. Vrij snel kwamen de weeën en werden ook snel krachtiger. Om 5.30 kwam de verloskundige kijken en zat ik op 3 cm ontsluiting. Afgesproken dat ze om 8.00 uur terug zou komen en als het erger werd ik daarvoor kon bellen. 8.15 was zij er weer en had ik 5 cm ontsluiting, ik mocht naar het ziekenhuis. Ik had heel erg veel last van rugweeën maar kon daar gelukkig onder de douche zitten. Om 12.30 had ik volledige ontsluiting alleen kreeg ik nog geen persdrang. De weeën heb ik als heel heftig ervaren en ik heb mijn partner ook echt fijngeknepen. Uiteindelijk kreeg ik rond 15.00 uur persdrang en na 51 min actief meepersen is om 16.11uur onze zoon Zefanio geboren. Ik kreeg een spuit in mijn bovenbeen omdat de placenta niet vanzelf kwam en moest gehecht worden omdat ik uitgescheurd was. Maar al met al verreweg het mooiste moment van ons leven om onze zoon in de armen te mogen sluiten🥰🥰💙

Wat een lieverdje zeg hoe hij daar ligt!! Waar heb je dat doek vandaan 🥰😍