Driftaanvallen

Ja hoor, bij alle 4 de kids tot nu toe zo geweest. De 1 wat meer dan de de ander. Bij de jongste zal het straks niet anders zijn haha Het is een beetje de leeftijd nu. Geloof me het komt echt goed. Vooral rustig blijven als is dat soms lastig (door je eigen vermoeidheid bijvoorbeeld) Het komt goed maar het kan heel zwaar zijn. Hier is het nu ook de hele dag een strijd. Begint in de ochtend al als we haar slaapzak uitdoen haha..

Pff tis verschrikkelijk!! Hier een driftkikker, niet te doen soms. Heb soms het idee dat die zo reageert omdat die nog niet helemaal duidelijk kan zeggen wat die wil of bedoelt. En als wij hem dan niet snappen dan wordt die kwaad! Weet ook niet zo goed wat we er mee moeten, laten het maar beetje op ze beloop. Niet te ver natuurlijk maar ja, een kleintje van 20 maanden kan je nog niet echt straffen volgens mij 🤷‍♀️

Hoi Floor, Ik ben GZ-psycholoog en kan misschien wat uitleg geven. Het past precies in de ontwikkelingsleeftijd. De 'peuterpubertijd' begint eerder dan 2 jaar, vanaf ongeveer 18 maanden. Daarbij horen de driftbuien. Onze kindjes hebben heel veel grote gevoelens; ze merken dat ze een eigen persoontje zijn met een eigen willetje. Ze willen dingen zelf doen (die ze nog niet kunnen) en de wereld ontdekken. Dingen (en mensen) uitproberen. Ze hebben door dat ze dingen niet mogen, maar begrijpen nog niet dat ze dingen niet mogen. Ze onderzoeken wat reacties zijn op dingen die ze doen. Iets niet kunnen of mogen roept heel veel frustratie op. Ze kunnen die grote gevoelens nog niet goed reguleren en ergens moet de druk van de ketel. Papa en mama zijn nodig om emoties te helpen reguleren. Een voorbeeld vanuit ons huis; mijn dochter raakte helemaal overstuur omdat de puzzelstukjes niet op hun plek bleven toen ze de puzzel onderste boven hield. Gillen, gooien met de stukjes. Wat je kunt proberen bij een driftbui: noem het gevoel "ik zie dat je boos bent", valideer het gevoel (want emoties mag je altijd hebben) "en dat is ok". Leg uit waarom iets niet mag "als je met de puzzel gooit, gaat hij kapot en kun je er niet meer mee spelen" en dingen soms lastig zijn "ik snap dat je wilde dat de stukje bleven plakken, maar dat gaat niet". Biedt nabijheid en ga erbij op de grond zitten "mama is hier en kom maar als je er klaar voor bent". Eenmaal wat afgekoeld, biedt hulp of een alternatief "zal mama helpen met de puzzel?" of "zullen we samen met de pop spelen?". Bij echt ongewenst gedrag zoals slaan: "Je mag best boos zijn op mama, maar niet slaan. Slaan doet pijn. Mama houdt jouw handjes vast zodat je mama geen pijn doet. Je mag mama wel aaien, of gewoon even zelf spelen". Het kan klinken als teveel praten, maar hiermee leer je je kind emoties herkennen en benoemen, dat emoties er allemaal mogen zijn, en hoe ze ermee om kunnen gaan.

Mijn dochter heeft het in mindere mate, af en toe. Ik zie het als een soort communicatie. Het kind kan even niet anders, dan zich zo uiten. Het enige wat ik doe ik wachten tot ze getroost wil worden en er dan voor haar zijn. Boosheid heeft geen zin, want het kind doet het niet expres en kan er niks aan doen. Ze zijn nog vollop aan het leren hoe het werkt met emoties en elke driftbui is weer een les voor haar, een stukje dichterbij een goede coping(zo zie ik het). Wel haal ik haar natuurlijk uit de situatie als die gevaarlijk is. Laatst wilde ze niet meer lopen en stortte ze ter aarde midden op de weg🤣. Heel dramatisch op de knieën. Dan neem ik haar gewoon mee naar binnen en laat ik haar daar uitrazen. Ik volg op instagram een amerikaanse kinderpsychologe. Ze heet:@drbeckygoodinside De tips die ze daar geeft, ook o.a. over driftbuien, leren me elke keer weer wat nieuws. Misschien is dit wat voor je! Zij kan heel goed uitleggen wat werkt en waarom het werkt. Veel succes ermee, het valt niet mee deze fase😅

Hi Sgvs. Ik las vaak het zelfde advies als die van jou.. Hebt gedaan, een paar keer😔. Bij mij werkt het niet helaas. Misschien te veel uitleg/ woorden voor zo kleine kind? Geen idee🤷‍♀️ Ik heb mijn zoon geleerd in zulke situaties als die van jou met puzzels om " mama hulp" te roepen. Geen idee of dat goed of niet goed is maar mijn zoon snapt nu een beetje wat 'geduld' is. Gelukkig zijn tantrums zijn nog niet zo erg, meestal wanneer we richting huis gaan lopen en hij wil blijven buiten spelen😂 dan is vaak drama inderdaad. Groet

Elke kindje is anders. Wat goed dat het hem lukt om "mama hulp" te zeggen. Je hebt hem een heel belangrijke copingstrategie (manieren om om te gaan met problemen) geleerd: om hulp vragen. Het ene kindje kan dat sneller dan het andere. Als het voor jullie werkt, is het goed. Ik snap hem helemaal; ik zou het ook niet leuk vinden als iemand zou zeggen dat ik moet stoppen met iets dat ik heel leuk vind 😉