Heftige bevalling

Ik heb ook een heftige bevalling gehad. Ik ben ingeleid wegens minder leven. Tijdens de bevalling ging het hartslagje van m’n baby naar beneden. Ik had inmiddels 6,5 cm ontsluiting, maar ik mocht niet meer via de natuurlijke weg bevallen. Ze konden het risico niet nemen. Ik kreeg ineens weeenremmers en m’n baby werd met een spoedkeizersnede gehaald. Ze was helemaal blauw, huilde niet en had de navelstreng om haar nekje. Ik ben nog nooit zo bang geweest! Nu gaat het gelukkig goed met haar, maar ik denk dagelijks aan deze horrorbevalling.

Ik ben met 40+6 weken ingeleid wegens onrijpe baarmoeder. Ballonnetje gaf al vrij veel krampen, dag erna 4 cm ontsluiting. Hebben ze het vruchtwater gebroken, zat er ontlasting bij. Later weeen opwekkers gekregen deze opgebouwd, te hoog uiteindelijk. Pijnstilling gevraagd, kon niet direct terecht was geen plek voor de ruggenprik. Ik aan de pomp, daarna kon ik terecht voor de ruggenprik moest direct beslissen. Ik braken, alles onder. Onderweg naar de afdeling voor de prik ook in de lift gebraakt. Later nog een paar keren, ik was uitgedroogd hield niets meer binnen. Toen ik de prik kreeg trilde ik bijna van het bed af zoveel angst had ik. Terug op de verloskamer begon de prik te werken. Merkte weinig meer. Een paar uur later 10cm ontsluiting. Persweeen. Voelde de weeen bijna niet was lastig persen. Iedere keer overnieuw moeten beginnen. Ctg band van de buik gehaald en draadje op hoofd baby geplaatst binnenin. Persen persen persen, ik hield het niet meer. Het hoofdje zat op een gegeven moment op etage 3/4 voelde het hoofdje vastzitten zeiden ze er is iets niet goed met de baby ik ga een arts bellen. Ik dacht hallo, het hoofdje zit vast. Uiteindelijk nog optijd met puffen tussendoor eruit geperst...

Ze hebben mij dochter uiteindelihk gehaald met een keizersnee en vaciumpomp. Voor de keizersnee was gekozen tijdens de bevalling ivm verschillende complicaties. Haar apgar score was 1 daarna 4 en 7. Eerste paar dagen op gang moeten komen. Nu een blij en gezond meisje van 6 weken.

Ik ben met 41+2 gestript en had toen 2cm ontsluiting. Het begon gelijk te rommelen, dus we hadden goede hoop. 's avonds braken mijn vliezen en zat er een beetje groen/bruin slijm bij. Vk gebeld, maar toch nog geen actieve ondernomen, omdat daarna mijn vruchtwater alleen maar helder was. 's nachts begonnen de weeën, maar die werden pas om 6.45 uur regelmatig. Om 12.00 uur had ik 3cm ontsluiting en werden de weeën al heftiger. Ziekenhuis gebeld: vol. Volgende ziekenhuis gebeld: ook vol. Volgende ziekenhuis: ook vol. Pas bij het 4e ziekenhuis dat we belden kon ik terecht. Gelijk aan de CTG en daar bleek dat mijn dochter het niet naar dr zin had. Ik moest mijn weeën op mijn zij opvangen, dan ging het nog enigzins voor de kleine. Veel inwendige onderzoeken gehad, ze wilden bloed afnemen bij de kleine, maar dat ging niet. Mijn baarmoedermond lag te ver naar achter. Ook hebben ze nog een keer mijn vliezen gebroken, want thuis bleken mijn vliezen aan de bovenkant gebroken te zijn en dat verklaarde waarom ik maar heel weinig groen/bruin vruchtwater had. Nu was het veel meer.. Toen de CTG na 3,5 uur eindelijk goed was mocht ik een ruggenprik. Deze was alleen niet goed gezet, dus ik had nog steeds heel veel pijn. Aan het begin van de middag zat ik op 5cm ontsluiting, maar dit is niet meer geworden een aan het begin van de avond kreeg ik een weeënstorm. Ik kreeg 3 opties: - zo door blijven gaan en even checken hoe ver de ontsluiting is - de ruggenprik opnieuw laten zetten - keizersnede Ik ben voor die laatste gegaan en achteraf bleek dit de juiste keuze. Onze dochter had haar longen en neus vol meconium en moest op gang geholpen worden. Gelukkig gaat het nu het goed met haar!💕 Mama heeft nog wel wat ellende meegemaakt. Anderhalve dag na de bevalling ben ik heel ziek geweest. Overgeven (wat heeeel pijnlijk was 😵) en heel misselijk wat ook niet wegzakte met middeltjes. Echo gehad, CT-scan gehad en daaruit bleek dat na de keizersnede mijn dunne darm niet uit zichzelf op gang was gekomen. Uit voorzorg voor het overgeven had ik ook al een maagsonde gehad en uiteindelijk nog een klysma. Langzaam kwam de boel op gang.. Alles ging goed thuis en ik werd steeds mobieler en toen bleek dat ik een blindedarm ontsteking had. Hier ben ik uiteindelijk gisteren aan geopereerd. Onze dochter is nu 2 weken en 3 dagen en we hopen dat nu eindelijk die roze wolk voorbij komt en dat we daar nog op mogen stappen.

Vrijdagavond 7 aug met 41+5 ingeleid met balloncatheter en meteen best wel krampen in rug/buik. Maar zette niet door. Zaterdagmorgen ballon vanzelf uit gegaan en 2 cm ontsluiting maar baarmoedermond nog niet verstreken dus mochten ze nog geen vliezen breken. Gel in, dat hielp niet. Maar ook niet echt pijn. Dus wel prima dagje eigenlijk qua weeen. Werd saafs erger: bleken nog voorweeen. S morgens gelukkig baarmoedermond verstreken en toen vliezen gebroken en gelijk aan opwekkers! En vrij snel kwam ruggenprik. Veel last van rug en buik weeen tegelijk! Uiteindelijk op 9 aug om 19:19u geboren met vacuumpomp en knip! Zondagochtend was mijn mentaal zo kapot. Kon niet anders dan alleen maar huilen voordat ze eindelijk vliezen ging breken.

Ik had ook een bevalling die goed verliep helaas.. Op zaterochtend met precies 41 weken een afspraak voor inleiden in het ziekenhuis. Donderdag op vrijdagnacht wel weeen maar om de 20 min en nog niet heel sterk dus heb nog wat kunnen slapen. Vrijdagochtend waren de weeen even weg dus afspraak bevestigd in het ziekenhuis. S middags, s avonds en s nachts weer weeen maar om de 6-8 min. Wel 1-1.5 min aanhoudend. Niet gebeld want ik dacht mag pas bij 4 min bellen. Hele nacht op geweest om weeen op te vangen. Zaterdagochtend naar het ziekenhuis; 5 cm ontsluiting. Vliezen laten doorprikken en in het ziekenhuis gebleven. Met de lunch al 8 cm dus iedereen dacht dat ik s middags een baby zou hebben ( tot zover een normale voorspoedige bevalling...) Helaas volgde de laatste 2 cm niet, maar wel extreme persdrang. Weeenopwekkers gekregen (6 per 10 min) maar de ontsluiting vorderde niet. Ruggenprik werkte helaas niet. Baby bleek sterrenkijker dus met verschillende houdingen en een pinda geprobeerd haar te laten draaien. Helaas zonder succes. Bij 8/9 cm 5x vacuümpomp geprobeerd maar ze zat echt vast:( Na de 5e poging met een rotgang naar de OK gereden voor een spoedkeizersnede. Algehele narcose omdat ruggenprik niet werkte. Daar hebben ze onze dochter met flinke kracht weer de andere kant op moeten trekken. Apgarscore van 2 en na beademen en behandeling van de kinderarts gelukkig een 6. Dochtertje heeft flinke hoofdpijn gehad de eerste dagen en was heel misselijk. Gelukkig gaat het nu ( 3 weken) goed:) wel zijn we met haar onder behandeling bij een osteopaat.

De bevalling duurde in totaal 18 uur de weeen kwamen heel onregelmatig wat het niet echt makkelijker maakte waardoor ik medicijnen kreeg Ik heb het wel allemaal als best heftig ervaren aangezien ze kwam met 34 weken en 5 dagen, gelukkig had ze niet echt mega veel problemen met de start ( ze heeft sonde voeding gehad 15 dagen en onder de warmte lamp gelegen 3 dagen en de monitor 5 dagen maar die heeft ze eigenlijk niet echt nodig gehad ze had wel dipjes maar kon deze zelf steeds weer verhelpen) maar ik was zelf voornamelijk met haar bezig waardoor ik mezelf vergat,en na 10 dagen ziekenhuis echt wel even de hele dag moest slapen om weer wat te gaan rechttrekken.

Om 22.00 braken mijn vliezen en dacht ik oh leuk dat betekent dat ik binnen 24 uur een baby heb! Nog maar proberen even te slapen en energie te bewaren voor de bevalling. Maar de weeën begonnen eigenlijk gelijk en waren om 2.00 uur zo heftig dat ik ervan moest overgeven. Een half uur later kwam de verloskundige en zat ik nog maar op 2 centimeter, wat ik teleurstellend vond. Ze zou om 7 uur terug komen, maar ik kreeg al ver voor die tijd het gevoel dat ik moest persen. Om half 7 laat ik mijn vriend bellen dat ze moet komen. Ik blijk dan al op 7 cm te zitten en mag naar het bevalcentrum waar ik in bad wil bevallen. De persdrang en weeën zijn dusdanig erg dat ik liggend op de achterbank met mijn billen omhoog en samengeknepen probeer weeën op te vangen (de baby er niet uit te laten komen) terwijl we naar het ziekenhuis rijden. De pijn en misselijkheid is eigenlijk amper te doen maar omdat ik denk dat ik nog maar 3 cm hoef en dan mag persen en dat vast niet lang duurt, lukt het nog net om het vol te houden. In het bevalcentrum ga ik in een groot bad en denk ik nog dat ik een droombevalling krijg (het bad wilde ik heel graag en het was vrij en op dat moment denk ik nog dat de baby er wel zal zijn voor 12.00 smiddags) Na 2 uur persweeën opvangen in bad blijk ik nog steeds op 7 cm te zitten en moet ik het bad uit en op mijn zij op het bed, voor snellere ontsluiting. Maar na een paar uur ben ik nog geen centimeter verder. De verloskundige stelt lachgas voor omdat het wegpuffen van de persweeën erg zwaar is. Na nog een paar uur zonder verdere ontsluiting word ik overgedragen aan het ziekenhuis omdat het vermoeden is dat de baby een sterrenkijker is. Dit blijkt te kloppen en ze geven me weeënopwekkers en een morfine pomp. Ik schreeuw het inmiddels bij elke perswee uit van de pijn (hoorde ik later van mijn vriend) maar heb nog steeds het idee door de voorspoedige start dat ik er bijna ben. Uiteindelijk heb ik ruim 7 uur lang persweeën weggepuft voordat ik eindelijk mocht gaan persen. En het persen zelf heeft 1,5 uur geduurd en was door de ligging van het hoofdje echt verschrikkelijk. Achteraf hoorde ik van de arts dat ze niet had gedacht dat het ging lukken en dat het een spoedkeizersnede zou worden. Het positieve aan het verhaal is dat de baby nergens last van heeft gehad en het gelijk en tijdens de bevalling heel goed deed. Ik heb een week op bed moeten liggen omdat ik niet goed kon lopen door de langdurige druk die op mijn botten heeft gestaan, maar de hechtingen vond ik snel genezen.

Ik heb 45 uur met gebroken vliezen en weeën gelopen voordat ik werd inleid met 5cm ontsluiting spoedkeizer snede gehad omdat mijn zoontje in de buik hartdalingen kreeg telkens als ik een wee kreeg toen die uit de buik kwam gelijk aan de zuurstof en hij heeft 7 dagen een anti-biotica kuur gehad vanwege een long infectie hij drinkt tot op hede zijn flesje niet leeg dus krijgt sonde voeding liggen nu al 3 weken in het ziekenhuis en woensdag mogen we eindelijk naar huis met sonde voeding.. en vanuit thuis verder kijken hoe verder.

Heftige bevallig check! Maar op een andere manier als de verhalen die ik lees. Dinsdag 40+2 op controle. 3cm opening maar nog geen volledig ingekorte bmh. Ik werd gestript voor de derde keer. Er werd een afspraak gemaakt om in te leiden, nl donderdag. Na een goede nacht werd ik woe wakker met ongelooflijke pijn. Ik sprong echt uit m'n bed om 6u45. Dit had ik nooit gevoeld bij mijn eerste. In bad gegaan, pijn ging niet weg. Toch maar nr het zh. Om 7u50 kwam ik in het verloskwartier. Controle: volledige ontsluiting, klaar om te persen. Om 8u22 werd mijn dochter geboren. Kort maar krachtig. Best pittig! 🙈

Mijn vliezen braken thuis om 05:00 uur, heb toen al een uur met lichte weeën gelopen, toen mijn vliezen braken is dit gelijk overgegaan op heftkge rugweeën. Ik had om 11:00 uur in de ochtend nog maar 3 á 4 cm ontsluiting dus naar het ziekenhuis gegaan. Om 17:00 uur was dit nog steeds zo. 17:30 ruggenprik gehad, om 23:00 volledige ontsluiting met persweeen. Om 03:00 uur in de nacht aangegeven niet meer te kunnen, en vroeg om een ks omdat onze kleine niet door het geboortekanaal kon, maar ik moest maar doorgaan want ik kon het. Uiteindelijk een gynaecoloog erbij die het niet echt vertrouwde, hij heeft 1 keer geprobeerd met vacuumpomp, als dat niet gelukt was, was de ok al geregeld voor een ks. Om 05:10 uiteindelijk na meer dan 24 uur was onze mooie dochter Zoë Noa geboren, maar zonder krachtige huil en met wat rare geluiden in de borstkast. Gelijk meegenomen door de kinderartsen, mijn vriend is met haar meegegaan, ze dachten eerst aan een wetlong, helaas bleef haar ademhaling slecht en is er de volgende ochtend een röntgenfoto genomen van haar, waaruit naar voren kwam dat ze congenitale hernia diafragmatica bleek te hebben. Met spoed naar het RadboudUMC over gebracht, waar we nu alweer 5 weken zitten.

Hier al een paar dagen in opname omwille van Hellp-syndroom , maandagavond naar huis gegaan omdat het wel ging ( dacht mijn lijf daar even heel anders over). Dus om 4u in de nacht stond ik terug op spoed , gelijk aan ctg gehangen en idd de bevalling was begonnen ( op exact 35 weken btw). Na het breken van mijn vliezen en het inleiden met pilletjes kwamen ze ongeveer rond 14u20 vertellen dat het een spoedkeizersnede zou worden ivm mijn slechte bloedwaarden en de kleine vondt het ook niet meer leuk in de buik. Op 20min was ze daar , alles goed met haar met mij wat minder. Dagenlang labo's geprikt en afgezien van het hellpsyndroom en veel medicatie later was ik aan de beterhand. Uiteindelijk ook een rollercoaster aan emoties en van het ene zh naar het andere is er mucovisidose vastgesteld bij onze kleine meid. ( Inmiddels 6 weken oud).

Beterschap voor jullie kleine dame

Resultaat van dagenlang labo's prikken en hele dagen door bloeddrukken te nemen 🤷🏼‍♀️

Mijn bevalling duurde 25 uur. Om acht uur in de ochtend verloor ik de slijmprop en kreeg ik gelijk pijnlijke druk weeën om de tien minuten wat achteraf al pers weeën waren. In de middag rond een uur of vijf kwamen de pers weeën om de vier vijf minuten. De verloskundige kwam langs maar ik had pas 1 tot twee centimeter ontsluiting , om tien uur kwam de verloskundige terug maar toen had ik nog geen drie centimeter ontsluiting, maar de pers weeën waren zo heftig ik trok het niet meer. Doordat me vliezen niet braken en de pers weeën kwam er bijna geen ontsluiting. Omdat ik het niet goed meer vol hield heb ik gekozen om naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggen prik. In het ziekenhuis om elf uur in de avond had ik iets meer ontsluiting van vier centimeter. Doordat er tussendoor een andere spoed keizersnede was kon ik nog geen ruggenprik krijgen, maar wel een morfine pomp maar dat werkte juist niet zo goed door de morfine kon ik de heftige pers weeën niet goed meer opvangen en tegen houden, om maar niet te persen. Rond 1 uur in de nacht kreeg ik de ruggenprik en dat werkte gelukkig heel goed, daarna braken ook gelijk me vliezen. Rond een uur of vijf had ik negen tot tien centimeter ontsluiting maar de verloskundige wilde nog even wachten op volledige ontsluiting, om zes uur kwamen ze er achter dat de ontsluiting minder was geworden naar acht centimeter en kreeg ik wee opwekkers maar ik kreeg geen pers weeën meer maar moest wel gaan persen, na een uur persen deed het hartje het niet zo goed meer van mijn kleine man en daardoor kreeg ik een spoed keizersnede. In de ok kreeg ik mijn tweede ruggenprik en doordat die te hoog was geplaatst kon ik niet meer zelf ademen en moest ik zuurstof bij krijgen dat was een erg beangstigend gevoel waardoor ik niet bewust mee maakte dat me lieve zoon geboren werd. Tijdens de keizersnede verloor ik veel bloed omdat me baarmoeder niet goed samentrok, daardoor werd ik met haast dicht gemaakt en kwamen ze erachter tijdens de telling van de gaasjes dat er een gaasje achter was gebleven in mijn baarmoeder, dus ik moest weer opnieuw opengemaakt worden waardoor ik uiteindelijk ongv 2 liter bloed door ben verloren en de keizersnede duurde een half uur langer waardoor ik op het einde nog in schok toestand ben gegaan. Ik heb echt een horror bevalling gehad. Gelukkig gaat het heel goed met me zoon en met mij gaat het stap voor stap de goeie kant op het is nu drie weken geleden.

Wat heftig ! Vooral dat ze de gaasjes niet goed hebben geteld ?! Wat zijn ze met zoveel man ervoor.

Jup! Dinsdagnacht om 01:00 vliezen gebroken. Toen kwamen de weeen elke minuut! Wilde thuis bevallen maar helaas door de veel te hevige weeen en te snel op elkaar volgend toch maar naar t ziekenhuis. Na heel wat uurtjes geen vorderingen in de ontsluiting dus wee opwekkers gekregen. Bleef uiteindelijk hangen op 5 cm en kwam niet verder. Uiteindelijk hoogste dosering ruggenprik en wee opwekkers is ons kindje om 22:05 op woensdag geboren. Vervolgends 2 nachten moeten blijven en daarna naar huis. Eenmaal thuis kreeg ik een verzakking en kon ik niet meer plassen. Terug naar het ziekenhuis! Hier bleek ik veel te grote stolsels te hebben en kon weer blijven en hebben ze de boel eruit moeten trekken. Ook was de placenta gescheurd dus aantal dagen geleden mijn baarmoeder laten legen. Eenmaal thuis gekomen heb ik een nacht thuis geslapen en kreeg ik koorts en kon vervolgends weer voor een aantal dagen terug naar het ziekenhuis. Nu inmiddels 1 dag thuis in de hoop dat ik in september te horen krijg of mijn baarmoeder schoon is aangezien er nog veel bloed/stolsels in zitten en niet zeker is of hij schoon is.🤞🏻 we blijven aan de antibiotica en hopen op snel herstel!

Ja was zeker heftig maar achteraf met de gynaecoloog gesproken en hij opereert normaal met 2 assistenten en hij had er nu maar 1 en hij heeft nu wel drie keer zijn excuses aangeboden. Gelukkig kwamen ze er op tijd achter en niet weken later met infecties in me baarmoeder.

Jeetje zeg ook heel heftig vooral de lange na sleep die je ervan heb. En de heftige weeën zonder dat je ontsluiting krijgt ik weet hoe frustrerend en machteloos je kan voelen niet leuk. Nog heel veel sterkte met alles.

Twijfelde of ik mijn verhaal hier zou delen maar doe het toch, aangezien het niet heftig was, maar een hel 🤦‍♀️ en het goed is erover te praten: Na een zware zwangerschap ivm een onzekere eerste trimester met veel echo's en klachten, bekkeninstabiliteit en een mega zwaar 3e trimester met de nadruk op zwaar, heb ik afgedwongen mij met 40+2 te laten strippen. Ik voelde aan alles dat mijn kind te groot en te zwaar werd en ok trok het niet meer. Gelukkig had ik 1cm dus strippen lukte ook al ging ik door de grond heen. Die dag expres veel gedaan, hoe moeilijk ook. In de tuin gewerkt, gewandeld, op de bal gezeten, vaak trappen gelopen etc. Einde avond begon ik wat krampen te krijgen en snachts om half 2 verloor ik mijn slijmprop. Gelukkig nog geslapen en rond half 8 naar beneden gegaan met wel krampen en onrust. Dus toen toch maar de poets afgemeld want ik vertrouwde het niet. Maar goed ook, want opeens moest ik naar de wc en veegde een rare kleur afscheiding af.. toen ik eenmaal terug in de woonkamer kwam braken echt mijn vliezen. En helaas, donkergroen water en mega veel. Ook begonnen meteen de weeën met 3 minuten er tussen en weg te puffen maar al wel pijnlijk. Verloskundige kwam na 3 kwartier en helaas nog maar 1,5 cm ontsluiting. Zienenhus bellen ivm vies vruchtwater en ja hoor, de dichtstbijzijnde zat vol en beste optie 2 ook. Dus we weken uit naar nummer 3 😅 uiteindelijk rond een uur of 10 in het ziekenhuis, meteen onder de douche want verloor mega veel vruchtwater en bij controle helaas nog steeds 1,5 cm. Ofwel ik moest aan de weeënopwekkers omdat de ontsluiting niet vorderde terwijl mijn weeën al erg zwaar waren. Gevraagd of ik in bad mocht en dat kon uiteindelijk rond 1 uur. Bad in en weeënopwekkers omhoog, wat resulteerde in een weeenstorm die ik niet meer kon opvangen. Toen besloot mijn partner dat het tijd was voor een ruggenprik want ik kon geen woord meer uitbrengen, zo erg was het. En thank god dat hij dat deed. Het was een hel om hem te zetten maar wat hemels was het daarna! Tussen 3 en half 7 ging ik spontaan van 3 cm naar 10 cm en voelde er niks van! Rond half 7 voelde ik de weeën weer en dit bleken dus de persweeën te zijn die er door kwamen dus de ruggenprik werd uitgezet. Langzaam mocht ik mee persen en rond 7 uur werd het actief persen. Echter bleek na meerdere controles dat hij te hoog bleef zitten. Dus na een half uur actief persen gingen ze toch maar even dubbel checken met de echo.. wat bleek: een sterrenkijker die ook nog is scheef lag! Ondertussen had ik in de persweeën 0 minuten rust, dit was 1 lange perswee die niet ophield! Na in alle standen te hebben geperst en helemaal kapot te gaan, heb ik gegild om een keizersnee. Ik voelde na al die oerkracht en gepers 0 beweging. Iedereen werd dus in het gareel gezet, maar de gynaecoloog wilde toch mijn kracht eerst checken. Toen hij vond dat ik echt krachtig genoeg persde, wilde hij toch de vacuümpomp proberen mits hij erbij kwam. Gelukkig lukte dat en na de kleine 3! Keer gedraaid te hebben en mij te knippen waar ik alles van voelde, werd de kleine toch geboren om 21.18 uur. 4740 gram en 53 cm, ofwel macrosoom en p99 🤦‍♀️ gelukkig een 9 en een 10 qua score, wel meteen suikertesten en hij had vies vruchtwater binnen gekregen. Placenta kwam gelukkig in 8 min en voelde ik niks van. Maar het hechten van de knip duurde 45 minuten, ofwel de verdoving was al uitgewerkt! Pff daarna alle ouders gebeld en goed en wel. Papa de kleine ook op de borst en toen keerde de rust terug.. en daar ging ik, compleet out. Bloeddruk 32/65 ineens en viel flauw op bed! Toch meer bloedverlies gehad dan ze dachten, ze hadden het niet gemeten 🤦‍♀️ dus infuus weer aan, katheter erin, gewassen op bed en de nacht blijven. Na 3 uur slaap die nacht werd smorgens mijn hb geprikt en die was 5,2. Mocht kiezen, bloedtransfusie of ijzertabletten. Kon pas naar huis als ik zelfstandig lopend had gepast. Nou en ik voor de ijzer tabletten ging en die katheter eruit! Smiddags gelukkig thuis gekomen rond 14.15 en mijn moeder stond paraat te helpen. De kraamzorg kwam pas om half 5 namelijk en ging weer om 6 uur. Uiteindelijk de hele week op bed gelegen en nu pas doen mijn hechtingen niet meer zeer 🤷‍♀️ volgens het ziekenhuis was het de bevalling van het jaar, omdat het toch natuurlijk is gelukt terwijl alles en iedereen voor de keizersnee klaar stond. En achteraf had ik let 38 weken al ingeleid moeten worden. Iets wat ik met de 28 weken al aangaf dat hij groot/te groot werd en waar niet naar werd geluisterd. Mocht ik voor een volgende gaan, word ik dus medisch helaas 😅 maar dat is misschien maar beter ook! Al met al geniet ik volop van mijn flinke ventje en is hij het zeker waard 🤗