Paniek (?) bij schoonouders

Wat een lastige situatie zeg! Wij hebben soortgelijk iets gehad, bij een bepaalde ruimte waar we naartoe gingen. Bij ons hielp voorbereiden door een foto te laten zien, vaak te benoemen dat we erheen gingen en iets vertrouwds (zoals bij ons haar pop) mee te nemen. Toen was het nog 1x spannend en sindsdien gaat het goed. Het is natuurlijk niet helemaal hetzelfde. Maar ik denk wel dat bijvoorbeeld voorbereiding even key kan zijn. Het is een kwestie van 1 of 2x een positieve ervaring om het patroon te doorbreken? (Tenminste als er inderdaad niet iets engs of onvoorspelbaars gebeurd). Dus een paar keer voor de ontmoeting vertellen dat je ze gaat zien, foto bekijken? Misschien ook even bespreken met je schoonouders dat je wilt proberen het patroon te doorbreken dus even niet iets onverwachts te doen en grenzen van je kind te respecteren en niet te veel pushen? Geen idee of je hier wat aan hebt, maar dacht ik deel mijn gedachten even!

Bedankt voor je reactie. Ik herhaal inderdaad tegenwoordig al duidelijk dat we naar die opa en oma gaan. Want eerst dacht ik dat hij misschien teleurgesteld was als hij dacht dat we naar mijn ouders gingen en we naar schoonouders gaan.. Wij gebruiken gebaren en ik doe dus duidelijk het gebaar voor die opa en oma. Soms zegt hij dan al nee 😅 Ik neem inderdaad altijd z'n knuffel en tut mee, dat is echt zijn troost. Die pakt hij wel aan, maar nog steeds drama. Foto laten zien zouden we nog kunnen proberen! Ik vind het lastig om er iets van te zeggen tegen hun.. Het zijn niet mijn ouders en vind het voor hun ook zo vervelend 😅 Maar denk dat ik dat toch maar ga doen.. Gewoon aangeven dat ze hem even mogen negeren bij binnenkomst totdat hij zelf naar ze toe gaat of gaat spelen ofzo.. Ik wil alles proberen om deze situatie te verbeteren!

Mijn dochter is ook een tijdje bang geweest voor haar opa nadat hij haar aan het schrikken had gemaakt. Ze is nu bijna twee en het is al veel minder maar ze heeft ook een periode gehuild als ze hem zag en niet bij hem in de buurt willen zijn. Veel contact en leuke dingen doen heeft het vooral verholpen. En inderdaad vooral het positieve benaderen en zelf het voorbeeld geven (dus je schoonouders knuffels geven en met ze lachen). Misschien beetje vreemd maar helpt wel!

Oh wat fijn om te lezen dat het niet alleen hier zo is 🙈 Ja ik denk dat het komt omdat hun altijd heel druk binnen komen. Echt een tornado zeg maar van kiekeboe en hallo en kijk eens hier enz. En dat al van kleins af aan en toen hij eenkennig was vond hij dat vreselijk en vanaf toen is het begonnen. Het probleem is dat ze beide nog fulltime werken en schoonmoeder in de zorg dus vaak ook in het weekend werkt. Dus veel contact is bijna onmogelijk.. we proberen elk weekend, maar dat is soms gewoon niet haalbaar met haar werktijden en zijn middag slaapje. Morgen einde middag/avond gaan we er weer heen dus dan ga ik eens proberen om hem echt goed voor te bereiden met foto en voorstellen om eerst met z'n allen naar de speeltuin te gaan ipv bij hun naar binnen. Vrolijk begroeten enz doe ik al! Ik vind het ook super aardige mensen, dus vind het heel vervelend dat deze situatie ontstaan is 😅 Ik probeer al van te voren het energie level omhoog te krijgen zeg maar, zodat het niet zo'n knallende binnenkomer is en dat scheelt iets, maar vind ik eigenlijk niet de oplossing... Want daarmee ga ik voorbij aan zijn behoefte van rustig binnen komen. Dus ben nog beetje zoekende in wat voor ons allen werkt 😁

Hier ook bij mijn schoonmoeder een tijd geweest en gaat ook steeds beter. Toen zoë 7 maand was moesten wij naar een crematie en kon mijn schoonmoeder oppassen. Het duurde niet lang maar de hele tijd heeft ze gekrijst en ze kon haar niet rustig krijgen. Daarna was het steeds als ze mijn schoonmoeder zag huilen en wegkruipen bij mij. We hebben toen gezegd hoe moeilijk ook als we bij elkaar komen zoë even laten, niet tegen praten niet oppakken en niet met een te harde stem praten. Het ging hierzowel om het plaatje oma maar ook om haar stem die erg sterk is. Na een tijdje gaat het steeds beter en soms zit ze na een half uur bij oma boekje te lezen maar nog steeds moet ze wel ontdooien en niet gelijk opgepakt worden. Ze heeft er gewoon een trauma aan overgehouden die dag at ze maar bleef huilen. Ook bellen we met beeld via de app dan is het wat veiliger en went ze weer meer aan oma en haar stem. Helaas gewoon veel geduld hebben ze vergeten niet snel een gevoel wat ze hadden bij mensen waar ze van schokken. Komt wel weer

Bedankt voor je reactie. Ik voel me er zo ongemakkelijk bij. Dan is het zo fijn om te lezen dat het niet alleen hier zo is. Mijn schoonmoeder is erg chaotisch en praat zo snel dat ze haar zinnen niet afmaakt zeg maar. En ze heeft een keer van enthousiasme gegild in zijn bijzijn. Ze zien zelf gelukkig ook dat het aan dat soort dingen ligt, maar ze kunnen hem niet met rust laten. Vorige keer zaten ze buiten en ben ik bewust naar binnen gegaan, omdat hij in paniek was en dan komt schoonmoeder naar binnen om in de keuken te rommelen en gaat staan kletsen en schoonvader komt naar binnen en komt speelgoed brengen.. dan denk ik pff laat hem even ontdooien. Maar ik vind het zo lastig om er wat van te zeggen, want wil ze niet kwetsen..

Snap dat je ze niet wil kwetsen maar het duurt al lang voordat hij weer rustig is en voordat hij zich weer veilig voelt en zo duurt het alleen maar langer en zo houden hun het in stand, door hem toch op te zoeken. Jij kan er niet voor zorgen dat hij zich prettiger voeld bij hun dat moeten zei doen door hem de ruimte te geven om op zijn eigen tempo bij hun te komen. Alleen jou zoon voelt het en dat maakt het gelijk ook zo lastig. Misschien beeldbellen en een foto inderdaad hoop dat het beetje bij beetje wat soepeler gaat. Het gevoel van jou zoon is het belangerijkst, belangerijker dan dat opa en oma hun kleinkind op schoot hebben. In een ruimte met hem zijn is ookal fijn😉

Ja je hebt ook gewoon gelijk. En tegen mijn ouders zeg ik het wel meteen als iets niet gaat zoals ik wil haha. Ik ga het toch maar eens aankaarten 😁