Peuterpubertijd?

Volg hier ook drama, hoelang duurt dit?

Ben je een beetje oké met Engels? Ik volg het account big little feelings op instagram en heb daar heel veel aan. Grootste tip is proberen geen grote reacties op negatief gedrag te geven, maar wel de grens proberen te bewaken. Ze zeggen daarbij ook als tip iedere dag 10 minute miracle, waarbij je 10 minuten volle aandacht voor de kleine hebt en daardoor hun tankje met aandacht een beetje vult! Ook een goede tip vind ik om niet alleen maar nee te zeggen. Bijvoorbeeld als we stoppen met spelen zeg ik dat we bijna klaar zijn en nog 1x ... . Dan zeg ik het is nu klaar. Soms ruimt ze dan op, soms vindt ze het jammer en gaat huilen. Dan zeg ik je vindt het heel jammer, want je vond het spelen heel leuk. Het spelen is nu wel klaar, morgen kun je weer spelen. Een nee mooi ingepakt;) lijkt hier wel echt te helpen. En als ze dan huilt of boos wordt dan laat ik t gevoel er even zijn. Iets jammer vinden hoort erbij soms! Nou heel verhaal haha, hopelijk kan je er wat mee.

Oh zo herkenbaar. Hier een dwarse peuter jongen met een vurig karakter 😅. Momenteel bijna 25 weken zwanger van de tweede en soms valt het me zo zwaar. Hij kan alleen maar nee zeggen, gaat overal tegenin en gaat op de grond liggen krijsen als ie zijn zin niet krijgt. Eten doet hij alleen wanneer het hem uit komt en slapen trouwens ook😑. Zoals nu bijvoorbeeld is het bijna 9 uur en meneer ligt al vanaf 7 uur in zijn bed te roepen dat ie niet gaat slapen wat er morgen weer in resulteert dat ie doodmoe naar de opvang gaat. Verder is ie heel lief hoor haha. Heb gelezen dat de peuter puberteit tot 4(!) jaar kan duren? Hou m'n hart vast 🤣

Volg ik ook, geven goede handvaten… Wat wij ook proberen is om niet steeds nee te zeggen want dat werkt juist averechts en wekt negatieve emoties op. In plaats daarvan kun je bijv zeggen als ze iets doen wat niet mag (bijv. vanaf de leuning op de bank springen) ik snap dat het leuk is om vanaf de leuning op de bank te springen, maar de leuning is niet om op te staan je kan wel op de bank zitten en dan op de grond springen, dat is ook heel leuk! Kijk maar! Dit soort benaderingen werken bij ons meestal wel goed. Natuurlijk zeg ik uit reactie ook wel nee of dat mag niet maar ik probeer er wel op te letten dat ik het anders verwoord of begrip toon voor hem. En dingen uitleggen waarom het niet mag werkt ook. Natuurlijk hier ook veel last van tantrums (bedenkt soms om 0900 dat hij ijs wilt, nou als ik dan aangeef dat het nu geen ijsjes tijd is 😅). Schreeuwen met dingen gooien als hij boos is etc. Ik laat hem wel, maar geef nu ook aan dat hij bijv niet met z’n Duplo mag gooien en we proberen nu ook te zeggen dat hij wel met een kussen mag gooien of op een kussen mag slaan als hij boos is. + idd blijven benoemen dat je hem/haar snapt. Kost allemaal veel energie maar ik vind het persoonlijk heel belangrijk. Anders kunnen ze het gevoel creëren dat hun emotie er niet mag zijn. En jezelf tijdens zo’n bui ook net zo groot maken als hen (dan schijnen ze sneller rustig te worden omdat het brein het als een bedreiging ziet als iemand groter is). Ben ook bijna 35 weken zwanger van de tweede dus kan zelf sommige dagen ook wat minder hebben, dan is het helemaal pittig. Iedereen zijn manier van opvoeden is natuurlijk anders, maar ik merk dat ik bij een positieve opvoeding wel veel belang heb. De opvoedcast heeft ook goede topics over opvoeden. Misschien ook de moeite waard om te luisteren. https://open.spotify.com/episode/28w6bD9VPz9vFKSxIHd08p?si=8uP3fuvLRlW0U_CGlEEfEg&context=spotify%3Ashow%3A6bEjHilslrzERPIr1octds

Sorry voor mijn lange verhaal haha

Pfff nou ik kan me helemaal in jou verhaal herkennen!! Wat een ramp zeg 🙈 Normaal is avond eten geen probleem, nu alleen nog maar de ongezonde lekkere dingen.. Of een boterham, wat een verschrikking haha! En dan 's avonds in bed ligt die alleen maar smakelijk eten te zingen 😂 Alles is ook nee en dan volgas schreeuwen, ik probeer hem dan te corrigeren maar heb nog geen manier gevonden dat het werkt misschien toch ook de positieve benadering proberen.. Hoop toch echt niet dat dit tot 4 (!!!!) Jaar duurt haha, dan hoop ik dat het snel juli 2024 is 😂😂

Heel herkenbaar. Wat hier helpt: -keuzes aanbieden waar kan. Wil je de rode of blauwe beker? Eerst schoenen of eerst jas aan. Dergelijke kleine dingen zorgen dat ze meer vat hebben op die wereld waar alles voor hen beslist wordt. Choose your battles. Moeten we echt NU vertrekken of kan dat ene boekje toch nog? Die lelijke pantoffels die ze in de winkel kiest, is dat echt zo erg? Ik probeer enkel een ding te maken van zaken die echt moeten. Zo is er minder strijd op een dag en lukken de dingen die dan echt moeten ook beter. Ik probeer steeds rustig te blijven. "Een ander keertje misschien, je krijgt nu geen koek. Ik snap dat je dat erg vindt. Je mag daarom wenen." Dergelijke dingen zeg ik heel veel. Ik heb het gevoel dat ze dan sneller rustig wordt dan wanneer ik eens niet zelf rustig kan blijven. Ik hoorde ook ergens dat ze er gewoon heel graag bij willen horen. Ze proberen effectief te helpen wanneer ze je lepel afnemen waarmee je in de soep roert. Sta het toe om hen te laten oefenen zelfs al kunnen ze dat niet. En zie ook hun intentie als dat ze erbij willen horen in plaats van dat ze lastig doen.

Bedankt iedereen voor jullie reacties! Ik vind het echt heel moeilijk..ze at best goed voor een dreumes, en nu peuter en hop, dingen die ze normaal at gewoon niet meer.. Zojuist weer 2 uur erover gedaan met eten..vreet enorm veel energie..heb haar van tafel gezet (wat ze dan ook niet leuk vindt) onder het mom "aan tafel wordt gegeten, zo niet dan blijf je er weg"... Uiteindelijk de tip hierboven toegepast en een keuze gegeven.."wil je je groenten of je worstje?"...nou dat werd dus worst, naar goed, ze at weer iets.. Mijn hemel, ik hoop dat deze fase héél snel weer voorbij is, want dit zo iedere avond is voor de rest van het gezin echt niet leuk..ze gaat echt krijsen etc..dus zelf rustig kunnen eten is er dan ook niet meer bij... En ze slaapt nu in de nacht ook minder goed (omdat ze honger heeft??)..en dat vind ik dus nóg lastiger...als ze haar avondeten niet eet, dan daarna ook niets anders meer aanbieden? Ook geen flesje melk? Een ander advies luidt; nee niet doen, ze mag dan enkel haar avondeten" maar dat vind ik niet realistisch..ik ga niet midden in de nacht dat prakje staan opwarmen (ook dan zal ze het niet eten), en ik zelf wil slapen:-) Kortom een drama...

Over het algemeen benader ik haar positief en geduldig..maar heel eerlijk, ik heb nog een zoontje van 9 jaar dat aandacht verdient, een drukke baan en partner, huishouden etc.. Ik heb nog geen ouder meegemaakt die het dan eens niet meer trekt en enorm uit de slof schiet (ook na chronisch slaapgebrek etc)...ik ben dan denk ik toch wat strenger, want hoe klein ze zijn, ze proberen je gewoon uit..

Qua tips voor eten kan je op Instagram eens kijken bij Rolinde op de Groei. Ik haal veel uit haar posts!

Snap ik helemaal. Ikzelf ook niet hoor, wilde ook niet de indruk geven dat ik dacht dat je dat niet doet of niet goed doet hoor ☺️. Is zeker lastig deze peuterpuberteit die van mij had vrijdag heel veel episodes gedurende de dag (in de auto; bij de supermarkt; thuis bij de verloskundige, alleen maar geschreeuw omdat het niet gaat zoals hij wilt, probeer dan maar eens positief te blijven 🙈).

Ik ga ook voor choose your battles. Van eten maak ik geen strijd, want hij eet al bagger sinds hij 1 jaar is terwijl hij wel goed groeit. Ik bied hem verschillende gezonde dingen aan en wil hij niets, dan eet hij niets. Ik ga dat ook niet straffen ofzo in de vorm van geen toetje (dat is hier pure kwark of griekse yoghurt, gewoon gezond dus). Voor het slapen gaan krijgt hij nog altijd 150ml flesje. Of dat de reden is weet ik niet, maar hij wordt s nachts echt niet wakker van de honger. Af en toe leert hij iets nieuws eten. Ik heb er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk goed komt.