School drama

Wat vervelend dat ze zo moeite heeft. Lijkt me voor jullie allemaal niet leuk. Heb je het gesprek al gehad? Is het een idee om met juf, ouder(s) en dochter een plannetje te maken hoe het wel leuk voor haar wordt? Kan ze zelf aangeven wat zij fijn zou vinden? Lijkt me dat school wel vaker hiermee te maken heeft gehad? De juf zal het vast goed bedoeld hebben maar te zeggen dat ze niet mag huilen en dan niet meer geholpen wordt vind ik wel verdrietig om te lezen. Het is nogal een overgang en daar mogen ze het toch even lastig mee hebben. Ik ben niet pedagogisch opgeleid maar dit kan en moet volgens mij anders aangepakt worden. Ik heb alleen ervaring met verdriet bij het wegbrengen, maar na 1 minuutje is ze weer gekalmeerd en toen mocht ze gezellig even op schoot bij de juf (wel kdv), ik snap dat het in een grote klas anders werkt en daar misschien niet alle tijd voor is maar juist zo bij de start lijkt me een warme start met de juf zo belangrijk. Hopelijk komen jullie eruit en gaat jullie meisje met plezier naar school straks.

Wat vervelend voor jullie en ik ook voor je dochter. Zou ze misschien het idee hebben dat ze ergens gedropt wordt en haar broertje nu wel lekker thuis mag blijven? Dat ze niet naar een opvang of peuterspeelzaal is geweest scheelt denk ik ook wel. De overstap is voor haar stukje groter. Juf kan simpelweg niet hele dagen aandacht aan 1 huilend kind geven, ze heeft een hele klas om voor te zorgen, dus denk dat juf het niet zo bedoeld heeft. Ze verschonen ook geen poepbroeken als ze nog net niet zindelijk zijn, daar is geen tijd voor. Ik zou zelf gewoon doorzetten en niet thuis houden. Dat is de pleister er langzaam af trekken. Ze zal sneller aan juf en klasgenootjes wennen als ze met het gewone ritme van elke dag mee doet en dan ziet ze vast ook wel dat het in groep 1 superleuk is.

IIk had laatst een super mooi filmpje gezien waarbij een moeder bij haar dochter, een hartje in haar hand tekende (kan ook op de arm). Zij gebruikte dit als een knuffel butten. Misschien is dit een idee om bij jullie dochter ook te gebruiken?

We hebben met de juf via de mail "gesproken " Ze gaf toch aan om het nog even door te zetten, ze is vaak met 10min na opstarten weer rustig. Soms overdag nog even een moeilijk moment. Van het hartje ga ik meenemen! We hebben in haar tas een foto van ons gedaan zodat ze hier naar kan kijken en ze krijgt op school een grote knuffel vis als troost. Ze blijft zeggen dat ze niet wil gaan en is er thuis veel mee bezig... eenmaal geweest heeft ze het toch leuk gehad, maar wil morgen niet naar school. Benieuwd hoe lang het gaat duren.... Papa brengt ze voor nu en ik haal ze weer op. (Iets met hormonen en een verdrietig kind, is niet zo'n goede combi)

Wat hebben jullie het super goed en lief aangepakt. Hoop dat het snel beter zal gaan ❤️

Hallo, Ik kan me voorstellen dat dit heel lastig is voor jullie en voor haar. Het is ook wel dubbel.. en vanaf een scherm lastig advies geven, omdat ik jouw dochter natuurlijk niet ken. Tips die ik heb als juf; - hoor haar aan, benoem haar gevoel thuis, waardoor ze zich gehoord voelt, maar ga er niet te lang op door. Ze mag het natuurlijk benoemen, maar blijf zelf neutraal en begripvol en ga dan verder met de orde vam de dag; - het hartje kan heel fijn werken; - doorzetten lijkt me ook goed. Anders kan het ook voelen als bevestiging voor haar dat school niet de plek is waar ze hoort. Zo gaat ze sneller mee in het ritme en groepsproces. - sommige kinderen vinden het fijner om als eerste of juist laatste binnen te komen, misschien kan je dochter hierin iets aangeven en wat met de juf afspreken? - is er een activiteit die ze graag doet, waar ze op school even de ochtend mee kan starten? - laat de juf vertellen welke dingen heel goed gingen op de dag, dit uitvergroten met haar en juist bespreken ipv het missen. Of kijk of zij elke dag een positief puntje kan benoemen. Dit kan je eventueel samen in een schriftje schrijven elke dag.. Onze zoon heeft het een hele periode lastig gehad met wegbrengen naar de opvang en daarna ging het juist heel goed. Voor hem was het echt een stukje gewenning. Heel veel succes de komende periode en hopelijk gaat het steeds beter!

We hebben doorgezet en thuis per week een "agenda " gemaakt waarop de schooldagen en thuisdagen staan... Gym vindt ze leuk dus dit er opgezet, om ze naar iets leuks uit te laten kijken. Binnenkomst is nu (do-vrij-ma) zonder huilen/drama gegaan en ze verdiend vd juf een sticker als dat goed gaat! Helaas ma.uit school gekomen met een andere broek (in broek geplast) en koorts (verklaard mogelijk het niet helemaal lekker lopen vd dag) Vannacht om 5u bij ons in bed met koorts dus niet naar school vandaag.... na paracetamol lijkt het weer beter te gaan dus gok dat ze do wel weer gaat! Thuis benoemd ze nog wel in de ochtend en avond dat ze niet naar school wil en soms nog intens verdrietig hierom. Ik hoop dat het snel over gaat en ze met plezier gaat!

Het hartje helpt ook en ze heeft een pasfoto van ons in haar rugzakje zodat ze af en toe kan kijken en ons dan niet hoeft te missen

Fijn dat het een stuk beter gaat! Hopelijk gaat ze gauw met plezier naar school

Zo rot en zo herkenbaar! Hier een beetje hetzelfde verhaal. Als ik weg ben gaat het echt snel over en bij het ophalen gelukkig een blij kind maar de ochtenden zijn drama. Kleding is niet fijn, haar haar kriebelt, schoenen en sokken zitten te strak etc. Van wakker worden tot op school is het vreselijk. Eén grote driftbui! Ze heeft een broertje van 1,5 en over 2 weken uitgerekend van haar andere broertje dus er gebeurt sowieso al veel. Maar de hele ochtend wordt overschaduwd door haar driftbui. Ik erken haar in gevoelens en probeer begripvol met haar in gesprek te blijven maar poeh.. Af en toe is dat erg lastig! Ik wil haar het gevoel geven dat we er zijn voor haar maar ze moet ook leren dat ze soms even moet doorpakken. We staan vroeg op voor de rust en tijd om juist niet te hoeven haasten en we proberen haar zo goed mogelijk voor te bereiden op van alles maar eenmaal het hoofd verkeerd, valt er niets mee te beginnen af en toe. Ik neem de tips van hieronder ook mee en begin inderdaad zelf ook met schema's en planningen. Het hartje op haar hand ga ik ook proberen. Misschien dat dat wat helpt! Succes allemaal 💕

Hallo mama, Ik herken het….. ins meisje is ook al 4 weken naar school aan het gaan met ongelofelijke krokodillentranen. Wat ik er zo lastig aan vind is dat ze op deze leeftijd al ineens ZO zelfstandig moeten zijn. Zelfs tijd voor een knuffel van de juf zit er niet in. Ik ben ermee verder gegaan en naar de juf gestapt en vervolgens naar de directie omdat ik vind dat een kind zich eerst fijn en veilig moet voelen voordat hij/zij überhaupt kan leren. En dat begint met een goede band met de juf of meester. Dat er geen tijd is om continu een kindje te knuffelen vind ik overdreven. Als er 20 kinderen NIET huilen, mag dat ene kindje wat er WEL moeite mee heeft echt wel even een knuffel krijgen in mijn ogen :)

Herkenbaar idd!

Hoe gaat het ondertussen bij iedereen? Hier keek ze erg uit naar de herfstvakantie en was er ook echt aan toe! Af en toe nog drama in de ochtend maar afscheid nemen en op school gaat het goed. Wel blijft ze zeggen dat ze niet naar school wil. Helaas is ze sinds zondag ziek en nog steeds veel hoesten en koorts dus die "vakantie " is weer voorbij zonder dat we iets hebben kunnen doen. Je raadt het natuurlijk al ze wil niet naar school. Ik denk dat we haar maandag sowieso thuis houden ook als de koorts morgen weg is... dan kan ze nog even bijtanken en als het nodig is natuurlijk langer. Al vrees ik dat hoe langer we het uitstellen hoe lastiger het weer wordt

Bij ons gaat het inmiddels een stukje beter. Zo na de vakantie was het inderdaad weer even wennen na zoveel familietijd (inmiddels met baby erbij) maar ze is oké. Ochtenden gaan veel rustiger sinds we haar wakker maken en vervolgens haar zelf de regie geven over aankleden etc. Wij gaan rustig naar beneden en zij komt zelf wanneer ze klaar is met aankleden en haar dingetje doen haha. Gaat top! Ze is op school wel erg bezig met groepsdynamiek, het "stop hou op" systeem en het maken van vriendjes. Maar komt dus ook ineens met verhalen als; " dat kindje wilde niet met mij spelen" of "dat kindje zei dat mijn tekening stom was" en "die heeft mij geschopt" etc, terwijl ik soms twijfel of dat dan echt zo is. Volgens mij is ze namelijk ook gewoon benieuwd wat ik dan zal zeggen haha. Maar dus al erg omgevingsbewust en bezig met het verkennen van haar plek in de groep. Herkennen jullie dit ook?