Ziektewet

Ik werk dagelijks 2uur minder, 75% basis. Heb een tijdelijk contract en mijn functioneren is middelmatig. Dus onzeker de situatie...

Zit nu in week 18, hopelijk kan ik op 75% basis tot het einde werken. Dan ben ik al blij.

Hier net zo, 18 weken zwanger en 50 procent ziektewet. Zelfs dat vindt ik al moeilijk vol te houden. Ben er bang dat mijn contract niet verlengt wordt.

Zit vanaf week 5 in de ziektewet helaas. Nu ben ik er wel aan gewend, maar er zijn momenten geweest waarop ik heel veel moeite heb gehad met het accepteren. Ik heb vanaf mijn 15e altijd gewerkt dus 't was even moeilijk. Nu kijk ik naar de toekomst en kan ik genieten van de rustmomenten die ik nu heb.

Ik zit simds 1 januari in de ziekte wet. Ik heb aangepast werk gekregen. Door mijn rugklachten kan ik het zware werk in de zorg ook niet meer uitvoeren. Ik zit 100%in de ziektewet en ga 2 a 3 ochtende naar het werk voor ander werk. Zo blijf ik toch betrokken bij collega's en bij de bewoners. Maar maak ik het mezelf niet al te moeilijk. In het begin erg moeilijk om te accepteren..omdat ik iemand ben die altijd maar.doorgaat. vandaag 20 weken zwanger en maandag de 20 weken echo. Dat vind ik ook erg spannend dus fijn dat ik dan afleiding heb door ander werk te kunnen doen binnen de stichting

Ik ziet er ook al in. Vond het eerst heel vervelend maar heb het los gelaten. Je moet naar je zelf luisteren niet naar de mening van andere. Je kan er niks aan doen! Lekker rustig aan doen en zorgen voor de baby en je zelf! 🍀

Ik snap heel goed hoe je je voelt. Zelf zit ik ook al een paar weken voor een deel in de ziekte wet. Ook vanwege vermoeidheid. Na een ochtend werken op de peuteropvang ben ik op. Wil heel graag meer werken, maar mijn lichaam kan dat niet aan. Met veel moeite heb ik kunnen regelen dat ik alleen de ochtenden werk. Hier voel(de) ik mij ook erg schuldig over. Vorige week moest ik hiervoor naar de Arbo arts. Ik was erg nerveus, maar die gaf mij groot gelijk. Hij wilt mij over een aantal weken weer spreken om te horen hoe het met me gaat. En te overleggen of ik misschien wat meer kan werken of (en daar gaat de arts eerder vanuit) dat ik nog iets minder ga werken. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik de vermoeidheid iets beter kan accepteren. Vooral omdat ik ook weet dat ik het niet alleen voor mijn eigen gezondheid doe, maar ook voor de baby. Dan nog hem ik soms ook dagen dat ik er nog veel moeite mee heb en alleen maar kan helpen (de zwangerschap hormonen helpen ook niet echt mee). Voor nu is het vooral belangrijk dat je naar je eigen lichaam luistert, die geeft niet voor niks aan dat je zo moe bent. En in gedachten houden dat je het voor een goed doel doet 👶🏻 Hopelijk helpt het ook een beetje om te lezen dat je niet de enige bent. Heel veel sterkte

Ik zit ook in de ziektewet vanwege een te laag bloeddruk. Nu gaat het al een stuk beter en weet er mee om te gaan dus zou wel (gedeeltelijk) aan het werk kunnen maar nu is het zo dat werk mij op k manier er uit gewerkt heeft.. dus einde van deze maand ben ik werkloos. Nu kun je nagaan dat motivatie om aan t werk te gaan voor nog een paar weken ver te zoeken is, blijf dus nog maar even thuis en ga binnen kort wat anders zoeken/doen. Wil graag opnieuw een opleiding volgen.

Hier ook 50% vanwege bekken instabiliteit. Het is niet anders dus ik maak me er niet druk om. Mijn gezondheid gaat voor. Vooral omdat mijn gezondheid nu ook effect heeft op mijn baby. Hou je taai!

Ik zit sinds week 14 in de ziektewet ivm bekkeninstabiliteit. Mn werk als verpleegkundige absoluut niet vol te houden met zo veel pijn klachten en beperkingen.

Ik zit vanaf week 6 in de ziektewet vanwege misselijkheid/spugen/ziekenhuisopnames.. Ik heb me er bij neergelegd, mede omdat ik de kracht niet eens heb om het huishouden fatsoenlijk te doen! Maar moeilijk is het zeker😊!

Ik zit sinds week 18 voor 50% in de ziektewet ivm vermoeidheid en bloeddruk. Eerlijk gezegd maakt het mij niet uit. Het is m'n 2e kindje dus ik weet wat er allemaal nog gaat komen. En ik werk al m'n hele leven en daarna ook, dus die paar weken gun ik mijzelf en m'n baby. Het is gewoon het beste om het nu even rustig aan te doen.

Werk ook in de zorg ( pg afdeling waarvan 10 Vd 14 passief). Aantal weken tegen mijn gevoel in maar doorgeraasd omdat ik me schuldig voelde tegenover collega’s , ben immers zwanger niet ziek. Leefde de afgelopen tijd letterlijk voor mijn werk waar al mijn energie ook op gebruikt werd, het huishouden kon me gestolen worden het was een cirkeltje van werken eten slapen en op een vrije dag ( met geluk 2 achter elkaar ) enkele slapen en bijkomen van de pijn. Die pijn werd afgelopen weekend zo erg dat ik huilend aan het bed stond. Verplicht naar huis gestuurd en anderhalve week vrij gekregen om bij te komen. Maandag afspraak bij de bedrijfsarts en heel eerlijk, ik hoop gewoon op die 50% want ik voel mij een stuk beter nu ik niet al mijn energie en focus voor het werk hoef te bewaren.

Ik sinds week 15 ook 50%. Helemaal niet leuk, maar echt even nodig. Door misselijkheid in het begin, vervolgens griep op griep (man, dochter en ik rouleren gezellig met virussen) en regelmatig tussentijds bloedverlies advies gekregen om bij te tanken. Dus de ziek dagen zijn een soort herstel dagen. Hopelijk kan de overlevingsmodus straks uit zodat we nog even een paar fijne maanden tegemoet gaan!

Dat mag officieel niet niet verlengd worden vanwege je zwangerschap. Dus ze moeten wel met goede andere redenen komen dan om het niet te verlengen. Hoop voor je dat het verlengd wordt!

Ik ook sinds week 8 in de ziektewet 100%. Vind het helemaal niet leuk.. voel me schuldig naar mijn werkgever en collega's en ondanks vast contract toch bang dat ze vervanging gaan zoeken. Accepteren is moeilijk 😞

Ik zit ook in de ziektewet voor de volle 100% vanwege mijn zwangerschap kon in het begin helemaal niks binnenhouden sliep zowat de halve dag elke dag tot zeker de 13de week aangehouden. Nu ben ik 17 weken en gaat het allemaal wel beter.

Erg herkenbaar. Werk zelf in een huisartsenpraktijk, dus lichamelijk wel minder intensief dan de pg afdeling, maar toch moet je continu alert zijn en zorgen voor anderen. Merk dat ik ook op begin te raken soms. Werk 42u p/w en erge rugpijn en vooral bandenpijn. Zelfs keer een bloeding gehad, wrs door al het bukken & tillen. Aangegeven dit dus minder te kunnen/willen doen maar goed de werkzaamheden moeten gedaan worden. En omdat er in de huisartsenzorg een mega te kort is aan personeel... móet je soms wel. Vraag me alleen soms wel af hoe lang ik dit nog ga volhouden. Iedere dag kom ik met gigantische hoofdpijn en rugpijn thuis. En dan die hormonen maken me soms bloed chagrijnig! Gelukkig heb ik na vandaag een weekje vrij. En gaan we heerlijk naar Turkije. Misschien helpt dat Ik vraag me trouwens af: hoe “regel” je dat je minder kunt werken? Mijn bazen wimpelen alles af en staan nergens voor open 😶

Wat vervelend zeg! Zorg ervoor dat je een afspraak maakt met de bedrijfsarts. Jij mag dit op eigen initiatief plannen. Niet af laten wimpelen als je baas zegt dat het niet kan, want het mag wel degelijk. Lijkt me sterk dat je bedrijfsarts je gewoon door laat werken, gewoon goed je verhaal en klachten vertellen... Succes in ieder geval. En plezierig op vakantie!!

Bedankt voor alle reacties meiden! En zeker, alles voor de baby!! Ik ga m'n best doen om me er bij neer te leggen!