Aan handje lopen

Lastig is dat he! Zelluf willen doen, maar toch nog niet alles kunnen overzien... Er is geen juiste manier he, lekker doen wat voor jouw gevoel goed en veilig voelt! Hier ben ik er denk ik wat makkelijker in, maar wel duidelijk naar de kinderen toe. Jongste is ook 20 maanden (oudste 7jr) en loopt het liefst zelf. Ligt eraan waar we heen gaan, we wonen 2 straten van de winkelstraat vandaan (wel met doorgaande weg ertussen) dus we starten vaak in de wandelwagen. Op de terugweg van de winkels als we weer overgestoken zijn mag ze los lopen. Maar...als we oudste uit school hebben gehaald moeten we vaak door een park achter de winkelstraat dus vaak genoeg loopt ze daar ook los. Ik benoem heel duidelijk dat ze op de stoep moet lopen bij mama, de weg is voor auto's. Bruggetjes en oversteken is altijd handje vast, daarna mag ze weer los en dan benoem ik dan ook. Water en de weg is gevaarlijk. In het park moet ze op het pad blijven, erlangs zit gras en water dus ze mag niet zomaar op het gras. Ze lijkt het tot nu toe, op een enkele keer na, goed te snappen. Net nog ruim een uur rondgebanjerd richting het dorp, rondje park en terug naar huis. Grootste deel zelf gelopen.

Dankje wel voor je reactie. Ja dit zijn echt ook wel dingen die ik lastig vind. Vooral ook omdat m'n zoontje gewoon echt de andere kant op gaat. Af en toe probeer ik dan gewoon verder te lopen om te kijken of hij dan wel achter mij aan komt.. Maar nee hoor.. Het maakt hem geen klap uit.🤣 Ik denk ook gewoon dat het een kwestie is van blijven doen en herhalen... Hahaha maar soms is het wel frustrerend

Mijn zoontje luistert tot nu toe eigenlijk naar wat ik zeg.. Als we uit de auto stappen zet ik hem er langs en dan wil hij vast gaan. Ik zeg dan: even wachten op mama en blijven staan.. hij blijft dan ook echt stokstijf staan 🤣🤣 Als we in de winkel zijn of in het park en hij loopt er vandoor dan zeg ik eigenlijk altijd wel iets in de trant van..ho wacht op mama of als we de andere kant op moeten, waauw wat is daar te doen? ☺️ In het begin hebben we veel gelopen en hem vastgehouden aan zijn muts en dan kan ie in principe overal heen. Blijven uitleggen is goed. Snapt ie het als je zegt dat hij bij mama moet blijven of moet wachten? Kun je m vasthouden aan een muts zodat hij denkt dat hij toch wat vrijheid heeft? Ik ga vaak zonder kinderwagen, dan heb ik 2 handen vrij en meer aandacht voor hem om hem evt op te pakken. Is dat een optie?

Ik vind dat je dit heel goed doet. Ik heb er ook zo'n 1 en eerlijk, ik laat hem gewoon niet los lopen 😅 Hij vliegt alle kanten op en luistert net zo goed als een ezel die eten ziet. Oftewel niet dus. We wonen langs best een drukke weg dus durf het met hem gewoon niet aan.

Hier mag ze los lopen waar het veilig is maar anders handje vast.. doet ze vaak wel.. mocht het niet lukken dan is het jammer dan til ik haar op.. na 10 meter zet ik haar neer en benoem ik dat ze mag lopen maar wel met handje vast.. meestal doet ze het dan wel.. maar zo niet . Jammer dan til ik haar op naar huis.. (200 meter lopen van speeltuin naar huis) en buiten de deur anders in de wagen.. maar eerste keer altijd alleen tillen en daarna nog 1 kans geven.. werkt hier 9.5 van de 10x...

Dit is handig vind ik

Zeeeeeeker herkenbaar! Hier ook temperamentvol.. Gaat heel graag naar buiten, heel graag ergens mee naartoe. Luistert dan in het begin heel goed, maar gaat na een tijdje toch altijd de grenzen opzoeken. Goed, hoort bij de leeftijd, maar dan toch even aan ons om die grenzen vast te leggen en te bewaken 😉 hier is bv ook de 'regel' als we langs de straat ofzo stappen, dat hij zelf mag stappen, maar ook een handje moet geven. Doet hij dit niet, pak ik hem inderdaad op en zet hem in de kinderwagen/keren we terug. In dat laatste geval inderdaad ook met veel drama dan 😬 wat ik begrijp, want het is natuurlijk niet leuk als je iets wil en het niet mag en hij begrijpt nog niet dat dat om zijn eigen veiligheid is. Hij mag dan ook boos zijn van mij, hij mag huilen en schreeuwen. Maar dat verandert niets aan mijn grens. Dat is de regel en blijft wel zo, want gaat om zijn veiligheid. Ik moet zeggen: hij is hier al zo sinds een jaar oud ongeveer en ondertussen werpt dit wel zijn vruchten af. Hij weet ondertussen dat wij het menen als we iets zeggen en dat we er effectief gevolg aan geven als hij dan níet aan het handje komt. Waardoor hij het steeds vaker zonder gemor doet en de driftbuien echt wel afgenomen zijn de laatste tijd. Maar ik herken wel enorm wat je zegt van er soms tegen op kijken om daarom iets te ondernemen. Soms heb je gewoon even geen zin in het drama 😅 en dat is dan ook ok, denk ik maar. Je eigen grenzen en draagkracht bewaken, vind ik ook heel belangrijk. Net zodat ik in die momenten van driftbuien zelf rustig kan blijven en mijn geduld niet verlies en begin te roepen. Want dat helpt absoluut niet. Momenteel vind ik het wel heel jammer, want ik ben 34w zwanger en durf dus nu echt niet meer alleen met hem naar buiten (in de kinderwagen wel nog, maar niet als hij zelf stapt). Net omdat het me fysiek nu niet meer lukt als hij zich op de grond zou gooien of in een gevaarlijke situatie terecht komt. Ik doe het dus alleen nog al er iemand met ons mee komt. Heel jammer, maar het is even niet anders...