Balans in gezin verstoord

Mijn man is geobsedeerd door mijn dochter. Het raakt mijn identiteit, wie ben ik nou als wij samen zijn als gezin? De moeder van mijn dochter ben ik niet, hij is volledig bezig met haar. Waar ik afwachtend ben, omdat ik haar wil observeren, mijn tijd wil hebben om met haar te leren spelen, is mijn man altijd bij haar. Gekke bekken trekken, aandacht trekken en geven, constant spelen. Tijdens het avondeten zit ik er eigenlijk maar bij, terwijl de 2 love birds uit elkaars bord eten. Vaak genoeg heb ik aangegeven als gezin te willen avondeten, soms loop ik maar weg. Zijn vrouw ben ik ook niet. Tja, ik maak het eten omdat ik eerder thuis ben en ik maak wat schoon... Wie ben ik dan? We hebben 1x per maand date night en vaker gaat gewoon nu niet, ook omdat ik een 2de verwacht. Ik heb er met hem over gepraat. Nu in ieder geval bekritiseerd hij me niet meer (zo vaak) over onbenullige zaken, zoals "je geeft haar te snel eten"/", "te langzaam", "het verkeerde" of "te grote stukjes". Ik voelde me gevangen om de verkeerde reden, mijn dochter kan prima aangeven als ik iets fout doe. Mijn man begrijpt niet dat hij mij verstoot en niet de ruimte geeft. Er is geen ruimte voor andere ouderschapstijlen dan de zijne. Hij vindt het juist goed dat hij zo gek op haar is en hoe hij het doet. Als hij thuis is, kan hij niets anders dan met haar spelen, koken lukt hem bv niet. Terwijl bij mij ze gewoon rustig zelfstandig speelt, ik haar af en toe een hapje geef en hele gesprekken voer. Toen ik mijn man leerde kennen, had ik geen idee dat hij volledig zou veranderen als vader. We hadden immers nog geen kind. Kan iemand advies geven? Graag meer diepgang dan "je moet het gesprek aangaan met je man", aangezien het erg algemeen is en ik daar op stuk loop. Alvast bedankt.