Bewust voor 1 kind kiezen

Ik heb bewust voor meerdere kinderen gekozen omdat ik zelf geen broers en zussen heb. Altijd jammer gevonden.

Wij hebben inmiddels drie en ik vind het genoeg. Na ons eerste kindje wisten we zeker dat we nog een broertje of zusje wilden voor ons zoontje. Na ong 2 jaar kwam ons tweede zoontje. We dachten voor even zoet te zijn en dachten aan een derde pas als ons tweede minimaal 4 of 5 jaar was. Plotseling onverwacht zwanger van de derde (nu alweer 5 maandjes oud) totaal ongepland maar zo welkom! Extra blij dat het een meisje is aangezien we al twee jongens hebben. 🥳 Wilde zowieso al nog heel graag een meisje dus ons droom is wat eerder uitgekomen dan verwacht. ☺️🥰💙💙💖

Wij houden het waarschijnlijk ook bewust bij één kindje. De redenen? Financieel, ruimte in huis, maar ook omdat wij al wat ouder zijn (34 en 36 jaar) en vooral omdat er gezondheidsrisico's zijn voor mij. Mijn vriend is ook alleen opgegroeid en nee dat is echt niet zielig, zolang je als ouders er maar voor zorgt dat er ruim voldoende speeltijd is met andere kinderen. Ons zoontje zal bijvoorbeeld meer naar de opvang gaan dan op zich nodig is, zodat hij voldoende interactie met andere kinderen heeft straks.

Dit is ook de reden waarom ik er nog minimaal 1 bij wil

Ik denk dat er voor alles wat te zeggen is en dat er niets goed of fout is. Maar dat het is wat goed wat jou/jullie past! Wij willen wel graag bewust meerdere kindjes. Dit omdat mn man enig kind is, zonder ouders inmiddels en hij het heel erg mist dat hij niemand meer heeft met wie hij een gezin geweest is, niemand om zn herrineringen aan zn jeugd mee te spiegelen.

Nou, voor nu heb ik er genoeg met 1, krijg kriebels als ik denk dat ik een tweede keer door die babyfase moet. Maar m’n hartje wordt ook weer warm als ik denk aan een tweede.. Gelukkig staan m’n partner en ik er hetzelfde in dat we wel echt nog een paar jaar wachten

Ja snap ik! Als mijn ouders straks uit de tijd zijn heb ik niemand meer, zo voelt het voor mij. Heb nu 3 kindjes 🥰

Terechte keuze vind ik. Er zijn al genoeg mensen op de aardbol. Ik dacht ook altijd 1tje te willen. Nu mijn dochter 5 maanden is, willen we al voor een 2de gaan. 🙈 Zoveel liefde.

Hier! Wij zagen al voordat onze eerste kwam onszelf als gezin van drie (dus 1 kindje). En nu hij er is voelt dat nog steeds heel sterk zo. Veel tijd en aandacht voor hem en nog voldoende flexibiliteit om onze eigen dingen met of zonder hem te blijven doen.

Hier hetzelfde.. Miskraam gehad, moeilijke zwangerschap, heftige bevalling en kraamtijd. Langzamerhand wordt het steeds leuker maar we vinden het ook wel heftig allemaal! Ik vind deze baby-tijd wel heel moeilijk en m’n man ook. Toen we het vanmiddag hadden over de co-sleeper op marktplaats zetten hebben we besloten nog even te wachten tot we zeker weten dat er geen tweede komt. En we hebben het ook nog steeds over kindernamen 😂

Wij op dit moment 1 kindje en daar blijft het bij. Dit zeiden we al voor ik zwanger was. We vinden t makkelijk met 1, oppas makkelijker te vinden, financieel meer te bieden. Partner is enigskind en heeft het niet gemist. We horen wel vaak dat "het gevoel voor een tweede" nog komt. Maar we weten zeker dat wij compleet zijn met zijn drietjes.

Wij gaan hoogstwaarschijnlijk ook niet voor een tweede. Heeft vooral te maken met het feit dat we van dichtbij hebben meegemaakt hoe snel dingen mis kunnen gaan. Onze dochter is dysmatuur geboren door medicijngebruik van mij en doordat ik met 28 weken zwangerschap corona heb gehad. Door beide dingen is mijn placenta aangetast waardoor ze minder voedingsstoffen kreeg. Ik was hiervoor 2x per week onder controle en met 37+3 vond de gyneacoloog het genoeg en is ze gehaald. Inmiddels heeft ze die achterstand dubbel en dwars ingehaald hoor! Daarnaast was ik precies gelijk zwanger met mijn beste vriendin. Dat was 8 maanden lang éèn groot feest. Maar haat baby is na 35 weken plotseling overleden aan hartproblemen. Ook dit heeft natuurlijk enorm veel impact gehad. Ook omdat zij tot die 35 weken een zorgeloze en vlekkeloze zwangerschap had. Dit heeft ons doen beseffen dat een gezond kindje niet vanzelfsprekend is. Het heeft ons doen afvragen; onze dochter is gezond, tevreden, blij, makkelijk en relaxed. We genieten zo enorm van haar. Moeten we niet tevreden zijn met wat we hebben? Moeten we onze handen niet dichtknijpen en dankbaar zijn voor Julia? Op dit moment willen we om die redenen geen tweede. Ik ben zelf enigskind en vind dat prima. Ik heb nooit een broertje of zusje gemist omdat in de buurt een hoop andere kinderen woonden waar ik altijd mee gespeeld heb. Al kan ik het me zelf nog niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zal zijn, nooit meer zal bevallen en nooit meer dit hele feest opnieuw mag meemaken.

Ik hou het bewust ook bij 1. Drie jaar overgedaan om zwanger te worden 2 miskramen gehad en een horrorbevalling(als ik nog 1 keer door heen zou moeten gaan😭) En daarnaast ben ik 33. Ik ben gezegend met mijn zoontje en kan hem zo alle liefde geven en op financieel vlak alles geven ❤

Snap alleen niet wat je bedoelt met 33? Is dat te oud? 😰 Ik ben nu ook 33 maar ik zou misschien op m’n 35/36ste nog wel willen proberen voor een tweede.

Dat is in mijn geval iets persoonlijks. Als ik weer zo lang over moet doen en met mijn gezondheid dan vind ik dat niet verstandig in mijn geval

Ik ben in augustus op mijn 46e nog bevallen van onze prachtige dochter…alles op de natuurlijke manier, zwanger worden en bevallen. Volgens de verloskundige en kraamverzorgster had ik een zwangerschap, een bevalling en een herstel waar een 25-jarige nog jaloers op zou zijn…dus ja wat is te oud? ☺️ Lekker doen waar je je goed bij voelt.

☺️❤️❤️

Wij hebben altijd gezegd eentje is voor ons perfect. Maar nu hij er is droom ik wel van een huis vol…. Alleen heb ik een rot zwangerschap gehad. Veel ziekenhuisbezoeken, de eerste 19 weken in een donkere kamer en toilet geleefd😂🤢 weeënremmers bij 31 weken, uit het niks zware zwangerschapsdiabetes, keizersnede & een hele grote baby bijna 5 kg, die ook nog 2 weken in het ziekenhuis heeft gelegen. Het is allemaal goed gekomen. En veel ben ik alweer “vergeten”. Ons hart is groot genoeg, alleen bedenk ik me ook, heb nu een zoon die dalijk een moeder heeft die 9 maanden van slag is. Gynaecologen hebben al verteld dat ik grotendeels dezelfde klachten zou terugkrijgen inclusief keizersnede en grote baby. En ik ben zelf alleen opgegroeid. Nooit als een probleem ervaren of iets gemist. Eerder een luxe haha. Dus… we kijken het nog wel een jaartje of 2/3 aan haha.

Hier het zelfde zware diabetes en keizersnede grote jongens op de wereld gezegd. Bekkeninstabiliteit waardoor ik niks meer kon dan liggen en zitten. Na 1 jaar zijn wij gegaan voor de 2dez , deze zwangerschap was nog zwaarder maar mijn oudste paste zich zo aan dat hij precies wist wat ik wel kon en wat niet.🙃

Hier bewust 1 kindje! Maeve is nu bijna 6 maand maar zal ook enigs kind blijven. Ik ben zelf enigskind, niks tekort gekomen. Maar het allerbelangrijkste is het feit dat ik nu nog steeds met een ppd kamp met een suïcide poging. Ik ga dat niet nog een kindje aandoen 🤷‍♂️