Blijven slapen

Ik denk zeker moederinstinct ook hoor. Hier vind hij het geweldig om bij mijn ouders te zijn of het een middagje of een nacht is en ik ben alsnog continu aan het appen en vragen of het gaat enz 🤣 hij gaat dit weekend voor de 4e of 5e x daar slapen en begin er nu pas wat makkelijker in te worden 😅 En als het al op zo'n manier start kan ik wel inzien dat het nog lastiger is 💕

Hoi, ik herken je wel hierin. Ik heb de eerste 2 weken ook gemist van mijn zoon, wegens complicaties. Heb het hier nog steeds erg moeilijk mee. Hij heeft ook nog nooit ergens geslapen, en vind het ook lastig om hem weg te brengen.. Wilde ook niet dat ze hem mee nemen bijv in de auto of op fiets.. ik heb dan ook geen controle. Afgelopen weekend dit voor eerst gedaan, dat hij bij mijn vader (Opa) in de auto ging. Vond dit ook ontzettend moeilijk, maar moest het toch een keer doen. Slapen gaat mij nog een stap te ver.. Ik doe het gewoon bij stapjes, zolang ik me er niet goed bij voel, gebeurt het ook niet.

Hier gaat ons zoontje ook nog nergens slapen. Ik ken veel mensen waar ze dat pas met een jaartje of 4- 5 voor het eerst doen... Denk dat je moet doen waar jij je goed bij voelt!

Hai! Ik herken je gevoel. Julia heeft het enorm fijn als ze bij mijn moeder is, en ze past ook regelmatig op, maar ze heeft er nog nooit geslapen. In mei gaan mijn partner en ik op visite bij een vriendin in Amsterdam (we wonen zelf in Emmen, dus zo'n 2 uur rijden) en dan gaan we er een nachtje weg van maken. Mijn moeder komt dan bij ons slapen zodat Julia lekker in haar eigen bedje ligt. Ergens vind ik het heel spannend en ook wel moeilijk, maar ik weet ook zeker dat zowel Julia als mijn moeder er heel erg van gaan genieten.